Με αφορμή την συμπλήρωση 79 ετών από την συντριβή των Γερμανών φασιστών από τον Κόκκινο Στρατό, αναδημοσιεύουμε άρθρο του Μάο Τσε Τουνγκ, που δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στις 12 Οκτωβρίου 1942, στην εφημερίδα Liberation Daily. Πηγή: FightBack!NEWS
Η Μάχη του Στάλινγκραντ έχει συγκριθεί από τον βρετανικό και αμερικανικό Τύπο με τη μάχη του Βερντέν και το «Κόκκινο Βερντέν» είναι πλέον διάσημο σε όλο τον κόσμο. Αυτή η σύγκριση δεν είναι καθόλου κατάλληλη. Η Μάχη του Στάλινγκραντ είναι διαφορετική στη φύση της από τη μάχη του Βερντέν στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Αλλά έχουν αυτό το κοινό χαρακτηριστικό – τώρα, όπως και τότε, πολλοί άνθρωποι παραπλανούνται από τη γερμανική επίθεση και πιστεύουν ότι η Γερμανία μπορεί ακόμα να κερδίσει τον πόλεμο. Το 1916 οι γερμανικές δυνάμεις εξαπέλυσαν πολλές επιθέσεις στο γαλλικό φρούριο του Βερντέν, δύο χρόνια πριν τελειώσει ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος τον χειμώνα του 1918. Ο αρχιστράτηγος στο Βερντέν ήταν ο Γερμανός διάδοχος και οι δυνάμεις που ρίχτηκαν στη μάχη ήταν οι αφρόκρεμα του γερμανικού στρατού. Η μάχη ήταν αποφασιστικής σημασίας. Μετά την αποτυχία των άγριων γερμανικών επιθέσεων, ολόκληρο το γερμανο-αυστριακό-τουρκο-βουλγαρικό μπλοκ δεν είχε μέλλον, και από τότε οι δυσκολίες του αυξάνονταν, ερήμωσε από τους οπαδούς του, διαλύθηκε και τελικά κατέρρευσε.
Αλλά εκείνη την εποχή, το αγγλοαμερικανο-γαλλικό μπλοκ δεν αντιλήφθηκε αυτή την κατάσταση, πιστεύοντας ότι ο γερμανικός στρατός ήταν ακόμα πολύ ισχυρός και δεν γνώριζαν τη δική τους νίκη που πλησίαζε. Ιστορικά, όλες οι αντιδραστικές δυνάμεις στα πρόθυρα της εξαφάνισης διεξάγουν πάντα έναν τελευταίο απελπισμένο αγώνα ενάντια στις επαναστατικές δυνάμεις, και ορισμένοι επαναστάτες είναι πιθανό να παραπλανηθούν για λίγο από αυτό το φαινόμενο της εξωτερικής δύναμης που καμουφλάρει την εσωτερική αδυναμία, αδυνατώντας να κατανοήσουν το ουσιαστικό γεγονός ότι ο εχθρός πλησιάζει στην εξαφάνιση ενώ οι ίδιοι πλησιάζουν στη νίκη.
Η άνοδος των δυνάμεων του φασισμού και ο επιθετικός πόλεμος που διεξάγουν εδώ και μερικά χρόνια είναι ακριβώς η έκφραση ενός τελευταίου απελπισμένου αγώνα. Και σε αυτόν τον σημερινό πόλεμο η επίθεση στο Στάλινγκραντ είναι η έκφραση του τελευταίου απελπισμένου αγώνα του ίδιου του φασισμού. Σε αυτό το σημείο καμπής της ιστορίας, επίσης, πολλοί άνθρωποι στο παγκόσμιο αντιφασιστικό μέτωπο έχουν παραπλανηθεί από την άγρια εμφάνιση του φασισμού και δεν κατάφεραν να διακρίνουν την ουσία του. Για σαράντα οκτώ ημέρες μαίνεται μια πρωτόγνωρα πικρή μάχη, απαράμιλλη στην ιστορία της ανθρωπότητας – από τις 23 Αυγούστου, όταν ολόκληρη η γερμανική δύναμη διέσχισε την καμπή του ποταμού Ντον και ξεκίνησε την ολοσχερή επίθεση στο Στάλινγκραντ, έως τις 15 Σεπτεμβρίου, όταν μερικές γερμανικές μονάδες εισέβαλαν στη βιομηχανική περιοχή στο βορειοδυτικό τμήμα της πόλης, και ακριβώς μέχρι τις 9 Οκτωβρίου, όταν το Σοβιετικό Γραφείο Πληροφοριών ανακοίνωσε ότι ο Κόκκινος Στρατός είχε παραβιάσει τη γερμανική γραμμή περικύκλωσης σε αυτήν την περιοχή.
