Η νέα ποιότητα της εξέγερσης οφείλεται στο ότι συνδέθηκε με τα υπόγεια, αυθόρμητα ρεύματα μιας κοινωνικής αμφισβήτησης.
Η ψηφοφορία στη Βουλή για το Τρίτο Μνημόνιο αποτελεί μεγάλη ιστορική καμπή για την ελληνική και τη διεθνή Αριστερά. Η 14η Αυγούστου 2015 είναι μια ημερομηνία συναφής με ό,τι υπήρξε η 4η Αυγούστου 1914 για το τέλος της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας (η ψήφιση των πολεμικών δαπανών στο Ράιχσταγκ) - το τέλος της ιστορικής της περιόδου.
Η επίσκεψη, πέρα από τους όποιους συμβολισμούς προκύπτουν από την ημερομηνία που επιλέχθηκε για την πραγματοποίησή της, στις 15 και 16 Νοεμβρίου, γίνεται σε περίοδο ανάφλεξης της κρίσης στη Μέση Ανατολή και στη Βόρεια Αφρική
Έλεος, πια… Από την 29η Μαΐου, κάθε ημέρα και κάθε βράδυ τα περισσότερα Μέσα ενημέρωσης βομβαρδίζουν το κοινό τους με το ίδιο κλισέ:
Δονήσεις πολλών … ρίχτερ έχει προκαλέσει η αναγόρευση του γερμανού καθηγητή Ρίχτερ σε Επίτιμο Διδάκτορα, που δρομολογήθηκε μετά από ομόφωνη απόφαση της γενικής συνέλευσης του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης, και τείνει να δημιουργήσει ένα σκηνικό ρήξης με βαθύ χαρακτήρα και απρόβλεπτες συνέπειες.
Το δημοψήφισμα που σχεδίασε η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και που το τελικό του ερώτημα διαμόρφωσε το ευρωπαϊκό ιερατείο και η εγχώρια αστική τάξη, μην υπολογίζοντας τις επιπτώσεις της τακτικής τους, ανέδειξε το ταξικό βάθος της κοινωνικοπολιτικής σύγκρουσης.
H εργατική τάξη της χώρας μας βρίσκεται στην πιο μεγάλη ίσως ταξική σύγκρουση μετά τα Ιουλιανά του 1965. Μπορεί το διακύβευμα να φαίνεται ότι είναι ένα ακόμα από τα γνωστά διλήμματα του αστικού πολιτικού συστήματος, τότε, τον Ιούλη του '65 οι εκβιασμοί του παλατιού σε μια νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση, η αποστασία κλπ, και σήμερα το αν θα ισχύσουν ή όχι τα μέτρα των δανειστών που δεν απέχουν και πολύ από την κυβερνητική πρόταση των 47 σελίδων.
«Εθνικό και οικονομικό έγκλημα» χαρακτηριζόταν πριν από 36 μήνες η πώληση του ΟΛΘ.
Το εργατικό λαϊκό και ταξικό «όχι» διαχωρίζεται και υπερβαίνει από τα αριστερά το μισό «όχι» του ΣΥΡΙΖΑ που προετοιμάζει ένα «ναι» στους δανειστές με άλλη μορφή. Είναι ένα «όχι σε όλα».
Η νεολαία πρέπει να είναι και θα είναι ο καταλύτης των επόμενων σκληρών ταξικών αγώνων.
Στο μαρτύριο της κρεμάλας οι βασανιστές περνούν την κρεμάλα στο λαιμό του θύματος και το αφήνουν να ακουμπά με τα ακρόνυχα των ποδιών του στο έδαφος. Εάν δεν αντέξει το βάρος του, πνίγεται.
Είναι μερικές Δευτέρες που παρ’ ότι αρχίζει η σχολική βδομάδα, δεν είναι βαρύθυμες. Το αντίθετο. Αυτό οφείλεται σε Κυριακές όπως η χθεσινή. Όπου οι Ιταλοί είπαν το δικό τους ΟΧΙ.
Το άρθρο που παραθέτουμε υπογράφει ο Αλέξης Παπαχελάς στην “Καθημερινή” και δεν χρειάζεται κανένα απολύτως σχόλιο.
Θέλουμε να μιλήσουμε για τον κομμουνισμό της εποχής μας, την αναγκαία αλλά όχι δεδομένη προοπτική. Θέλουμε να μιλήσουμε ταυτόχρονα για την καθημερινή επιβίωση και τον αγώνα γι’ αυτήν.