Πηγή: Mondoweiss
https://mondoweiss.net/2023/03/on-the-brink-jenins-rising-resistance/
Η μετάφραση είναι από ανάρτηση στη FB
Η ισραηλινή εκστρατεία για την καταστολή της ένοπλης αντίστασης στη Δυτική Όχθη συνεχίζει να εντείνεται. Ωστόσο, μια νέα γενιά μαχητών λέει ότι θα συνεχίσει να αντιστέκεται λόγω της πραγματικότητας ότι ζει υπό κατοχή.
Ήταν οι πιο αιματηρές ώρες που είχε δει η Δυτική Όχθη εδώ και χρόνια. Δέκα Παλαιστίνιοι σκοτώθηκαν σε μία μόνο επιδρομή του ισραηλινού στρατού και δεκάδες άλλοι τραυματίστηκαν.
Οι Παλαιστίνιοι το περιέγραψαν ως σφαγή – και όλα έγιναν σε μια περιοχή λιγότερο από μισό τετραγωνικό χιλιόμετρο.
Στη γειτονιά Jorat al-Dhahab στην καρδιά του καταυλισμού, το σπίτι της οικογένειας al-Sabbagh δέχτηκε σφοδρή επίθεση από τις ισραηλινές δυνάμεις, οι οποίες στόχευαν μια ομάδα ένοπλων μαχητών μέσα.
Μέχρι το τέλος της επιδρομής, τρεις από τους μαχητές που βρίσκονταν μέσα σκοτώθηκαν, ένας τέταρτος τραυματίστηκε σοβαρά και οι ισραηλινές δυνάμεις συνέλαβαν έναν πέμπτο.
Αναγνωρίστηκε ως ο Ziad al-Sabbagh, γιος ενός αντιστασιακού μαχητή στο στρατόπεδο που σκότωσε το Ισραήλ στη διάρκεια της Δεύτερης Ιντιφάντα.
«Στο σπίτι έγινε επιδρομή και βομβαρδισμός του χωρίς προηγούμενη ειδοποίηση. Οι άνθρωποι μέσα στο σπίτι τραυματίστηκαν σοβαρά», είπε ο Mohammad al-Sabbagh, θείος του Ziad, στο Mondoweiss, που στεκόταν έξω από τα βομβαρδισμένα ερείπια του σπιτιού της οικογένειάς του.
Ο Μοχάμεντ είπε ότι η επιδρομή δεν έμοιαζε με τίποτα από όσα είχε δει εδώ και χρόνια. «Οι μαχητές που βρίσκονταν μέσα στο σπίτι έγιναν στόχος με ατελείωτες ρουκέτες και βόμβες. Ακόμη και αφού κατάλαβαν ότι οι νεαροί άνδρες είχαν σκοτωθεί, συνέχισαν να εκτοξεύουν ρουκέτες και να καταστρέφουν το σπίτι», είπε.
«Και αυτή είναι μόνο η τελευταία δόση της ισραηλινής καταπίεσης και βίας κατά του παλαιστινιακού λαού».
Η επιδρομή
Ο προσφυγικός καταυλισμός Τζενίν φιλοξενεί πάνω από 15.000 Παλαιστίνιους πρόσφυγες, τους απογόνους εκείνων που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους από σιωνιστικές πολιτοφυλακές το 1948, κατά τη διάρκεια της δημιουργίας του κράτους του Ισραήλ.
Είναι επίσης η έδρα ένοπλων παλαιστινιακών ομάδων, οι οποίες αντιμετωπίζουν τακτικά Ισραηλινούς στρατιώτες κατά τη διάρκεια εισβολής του στρατού στο καταυλισμό τους.
Το πρωί της 26ης Ιανουαρίου οι κάτοικοί του ξύπνησαν σε εμπόλεμη ζώνη. Γύρω στις 7:00 εκείνο το πρωί, οι ισραηλινές ειδικές δυνάμεις μπήκαν στον καταυλισμό με ιδιωτικά πολιτικά οχήματα και σχεδόν αμέσως άρχισε η μάχη.
Ένοπλες ομάδες στον καταυλισμό άρχισαν να πυροβολούν εναντίον των ισραηλινών δυνάμεων που εξαπέλυαν επίθεση στο σπίτι της οικογένειας al-Sabbagh και στους μαχητές που βρίσκονταν μέσα.