Τελικά αυτή η μάχη κερδήθηκε από τις σοβιετικές δυνάμεις. Κατά τη διάρκεια αυτών των σαράντα οκτώ ημερών, τα νέα για κάθε οπισθοδρόμηση ή θρίαμβο από εκείνη την πόλη άγγιζαν τις καρδιές αναρίθμητων εκατομμυρίων ανθρώπων, φέρνοντάς τους τώρα άγχος, τώρα ενθουσιάζοντάς τους. Αυτή η μάχη δεν είναι μόνο το σημείο καμπής του σοβιετογερμανικού πολέμου, ή ακόμα και του σημερινού αντιφασιστικού παγκοσμίου πολέμου, είναι το σημείο καμπής στην ιστορία όλης της ανθρωπότητας. Καθ’ όλη τη διάρκεια αυτών των σαράντα οκτώ ημερών, οι άνθρωποι του κόσμου παρακολούθησαν το Στάλινγκραντ με ακόμη μεγαλύτερη ανησυχία από ό,τι παρακολούθησαν τη Μόσχα τον περασμένο Οκτώβριο.
Μέχρι τη νίκη του στο δυτικό μέτωπο, ο Χίτλερ φαίνεται να ήταν επιφυλακτικός. Όταν επιτέθηκε στην Πολωνία, όταν επιτέθηκε στη Νορβηγία, όταν επιτέθηκε στην Ολλανδία, το Βέλγιο και τη Γαλλία, και όταν επιτέθηκε στα Βαλκάνια, συγκέντρωνε όλη του τη δύναμη σε έναν στόχο τη φορά, χωρίς να τολμήσει να διασπάσει την προσοχή του. Μετά τη νίκη του στο δυτικό μέτωπο ζαλίστηκε από την επιτυχία και επιχείρησε να νικήσει τη Σοβιετική Ένωση σε τρεις μήνες. Ξεκίνησε μια επίθεση εναντίον αυτής της τεράστιας και ισχυρής σοσιαλιστικής χώρας σε όλο το μέτωπο που εκτείνεται από το Μούρμανσκ στο βορρά έως την Κριμαία στο νότο, και με αυτόν τον τρόπο διέσπασε τις δυνάμεις του. Η αποτυχία της εκστρατείας του στη Μόσχα τον περασμένο Οκτώβριο σηματοδότησε το τέλος του πρώτου σταδίου του σοβιετογερμανικού πολέμου, και το πρώτο στρατηγικό σχέδιο του Χίτλερ απέτυχε.
Ο Κόκκινος Στρατός διέκοψε τη γερμανική επίθεση πέρυσι και εξαπέλυσε μια αντεπίθεση σε όλα τα μέτωπα το χειμώνα, που αποτέλεσε το δεύτερο στάδιο του σοβιετο-γερμανικού πολέμου, με τον Χίτλερ να στρέφεται στην υποχώρηση και στην άμυνα. Σε αυτήν την περίοδο, αφού απέλυσε τον Brauchitsch, τον γενικό διοικητή του, και ανέλαβε ο ίδιος τη διοίκηση, αποφάσισε να εγκαταλείψει το σχέδιο για μια ολοκληρωτική επίθεση, χτένισε την Ευρώπη για όλες τις διαθέσιμες δυνάμεις και προετοίμασε μια τελική επίθεση η οποία, αν και περιορισμένη στο νότιο μέτωπο, θα χτυπούσε, φανταζόταν, τα ζωτικά στοιχεία της Σοβιετικής Ένωσης. Επειδή ήταν στη φύση μιας τελικής επίθεσης στην οποία κρεμόταν η μοίρα του φασισμού, ο Χίτλερ συγκέντρωσε τις μεγαλύτερες δυνατές δυνάμεις και μάλιστα μετέφερε μέρος των αεροσκαφών και των τανκς του από το μέτωπο της Βόρειας Αφρικής.
