Το 2019 το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας λαμβάνει στις ηλικίες 18-30 ποσοστό 30%, περίπου δέκα μονάδες λιγότερο από τη συνολική του επίδοση. Το 2023, ενώ συνολικά αυξάνονται τα ποσοστά του στο 41%, σε αυτή την ηλικιακή ομάδα πέφτουν στο 27%. Οι τελευταίες έρευνες δείχνουν ότι το ποσοστό αυτό όλο και μειώνεται και μάλιστα με κάθε άλλο από αργούς ρυθμούς.
Οι άνθρωποι αυτών των ηλικιών βιώσαμε ίσως με τον πιο σκληρό τρόπο αυτή την διακυβέρνηση. Ενηλικιωθήκαμε και μεγαλώσαμε σε καιρούς ανεργίας, σκληρής καταστολής, ακρίβειας. Σε καιρούς καραντίνας, που οι άνθρωποι μας πέθαιναν στους διαδρόμους των νοσοκομείων καθώς η διάλυση της δημόσιας υγείας αποτέλεσε βασικό έργο αυτής της κυβέρνησης. Μεγαλώσαμε λοιπόν στον καιρό του φόβου.
Την ίδια στιγμή που το να βρεις αξιοπρεπή δουλειά -ή έστω δουλειά- φαντάζει άθλος, οι τιμές σε οτιδήποτε σχετίζεται με τη ζωή μας εκτινάσσονται.
Η ΝΔ έχει φροντίσει να θέσει τους φραγμούς απέναντι στη νεολαία και πριν από αυτό. Φραγμούς ταξικούς για τη μόρφωση μας. Η ιδιωτικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, ο ερχομός των Ωνάσειων σχολείων και οι αλλαγές στο εξεταστικό σύστημα της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης είναι μόνο μερικά από τα εμπόδια αυτά.
Έτσι τα όνειρα και προσπάθειες μας μένουν διαρκώς παγωμένα.
Παράλληλα, οποιαδήποτε αντίδραση καταστέλλεται με τον πιο σκληρό τρόπο. Μάθαμε κατά τη διάρκεια αυτής της διακυβέρνησης πως όποιος αντιστέκεται μπορεί να αποτελέσει στόχο του ίδιου του κράτους, με απάνθρωπους όρους, βλέποντας το Νίκο Ρωμανό να μπαινοβγαίνει στις φυλακές με το ‘’έτσι θέλω’’ τους.
Είδαμε δεκάδες συνομήλικους και συνομήλικές μας να δολοφονούνται σε βαγόνια και συνεχίζουμε να ζούμε την συγκάλυψη αυτής της δολοφονίας μέχρι σήμερα. Αντιληφθήκαμε ότι η δικαιοσύνη αποδίδεται με τους όρους των από πάνω, με τους όρους που οδηγούν ένα πατέρα σε απεργία πείνας για να μπορέσει να ανοίξει τον τάφο του παιδιού του.
Γεμίσαμε με θάνατο στην καθημερινότητα μας, με μια κυβέρνηση υπαίτια για τον πνιγμό μωρών προσφύγων στη Μεσόγειο και συνένοχο στο μεγαλύτερο έγκλημα όλων των εποχών, στη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού.
Εμπεδώσαμε εν ολίγοις, ότι το να ζήσουμε στην Ελλάδα το 2025 είναι πρακτικά και ψυχολογικά αδύνατο. Εκτός αν το αλλάξουμε.
Αυτό είναι κάτι που αντιλαμβάνεται και η άλλη πλευρά. Όχι βέβαια με όρους κοινωνικού ενδιαφέροντος αλλά με όρους αριθμών και εκλογικής αποτύπωσης. Επειδή, όπως φαντάζομαι, αυτό δε μπόρεσε να το λύσει η επικοινωνιακή πολιτική της ΝΔ με τις φιλόδοξες προσπάθειες του πρωθυπουργού μας στο TikTok, έπρεπε να δοκιμάσουν και κάτι άλλο.