Καθώς άρχισαν να φτάνουν περισσότερα στρατεύματα, Ισραηλινοί στρατιώτες τοποθέτησαν ελεύθερους σκοπευτές στις στέγες του στρατοπέδου, εισβάλλοντας στα σπίτια των ανθρώπων και λεηλατώντας τα στη διαδικασία αυτή.
«Έσπασαν την πόρτα και άρχισαν να καταστρέφουν τα πάντα στο σπίτι», είπε η Siham Abu Siriya, κάτοικος του καταυλισμού που ζει κοντά στο σπίτι της οικογένειας al-Sabbagh, στο Mondoweiss από την κουζίνα του σπιτιού της, που ήταν ερείπιο από την επιδρομή των Ισραηλινών την προηγούμενη μέρα.
«Μπήκαν από την κουζίνα και το σαλόνι και έβαλαν ελεύθερους σκοπευτές παντού. Όποιος πλησίαζε σε αυτήν την περιοχή, τον πυροβολούσε ελεύθερος σκοπευτής».
Ένα βίντεο που κυκλοφόρησε ο ισραηλινός στρατός δείχνει τους στρατιώτες του να εκτοξεύουν ρουκέτα προς το σπίτι της οικογένειας al-Sabbagh από το παράθυρο της κουζίνας του σπιτιού της Abu Siriya.
«Επιτέθηκαν στο σπίτι στο οποίο βρίσκονταν οι μαχητές από εδώ, από αυτό το παράθυρο», είπε.
Η έκρηξη προκάλεσε εκτεταμένες ζημιές στα γειτονικά σπίτια, τραυματίζοντας πολλούς από τους κατοίκους με σπασμένα τζάμια και θρυμματισμένες στέγες
«Το σπίτι μας, όλα τα σπίτια των γειτόνων, επηρεάστηκαν. Τα τζάμια σε όλα τα παράθυρα είναι σπασμένα, από χθες, οι άνθρωποι μόλις καθαρίζουν τα σπίτια τους», είπε η Αμπού Σιρίγια.
«Πώς πρέπει να νιώθουμε; Φυσικά, είμαστε λυπημένοι, αλλά δεν πειράζει. Είναι όλα προς όφελος της πατρίδας, της νεολαίας και όλης της Παλαιστίνης».
Οι άμαχοι γίνονται στόχοι
Η επιδρομή του ισραηλινού στρατού στον καταυλισμό διήρκεσε σχεδόν πέντε ώρες. Ο στρατός ισχυρίστηκε ότι είχε στόχο Παλαιστίνιους μαχητές που «αποτελούσαν σημαντικό κίνδυνο» να πραγματοποιήσουν μελλοντικές επιθέσεις κατά των Ισραηλινών.
Αλλά οι κάτοικοι του καταυλισμού λένε ότι ο στρατός στόχευσε όλους – και μαχητές και πολίτες.
Μεταξύ των εννέα ανθρώπων που σκοτώθηκαν ήταν δύο παιδιά, ο 17χρονος Abdullah Mousa και ο 16χρονος Waseem al-Ja’es. Ο Abdullah πυροβολήθηκε από ελεύθερο σκοπευτή, ενώ ένα ισραηλινό στρατιωτικό όχημα πέρασε πάνω από τον Waseem.
Το υπουργείο Υγείας είπε ότι τα τραύματα στο κεφάλι του ήταν τόσο σοβαρά που δεν μπορούσε να προσδιορίσει εάν έφερε και τραύματα από σφαίρες στο κεφάλι του.
Σε άλλο μέρος του καταυλισμού, η 61χρονη Majida Obaid καθόταν στο σπίτι και διάβαζε το Κοράνι και προσευχόταν όταν πυροβολήθηκε μέσα από το παράθυρο του τελευταίου ορόφου του σπιτιού της. Μαζί της ήταν και η κόρη της Κεφάγια.
«Η μαμά μου σηκώθηκε εδώ αφού προσευχήθηκε, ήθελε να κοιτάξει έξω και να δει τι συνέβαινε. Ήμουν ακόμα κάτω. Σηκώθηκε όρθια να κοιτάξει και αμέσως την πυροβόλησαν στο λαιμό της και μια άλλη σφαίρα στην καρδιά της. Η σφαίρα πέρασε εδώ και μέσα από την τηλεόραση», είπε η Κεφάγια στο Mondoweiss.
