Τι ακριβώς συμβαίνει λοιπόν και που οδηγεί η συμφωνία ΗΠΑ, Ηνωμένου Βασιλείου, Αυστραλίας, η συμφωνία AUKUS (από τα αρχικά των τριών χωρών);
Η πρώτη παγκόσμια πολεμική μηχανή, αυτή των ΗΠΑ, με «αμυντικό» συνολικό στρατιωτικό προϋπολογισμό ύψους 587,8 δις. δολάρια, συνολικό προσωπικό 2.363.675 άτομα, 2296 μαχητικά αεροσκάφη, 5.884 άρματα μάχης, 19 αεροπλανοφόρα, 415 πολεμικά πλοία και 13762 συνολική αεροπορική δύναμη, συνάπτει στρατιωτική – πολιτική συμφωνία, κάτι σαν το ΝΑΤΟ του Ειρηνικού, με την 6η στη σειρά παγκόσμια στρατιωτική δύναμη, τη Μεγάλη Βρετανία (233000 στρατιωτικό προσωπικό, 45,7 δισ. δολάρια αμυντικός προϋπολογισμός, 2 αεροπλανοφόρα, 76 πολεμικά πλοία, 88 μαχητικά αεροσκάφη, 249 άρματα μάχης) και την 22η, παγκόσμια, στρατιωτική δύναμη, την Αυστραλία ( αμυντικός προϋπολογισμός: 24,1 δισ. Δολάρια, 81.000 άτομα συνολικό στρατό, 476 πολεμικά αεροσκάφη: 59 άρματα μάχης, 2 αεροπλανοφόρα, 47 πολεμικά πλοία).
Δημιουργείται έτσι μια τεράστια στρατιωτικο -πολιτική συμμαχία της οποίας ο συνολικός πολεμικός προϋπολογισμός ισούται με 657, 6 δις δολάρια !, τέσσερεις φορές πάνω από τις συνολικές στρατιωτικές δαπάνες και των 27 μαζί χωρών της Ε.Ε. ( 162 δισ. Ευρώ περίπου).
Στο Κοινό Ανακοινωθέν αναφέρεται ότι «μέσα από την AUKUS οι κυβερνήσεις μας θα ενισχύσουν την ικανότητα καθενός από μας να υποστηρίξουμε τα συμφέροντά μας στην ασφάλεια και την άμυνα» και αναγγέλλεται «βαθύτερη ολοκλήρωση στην επιστήμη που αφορά την ασφάλεια και την άμυνα, τις βιομηχανικές βάσεις και τις εφοδιαστικές αλυσίδες».
Η συμφωνία μάλιστα δημιουργεί εξαιρετικά ευνοϊκούς όρους προς στην Αυστραλία για να αποκτήσει η τελευταία πυρηνοκίνητα υποβρύχια οδηγώντας την ακροδεξιά κυβέρνηση της Αυστραλίας στο να σπάσει το συμβόλαιό της με τη Γαλλία, αξίας 31 και πάνω δισεκατομμυρίων δολαρίων, για την προμήθεια συμβατικών τέτοιων σκαφών ( 12 θερμικής – ηλεκτρικής πρόωσης επιθετικών υποβρυχίων κατηγορίας Barracuda.) Για πρώτη φορά μάλιστα από το 1958, όταν οι ΗΠΑ το έπραξαν με τη Βρετανία, τεχνολογία και τεχνογνωσία για πυρηνοκίνητα υποβρύχια προσφέρονται σε τρίτη χώρα.
Τέτοιο άδειασμα, τέτοια αθέτηση συμφωνιών και τέτοιο λάδωμα ούτε η μαφία δεν έκανε.
