ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ (107)
«Γερμανία, Γαλλία Ρωσία, κεφαλαιοκρατία»
Όταν ο Ιάκωβος Καμπανέλης έγραφε τους στίχους στο Μεγάλο μας Τσίρκο, στο γνωστό απόσπασμα «Να έχουν Σύνταγμα ή να μην έχουν» σίγουρα δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι θα περιέγραφε τόσο εύστοχα μια τέτοια ένωση των μεγάλων δυνάμεων που δρα ενάντια στην χώρα και τη δημοκρατία της ακόμα και τέσσερις δεκαετίες αργότερα.
Όσο και αν φαντάζει ακραίο ενδεχόμενο, η μόνη αντιπαράθεση που θα είχε πιθανότητες να ανατρέψει ριζικά τους συσχετισμούς προς όφελος της Αμερικής είναι στο πεδίο που την ανέδειξε στο παρελθόν σε παγκόσμια δύναμη, τη βιομηχανία. Δηλαδή η υλοποίηση ενός σχεδίου δημιουργίας μιας βιομηχανίας που θα παράγει και φθηνά καταναλωτικά εμπορεύματα, και η οποία θα έχει σαν πρώτη προϋπόθεση την επιβολή συνθηκών εργασίας και μισθών ασιατικού τύπου. Αν μάλιστα είναι αρκετά φθηνά θα μπορούν να πωλούνται και στη διεθνή αγορά.
Η κυβέρνηση έπαιξε σε αυτή τη φάση όλα της τα χαρτιά τουλάχιστον στο επικοινωνιακό επίπεδο. Και οι αγρότες; Μια πρώτη «ακτινογραφία» του αγροτικού προβλήματος και της κατάστασης του αγροτικού κόσμου.
Σε νέα επίπεδα θα εκτιναχθεί το ελληνικό δημόσιο χρέος ύψους 324 δισ. ευρώ, το οποίο κρίνεται ήδη μη βιώσιμο από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, όταν θα πάρει η Ελλάδα το νέο δάνειο ύψους 82-86 δισ. ευρώ.
Η πολιτική των αλλεπάλληλων μνημονίων από τη μια πλευρά ενίσχυσε τα κερδοφόρα αποτελέσματα ενός μεγάλου μέρους του επιχειρηματικού τομέα, και από την άλλη πλευρά συγκράτησε και περιόρισε κυριολεκτικά την ζημιογόνα δραστηριότητα των υπολοίπων.
Νέα αντίληψη περί δικαίου κομίζει η TTIP φροντίζοντας για την πρωτοκαθεδρία των επιχειρηματικών στόχων έναντι των κρατικών και κοινωνικών δομών που ισχύουν σήμερα στην Ευρώπη.
Σε όλες τις ισχυρές καπιταλιστικές οικονομίες της Ευρωζώνης (Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία κλπ.) οι ρυθμοί ανάπτυξης κινούνται από 0,5 έως 1,5%.
Στην περίοδο, που διανύουμε, το μέγεθος μιας επιχείρησης δεν κρίνεται μόνο από τον αριθμό εργαζομένων που απασχολεί, τα έσοδα και τους πόρους που συγκεντρώνει, τα προϊόντα που παράγει, τις αγορές ή τους τομείς δραστηριοποίησης της.
Παύση πληρωμών απάντηση σε εκβιασμούς πιστωτών και σενάρια διπλού νομίσματος. Του Λεωνίδα Βατικιώτη.
Ευθεία απειλή προς την κυβέρνηση και επίδειξη πυγμής των Ευρωπαίων ήταν το σημαντικότατο προχθεσινό δημοσίευμα του πρακτορείου Ρόιτερς βάσει του οποίου «η Ελλάδα μπορεί να αναγκαστεί να εισάγει εναλλακτικά μέσα πληρωμών, παράλληλα με το ευρώ, για ορισμένες εσωτερικές πληρωμές αν η συμφωνία μεταρρυθμίσεις-έναντι-μετρητών με τους πιστωτές δεν εξασφαλιστεί σύντομα». Οι πληροφορίες αποδίδονται σε αξιωματούχους της ευρωζώνης.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΡΘΡΑ
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ θα ψηφίσει λίαν συντόμως βαριά αντιλαϊκά μέτρα, όση γενναιοδωρία κι αν δείξουν οι Ευρωπαίοι στο θέμα τους χρέους, αν δεν τους αποτρέψουμε!
Δεκαεννέα μνημόνια συνεργασίας και επιχειρηματικές συμφωνίες υπογράφτηκαν μεταξύ ελληνικών και κινεζικών φορέων και επιχειρήσεων. Aποκαλύπτεται η δυναμική του ελληνικού κεφαλαίου στη σύνδεσή του με το διεθνές, σχέδια και τάσεις της κινέζικης οικονομίας και αφορούν μεταξύ άλλων τους τομείς της ναυτιλίας, των συγκοινωνιών, των θαλάσσιων μεταφορών, των κατασκευών, της ενέργειας, των τροφίμων.
Έντονες συζητήσεις και αντιπαραθέσεις είναι σε εξέλιξη με αφορμή τις προγραμματικές θέσεις του Ντόναλντ Τραμπ για την προστασία και ανάπτυξη της εγχώριας βιομηχανίας. Στα πλαίσια αυτού του άτυπου διαλόγου ένα κεντρικό άρθρο του περιοδικού The Economist της 14ης Ιανουαρίου, έξι ημέρες πριν την ορκωμοσία του Ντόναλντ Τραμπ, είναι αφιερωμένο στη σύγχρονη μεταποιητική βιομηχανία (Το άρθρο ΕΔΩ)
ΔΗΜΟΦΙΛΗ
-
Κωμικοί που παράγουν τραγωδίες, του Θανάση Σκαμνάκη
-
' Εφθασε η ώρα...Για τις Γαλλικές Βουλευτικές εκλογές της 12.06.2022, της Αντωνίας Πάνου *
-
Ο σεχταρισμός και η υπέρβαση του εαυτού μας διδαχές του Καμίλο Τόρες του Δημήτρη Καλτσώνη*
-
Ανυποχώρητο αγώνα προκηρύσσουν οι εργαζόμενοι στην ΛΑΡΚΟ
-
Το νομοσχέδιο Κεραμέως διαλύει τα δημόσια πανεπιστήμια
-
Οικονομικός δολοφόνος η ΝΔ εκτελεί την ΛΑΡΚΟ, του Λεωνίδα Βατικιώτη
-
Συνεργάτες μυστικών υπηρεσιών υπάρχουν, τουλάχιστον να μη δίνουν γραμμή, του Γιώργου Παυλόπουλου*
-
«Συμβαίνουν και εις Παρισίους»*, του Δημήτρη Λεβέντη
Θέλουμε να μιλήσουμε για τον κομμουνισμό της εποχής μας, την αναγκαία αλλά όχι δεδομένη προοπτική. Θέλουμε να μιλήσουμε ταυτόχρονα για την καθημερινή επιβίωση και τον αγώνα γι’ αυτήν.