Παρουσίασε σαν μονόδρομο την υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ επιλογή με αρκετά ακατάληπτα επιχειρήματα. Τσουβάλιασε ΚΚΕ, ΛΑ.Ε. και Χρυσή Αυγή. Όχι δίκαιη σάτιρα σε όλους, αλλά στοχευμένη διαφήμιση του Αλέξη Τσίπρα.
Λαβωμένο παλικάρι ο Τσίπρας, σύμφωνα με τον Λάκη Λαζόπουλο. Αν και καθηλωμένος σε αναπηρικό καρότσι, ο πανούργος Σόιμπλε κατάφερε στον Έλληνα πρωθυπουργό πολλές μαχαιριές. Μετά τη 17ωρη αγρύπνια στα μαρμαρένια αλώνια των Βρυξελλών, αιμόφυρτος επέστρεψε ο Αλέξης στην Ελλάδα για να πάρει πίσω το «Όχι» του λαού και τότε, αντί οι σύντροφοί του να τον βοηθήσουν ν’ αναρρώσει, του έδωσαν κι άλλη μια μαχαιριά και διέσπασαν το κόμμα.
Αυτά είπε στο πρώτο «Αλ Τσαντίρι» της σεζόν ο κ. Λαζόπουλος, φωτογραφίζοντας τη Λαϊκή Ενότητα. Σαν να ήταν Ιούλιος Καίσαρας ο Τσίπρας και Βρούτος ο Λαφαζάνης. Δηλαδή ούτε καν αποστάτες, αυτοί που τα έβαλαν με τον ήδη μαχαιρωμένο.
Πράγματι, η Γερμανία και οι δανειστές (και όχι ο Σόιμπλε προσωπικά) έδωσαν μια μαχαιριά στον Τσίπρα και εκείνος φρόντισε να την ανταποδώσει δίνοντας πολλές μαχαιριές στον ελληνικό λαό, στους ψηφοφόρους του, σε όσους πίστεψαν ότι «η ελπίδα έρχεται». Ματωμένοι, κατακρεουργημένοι είναι τα εκατομμύρια των εργαζόμενων, των ανέργων, των νέων που δεν έχουν στον ήλιο της εργασίας μοίρας. Και φυσικά το μαχαίρι το έμπηξε ακόμα πιο βαθιά ο Τσίπρας τον Αύγουστο στη Βουλή, με τη βοήθεια των προθύμων συμμάχων του (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι).
Το μελοδραματικό επιχείρημα του Λαζόπουλου υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ θυμίζει ένα σύντομο ανέκδοτο που συνήθιζε να λέει ο αξέχαστος Κώστας Κάππος: «Κάποιος σκότωσε τη μάνα του και ύστερα ζητούσε από το δικαστήριο επιείκεια γιατί ήταν ορφανός».
Επομένως, επιείκεια απέναντι στον Αλέξη έπρεπε να δείξει η εσωτερική αντιπολίτευση και να περιορίσει την γκρίνια και την κριτική της εντός των κομματικών τειχών γιατί, όπως τόνισε ο Λ. Λαζόπουλος, ο ίδιος είναι υπέρ της κριτικής, της διαφωνίας, της διαφορετικής άποψης. Να τσακωθούμε, είπε, να υπερασπιστούμε τα πιστεύω μας, στην ανάγκη ακόμα και να μαχαιρωθούμε, αλλά εντός των κομματικών τειχών. Όχι παραέξω.
Ο θύτης, λοιπόν, παρουσιάζεται από τον Λαζόπουλο σαν θύμα. Και το μνημόνιο τώρα δικαιώνεται, αφού η άλλη επιλογή θα ήταν η ολέθρια εκδίωξή μας από το ευρώ.
Οξύτατη κριτική άσκησε το «Αλ Τσαντίρι» σε όσους δεν θέλουν το ευρώ (τσουβαλιάζοντας ΚΚΕ, Λα.Ε. και Χρυσή Αυγή στην ίδια κατηγορία). Αφού πρώτα διευκρίνισε ότι ο ίδιος ποτέ δεν γούσταρε την ευρωζώνη, εξηγεί ότι τώρα η Ελλάδα κατακρημνίζεται και, όταν πέφτεις στο κενό, γαντζώνεσαι από όποιο κλαρί βρεθεί κοντά σου, δεν αφήνεις το κλαρί όταν από κάτω χάσκει ένα χιλιόμετρο γκρεμός. Και προφανώς το κλαρί είναι οι δανειστές, είναι ο κόσμος τους.
Επίσης ο Λαζόπουλος παρουσίασε εν συντομία το μετεκλογικό σενάριο που εξυπηρετεί τις επιθυμίες του Σόιμπλε: συρρικνωμένος ΣΥΡΙΖΑ, ανεβασμένη ΝΔ και, επομένως, ισχυρή αντιπολίτευση γίνεται η Χρυσή Αυγή η οποία και καρπώνεται το «Όχι» του Ιουλίου. Επομένως, κάθε εναντίωση στο ευρώ αφομοιώνεται, απορροφάται από τον αντιευρωπαϊσμό των φασιστών (!)
Πεπειραμένος και με οξύ αισθητήριο καλλιτέχνης ο Λαζόπουλος, δεν άρχισε υμνώντας εξαρχής τον ΣΥΡΙΖΑ. Αντίθετα, μοίρασε μούντζες σε όλες τις παρατάξεις (και στην Αριστερά) και συμμερίστηκε το μικρό δράμα των αναποφάσιστων. Στη συνέχεια όμως παρουσίασε σαν μονόδρομο την υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ επιλογή, αφού με αρκετά ακατάληπτα επιχειρήματα υποστήριξε ότι το σχέδιο του Σόιμπλε είναι να τελειώσει τον Τσίπρα.
Είναι αυτονόητο ότι ο Λαζόπουλος έχει δικαίωμα να δίνει γραμμή, να κάνει προπαγάνδα. Όμως δεν στέκεται «απέναντι» σε όλους, όπως θα περίμενε κανείς από έναν σατιρικό καλλιτέχνη, αλλά λέει ένα μεγάλο «Ναι» στον Τσίπρα προσωπικά και, έμμεσα, στη συνέχιση της μνημονιακής πολιτικής, έστω και με διαφορετικούς Μήτσους στην κυβερνητική εξουσία. «Αλ Κουμουνδούρου Νιουζ» λοιπόν με προοπτική να περάσουμε στα «Αλ Μαξίμου Νιουζ».
Μ. Τ.