Με τη γερμανική επίθεση στο Κερτς και τη Σεβαστούπολη τον Μάιο του τρέχοντος έτους, ο πόλεμος εισήλθε στο τρίτο του στάδιο. Συγκεντρώνοντας έναν στρατό άνω του 1.500.000, που υποστηριζόταν από το μεγαλύτερο μέρος των αεροπορικών δυνάμεών του και των τανκς του, ο Χίτλερ εξαπέλυσε μια επίθεση άνευ προηγουμένου οργής στο Στάλινγκραντ και τον Καύκασο. Προσπάθησε να καταλάβει αυτούς τους δύο στόχους με μεγάλη ταχύτητα για τον διπλό σκοπό να κόψει τον Βόλγα και να καταλάβει το Μπακού, σκοπεύοντας στη συνέχεια να οδηγήσει εναντίον της Μόσχας προς τα βόρεια και να διασχίσει τον Περσικό Κόλπο στο νότο. Ταυτόχρονα οδήγησε τους Ιάπωνες φασίστες να συγκεντρώσουν τα στρατεύματά τους στη Μαντζουρία ως προετοιμασία για επίθεση στη Σιβηρία μετά την πτώση του Στάλινγκραντ.
Ο Χίτλερ μάταια ήλπιζε να αποδυναμώσει τη Σοβιετική Ένωση σε τέτοιο βαθμό που θα ήταν σε θέση να απελευθερώσει τις κύριες δυνάμεις του γερμανικού στρατού από το σοβιετικό θέατρο πολέμου για την αντιμετώπιση μιας αγγλοαμερικανικής επίθεσης στο δυτικό μέτωπο και για την κατάληψη των πόρων της Εγγύς Ανατολής και τη συνένωση με τους Ιάπωνες. Ταυτόχρονα αυτό θα επέτρεπε στις κύριες δυνάμεις των Ιαπώνων να απελευθερωθούν από το βορρά και, με τα μετόπισθεν ασφαλή, να κινηθούν δυτικά εναντίον της Κίνας και νότια κατά της Βρετανίας και των Ηνωμένων Πολιτειών. Έτσι υπολόγιζε ο Χίτλερ τη νίκη για το φασιστικό στρατόπεδο.
Πώς εξελίχθηκαν όμως τα πράγματα σε αυτό το στάδιο; Ο Χίτλερ αντιμετώπισε τις σοβιετικές τακτικές που σφράγισαν τη μοίρα του. Η Σοβιετική Ένωση υιοθέτησε την πολιτική να παρασύρει πρώτα τον εχθρό στα βαθιά και μετά να προβάλει πεισματική αντίσταση. Σε πέντε μήνες μάχης, ο γερμανικός στρατός δεν κατάφερε ούτε να διεισδύσει στα κοιτάσματα πετρελαίου του Καυκάσου ούτε να καταλάβει το Στάλινγκραντ, έτσι ώστε ο Χίτλερ αναγκάστηκε να σταματήσει τα στρατεύματά του μπροστά στα ψηλά βουνά και έξω από μια απόρθητη πόλη, ανίκανος να προχωρήσει και ανίκανος να υποχωρήσει, υφισάμενος τεράστιες απώλειες και οδηγούμενος σε αδιέξοδο. Ο Οκτώβριος είναι ήδη εδώ και ο χειμώνας πλησιάζει. Σύντομα θα τελειώσει το τρίτο στάδιο του πολέμου και θα ξεκινήσει το τέταρτο στάδιο. Κανένα από τα στρατηγικά σχέδια επίθεσης του Χίτλερ κατά της Σοβιετικής Ένωσης δεν πέτυχε.
Σε αυτήν την περίοδο, έχοντας κατά νου την αποτυχία του το καλοκαίρι του περασμένου έτους, όταν οι δυνάμεις του χωρίστηκαν, ο Χίτλερ συγκέντρωσε τη δύναμή του στο νότιο μέτωπο. Αλλά καθώς ήθελε ακόμα να επιτύχει τον διπλό σκοπό να κόψει τον Βόλγα στα ανατολικά και να καταλάβει τον Καύκασο στο νότο με ένα μόνο χτύπημα, μοίρασε ξανά τις δυνάμεις του. Δεν αναγνώρισε ότι η δύναμή του δεν ταίριαζε με τις φιλοδοξίες του, και τώρα είναι καταδικασμένος -«όταν το κοντάρι μεταφοράς δεν είναι ασφαλισμένο και στα δύο άκρα, τα φορτία γλιστρούν». Όσο για τη Σοβιετική Ένωση, όσο περισσότερο παλεύει τόσο δυναμώνει. Η λαμπρή στρατηγική κατεύθυνση του Στάλιν έχει κερδίσει πλήρως την πρωτοβουλία και τραβάει παντού τον Χίτλερ προς την καταστροφή. Το τέταρτο στάδιο του πολέμου, που ξεκινά αυτόν τον χειμώνα, θα σηματοδοτήσει την προσέγγιση της καταστροφής του Χίτλερ.