Στην πραγματικότητα πρόκειται για τη μεγαλύτερη των τελευταίων 50 χρόνων εξάπλωση πυρηνικών, στην ουσία, όπλων αφού τα υποβρύχια αυτά και πυρηνικά είναι και μπορούν οποιαδήποτε χρονική στιγμή να δεχτούν πυρηνικές κεφαλές. Πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες, μεταπολεμικά, ποιοτικές και ποσοτικές στρατιωτικές αναβαθμίσεις χώρας. Σύμφωνα μάλιστα με τον Μάικλ Σάλιβαν, διεθνολόγο στο αυστραλιανό πανεπιστήμιο Flinders, η παραχώρηση αμερικανικών πυρηνοκίνητων υποβρυχίων στο αυστραλιανό Ναυτικό θα μπορούσε να σημάνει την απαρχή μιας έντονης στρατιωτικής παρουσίας των ΗΠΑ στην Αυστραλία, η οποία θα περιλάμβανε την ανάπτυξη αμερικανικών στρατηγικών όπλων μεγάλου βεληνεκούς, κυρίως πυραύλων και αόρατων βομβαρδιστικών. Μακροπρόθεσμα θα μπορούσε επίσης να σημάνει τη μετακίνηση στη βόρεια Αυστραλία αμερικανικών δυνάμεων από τις βάσεις της Οκινάουα και του Γκουάμ.
Μια τέτοιας έκτασης κίνηση και αυτής της ποιότητας γιγάντια στρατηγική σύμπραξη δεν έγινε επομένως …για να διοργανώνει κοινά γυμνάσια.
Ο σκοπός της σύμπραξης αποκαλύπτεται από διάφορες πλευρές.
Αν προσέξει κάποιος θα δει πως η Θάλασσα της Νότιας Κίνας που συνδέει τον Ινδικό με τον Ειρηνικό Ωκεανό περικλείει θαλάσσιες διαδρομές από τις οποίες διέρχεται του 1/3 του παγκόσμιου θαλάσσιου εμπορίου ύψους 3 τρισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίως περίπου. Η ίδια περιοχή είναι επίσης πολύ σημαντική λόγω των κοιτασμάτων πετρελαίου, αερίου, σπάνιων γαιών και αλιείας.
Η Κίνα διεκδικεί το 90% της Θάλασσας της Νότιας Κίνας γεγονός που προκαλεί διεθνείς και περιφερειακές εντάσεις . Το Πεκίνο προσπαθεί να δημιουργήσει τετελεσμένα μετατρέποντας ακόμη και βραχονησίδες σε στρατιωτικές βάσεις με ικανό αριθμό δυνάμεων.
Αξίζει επίσης της προσοχής η στάση της Αυστραλίας.
Παρά το γεγονός πως απέτυχε η προσπάθεια του Αυστραλού πρωθυπουργού, πριν από την ανακοίνωση σύστασης της συμμαχίας, να καθησυχάσει τους εκεί περιφερειακούς συμμάχους της χώρας του, από τη Σιγκαπούρη μέχρι το Ουέλινγκτον, διαβεβαιώνοντάς τους ότι πρόθεσή του είναι «η ασφάλεια και η ευημερία της περιοχής Ινδικού – Ειρηνικού Ωκεανού», εντούτοις ο ακροδεξιός πρωθυπουργός προχώρησε από μόνος.
Η Νέα Ζηλανδία που απαγορεύει την είσοδο στα χωρικά της ύδατα κάθε πυρηνοκίνητου πλοίου από το 1985, έκανε γνωστό ότι ούτε τα πυρηνοκίνητα υποβρύχια της Αυστραλίας θα έχουν άδεια.
Σε αυτή την περιοχή ο ενδοϊμπεριαλιστικός και ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός δεν λογαριάζει τίποτα, ήταν είναι και θα είναι αδυσώπητος
Η συμφωνία USUKA προετοιμάζει για τα μελλούμενα
Άμεσα η νέα στρατηγική σύμπραξη Ηνωμένων Πολιτειών, Βρετανίας και Αυστραλίας λειτουργεί ως αντιστάθμισμα στην τρέχουσα πρακτική της Κίνας στην περιοχή ενισχύοντας την αποτρεπτική δύναμη της Αυστραλίας με πυρηνοκίνητα υποβρύχια και αυξάνοντας τη δυτική στρατιωτική παρουσία στην περιοχή. Στέλνει επίσης το μήνυμα ότι βασικός στρατιωτικός εταίρος των Ηνωμένων Πολιτειών είναι η Βρετανία και όχι η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η ίδια η συμφωνία σηματοδοτεί μια σαφή στρατηγική στροφή της αμερικανικής πολιτικής μετά μάλιστα και την αποχώρηση από το Αφγανιστάν που συνεπάγεται για τις ΗΠΑ στην απώλεια της κεντρικής Ασία. Στροφή που εγκαινιάστηκε από τον καιρό του Ομπάμα και δίνει έμφαση στην άπω Ανατολή και στην ανατολική Ασία, εκεί που εστιάζουν εξάλλου όλοι οι «μεγάλοι». Να σημειωθεί πως Η Ε.Ε. από την πλευρά της ανακοίνωσε τη δική της στρατηγική για την περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού, η οποία προβλέπει – μεταξύ άλλων – εμπορική συμφωνία με την Ταϊβάν και ανάπτυξη περισσότερων πλοίων προκειμένου να διασφαλιστεί ότι οι θαλάσσιοι δρόμοι θα μείνουν ανοιχτοί.
