Το σύμπαν απαρτίζεται από ζεύγη αντιθέτων, που ενώ στην πρωτογενή τους μορφή αλληλο-αναιρούνται, μόλις εμπλακούν στη χαοτική συνθήκη της ελεύθερης αλληλεπίδρασης και των μη αναστρέψιμων μεταβολών κατοχυρώνουν μια παρουσία και την περεταίρω διαλεκτική τους ανάπτυξη. Μέσ’ απ’ αυτή γονιμοποιείται η πραγματικότητα κι εξασφαλίζεται η συνέχεια. Από την πρώτη υλική δομή μέχρι τους γαλαξίες· από ένα μόριο που αυτο-αναπαράγεται μέχρι τα πρωτεύοντα θηλαστικά· κι από τους φυσικούς νόμους έως την ανάδυση της βούλησης, η διαλεκτική στον ιστορικό χρόνο κινεί τόσο την ανάπτυξη του εκάστοτε επιπέδου, όσο και τη γέννηση του επόμενου. Η μάχη των εξελισσόμενων επιπέδων πληροφορίας ενάντια στην εντροπία ισοδυναμεί με την αιώνια επανάσταση της ύπαρξης. Και η συνέχειά της κρίνεται στην ευρωστία της διαλεκτικής «ζύμωσης» που τροφοδοτεί κάθε φορά τις εξελίξεις… Στην περιοχή –ή εκδοχή- του σύμπαντος που μας ενδιαφέρει, πεδίο αναφοράς είναι ο λόγος. -Εκεί όπου ένα ενσυνείδητο υποκείμενο συγκροτείται μέσα απ’ τον ατομικό διαχωρισμό· ελέγχει το περιβάλλον του σαν μέλος της κοινωνίας· και ζει ανάμεσα στο ανικανοποίητο και τη λήθη… Ο άνθρωπος κολυμπά σε μια θάλασσα αντιφάσεων. Κι όσο πιο έτοιμος είναι να τις αντιμετωπίσει, τόσο λιγότερο έρμαιο γίνεται.