Γίνεται σιγά-σιγά φανερό πως τα τεράστια ποσά δημόσιου χρήματος που οδεύουν στις τράπεζες για λόγους ρευστότητας και εξυγίανσης του τραπεζικού συστήματος συνιστούν μία ακόμα απάτη.
Κορυφαίο παράδειγμα η περίφημη Deutsche Bank που από το 2008 ενισχύεται με δημόσια χρηματικά ποσά, μεγέθους τρισεκατομμυρίων ευρώ και δολαρίων, για να αντιμετωπίσει την κρίση που προήλθε από την εμπλοκή της στα αμερικανικά δάνεια το 2008, ενώ η μετοχή της έχει μειωθεί κατά 41% από την αρχή του 2016 και η τιμή της είναι πλέον 15 δολάρια έναντι 30 δολαρίων που ήταν τον Οκτώβριο του 2015.
Η εν λόγω τράπεζα που συνιστά την ναυαρχίδα του χρηματοπιστωτικού συστήματος παγκοσμίως, έχει μεταξύ των άλλων εγκληματικό παρελθόν. Μεταξύ των έργων της συγκαταλέγεται και η χρηματοδότηση στρατοπέδων συγκέντρωσης το 40-45 ( Άουσβιτς, IG Farben κ.ά.), από τα οποία αντλούσε εργάτες και εργάτριες υποχρεωμένους να εργάζονται χωρίς αμοιβή στα εργοστάσια που χρηματοδοτούσε. Στη συνέχεια βέβαια συμμετείχε με την έγκριση και βοήθεια των συμμάχων στη δημιουργία του μεταπολεμικού γερμανικού ‘οικονομικού θαύματος’, χωρίς να υποστεί την παραμικρή ουσιαστική τιμωρία αυτή και τα στελέχη της.
Η σημερινή της εικόνα δεν είναι καθόλου καλή. Ανακοίνωσε ζημιές για το 2015 ύψους 6 δισ. ευρώ και προβλέπει να διαγράψει από το ενεργητικό της άλλα 10δισ. ευρώ τοξικών προϊόντων. Σταγόνα στον ωκεανό των 55 δισ. ευρώ που είναι η έκθεσή της σε παράγωγα των αναδυόμενων αγορών. Αξίζει, για λόγους σύγκρισης των μεγεθών, να πούμε ότι το ΑΕΠ της Γερμανίας είναι 2,7 τρισ. ευρώ και της Ευρώπης 14 τρισ. ευρώ. Δεν είναι καθόλου υπερβολή, αν θεωρούσαμε πραγματική φούσκα την τράπεζα, παρόλο που το γερμανικό κράτος θα κάνει τα αδύνατα δυνατά για να αποφύγει μια χρεωκοπία της, που θα έχει ανυπολόγιστες επιπτώσεις στην παγκόσμια οικονομία.
Οι αγορές βλέπουν με εξαιρετική επιφύλαξη το μέλλον της τράπεζας. Το κόστος των ασφαλίστρων κινδύνου, τα ονομαζόμενα CDs και CDOs έχει διπλασιαστεί και η αξία της μετοχής της σε σχέση με τη λογιστική αξία της τράπεζας, δηλώνει ότι οι επενδυτές εκτιμούν ότι το 66% του ενεργητικού της (δηλ. της πραγματικής της περιουσίας) είναι επισφαλές.
Στα πλαίσια του παγκόσμιου ανταγωνισμού τίποτα δεν αποκλείεται. Παρά τη δεινή θέση της τράπεζας το αμερικανικό δημόσιο πριν λίγο καιρό άσκησε αγωγή εναντίον της για μη κάλυψη υποχρεώσεών της ύψους 3,1 δισ. δολαρίων, ενώ το 2015 οι αμερικανικές και βρετανικές αρχές της επέβαλαν πρόστιμο 2,5 δισ. δολαρίων για χειραγώγηση των επιτοκίων LIBOR.
Εν μέσω υποβάθμισης της πιστοληπτικής ικανότητας της τράπεζας από τον οίκο αξιολόγησης Standard & Poor’s από Α- σε ΒΒΒ, η τράπεζα επιχειρεί να εφαρμόσει πρόγραμμα αναδιάρθρωσης, αλλά και σταδιακή αποχώρηση από πλήθος αγορών. Όμορφα λόγια για να καθησυχάζουν τους καταθέτες και τους επενδυτές.
Το ερώτημα πάντως παραμένει κρίσιμο. Θα καταφέρει η Deutsch Bank να αποφύγει την τύχη της Lehman Brothers; Ή οδεύουμε ολοταχώς σε νέα παγκόσμια κρίση; Ότι και να γίνει όμως, αξίζει να διερωτηθούμε, όπως μας υποδεικνύει ευφυώς ο Μπρέχτ: Υπάρχει μεγαλύτερο έγκλημα από το άνοιγμα μιας τράπεζας;
