1. Η Οκτωβριανή Επανάσταση ήταν η πρώτη πράξη της παγκόσμιας σοσιαλιστικής επανάστασης.
Πολλά γράφτηκαν και ακόμη περισσότερα συζητήθηκαν με αφορμή τα 100 χρόνια από την Οκτωβριανή Επανάσταση. Ανεξάρτητα από τις διαφορετικές προσεγγίσεις το ιστορικό πολιτικό παράδειγμα της Οχτωβριανής Επανάστασης άφησε πολύ βαθύ το αποτύπωμά του και επηρέασε, και πολλές φορές καθόρισε, τις παγκόσμιες εξελίξεις καθόλη τη διάρκεια του 20ου αιώνα, και εξακολουθεί να επηρεάζει μέχρι σήμερα: ιδεολογικά, πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά, πολιτισμικά. Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια που ο καπιταλισμός έχει εισέλθει στην πιο βαθειά κρίση του, και για πολλούς ιστορικούς αναλυτές ίσως και αδιέξοδης, το φάντασμα του Μαρξ και της κομμουνιστικής ουτοπίας έχει αρχίσει και πάλι να πλανάται πάνω από την Ευρώπη, και όχι μόνο.
Η παρουσίαση του νέου βιβλίου του Γιώργου Ρούση, Ο ελεύθερος χρόνος μέτρο του πλούτου, αντί να χάνουμε τη ζωή κερδίζοντάς την (εκδ. Γκοβόστη), έγινε την Τρίτη 14 Νοέμβρη 2017 στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων.
Το βιβλίο παρουσίασαν ο Αλέκος Χαλβατζής, η Μαρία Παπαγεωργίου, ο Ευθύμης Φλέγκας και η Ζωή Χρύση. Τ ην εκδήλωση συντόνισε ο Κάρολος Ρούσης. Ιδιαίτερο χρώμα έδωσε στην εκδήλωση η παρουσία μόνο νέων στο πάνελ, οι οποίοι μίλησαν διεξοδικά για το περιεχόμενο του βιβλίου, για την αναγκαιότητα και την έννοια του ελεύθερου χρόνου στον καπιταλισμό αλλά κυρίως στην προοπτική μιας κομμουνιστικής κοινωνίας.
Το θέμα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και επικαιρότητα και η ελπίδα είναι γίνει αντικείμενο προβληματισμού και συζήτησης τόσο στους χώρους των αγωνιστικών κινημάτων όσο και στην καθημερινότητα των ανθρώπινων δραστηριοτήτων.
Τα αναγραφόμενα στο οπισθόφυλλο του βιβλίου, σηματοδοτούν το ιδεολογικό και πολιτικό στίγμα του βιβλίου: «Βιώνουμε τον παραλογισμό, οι παραγωγικές δυνάμεις να είναι πιο αναπτυγμένες από ποτέ και η κατάσταση της συντριπτικής πλειονότητας των ανθρώπων να χειροτερεύει. Και αυτό ισχύει όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά για ολόκληρο τον καπιταλιστικό κόσμο.
Μια από τις πιο κραυγαλέες πτυχές αυτού του παραλογισμού συνίσταται στο ότι, αντί ο χρόνος που κερδίζεται με την αυτοματοποίηση να έχει ως επακόλουθο την απαλλαγή των ανθρώπων από τον βραχνά της καταναγκαστικής δουλειάς, αυτός να παίρνει τη μορφή της ανεργίας, ενώ παράλληλα να εντείνεται η εκμετάλλευση όσων συνεχίζουν να εργάζονται.
Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η κυρίαρχη τάξη των κεφαλαιοκρατών, μπροστά στη νέα πραγματικότητα, όχι μόνον δεν αυτοκαταργείται οικειοθελώς, όπως σε τελευταία ανάλυση διατείνονται ορισμένοι (λόγου χάρη ο Negri), αλλά για να διατηρήσει την ιδιωτική ιδιοκτησία της στα σύγχρονα μέσα παραγωγής και την εξουσία της, οξύνει ακόμη παραπέρα τις αντιθέσεις του συστήματος, με κύριο θύμα τους εργαζόμενους.
Και όλα αυτά, ενώ σήμερα με την πρόοδο της επιστήμης και της τεχνικής είναι δυνατόν, με προϋπόθεση την ανατροπή του καπιταλισμού, ο ελεύθερος χρόνος να γίνει κυρίαρχος και να είναι αυτός και όχι ο βαθμός εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο το μέτρο του πλούτου.
