Από εργαζόμενου και εργαζόμενες στην ΜΚΟ Praksis λάβαμε την ακόλουθη, εξόχως διαφωτιστική ανακοίνωση, με αφορμή την απεργία που διοργανώθηκε την Τρίτη 3 Ιουλίου
Είμαστε εργαζόμενοι/ες της Μ.Κ.Ο. Praksis στα προγράμματα αρωγής προσφύγων. Οι περισσότεροι/ες εργαζόμαστε αδιάλειπτα για 2 ή παραπάνω χρόνια, έχοντας υπογράψει συνεχόμενες συμβάσεις διάρκειας από 1 έως 8 μήνες, η μεγάλη πλειονότητα από εμάς με «μπλοκάκι». Είμαστε αυτοί που δίνουμε πνοή στα προγράμματα που χρηματοδοτούνται από τον ΟΗΕ και υλοποιούνται από την Praksis, εργαζόμενοι καθημερινά με σκοπό την καλύτερη εξυπηρέτηση των αναγκών των προσφύγων. Είμαστε η ζωντανή σανίδα βοήθειας και υποστήριξης με κάθε δυνατό μέσο, για την ομαλή κοινωνική ένταξη των προσφύγων.
Η εργασία μας, που προϋποθέτει την κατανόηση της διαφορετικότητας, την καθημερινή αλληλεπίδραση και συμπαράσταση, την αρωγή σε ζητήματα καθημερινότητας και προσαρμογής σε νέες συνθήκες, δεν εξαντλείται και δεν μπορεί να εξαντλείται στην απλή παροχή καταλύματος. Ωστόσο, πολλές φορές καλούμαστε να υλοποιήσουμε συγκεκριμένες πολιτικές της οργάνωσης δημιουργώντας μας έτσι ζητήματα επαγγελματικής δεοντολογίας. Πιο συγκεκριμένα, αποτέλεσμα της αντιμετώπισης των εξυπηρετούμενων ως μέσο χορήγησης της χρηματοδότησης, είναι η υποβάθμιση των υπηρεσιών που τους παρέχονται όπως ζημιές σε διαμερίσματα που δεν επιδιορθώνονται, αναλώσιμα που δεν παραδίδονται, σπίτια ακατάλληλα για διαβίωση, αλλά και των ίδιων των κοινωνικών υπηρεσιών.
Η εργασία μας περιορίζεται σε ζητήματα διεκπεραιωτικού χαρακτήρα με μόνο μέλημα της οργάνωσης τη διαχείριση εκείνων των περιστατικών που θα μπορούσαν να την εκθέσουν. Αποτέλεσμα των παραπάνω και σε συνδυασμό με τις πιεστικές προθεσμίες της εργοδοσίας, η δική μας αδυναμία ως προς την παροχή των υπηρεσιών τις οποίες θα μπορούσαμε να παρέχουμε. Αυθαιρεσίες και κατακόρυφη αύξηση της έντασης της εργασία.
Το τελευταίο διάστημα βιώνουμε διαρκή αύξηση της έντασης της εργασίας μας, προστίθενται διαρκώς νέα καθήκοντα, ενώ ορίζονται ανέφικτοι στόχοι, για τους οποίους επιρρίπτονται και οι αντίστοιχες ευθύνες όταν δεν ικανοποιούνται. Οι ευθύνες και οι αστοχίες στα παραπάνω, ανήκουν αποκλειστικά στη διοίκηση για λόγους οργανωτικής ανεπάρκειας και υποστελέχωσης του προγράμματος. Αναγκαία, όμως, μέσα για την πειθάρχησή μας στις νέες συνθήκες, είναι από τη μια μεριά, το καθημερινό εργασιακό bullying, η υποτίμηση της προσωπικότητας των εργαζομένων και της εργασίας που προσφέρουν, με απαράδεκτους χαρακτηρισμούς, υπονοούμενα και προσβολές. Από την άλλη είναι οι ολιγόμηνες συμβάσεις, με στόχο τη δημιουργία έντονου κλίματος ανασφάλειας και αναλωσιμότητας.
Είναι ιδιαίτερα αντιφατική η αντιμετώπιση που επιφυλάσσει μια οργάνωση στραμμένη προς τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες για τους εργαζόμενούς της, αδιαφορώντας ουσιαστικά για την ποιότητα των υπηρεσιών που παρέχουν σε αυτές.
Επιστολή προς την διοίκηση
Στα μέσα του Μαΐου, 110 περίπου εργαζόμενοι, υπογράψαμε μια επιστολή, με την οποία ζητούσαμε να ενημερωθούμε για το μέλλον του προγράμματος και των εργαζομένων σε αυτό. Ποτέ δεν πήραμε κάποια απάντηση, ενώ από την επόμενη κιόλας μέρα, δεχθήκαμε ακόμα μεγαλύτερες πιέσεις, που δημιούργησαν ένα ιδιαίτερα ασφυκτικό περιβάλλον. Η διοίκηση της οργάνωσης επιχείρησε τον τεχνητό διαχωρισμό των εργαζομένων, ανάμεσα σε αυτούς που υπέγραψαν και αυτούς που δεν υπέγραψαν την επιστολή. Οι κλήσεις προς όσους απεύθυναν την επιστολή για κατ’ ιδίαν συναντήσεις με τη διοίκηση έγιναν συνήθης πρακτική, με αποκορύφωμα περιπτώσεις καλέσματος συναδέλφων στην διοίκηση όπου ήρθαν αντιμέτωποι με ευθείες απειλές απόλυσης και εκβιασμούς προκειμένου να καταδώσουν όσους τολμούν να διαμαρτύρονται. Η σταγόνα που ξεχείλισε, όμως, το ποτήρι ήταν η απόλυση συναδέλφου μας, εργαζόμενου στη Μ.Κ.Ο. επί 20 μήνες, ο οποίος πέραν της ομαδικής επιστολής, έστειλε επιστολή και στους υπεύθυνους συντονισμού του τμήματος που συμμετέχει, διαμαρτυρόμενος για την εντατικοποίηση της εργασίας, σε συνδυασμό και με πρόβλημα υγείας που αντιμετώπιζε. Έτσι ο συνάδελφος απολύθηκε χωρίς καν πρότερη ενημέρωση.
Θεωρούμε απαράδεκτη, αντεργατική και μη αποδεκτή αυτή την ενέργεια εργοδοτικής αυθαιρεσίας. Πρόκειται για μια καθαρά εκδικητική ενέργεια που έχει άμεση σχέση με την συνυπογραφή του συναδέλφου στην επιστολή που στείλαμε στη διοίκηση. Ήδη υπήρξαν σαφή δείγματα από την διοίκηση στοχοποίησης και άλλων συναδέλφων που αντιδρούν δείχνοντας την αλληλεγγύη τους. Δεν είμαστε ούτε εθελοντές, ούτε συνεργάτες. Είμαστε εργαζόμενοι, με εξαρτημένη σχέση εργασίας, που εργαζόμαστε υπό δύσκολες συνθήκες παρέχοντας το μέγιστο των δυνατοτήτων μας και καλύπτουμε πλήρεις και διαρκείς ανάγκες σε ένα δύσκολο έργο.
Απαιτούμε την άμεση επαναπρόσληψη του συναδέλφου μας.
Δεν θα ανεχτούμε άλλες εκδικητικές συμπεριφορές στους χώρους εργασίας μας.
Αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας για όλους/-ες.
Αναγνώριση του πραγματικού καθεστώτος εργασίας μας.
