Η νεανική περίοδος του Μαρξ, η περίοδος κατά την οποία συγκρότησε τις απόψεις του, έχει γίνει αντικείμενο πολλών μελετών στη διεθνή και εγχώρια φιλολογία. Στις μελέτες αυτές δίνεται συνήθως έμφαση στη μετάβαση του Μαρξ από την ιδεαλιστική διαλεκτική του Χέγκελ στη δική του υλιστική διαλεκτική μέσω του Φόιερμπαχ. Με τον τρόπο αυτό ο Μαρξ μπόρεσε να αντιληφθεί τη θεμελίωση των ιδεών και των θεσμών στην υλική, οικονομική ζωή, αποκτώντας έτσι την κατάλληλη μέθοδο για τις μετέπειτα έρευνές του που τον οδήγησαν στη συγγραφή του Κεφαλαίου.
Την ώρα που το δημόσιο σύστημα υγείας στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες αντιμετωπίζει σοβαρότατες ελλείψεις στα βασικά είδη ατομικής προστασίας (γάντια, μάσκες, ειδικές στολές), οι σύγχρονες τεχνολογικές και επιστημονικές δυνατότητες ανοίγουν νέους δρόμους αντιμετώπισης της πανδημίας, αλλά και των συνολικών σύγχρονων υγειονομικών αναγκών της ανθρωπότητας.
Οι εκδόσεις ΚΨΜ παρουσιάζουν το βιβλίο του Βασίλη Λιόση «Ναζισμός, τα αίτια γέννησης και γιγάντωσής του», την Κυριακή 8 Μαρτίου στις 6.00 στο Ίλιον Plus, Πατησίων και Κοδριγκτώνος 17.
Το κείμενο που ακολουθεί προέρχεται από την ομιλία του Γιάννη Πρωτονοτάριου στην εκδήλωση της Μετωπικής Δράσης στην Λευκάδα το Σάββατο 8 Φεβρουαρίου
Εκπρόσωποι των μεγαλύτερων κολοσσών του ίντερνετ συζήτησαν και αποφάσισαν για τους κανόνες ηθικής που θα διέπουν την ανάπτυξη της Τεχνητής Νοημοσύνης κατ’ εντολή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, εξασφαλίζοντας έτσι ένα πλαίσιο εφαρμογών όπου θα κυριαρχεί η αναζήτηση του κέρδους.
Παρατηρώντας το φαινόμενο του φασισμού κατά τον (ευρωπαϊκό) Μεσοπόλεμο βλέπουμε ότι κάνει την εμφάνιση του την περίοδο της μαζικής πολιτικής, γεννιέται δηλαδή σε χώρες που έχει κατακτηθεί το καθολικό εκλογικό δικαίωμα, στις οποίες λειτουργούν πολιτικά κόμματα και διαμορφώνονται πολιτικές εκπροσωπήσεις.
Το διαχρονικό επιχείρημα ενάντια στο όραμα μιας πραγματικά δίκαιης κοινωνίας είναι ότι η ανταγωνιστικότητα και η απληστία αποτελούν «φυσικά» χαρακτηριστικά του ανθρώπου, που δεν ξεριζώνονται, και άρα κάθε προσπάθεια υπέρβασής τους είναι εξ ορισμού καταδικασμένη -και μάλιστα αποπροσανατολιστική άρα επιζήμια για την εξέλιξη των κοινωνιών… Πράγματι, η συγκρουσιακή συμπεριφορά -π.χ. στο κυνήγι, την απόκρουση θηρευτών, ή την προστασία των απογόνων- είναι εγγενής και απαραίτητη για την επιβίωση σε όλα τα ζωικά είδη· όπως φυσικά και ο πρωτογενής ανταγωνισμός για διεκδίκηση τροφής, ζωτικού χώρου ή ευκαιριών για ζευγάρωμα. Η δε απληστία έχει ως γενετικό υπόβαθρο την αναγκαία συσσώρευση τροφής για τη διαχείμαση του ατόμου ή την εξασφάλιση της επιβίωσης των απογόνων του…
Αρκούν άραγε οι παραπάνω διαπιστώσεις για να δικαιολογήσουν τη διηνεκή αναπαραγωγή της κοινωνικής αδικίας;
Tο άρθρο των Γ. Κολέμπα και Γ. Μπίλλα που ακολουθεί δημοσιεύεται στο πλαίσιο της αναγκαίας επαφής μας με ριζοσπαστικά ρεύματα σκέψεις τα οποία αναπτύσσονται και αποκτούν επιρροή στην ελληνική και όχι μόνο κοινωνία και στην Αριστερά, με τα οποία θα πρέπει να αναπτύξουμε γόνιμο και ουσιαστικό διάλογο και να αναμετρηθούμε.
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Δαρβίνου και τα 210 χρόνια μετά από τη γέννησή του, στις 12 Φεβρουαρίου 1809
Το σύμπαν απαρτίζεται από ζεύγη αντιθέτων, που ενώ στην πρωτογενή τους μορφή αλληλο-αναιρούνται, μόλις εμπλακούν στη χαοτική συνθήκη της ελεύθερης αλληλεπίδρασης και των μη αναστρέψιμων μεταβολών κατοχυρώνουν μια παρουσία και την περεταίρω διαλεκτική τους ανάπτυξη. Μέσ’ απ’ αυτή γονιμοποιείται η πραγματικότητα κι εξασφαλίζεται η συνέχεια. Από την πρώτη υλική δομή μέχρι τους γαλαξίες· από ένα μόριο που αυτο-αναπαράγεται μέχρι τα πρωτεύοντα θηλαστικά· κι από τους φυσικούς νόμους έως την ανάδυση της βούλησης, η διαλεκτική στον ιστορικό χρόνο κινεί τόσο την ανάπτυξη του εκάστοτε επιπέδου, όσο και τη γέννηση του επόμενου. Η μάχη των εξελισσόμενων επιπέδων πληροφορίας ενάντια στην εντροπία ισοδυναμεί με την αιώνια επανάσταση της ύπαρξης. Και η συνέχειά της κρίνεται στην ευρωστία της διαλεκτικής «ζύμωσης» που τροφοδοτεί κάθε φορά τις εξελίξεις… Στην περιοχή –ή εκδοχή- του σύμπαντος που μας ενδιαφέρει, πεδίο αναφοράς είναι ο λόγος. -Εκεί όπου ένα ενσυνείδητο υποκείμενο συγκροτείται μέσα απ’ τον ατομικό διαχωρισμό· ελέγχει το περιβάλλον του σαν μέλος της κοινωνίας· και ζει ανάμεσα στο ανικανοποίητο και τη λήθη… Ο άνθρωπος κολυμπά σε μια θάλασσα αντιφάσεων. Κι όσο πιο έτοιμος είναι να τις αντιμετωπίσει, τόσο λιγότερο έρμαιο γίνεται.
Θέλουμε να μιλήσουμε για τον κομμουνισμό της εποχής μας, την αναγκαία αλλά όχι δεδομένη προοπτική. Θέλουμε να μιλήσουμε ταυτόχρονα για την καθημερινή επιβίωση και τον αγώνα γι’ αυτήν.