Μετά από μια σειρά από θέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών και των δυτικών χωρών, οι οποίες απέρριψαν τα σχέδια ψηφίσματος της Ρωσίας και της Κίνας που υποβλήθηκαν στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ για τη διακοπή του πολέμου, οι δυτικές χώρες, με επικεφαλής τις Ηνωμένες Πολιτείες, τον κύριο εταίρο στις πολιτικές του Ισραήλ, έχουν παράσχει κάλυψη για τα παράνομα και ανήθικα ισραηλινά εγκλήματα που στοχεύουν στην υλοποίηση του απώτερου στόχου: της μαζικής αναγκαστικής απέλασης και της εθνοκάθαρσης του παλαιστινιακού λαού, ληστεύοντας την εθνική του ταυτότητα και αρνούμενοι του δικαιώματος στην αυτοδιάθεση και την εθνική ανεξαρτησία.
Εν μέσω των συναισθηματικά φορτισμένων σχολίων για την επιχείρηση στρατιωτικής αντίστασης της 7ης Οκτωβρίου από Παλαιστίνιους μαχητές εναντίον στρατιωτών κατοχής και αποικιοκρατών του Ισραήλ, που θα έπρεπε να είχε αποφύγει την επίθεση σε αθώους πολίτες, και την επακόλουθη βάρβαρη ισραηλινή επίθεση στη Γάζα που στοχεύει αθώους πολίτες παιδιά και γυναίκες, τα μέσα ενημέρωσης και οι πολιτικοί ηγέτες στη Δύση που περιέγραψαν την αντίσταση ως τρομοκρατία φαίνεται να έχουν ξεχάσει ότι από τη σκοπιά του διεθνούς δικαίου, η Γάζα παραμένει κατεχόμενο έδαφος που υπόκειται στην Τέταρτη Σύμβαση της Γενεύης και στο διεθνές δίκαιο, το οποίο η Δύση ισχυρίζεται ότι τηρεί, αλλά σύμφωνα με διπλά μέτρα και επιλεκτικές θέσεις.
Αν και το Ισραήλ ανακοίνωσε μονομερώς «αποδέσμευση» από τη Γάζα το 2005, αποσύροντας τις δυνάμεις του, διαλύοντας 21 αποικιακούς οικισμούς και εκκενώνοντας 8.000 εποίκους με αντάλλαγμα την αποζημίωση εκατοντάδων χιλιάδων δολαρίων σε κάθε οικογένεια εποίκων, αυτό δεν τερμάτισε την πολιορκία της Λωρίδας της Γάζας από το Ισραήλ που το διατήρησε ως ανοιχτή φυλακή ή ένα απέραντο γκέτο.
Το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ κατέληξε σε αυτό το συμπέρασμα βάσει του ότι η ισραηλινή απεμπλοκή δεν τερμάτισε την υπαρξιακή πραγματικότητα του ισραηλινού ελέγχου στη Γάζα, ούτε επέτρεψε στη Λωρίδα της Γάζας να απολαύσει τα οφέλη της ανεξάρτητης πολιτικής ανάπτυξης.
Αντίθετα, αυτό που ακολούθησε εκείνη την εποχή περιελάμβανε την αναδιάταξη των δυνάμεων κατοχής, συμπεριλαμβανομένου του στρατού και της αστυνομίας, στα σύνορα της Γάζας, συμπεριλαμβανομένου του πλήρους ελέγχου της εισόδου και εξόδου Παλαιστινίων και αγαθών στα συνοριακά περάσματα, καθώς και τον συνεχή αποκλειστικό έλεγχο στον εναέριο και θαλάσσιο χώρο στη Γάζα.
