Ο Γιώργος Αλεξάτος είναι αυτό που ονομάζει ο Γκράμσι «οργανικός διανοούμενος». Η συμβολή του στην μελέτη της ιστορίας του εργατικού κινήματος είναι εφάμιλλη με αναλύσεις και μελέτες πολύ γνωστών Μαρξιστών μελετητών όχι μόνο για την ιστορία του εργατικού κινήματος, αλλά και για τον πολιτισμό της εργατικής τάξης. Τα άρθρα και οι μελέτες του για το λαϊκό τραγούδι, τo μυθιστόρημα, Η παράξενη υπόσχεση, όλα αυτά πιστεύω αρκούν και ανταποκρίνονται στον όρο «οργανικός διανοούμενος της εργατικής τάξης».
Άραγε οι εργατικοί αγώνες που ξεκίνησαν και βρίσκονται σε εξέλιξη μέσα στο φθινόπωρο σηματοδοτούν τα πρώτα σκιρτήματα μιας νέας εργατικής αντεπίθεσης;
Πριν λίγες μέρες ένας ακόμη εργαζόμενος στην καθαριότητα του Δήμο Καλαμαριάς βρήκε τραγικό θάνατο από πτώση δένδρου. ΕΔΩ
Ένας εργαζόμενος 71 χρονών που παρείχε τις υπηρεσίες του στο πλαίσιο κοινωνικής εργασίας βάσει καταδικαστικής απόφασης δικαστηρίου.
Ομολογουμένως, η έρευνα του Γ. Μαυρή ΕΔΩ για τις τάσεις σε πολιτικό, κοινωνικό και ιδεολογικό επίπεδο που συντελούνται στην ελληνική κοινωνία έχει ενδιαφέρον.
Η Σωτηρία ήταν εκεί, έξω από την πύλη της ΕΤΜΑ, όπου η εργοδοσία χρησιμοποιούσε απότακτους χουντικούς για να τρομοκρατούν τους εργάτες, μοίραζε ανακοινώσεις στους εργάτες φορώντας μια πικέτα που έγραφε «Παλέψτε μέσα από τα σωματεία για πραγματικές αυξήσεις - ΚΚΕ». Τι και αν ελάχιστοι έπαιρναν τις ανακοινώσεις, τι και αν δεν γύριζαν ούτε το βλέμμα τους να μας δουν, φοβούμενοι το ρουφιάνο που καραδοκούσε!
Η νίκη της Ν.Δ. στις εκλογές του 1974 με 54% συνοδεύτηκε από το ξεκίνημα ενός πρωτοφανούς ξεσπάσματος του εργατικού κινήματος. Η κατάσταση έμοιαζε, όπως μας αφηγούνταν παλιοί αγωνιστές, με αυτή του 1945, όταν η Ελλάδα έβγαινε από τη γερμανική κατοχή.
Η αφήγηση ενός νέου οράματος απελευθέρωσης από τον καπιταλισμό που μετουσιώνεται στην αναζήτηση του σύγχρονου επαναστατικού υποκειμένου της εποχής . Σε αυτό οι ανήσυχες δυνάμεις κομμουνιστικής αναφοράς, που δεν βολεύονται στις βεβαιότητες των γραφών και των κομματικών κάστρων, συμφωνούν πως πρόκειται για την πραγματική πρόκληση της εποχής.
Θέλουμε να μιλήσουμε για τον κομμουνισμό της εποχής μας, την αναγκαία αλλά όχι δεδομένη προοπτική. Θέλουμε να μιλήσουμε ταυτόχρονα για την καθημερινή επιβίωση και τον αγώνα γι’ αυτήν.