Συγκρίνοντας τη θέση του Χίτλερ στο πρώτο και το τρίτο στάδιο του πολέμου, μπορούμε να δούμε ότι βρίσκεται στο κατώφλι της τελικής ήττας. Τόσο στο Στάλινγκραντ όσο και στον Καύκασο ο Κόκκινος Στρατός σταμάτησε τη γερμανική επίθεση. Ο Χίτλερ πλησιάζει τώρα στην εξάντληση, έχοντας αποτύχει στις επιθέσεις του στο Στάλινγκραντ και στον Καύκασο. Οι δυνάμεις που κατάφερε να συγκεντρώσει όλο τον χειμώνα, από τον περασμένο Δεκέμβριο έως τον Μάιο του τρέχοντος έτους, έχουν ήδη εξαντληθεί. Σε λιγότερο από ένα μήνα ο χειμώνας θα μπει στο σοβιετογερμανικό μέτωπο και ο Χίτλερ θα πρέπει να στραφεί βιαστικά στην άμυνα. Ολόκληρη η ζώνη δυτικά και νότια του Ντον είναι η πιο ευάλωτη περιοχή του και ο Κόκκινος Στρατός θα περάσει στην αντεπίθεση εκεί.
Αυτόν τον χειμώνα, υποκινούμενος από τον φόβο της επικείμενης καταστροφής του, ο Χίτλερ θα αναδιοργανώσει ξανά τις δυνάμεις του. Για να αντιμετωπίσει τους κινδύνους τόσο στο ανατολικό όσο και στο δυτικό μέτωπο, ίσως μπορέσει να συγκεντρώσει με μεγάλη δυσκολία τα υπολείμματα των δυνάμεών του, να τα εξοπλίσει και να τα συγκροτήσει σε μερικές νέες μεραρχίες και, επιπλέον, θα στραφεί για βοήθεια στους τρεις φασίστες εταίρους του, την Ιταλία, τη Ρουμανία και την Ουγγαρία, και να τους αποσπάσει λίγη ακόμη τροφή για τα κανόνια. Ωστόσο, θα πρέπει να αντιμετωπίσει τις τεράστιες απώλειες μιας χειμερινής εκστρατείας στα ανατολικά και να είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει το δεύτερο μέτωπο στα δυτικά, ενώ η Ιταλία, η Ρουμανία και η Ουγγαρία, καθώς γίνονται απαισιόδοξοι βλέποντας ότι όλα είναι στο χέρι του Χίτλερ, θα απομακρύνονται όλο και περισσότερο από κοντά του. Εν ολίγοις, μετά τις 9 Οκτωβρίου υπάρχει μόνο ένας δρόμος ανοιχτός για τον Χίτλερ, ο δρόμος προς την εξαφάνιση.
Η υπεράσπιση του Στάλινγκραντ από τον Κόκκινο Στρατό αυτές τις σαράντα οκτώ ημέρες έχει κάποια ομοιότητα με την άμυνα της Μόσχας πέρυσι. Δηλαδή, το σχέδιο του Χίτλερ για φέτος ματαιώθηκε όπως και το σχέδιό του για πέρυσι. Η διαφορά, ωστόσο, είναι ότι, παρόλο που ο σοβιετικός λαός συνέχισε την υπεράσπιση της Μόσχας με μια χειμερινή αντεπίθεση, δεν είχε ακόμη αντιμετωπίσει την καλοκαιρινή επίθεση του γερμανικού στρατού φέτος, εν μέρει επειδή η Γερμανία και οι Ευρωπαίοι συνεργοί της είχαν ακόμα να φέρουν εις πέρας κάποια τελευταία μάχη και εν μέρει επειδή η Βρετανία και οι Ηνωμένες Πολιτείες καθυστέρησαν το άνοιγμα του δεύτερου μετώπου.