Η κατοχική δομή μετά το 2005 ενισχύθηκε από επανειλημμένες ισραηλινές εισβολές, συμπεριλαμβανομένων στοχευμένων δολοφονιών πολιτικών και στρατιωτικών αξιωματούχων της αντίστασης, από τις τρομερές ηχητικές εκρήξεις των ισραηλινών μαχητικών αεροπλάνων που πετούσαν και μεγάλες στρατιωτικές επιχειρήσεις τα έτη 2008-2009, 2012, 2014 και 2021. Στη διάρκεια τους το Ισραήλ διέπραξε πολλά εγκλήματα πολέμου και σκότωσε χιλιάδες κατοίκους της Γάζας.
Επιπλέον, από το 2007, ο σκληρός και τιμωρητικός αποκλεισμός έχει αφήσει τον φτωχό πληθυσμό της Γάζας να αντιμετωπίζει το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας στον κόσμο και συλλογικά να βιώνει απειλητική για τη ζωή οικονομική παρακμή.
Το ποινικό μητρώο του Ισραήλ έναντι της Γάζας τεκμηριώθηκε σημαντικά στην Έκθεση Goldstone που εκδόθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη το 2009, της οποίας οι πολιτικές συστάσεις έμειναν ανεφάρμοστες λόγω της πολιτικής πίεσης που ασκήθηκε υπέρ του Ισραήλ από τις Ηνωμένες Πολιτείες, ακόμη και μέσω απειλητικών πολιτικών κατά χωρών.
Αυτή η τυπική εμπειρία καταδίκης των ισραηλινών πολιτικών και πρακτικών πολλών διεθνών οργανισμών, χωρίς να ληφθούν προληπτικά ή σωφρονιστικά μέτρα και κυρώσεις ως απάντηση, έχει επαναληφθεί, γεγονός που εξηγεί την παλαιστινιακή απογοήτευση από τα Ηνωμένα Έθνη και την εφαρμογή του διεθνούς δικαίου.
Το ζήτημα του νομικού καθεστώτος της Γάζας συνδέεται στενά με τα αδιάκριτα και δυσανάλογα ισραηλινά αντίποινα, τα οποία το Ισραήλ και οι υποστηρικτές του έχουν δικαιολογήσει ως σκληρά αντίποινα, ενώ το Ισραήλ επιδιώκει να επιτύχει τον στόχο της καταστροφής της αντίστασης μέσω ενός πολέμου γενοκτονίας κατά του πληθυσμού της Γάζας. που στοίχισε τη ζωή σε περίπου 7.050 ανθρώπους ενώ ο αριθμό αυξάνει κάθε ώρα. Εξ αυτών το 70% είναι παιδιά βρέφη και γυναίκες. Οι τραυματίες είναι πολλοί περισσότεροι από 20.000 και περίπου 1.500 βρίσκονται κάτω από τα ερείπια μέχρι τώρα. Πρόκειται για ένα είδος συνεχιζόμενου Ολοκαυτώματος που θυμίζει διάφορα Ολοκαυτώματα από Γερμανούς Ναζί εναντίον των αδελφών και των αδελφών μας του ελληνικού λαού τη δεκαετία του 1940.
Η στρατιωτική επιχείρηση αντίστασης από Παλαιστίνιους μαχητές, ανεξάρτητα από τις ιδεολογικές μου διαφορές με τη Χαμάς, ήταν μια φυσική αντίδραση στην κόλαση που βιώνουν οι Παλαιστίνιοι και μια άσκηση του δικαιώματος ενός λαού που υπόκειται στην κατοχή να αντιστέκεται, όπως έκαναν τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα σε όλο τον κόσμο και τους λαούς σε όλα τα στάδια της ιστορίας τους χωρίς κανείς να τους χαρακτηρίσει τρομοκράτες.
Όσο για την αντίδραση του ισραηλινού κράτους κατοχής που είχε υπονομεύσει όλες τις πολιτικές πρωτοβουλίες για ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις, στερείται περιορισμών δικαίου και ηθικής. Με απλούστερους όρους, τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν από το Ισραήλ δεν παρέχουν νομική ασυλία για αντίποινα ισραηλινά εγκλήματα πολέμου.