Η χρονική συγκυρία που ανακοινώνεται αυτή η συμφωνία αποκαλύπτει το αναξιόπιστο και ανακόλουθο λόγων και έργων της Ουάσιγκτον λίγες ημέρες μάλιστα μετά την τηλεφωνική συνομιλία του Προέδρου Μπάιντεν με τον Κινέζο ομόλογό του Σι Τζινπίνγκ και τη διαβεβαίωσή του ότι θέλει οι δύο χώρες να παραμείνουν ανταγωνιστές και όχι να γίνουν εχθροί. «Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Αυστραλία συσπειρώνονται κατά της Κίνας για τα γεωπολιτικά της συμφέροντα. Σπιλώνουν ηθελημένα την Κίνα και τις ανακατεύονται στα εσωτερικά της» τόνισε ο εκπρόσωπος του ΥΠΕΞ της Κίνας, Ζάο Λιτζάν.
Η εικόνα αποτυπώνεται και στα πρωτοσέλιδα γαλλικών και αγγλικών εφημερίδων καθώς και στις αντιδράσεις πολιτικών.
Η προκάτοχος του Τζόνσον Τερέζα Μέις εκφράζει την ανησυχία ότι η συμφωνία σέρνει τη χώρα σε πόλεμο με το Πεκίνο, διερωτώμενη ποιες θα είναι οι συνέπειες αυτής της συνεργασίας στην περίπτωση που η Κίνα εισβάλει στην Ταϊβάν.
Στη Γαλλία η Liberation τονίζει πως ο Ειρηνικός δεν είναι πλέον… καθόλου Ειρηνικός. H Le Monde κάνει λόγο για ανοιχτή κρίση μεταξύ Παρισιού και Ουάσιγκτον, το ίδιο και η Le Figaro. Η συντηρητική La Croix τονίζει ότι υπονομεύτηκε η στρατηγική της Γαλλίας σε όλη την περιοχή Ειρηνικού και Ινδικού Ωκεανού.
Στην Βρετανία οι Times επικεντρώνονται στο αν η συμφωνία μπορεί να εμπλέξει την χώρα σε μία πιθανή σύγκρουση στον Ειρηνικό ή/και τον Ινδικό Ωκεανό. «Πες μας αν η συμφωνία θα σύρει την Βρετανία σε πόλεμο, ερωτάται ο πρωθυπουργός» σημειώνουν. «Ο Ψυχρός Πόλεμος στον ορίζοντα» τονίζει η Morning Star στο πρωτοσέλιδο.
Η εικόνα είναι σαφής.
Αυτή η παρακμιακή μεγαλομανία, αυτά τα σύγχρονα ψυχροπολεμικά σχέδια δύο πρωταγωνιστών του άλλοτε διπολικού κόσμου, φέρνουν όσο ποτέ άλλοτε στο προσκήνιο τους άγριους ιμπεριαλιστικούς και καπιταλιστικούς ανταγωνισμούς που μαίνονται στο παρασκήνιο.
Αποκαλύπτει ταυτόχρονα την αναγκαιότητα ανάπτυξης ενός σύγχρονου φιλειρηνικού κινήματος αποτροπής του πολέμου.
Αλλά γι’ αυτό ας μιλήσει η Πράξη.