«Ήρθα και είδα ότι η καρέκλα είχε πέσει κάτω και ήταν στο πάτωμα αιμορραγώντας. Την κράτησα καθώς αιμορραγούσε. Μπορείτε ακόμα να δείτε το αίμα της στο πάτωμα», συνέχισε.
«Ήταν ξεκάθαρα γυναίκα. Δεν μπορούσε ο ελεύθερος σκοπευτής να δει ότι ήταν άοπλη;» ρώτησε η Κεφάγια αγανακτισμένη, λέγοντας ότι η οικογένεια ήταν «σίγουρη ότι ήταν ελεύθερος σκοπευτής» που πυροβόλησε τη μαμά της.
«Ίσως η πρώτη σφαίρα ήταν κατά λάθος, αλλά τι γίνεται με τη δεύτερη σφαίρα;» ρώτησε.
«Ήταν γυναίκα, άοπλη. Δεν είχε ούτε όπλα ούτε τίποτα. Ήθελε απλώς να κοιτάξει και να δει τι συνέβαινε στη γειτονιά της. Και την πυροβόλησαν. Σε ένα δευτερόλεπτο σκοτώθηκε».
Εμποδίζοντας την ιατρική βοήθεια
Κατά τη διάρκεια της επιδρομής, οι ισραηλινές δυνάμεις έκλεισαν όλες τις εισόδους και εξόδους στον καταυλισμό, εμποδίζοντας τους ανθρώπους να έρχονται ή να φεύγουν – συμπεριλαμβανομένων των ασθενοφόρων και των γιατρών. Τουλάχιστον ένα ασθενοφόρο πυροβολήθηκε με πραγματικά πυρά.
«Τα ασθενοφόρα εμποδίστηκαν να μπουν μέσα. Υπήρχαν άνθρωποι που αιμορραγούσαν στο έδαφος. Τα ασθενοφόρα δεν αφέθηκαν να μπουν», είπε η Κεφάγια Ομπάιντ.
«Τι έκαναν λάθος; Οι γιατροί πρέπει να είναι εδώ για να βοηθήσουν στη θεραπεία των τραυματιών και να σώσουν ανθρώπους. Γιατί να τους στοχεύσετε; Γιατί?”
Ο Khaled al-Ahmad και τα συνεργεία του από την Παλαιστινιακή Ερυθρά Ημισέληνο βρέθηκαν στο σημείο σχεδόν αμέσως μετά την έναρξη της επιδρομής. Αλλά είπε στον Mondoweiss ότι για περισσότερο από μιάμιση ώρα, Ισραηλινοί στρατιώτες εμπόδιζαν γιατρούς και ασθενοφόρα να εισέλθουν στον καταυλισμό για να περιθάλψουν τους τραυματίες
«Στις εισόδους του στρατοπέδου υπήρχαν ισχυρές δυνάμεις στρατού. Δεν υπήρχε τρόπος να μπεις καθόλου χωρίς συντονισμό ασφαλείας. Προσπαθήσαμε πολλές φορές να μπούμε, αλλά οι προσπάθειές μας απέτυχαν. Δεν μας επέτρεψαν να μπούμε. Δεν υπήρχε τρόπος», είπε ο αλ-Αχμάντ.
Αν τα ασθενοφόρα δοκίμαζαν να μπουν στον καταυλισμό, είπε, «θα μας μπλοκάραν ή θα μας πυροβολούσαν».
Ο Mondoweiss ρώτησε τον al-Ahmad πώς ένιωθε ως γιατρός, να βλέπουν ανθρώπους που τραυματίζονται και να μην μπορούν να τους βοηθήσουν.
«Είναι ένα απερίγραπτο συναίσθημα. Σε κάνει να κλαις. Σκέφτομαι, τι θα συμβεί αν αυτός είναι ο γιος μου, ο θείος μου ή η κόρη μου. Πώς πρέπει να νιώθεις; Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψω αυτό το συναίσθημα», είπε.
«Είναι πραγματικά τρομερό γιατί ξέρεις ότι ίσως να ήταν ακόμα ζωντανός κάποιος, αν είχα σταματήσει την αιμορραγία του ή τον βοηθούσα, ίσως θα ζούσε».
Το πρωί της επιδρομής, εννέα άνθρωποι σκοτώθηκαν σε διάστημα λίγων μόλις ωρών. Λίγες μέρες αργότερα, ένας 10ος Παλαιστίνιος, επίσης μαχητής στο στρατόπεδο, υπέκυψε στα τραύματα που υπέστη κατά την επιδρομή.