Το κατάλληλο διεθνές πλαίσιο της σχέσης μεταξύ του ισραηλινού κράτους κατοχής και του παλαιστινιακού λαού – παρά το γεγονός ότι ήταν κρίσιμο για την ερμηνεία των νομικών, ηθικών και πολιτικών ζητημάτων – απουσίαζε εμφανώς από την αντιμετώπιση των μέσων ενημέρωσης και τις πολιτικές θέσεις σημαντικών δυτικών πολιτικών ηγετών.
Το Ισραήλ έχει χρησιμοποιήσει την πιο εμπρηστική και επεκτατική γλώσσα για να δικαιολογήσει τις αντιδράσεις του. Αυτός ο παράνομος ισραηλινός εξτρεμισμός έχει λάβει την υποστήριξη των κυβερνήσεων των Ηνωμένων Πολιτειών, της Γαλλίας, της Γερμανίας, του Ηνωμένου Βασιλείου, της Ιταλίας, της Ελλάδας και άλλων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι οποίες ενεργούν σε αντίθεση με τις θεμελιώδεις αρχές της ΕΕ.
Αυτές οι δηλώσεις αγνοούν την ανάγκη να δεσμευτεί η κατοχική δύναμη να διαχειρίζεται τα εδάφη υπό τον έλεγχό της με τρόπους που δίνουν προτεραιότητα στην προστασία και την ευημερία του άμαχου πληθυσμού που βρίσκεται υπό κατοχή.
Από αυτή την άποψη, είναι εννοιολογικά παραπλανητικό και κανονιστικά απαράδεκτο για το Ισραήλ να κηρύξει πόλεμο σε κατεχόμενα εδάφη, σαν να ήταν η τοπική διοικητική αρχή μια εχθρική ξένη κυβέρνηση – αλλά αυτό ακριβώς έκανε το Ισραήλ, συμπεριλαμβανομένων των αξιώσεων αυτοάμυνας. Πράγμα που δεν είναι συμβατό με την κατάσταση της στρατιωτικής ή και αποικιακής κατοχής απαρτχάιντ. Το ισραηλινό αποικιακό κράτος κατοχής στην πραγματικότητα δεν υπερασπίζεται τον εαυτό του, αλλά υπερασπίζεται τη βιωσιμότητα της επέκτασης των εποικισμών του και την κατοχή παλαιστινιακών εδαφών, ιδιαίτερα στη Δυτική Όχθη, συμπεριλαμβανομένης της Ιερουσαλήμ, όπου ο αριθμός των Εβραίων εποίκων εκεί ανέρχεται σε περισσότερους από 800.000 σε περισσότερες από 220 αποικιακούς εποικισμούς, και μέσω των συνεχιζόμενων εισβολών στις παλαιστινιακές πόλεις, των συλλήψεων και των εν ψυχρώ δολοφονιών νέων που από τις αρχές του 2023 ανήλθαν σε περισσότερες από 600.
Το Ισραήλ κήρυξε έναν ολοκληρωτικό εγκληματικό πόλεμο στη Γάζα, επέβαλε γενοκτονικό αποκλεισμό που διέκοψε τις προμήθειες τροφίμων, ηλεκτρισμού και καυσίμων και δεν έθεσε κανένα όρο για την εξαίρεση αμάχων που δεν έχουν άμεση επαφή με τις στρατιωτικές δραστηριότητες της εθνικής αντίστασης.
Το άρθρο 55 της Τέταρτης Σύμβασης της Γενεύης ορίζει ότι το Ισραήλ, ως δύναμη κατοχής, έχει καθήκον να διασφαλίζει ότι οι άνθρωποι που ζουν στα εδάφη που κατέχει έχουν πρόσβαση σε επαρκή τροφή, νερό και φάρμακα.