Στις συσκέψεις που προηγήθηκαν της ΔΕΘ, στο Μέγαρο Μαξίμου, ο πρωθυπουργός τόνισε εμφατικά πως θέλει να δώσει μάχη για την ηλικιακή ομάδα 18-30. Πριν δύο εβδομάδες σχεδόν, κατά τη διάρκεια της ΔΕΘ, δεν έπαψε να αναφέρεται στη νεολαία, η οποία κατά τα λεγόμενα του αποτελεί το επίκεντρο των μεταρρυθμίσεων που εξήγγειλε. Προχώρησε λοιπόν σε κάποιες φοροελαφρύνσεις που αφορούν αυτή την ηλικιακή ομάδα.
Η μάχη λοιπόν που δίνει η κυβέρνηση μας για εμάς, είναι κάποιες μικρές ελαφρύνσεις, οι οποίες φυσικά είναι αμελητέες σε σχέση με την άνοδο της ακρίβειας και τις ανάγκες μας ώστε να ζούμε αξιοπρεπώς. Είναι αμελητέες μπροστά στο 13ωρο που θα κληθούμε να εργαζόμαστε, μπροστά στην πλήρη ιδιωτικοποίηση όλων των δημόσιων και την διάλυσή τους.
Ας μιλήσουμε όμως και με πραγματικούς όρους. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης εξήγγειλε το αφορολόγητο για νέες και νέους έως 25 ετών και για εισοδήματα έως 20.000 ευρώ, καθώς και μείωση στο 9% (αντί για 22%) για τις νέες και τους νέους 25-30 ετών για αντίστοιχα εισοδήματα. Ωραία μέχρι εδώ. Ας αναρωτηθούμε όμως: Πόσες και πόσοι μέχρι 25 ετών έχουν εισόδημα άνω των 10.000 ευρώ; Αντίστοιχα, αν κανείς κοιτάξει τα ποσοστά στις ηλικίες μέχρι τα 30 θα βρει ότι περίπου το 75% δηλώνει ετήσιο εισόδημα έως 10.000 ευρώ.
Η μάχη αυτή επίσης, να σημειώσουμε ότι δίνεται με τα δικά μας λεφτά. Τα λεφτά των παροχών που δόθηκαν συνολικά για τις φορολογικές μεταρρυθμίσεις είναι ένα μικρό μέρος του πρωτογενούς πλεονάσματος του 2024. Το υπόλοιπο φυσικά θα δοθεί, όπως μας είπε ο ίδιος ο πρωθυπουργός σε πολεμικό εξοπλισμό και στο ίδιο το κεφάλαιο.
Μια μάχη λοιπόν που τελικά δίνεται εναντίον μας. Καιρό τώρα.
Εντός του κυβερνητικού κύκλου εκφράζεται η άποψη πως «οι πιτσιρικάδες» δεν είναι τόσο «απέναντι» στη Ν.Δ. όσο πιστεύουν πολλοί, αλλά αποτελούν μια κατηγορία «ρευστή», χωρίς κατασταλαγμένες ιδεολογικές απόψεις, που «περιμένει να δει το ενδιαφέρον της κυβέρνησης».
Οι «πιτσιρικάδες» λοιπόν, αλλά και η κοινωνία ολόκληρη δεν είναι χαζοί. Δε περιμένουν το ενδιαφέρον καμίας κυβέρνησης. Η σημερινή νεολαία γνωρίζει καλύτερα από ποτέ πως δεν πρόκειται να της χαριστεί τίποτα. Αντίθετα, της παίρνουν σχεδόν τα πάντα.
Ξέρει όμως και πως να πάρει πίσω τη ζωή της. Η σημερινή νεολαία είναι οι άνθρωποι που πλημμυρίζουν το Σύνταγμα για τα Τέμπη, που δίνουν κάθε μέρα τις μάχες τους στα πανεπιστήμια και στους χώρους εργασίας τους, που δείχνουν την αλληλεγγύη τους στις γειτονιές τους, που ταξιδεύουν ως τη Γάζα.
Αυτή η νεολαία δεν είναι καθόλου ρευστή. Είναι ένα συγκροτημένο εκρηκτικό μίγμα που κάνει τις κυβερνήσεις να φοβούνται και τον λαό να ελπίζει σε όμορφες μέρες.
1η Οκτώβρη αυτή η νεολαία θα απεργεί και θα είναι στους δρόμους.