Ο Al-Ahmad είπε στον Mondoweiss ότι πίστευε ότι εάν τα πληρώματά του είχαν επιτραπεί να μπουν στον καταυλισμό για να περιθάλψουν τους τραυματίες, ο αριθμός των νεκρών θα ήταν μικρότερος.
Ιστορία αντιπαράθεσης
Ο προσφυγικός καταυλισμός Τζενίν έχει μακρά ιστορία αντιπαράθεσης με την κατοχή του Ισραήλ και για τους Παλαιστίνιους, ο προσφυγικός καταυλισμός Τζενίν έχει γίνει συνώνυμο του ένοπλου αγώνα με τα χρόνια.
Το 2002, εν μέσω της Δεύτερης Ιντιφάντα, ο ισραηλινός στρατός εξαπέλυσε μια μαζική εισβολή στον προσφυγικό καταυλισμό Τζενίν μετά από μια σειρά βομβιστικών επιθέσεων αυτοκτονίας εντός του ισραηλινού εδάφους.
Κατά τη διάρκεια της εισβολής, ο στρατός σκότωσε περισσότερους από 50 Παλαιστίνιους και κατέστρεψε περισσότερα από 400 σπίτια στον καταυλισμό, εκτοπίζοντας περισσότερο από το ένα τέταρτο του συνολικού πληθυσμού του καταυλισμού.
Περισσότερα από 20 χρόνια αργότερα, τα αποτελέσματα της εισβολής του 2002 είναι ακόμα αισθητά στο στρατόπεδο σήμερα.
«Κάθε σπίτι στο στρατόπεδο Τζενίν έχει μάρτυρες, αιχμαλώτους και τραυματίες. Έχουν συνηθίσει αυτή τη κλίμακα της βίας. Οι άνθρωποι έχουν συνηθίσει τις δολοφονίες και τη βία. Όταν καταπιέζεις έναν ολόκληρο λαό, δεν θα υπάρχει ειρήνη για όλους», είπε ο Jamal Hweil, κοινοτικός ηγέτης και ακτιβιστής, στους Mondoweiss .
Ο Καφάγια Ομπάιντ απηχούσε παρόμοια συναισθήματα, λέγοντας: «Κατά τη διάρκεια της εισβολής [το 2002] στον καταυλισμό, ο Ισραηλινός στρατός κατέστρεφε σπίτια και το σπίτι μας ήταν ένα από αυτά».
«Όλοι σε αυτό το στρατόπεδο έχουν υποφέρει το ίδιο. Αν πηγαίνεις από σπίτι σε σπίτι, αν δεν υπάρχει μάρτυρας, υπάρχει φυλακισμένος, αν δεν υπάρχει φυλακισμένος, υπάρχει μάρτυρας. Είναι γνωστό. Αυτή είναι η πραγματικότητά μας», είπε.
Κατά τη διάρκεια της επιδρομής του Ιανουαρίου, ο Mohammad al-Sabbagh είδε το σπίτι της οικογένειάς του να καταστρέφεται για τρίτη φορά.
Η πρώτη κατεδάφιση πραγματοποιήθηκε το 1991, εν μέσω της Πρώτης Ιντιφάντα, αφού οι ισραηλινές δυνάμεις συνέλαβαν τον Μοχάμαντ, ο οποίος τελικά θα περνούσε 22 χρόνια ως πολιτικός κρατούμενος.
Μέχρι το 2002, καθώς ο Μοχάμεντ συμπλήρωσε 11 χρόνια φυλάκισης, ο αδελφός του Αλάα είχε επίσης ενταχθεί στην ένοπλη αντίσταση και πολέμησε ενεργά κατά της εισβολής του Ισραήλ στο στρατόπεδο εκείνο το έτος.
Μεγάλο μέρος της ζωής του Alaa αποτυπώθηκε στην ταινία του 2004, Arna’s Children. Ο Alaa al-Sabbagh σκοτώθηκε τον Νοέμβριο του 2002 και το σπίτι της οικογένειας Sabbagh καταστράφηκε για δεύτερη φορά. Δύο εβδομάδες πριν σκοτωθεί, ο Allaa είχε καλωσορίσει ένα αγοράκι, τον Ziad.