Αλλά τώρα, μετά τη μάχη για την υπεράσπιση του Στάλινγκραντ, η κατάσταση θα είναι τελείως διαφορετική από εκείνη του περασμένου έτους. Από τη μία πλευρά, η Σοβιετική Ένωση θα εξαπολύσει μια δεύτερη χειμερινή αντεπίθεση σε τεράστια κλίμακα, η Βρετανία και οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα μπορούν πλέον να καθυστερήσουν το άνοιγμα του δεύτερου μετώπου (αν και η ακριβής ημερομηνία δεν μπορεί να προβλεφθεί ακόμη) και οι λαοί της Ευρώπης θα είναι έτοιμοι να ξεσηκωθούν ως απάντηση. Από την άλλη πλευρά, η Γερμανία και οι Ευρωπαίοι συνεργοί της δεν έχουν πλέον τη δύναμη να πραγματοποιήσουν επιθέσεις μεγάλης κλίμακας και ο Χίτλερ δεν θα έχει άλλη εναλλακτική από το να αλλάξει ολόκληρη τη γραμμή της πολιτικής του στη στρατηγική άμυνα. Μόλις ο Χίτλερ αναγκαστεί να περάσει στη στρατηγική άμυνα, η μοίρα του φασισμού είναι καθορισμένη. Από τη γέννησή του, ένα φασιστικό κράτος όπως αυτό του Χίτλερ χτίζει την πολιτική και στρατιωτική του ζωή στην επίθεση, και μόλις σταματήσει η επίθεσή του σταματά και η ίδια η ζωή του. Η Μάχη του Στάλινγκραντ θα σταματήσει την επίθεση του φασισμού και επομένως είναι μια αποφασιστική μάχη. Είναι καθοριστική για ολόκληρο τον παγκόσμιο πόλεμο.
Υπάρχουν τρεις ισχυροί εχθροί που αντιμετωπίζουν ο Χίτλερ, η Σοβιετική Ένωση, η Βρετανία και οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι άνθρωποι στα κατεχόμενα από τη Γερμανία εδάφη. Στο ανατολικό μέτωπο στέκεται ο Κόκκινος Στρατός, σταθερός σαν βράχος, του οποίου οι αντεπιθέσεις θα συνεχιστούν καθ’ όλη τη διάρκεια του δεύτερου χειμώνα και μετά. Είναι αυτή η δύναμη που θα αποφασίσει την έκβαση όλου του πολέμου και το πεπρωμένο της ανθρωπότητας. Στο δυτικό μέτωπο, ακόμα κι αν η Βρετανία και οι Ηνωμένες Πολιτείες συνεχίσουν την πολιτική τους να κοιτάζουν και να καθυστερούν, το δεύτερο μέτωπο θα ανοίξει τελικά, όταν έρθει η ώρα να φέρουμε τον σκοτωμένο τίγρη. Έπειτα, υπάρχει το εσωτερικό μέτωπο κατά του Χίτλερ, η μεγάλη εξέγερση του λαού που ετοιμάζεται στη Γερμανία, στη Γαλλία και σε άλλα μέρη της Ευρώπης. Θα απαντήσουν με ένα τρίτο μέτωπο τη στιγμή που η Σοβιετική Ένωση θα ξεκινήσει μια ολική αντεπίθεση και τα όπλα βρυχώνται στο δεύτερο μέτωπο. Έτσι, μια επίθεση από τρία μέτωπα θα συγκλίνει προς τον Χίτλερ – αυτή είναι η μεγάλη ιστορική διαδικασία που θα ακολουθήσει τη Μάχη του Στάλινγκραντ.
Η πολιτική ζωή του Ναπολέοντα τελείωσε στο Βατερλώ, αλλά το αποφασιστικό σημείο καμπής ήταν η ήττα του στη Μόσχα. Ο Χίτλερ σήμερα βαδίζει τον δρόμο του Ναπολέοντα και είναι η μάχη του Στάλινγκραντ που σφράγισε την καταδίκη του.
Αυτές οι εξελίξεις θα έχουν άμεσο αντίκτυπο στην Άπω Ανατολή. Η επόμενη χρονιά δεν θα είναι ευνοϊκή ούτε για τον ιαπωνικό φασισμό. Όσο περνά ο καιρός οι πονοκέφαλοι του θα μεγαλώνουν, μέχρι να κατέβει στον τάφο του.
Όλοι όσοι έχουν απαισιόδοξη άποψη για την παγκόσμια κατάσταση θα πρέπει να αλλάξουν την άποψή τους.