Αλλά η αδιάκριτη ισραηλινή εγκληματική επίθεση περιελάμβανε επαναλαμβανόμενους νυχτερινούς βομβαρδισμούς που ξεπέρασαν τη δύναμη της πυρηνικής βόμβας που έριξαν οι Ηνωμένες Πολιτείες στη Χιροσίμα, κατοικημένων περιοχών, εκτός από την απαγορευμένη στόχευση νοσοκομείων, εκκλησιών, σχολείων και κτιρίων των Ηνωμένων Εθνών, όπου πολλοί Παλαιστίνιοι αναζήτησαν καταφύγιο. Ακραίες περιστάσεις εγκληματικής επίθεσης.
Η 24ωρη εντολή εκκένωσης που απευθύνεται σε 1,1 εκατομμύρια Παλαιστίνιους που ζουν στη βόρεια Γάζα, χωρίς να παρέχεται εύλογος χρόνος για να διευθετηθεί μια τόσο επικίνδυνη αναχώρηση από μακροχρόνια καταλύματα, επιδεινώνεται από την έλλειψη ασφαλούς και κατοικήσιμου τόπου. Το μέτρο αυτό ισοδυναμεί με αυστηρή συλλογική ποινή, η οποία απαγορεύεται από το άρθρο 33 της Τέταρτης Σύμβασης της Γενεύης. Δεν αφορά τόσο την ασφάλεια όσο την εκδίωξη των Παλαιστινίων από τη Γάζα και την εφαρμογή του ισραηλινού οράματος της γενοκτονίας και της αναγκαστικής μεταφοράς, και κατά συνέπεια την υλοποίηση του τελικού οράματος της εξτρεμιστικής κυβέρνησης συνασπισμού στο Ισραήλ.
Ο ΟΗΕ αγνόησε τη σύσταση του Επιτρόπου του ΟΗΕ Lynk και άλλων, καθώς κράτησε το Ισραήλ υπεράνω της διεθνούς λογοδοσίας, αλλά η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ενοχλήθηκε αρκετά από τη συμπεριφορά του Ισραήλ στην κατεχόμενη Παλαιστίνη, ώστε ζήτησε συμβουλευτική γνώμη από το Διεθνές Δικαστήριο για τη συνεχιζόμενη νομιμότητα του καθεστώς του Ισραήλ ως κατοχής δυνάμει της Τέταρτης Σύμβασης της Γενεύης – ένα θέμα που εξετάζεται επί του παρόντος από το Δικαστήριο.
Εάν η Δύση συνεχίσει να τηρεί τα διπλά μέτρα που επιδείχθηκαν κατά τη διάρκεια της ανθρωπιστικής καταστροφής που εκτυλίσσεται στη Γάζα, θα χρησιμεύσει ως υπενθύμιση ότι ο μετα-αποικιακός κόσμος διατηρεί το πνεύμα του οριενταλιστικού ρατσισμού όταν πρόκειται για την αντιμετώπιση ζητημάτων ειρήνης και δικαιοσύνης στη Μέση Ανατολή.
Αποτυγχάνοντας να ζητήσουν κατάπαυση του πυρός, οι δυτικές χώρες έδωσαν το πράσινο φως στην ατζέντα του Ισραήλ για συλλογική τιμωρία, η οποία από μόνη της μπορεί να είναι ένα φρικτό κάλυμμα για τον απώτερο στόχο του καθεστώτος για αναγκαστική και μαζική απέλαση και εθνοκάθαρση του παλαιστινιακού λαού, που είναι οι αρχικοί κάτοχοι της γης. Δημιουργούν μια δεύτερη Νάκμπα μετά το πρώτο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας το 1948, για το οποίο το Ισραήλ παραμένει ατιμώρητο για αυτό 75 χρόνια αργότερα.
Ο Μαρουάν Τουμπάσι είναι συνιδρυτής του Προοδευτικού Φόρουμ για την Παλαιστινιακή Ελληνική Αλληλεγγύη και Πρώην Παλαιστίνιος Πρέσβης στην Ελλάδα.