Κατά τη διάρκεια της επιδρομής του στρατού στις 26 Ιανουαρίου, 21 χρόνια μετά τη δολοφονία του πατέρα του, ο Ziad al-Sabbagh ήταν ταμπουρωμένος μαζί με τους συντρόφους του μέσα στο σπίτι της οικογένειάς του κατά τη διάρκεια της επίθεσης του στρατού. Αν και τα κατάφερε να βγει ζωντανός, συνελήφθη από τις ισραηλινές δυνάμεις.
Και το σπίτι της οικογένειας al-Sabbagh καταστράφηκε για άλλη μια φορά. Αυτή είναι η μοίρα μας ως Παλαιστίνιοι. Πέρασα 23 χρόνια στη φυλακή.
«Δεν συνηθίζεις με τίποτα. Η απώλεια είναι δύσκολη. Το να χάσεις το σπίτι με όλη την ιστορία και τις αναμνήσεις του δεν είναι εύκολο. Αλλά αυτή είναι η μοίρα του παλαιστινιακού λαού. Όσο υπάρχει κατοχή, θα υπάρχει αντίσταση. Όσο υπάρχουν επιδρομές, θα υπάρχει αυτοάμυνα», είπε.
Το 2002, ο στρατός πλαισίωνε τη θανατηφόρα εισβολή στον καταυλισμό ως αμυντικό μέτρο για να αποτρέψει μελλοντικές επιθέσεις εναντίον Ισραηλινών πολιτών. Η επιδρομή στις 26 Ιανουαρίου δικαιολογήθηκε για τους ίδιους λόγους.
Αλλά οι κάτοικοι λένε ότι οι συχνές επιδρομές του Ισραήλ όλα αυτά τα χρόνια έχουν δημιουργήσει περισσότερη δυσαρέσκεια και έχουν παρακινήσει περισσότερους ανθρώπους να πάρουν τα όπλα.
«Όποιος θέλει να μάθει την αλήθεια πρέπει να ρωτήσει, είναι η αντίσταση αποτέλεσμα ή αιτία; Αιτία είναι η παρουσία της κατοχής. Η αιτία είναι η ύπαρξη του στρατοπέδου [προσφυγικών] και ο εκτοπισμός του παλαιστινιακού λαού και η επιμονή [στη μη λύση] του προσφυγικού ζητήματος», είπε ο Jamal Hweil στο Mondoweiss .
«Η αιτία είναι η παρουσία κατοχής των εδαφών μας. Η αντίσταση δεν είναι η αιτία. Η αντίσταση είναι το αποτέλεσμα».
Στις 7 Απριλίου 2022, μία εβδομάδα μετά την ισραηλινή επιδρομή στον προσφυγικό καταυλισμό Τζενίν που σκότωσε δύο Παλαιστίνιους, ανάμεσά τους ένα παιδί, ο 28χρονος Ραάντ Καζέμ άφησε το σπίτι του στον καταυλισμό και πήρε το δρόμο για το Τελ Αβίβ.
Εκείνο το βράδυ, πυροβόλησε και σκότωσε τρεις Ισραηλινούς και τραυμάτισε αρκετούς άλλους στην οδό Dizengoff στην καρδιά της πόλης.
Ο Ραάντ πυροβολήθηκε και σκοτώθηκε από την ισραηλινή αστυνομία νωρίς το επόμενο πρωί στη Γιάφα.
Ήταν ένας από τους 17 Παλαιστίνιους από τον προσφυγικό καταυλισμό Τζενίν που σκοτώθηκαν από τις ισραηλινές δυνάμεις το 2022. Η συντριπτική πλειονότητά τους σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια επιδρομών του στρατού στον καταυλισμό, αν και τουλάχιστον δύο, συμπεριλαμβανομένου του Ράαντ, σκοτώθηκαν αφού πραγματοποίησαν επιθέσεις με πυροβολισμούς με στόχο Ισραηλινούς.
« Όποιος πιστεύει ότι οι δολοφονίες και οι καταστροφές θα φέρουν ειρήνη και ασφάλεια στον λαό του είναι αυταπάτη», είπε ο Mohammad al-Sabbagh, αναφερόμενος στην πολιτική της ισραηλινής κυβέρνησης στη Δυτική Όχθη.