Προς αυτήν την κατεύθυνση υποστηρίζεται ότι στο πλαίσιο ενός επαναστατικού πολέμου θέσεων, η δραστική μείωση του χρόνου εργασίας –δίχως μείωση των απολαβών και εντατικοποίηση της εργασίας–, και όχι η διατήρησή του, πρέπει να αποτελέσει άμεση αγωνιστική διεκδίκηση για το λαϊκό κίνημα και τους φορείς του, ένα οχυρό προς άμεση κατάληψη».
Το κείμενο που ακολουθεί είναι η ομιλία του A.A. στην εκδήλωση του Kommon, του Εργατικού Αγώνα και του Συλλόγου διάδοσης της Μαρξιστικής Σκέψης Γιάννης Κορδάτος για την επέτειο των 100 χρόνων από την Οκτωβριανή επανάσταση.
Το Kommon, με την ομιλία του Γιώργου Πετρόπουλου που μίλησε εκ μέρους του Εργατικού Αγώνα, ξεκινάει τη δημοσίευση των τοποθετήσεων που πραγματοποιήθηκαν στην εκδήλωση για τα 100 χρόνια από την Οκτωβριανή επανάσταση τη Δευτέρα 13 Νοεμβρίου 2017, στο χώρο Ελληνικό Μολύβι. Στην εκδήλωση που διοργανώθηκε από την ιστοσελίδα Kommon, τον Εργατικό Αγώνα και το Σύλλογο διάδοσης μαρξιστικής σκέψης Γιάννη Κορδάτος, μίλησαν επιπλέον ο Α. Αναγμωστάκης, ο Β. Λιόσης και ο Δ. Μπελαντής.
Στις πλάτες των σημερινών αγωνιστών, 100 χρόνια μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, βαραίνει το φορτίο ενός δυσεπίλυτου προβλήματος: Πώς να συνδυάσουν την περίπλοκη εμπειρία ενός αιώνα νικών, υποχώρησης, εκφυλισμού και τελικής ήττας με την ακόμη πιο περίπλοκη κατανόηση του σημερινού καπιταλισμού που καλούνται να ανατρέψουν;
Ένα θωρακισμένο όχημα-πλήρως ανακαινισμένο κι επανασυναρμολογημένο- που φέρνει το μπολσεβίκικο σύνθημα «Θάνατος στο Κεφάλαιο!» χαραγμένο με κόκκινα γράμματα στην αριστερή του πλευρά εγκαταστάθηκε από σήμερα -μέχρι τις 4 Φλεβάρη- στη καρδιά των χειμερινών ανακτόρων του Πέτρογκραντ το σημερινό μουσείο Ερμιτάζ για μια «έκθεση» που αφορά τα 100χρονα της Οχτωβριανής επανάστασης.
Το κείμενο που ακολουθεί είναι εισήγηση στην παρουσίαση του βιβλίου του Γιάννη Χλιουνάκη Ικάρια πτήση (εκδόσεις Τόπος).
Περίληψη: Το ζήτημα της πολιτικής εξουσίας στις μετεπαναστατικές κοινωνίες αποτελεί μια από παραμελημένες θεματικές της μαρξιστικής θεωρίας.
Στο άρθρο επιχειρείται η ανίχνευση ζητημάτων τακτικήs και στρατηγικήs, η ανάδειξη των τομών και αλμάτων στην πορεία προς την Οκτωβριανή Επανάσταση μέσα από τη συνοπτική παρουσίαση των γεγονότων τηs περιόδου μετά την επανάσταση του 1905 έωs και το 1917. Γίνεται τέλοs προσπάθεια, με βάση τον καπιταλισμό της εποχής μαs, για την εξαγωγή συμπερασμάτων. «Ό,τι επιλέξουμε να υπογραμμίσουμε σε αυτή την περίπλοκη ιστορία, αυτό θα καθορίσει τη ζωή μας» (Χάουαρντ Ζιν - Howard Zinn).
Γιατί να μιλήσει κανείς για τη Ρώσικη επανάσταση; Έχουν περάσει 100 χρόνια, απέτυχε, έπεσε το τείχος του Βερολίνου.
Γιατί να μιλήσει κανείς για μια αποτυχία; Γιατί να μιλήσει για έναν πολιτικό αρχαϊσμό; Γιατί να μιλήσει για μια εκκεντρικότητα που βρίσκεται μόνο στα βιβλία της Ιστορίας;
Γιατί πιστεύω πως η Ρωσική επανάσταση μας θέτει ερωτήματα σήμερα, μας καλεί, μας μιλάει σήμερα.
Θέλουμε να μιλήσουμε για τον κομμουνισμό της εποχής μας, την αναγκαία αλλά όχι δεδομένη προοπτική. Θέλουμε να μιλήσουμε ταυτόχρονα για την καθημερινή επιβίωση και τον αγώνα γι’ αυτήν.