«Αυτή η πολιτική θα αναγκάσει όλους να πληρώσουν ένα τίμημα, είτε είναι ο Παλαιστινιακός είτε ο Ισραηλινός λαός. Η πολιτική της δολοφονίας και της καταστροφής δεν θα φέρει στους ανθρώπους ειρήνη, ασφάλεια ή ασφάλεια».
Μια νέα γενιά μαχητών
Το 2022, ο ισραηλινός στρατός πραγματοποίησε πάνω από δώδεκα εισβολές στον προσφυγικό καταυλισμό Τζενίν.
Οι επιδρομές ήταν μέρος της Επιχείρησης Break the Wave, η απάντηση του στρατού σε ένα αυξανόμενο κύμα ένοπλων ομάδων που εμφανίζονταν στη Δυτική Όχθη.
Για πρώτη φορά μετά τη Δεύτερη Ιντιφάντα, οι Παλαιστίνιοι έπαιρναν συλλογικά τα όπλα στο όνομα της αντίστασης στην ισραηλινή καταπίεση και ο προσφυγικός καταυλισμός Τζενίν άνοιγε το δρόμο.
«Ο κόσμος πρέπει να ξέρει ότι δεν είμαστε τρομοκράτες, όπως ισχυρίζεται η [ισραηλινή] κατοχή», είπε στο Mondoweiss ένας νεαρός μαχητής της Ταξιαρχίας Τζενίν, μια τοπική ομάδα ένοπλων μαχητών στον προσφυγικό καταυλισμό Τζενίν .
«Είμαστε μαχητές για το όνομα του Θεού. Βγήκαμε από τις κοιλιές των μητέρων μας σε αυτόν τον κόσμο για να πολεμήσουμε αυτόν τον κατακτητή, ο οποίος έχει κλέψει τη θρησκεία μας, τα έθιμά μας, τις παραδόσεις μας και που έχει σκοτώσει τους πατέρες και τους αδελφούς μας».
«Ο κόσμος πρέπει να ξέρει ότι δεν είμαστε τρομοκράτες. Η κατοχή είναι ο μόνος τρομοκράτης σε αυτόν τον κόσμο», είπε.
Όταν ρωτήθηκε τι παρακίνησε τον ίδιο και άλλους νέους σαν αυτόν να συμμετάσχουν στην ένοπλη αντίσταση, ο μαχητής είπε στον Mondoweiss «Αυτό που με ώθησε στην αντίσταση είναι οι προσωπικές μου πεποιθήσεις, από όσα έχω δει στη ζωή μου».
«Μεγαλώσαμε σαν παιδιά μέσα σε αυτό, κάθε μέρα μια επιδρομή στρατού, κάθε μέρα μια επιχείρηση, κάθε μέρα κάποιος συλλαμβάνεται, καθημερινά νέοι εκτελούνται, γυναίκες εκτελούνται. Η κατοχή μπαίνει στο στρατόπεδο και στην πόλη χωρίς να κάνει διάκριση μεταξύ των μεγάλων και των νέων. Θα σκοτώσει όποιον βρεθεί στο δρόμο του», συνέχισε.
«Αυτή είναι μια πραγματικότητα με την οποία μεγαλώσαμε ως παιδιά, οπότε φυσικά θα γίνουμε μαχητές, δεν θα καθόμαστε σε γραφεία».
Η Ταξιαρχία Τζενίν ξεκίνησε το 2021 από μαχητές που συνδέονται με το κίνημα Ισλαμικής Τζιχάντ, αλλά έκτοτε εξελίχθηκε για να συμπεριλάβει μαχητές από διάφορες ομάδες στο καταυλισμό.
Το νέο διαπαραταξιακό κίνημα έχει από τότε εμπνεύσει τη γέννηση άλλων ομάδων εκτός της Τζενίν, οι οποίες διέδωσαν μηνύματα της παλαιστινιακής ενότητας ενάντια στην ισραηλινή κατοχή.
Είναι ένα μήνυμα που δεν είχε ακουστεί εδώ και χρόνια, και απευθύνεται κυρίως στους νέους άνδρες, οι οποίοι έχουν απογοητευτεί ολοένα και περισσότερο από τους ηγέτες τους μετά από δεκαετίες πολιτικών εσωτερικών διαμαχών και τελματωμένης ειρηνευτικής διαδικασίας.
Όταν ρωτήθηκε γιατί νεαροί άνδρες όπως ο μαχητής που μίλησε με το Mondoweiss εντάσσονται στην ένοπλη αντίσταση, ο Jamal Hweil είπε, «είναι απλό».
«Είναι η απώλεια της ελπίδας. Η απώλεια της ελπίδας για μια δίκαιη πολιτική λύση που θα ίδρυσε ένα παλαιστινιακό κράτος, στο οποίο θα μπορούμε να ζούμε ως πολίτες με αξιοπρέπεια και ειρήνη με τους γείτονές μας», είπε ο Hweil.
«Είναι όταν χάνεις την ελπίδα σου και νιώθεις ότι η υπάρχουσα ηγεσία δεν μπορεί να πετύχει τίποτα. Η γη είναι κατεχόμενη, η κατοχή ελέγχει τα συνοριακά περάσματα, ελέγχει τον αέρα, ελέγχει τη θάλασσα στη Γάζα. Όταν αυτή η γενιά είναι μάρτυρας αυτής της απογοήτευσης, όταν βλέπει ένα αδιέξοδο στον πολιτικό ορίζοντα, όταν βλέπει την επιδείνωση των οικονομικών συνθηκών, τι περιμένετε από αυτούς τους νέους;». ρώτησε.
«Αυτοί οι νέοι που ζουν σε αυτά τα σοκάκια τα βλέπετε εδώ; Σε αυτές τις στριμωγμένες γειτονιές τα τελευταία 75 χρόνια. Όπως λέμε πάντα, η επανάσταση γεννιέται από την απελπισία. Είναι όλα συνδεδεμένα. Η πολιτική κατάσταση, οι οικονομικές συνθήκες, ο συνεχής σιωνιστικός τρόμος, θα έκανε ακόμη και τις ίδιες τις πέτρες να μιλήσουν και να πουν: «Θα αντισταθώ στην κατοχή».
«Κουρασμένος από τις διαπραγματεύσεις»
Στις 26 Ιανουαρίου, τουλάχιστον έξι από τους Παλαιστίνιους που σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια της επιχείρησης του στρατού στο στρατόπεδο ήταν μαχητές.
Τέσσερις από αυτούς ήταν στα 20 τους. Ο μικρότερος αδελφός του Ammar Salahat, Izz al-Din, ήταν ένας από αυτούς.
« Στο στρατόπεδο Τζενίν έχουμε συνηθίσει σε αυτή την κατάσταση. Κάθε μέρα υπάρχει ένας μάρτυρας, κάθε μέρα. Το έχουμε συνηθίσει. Τι άλλο μπορώ να πω? Τα τελευταία δύο χρόνια, δεν υπάρχει νύχτα ή μέρα όπου κοιμόμαστε. Η μέρα έγινε νύχτα και η νύχτα έγινε μέρα. Αυτή είναι η πραγματικότητα στο στρατόπεδο».
Όταν ρωτήθηκε γιατί ο μικρότερος αδελφός του παρακινήθηκε να συμμετάσχει στην ένοπλη αντίσταση, ο Ammar απάντησε: «Είμαστε περικυκλωμένοι από όλες τις πλευρές. Δεν μπορούμε να ταξιδεύουμε ή να κυκλοφορούμε ελεύθερα. Οι νεαροί άνδρες είναι υπό πίεση, είμαστε υπό πίεση από όλες τις πλευρές».
«Ο μπαμπάς κάποιου είναι μάρτυρας, ή ο αδερφός του ή ο θείος του. Όταν μεγαλώσουν θέλουν να είναι σαν τον θείο ή τον αδερφό τους. Όταν βλέπετε ειδήσεις, όλα έχουν να κάνουν με την Τζενίν. Ο κόσμος πρέπει να αναλάβει δράση», συνέχισε.
«Αρκετά με τις «διαπραγματεύσεις». Αυτές οι διαπραγματεύσεις δεν μας έφεραν τίποτα. Από τότε που γεννήθηκα ακούω για διαπραγματεύσεις, και όλα ήταν μάταια. Δεν μπορείς να διαπραγματευτείς με το Ισραήλ».
Οι εντάσεις αυξάνονται υπό τη νέα ισραηλινή κυβέρνηση
Το βράδυ της Παρασκευής 27 Ιανουαρίου, μία ημέρα μετά τη φονική επιδρομή του στρατού στον προσφυγικό καταυλισμό Τζενίν, κυκλοφόρησε η είδηση ότι ένας Παλαιστίνιος ένοπλος πυροβόλησε και σκότωσε επτά άτομα μέσα σε έναν παράνομο ισραηλινό οικισμό στην κατεχόμενη Ανατολική Ιερουσαλήμ.
Ο νεαρός άνδρας που πραγματοποίησε την επίθεση αναγνωρίστηκε ως ο 21χρονος Khairi Alqam, κάτοικος της Ανατολικής Ιερουσαλήμ και εγγονός ενός Παλαιστίνιου που δολοφονήθηκε από Ισραηλινό έποικο το 1998.
Αν και ο Αλκάμ πυροβολήθηκε και σκοτώθηκε επιτόπου, ξέσπασαν πανηγυρισμοί σε όλη την κατεχόμενη περιοχή, συμπεριλαμβανομένης της Τζενίν, όπου οι άνθρωποι θεώρησαν αυτή την επίθεση με πυροβολισμούς ως ξεκάθαρη απάντηση στην επιδρομή του στρατού την προηγούμενη μέρα.
Η απάντηση της ισραηλινής κυβέρνησης στην επίθεση ήταν γρήγορη, ανακοινώνοντας σαρωτικά μέτρα που προειδοποίησαν οι οργανώσεις για τα δικαιώματα που ισοδυναμούσαν με συλλογική τιμωρία.
Μέσα σε μία ημέρα από τον πυροβολισμό, περισσότεροι από 50 από την οικογένεια και τους φίλους του Alqam συνελήφθησαν και το σπίτι της οικογένειάς του σφραγίστηκε ως προετοιμασία για κατεδάφιση.
Οι Ισραηλινοί υπουργοί ζήτησαν να απελαθεί η οικογένειά του και να χαλαρώσουν οι περιορισμοί στην οπλοκατοχή για να διευκολυνθεί η οπλοκατοχή στους Ισραηλινούς πολίτες.
Ταυτόχρονα, Ισραηλινοί έποικοι στη Δυτική Όχθη πραγματοποίησαν μια σειρά από επιθέσεις «εκδίκησης» εναντίον Παλαιστινίων, καίγοντας σπίτια και αυτοκίνητα ανθρώπων, εκτοξεύοντας πέτρες εναντίον παλαιστινιακών οχημάτων, ακόμη και πυροβολώντας Παλαιστινίους με αληθινά πυρομαχικά.
Αναφέρθηκε ότι μέσα σε μία νύχτα, έποικοι πραγματοποίησαν σχεδόν 150 επιθέσεις εναντίον Παλαιστινίων και των περιουσιακών τους στοιχείων.
Πίσω στον προσφυγικό καταυλισμό Τζενίν, οι κάτοικοι είπαν ότι όσο η ισραηλινή βία και η κατοχή επιμένουν, τόσο θα συνεχίσει η παλαιστινιακή αντίσταση σε αυτήν.
«Ο παλαιστινιακός λαός δεν διαφέρει από τους άλλους λαούς του κόσμου. Δεν θα δεχτούν την υποταγή, δεν θα δεχτούν την κατοχή, δεν θα δεχτούν την ταπείνωση», είπε ο Hweil.
«Ο καταυλισμός [προσφυγικών] Τζενίν θα παραμείνει σύμβολο υπερηφάνειας, αξιοπρέπειας, ελευθερίας και δικαιοσύνης για όλους στον κόσμο».
Όταν ρωτήθηκε τι ήλπιζε για το μέλλον, η Κεφάγια Ομπάιντ είπε: «Με την ευχή του Θεού, αυτό το στρατόπεδο που έχει κάτσει στο λαιμό της κατοχής, θα μείνει εδώ μέχρι να τους πνίξει και να φύγουν από τη γη μας».
«Ήρθαν και μας κατέλαβαν, όχι το αντίστροφο. Ήρθαν στη γη μας, δεν πήγαμε στη δική τους. Και αν θέλει ο Θεός, η κατοχή θα τελειώσει», είπε.
Ο Mohammad al-Sabbagh επέμεινε ότι μέχρι να επιτευχθεί η ελευθερία για τον παλαιστινιακό λαό, όλοι θα συνεχίσουν να υποφέρουν.
«Μόνο δίνοντας στον παλαιστινιακό λαό το δικαίωμά του στη σταθερότητα, την ελευθερία και την ασφάλεια, ο ισραηλινός λαός και ο λαός του κόσμου θα μπορέσουν να απολαύσουν αυτά τα ίδια δικαιώματα».
