Τα μνημόνια και οι δεσμεύσεις με την Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ. φαντάζουν σαν μια ατελείωτη μπάμπουσκα: Από τις πρώτες δεσμεύσεις προκύπτουν νέες δεσμεύσεις, από τις οποίες προκύπτουν πάντα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα.
Σε ραδιοφωνική του παρέμβαση στο σταθμό Real FM στις 11 Απριλίου, ο υπουργός Παιδείας Ν. Φίλης δήλωσε: «Η κυβέρνηση είχε κι έχει υποχρέωση να ανταποκριθεί στη συμφωνία του Αυγούστου. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο».
Δεν είπε παρά μόνο την αλήθεια. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ευρωζώνη κι οι μηχανισμοί του χρέους καθορίζουν όλα τα όρια άσκησης πολιτικής κάθε κυβέρνησης που δεν διατίθεται να αμφισβητήσει αυτά τα δεσμά. Αποτελούν το γόρδιο δεσμό για τα εργατικά-λαϊκά συμφέροντα.
Τα μνημόνια και οι δεσμεύσεις με την Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ. φαντάζουν σαν μια ατελείωτη μπάμπουσκα: Από τις πρώτες δεσμεύσεις προκύπτουν νέες δεσμεύσεις, από τις οποίες προκύπτουν πάντα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα.
Σχετικά με το ζήτημα της παιδείας, η τοποθέτηση του υπουργού ήταν μια παραπομπή στο μέλλον και στο μάλλον: «Οι βραχυπρόθεσμες διαφορές της τωρινής κυβέρνησης με τις παλαιότερες συνίστανται στις παράλληλες δράσεις που ΜΠΟΡΕΙ να προκύψουν ΜΕΤΑ την αξιολόγηση κι αφορούν την ανασυγκρότηση της κρατικής πρόνοιας, της υγείας, της εκπαίδευσης».
Για ποιες διαφορές μιλάμε τελικά, όταν οι λαϊκές ανάγκες μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα; Όταν η υγεία κι η παιδεία αποτελούν αστερίσκο στις «διαπραγματεύσεις» με τους «θεσμούς»;
Παρά τις εξαγγελίες για προστασία της εκπαίδευσης και την προκήρυξη μόνιμων διορισμών σε πρωτοβάθμιο και δευτεροβάθμιο επίπεδο, η μέχρι τώρα πολιτική του Υπουργείου δείχνει πλήρη σύμπλευση με τις καταστροφικές κατευθύνσεις του ΟΟΣΑ και της Ε.Ε. Άλλωστε, αυτό υποδεικνύει κι η παγίωση του κρατικού προϋπολογισμού για την Παιδεία στο 2,8 % του ΑΕΠ.
Πιο συγκεκριμένα, στις 8 Απριλίου το Υπουργείο εξέδωσε ανακοίνωση για τη νέα διάταξη που αφορά τους αναπληρωτές καθηγητές. Όχι μόνο δε θα γίνει ούτε μία νέα πρόσληψη μόνιμου καθηγητικού προσωπικού, αλλά επιδιώκεται σαφώς η εφαρμογή των αντιδραστικών διατάξεων του νόμου Διαμαντοπούλου που αποτελούν καταστροφική εξέλιξη για τους χιλιάδες αναπληρωτές που αυτή τη στιγμή στελεχώνουν το βασικό κορμό της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Με τη νέα διάταξη αλλαγής των κριτηρίων πρόσληψης εντείνεται το ατομικό κυνήγι προσόντων, προωθείται ο κατακερματισμός των αναπληρωτών, απαξιώνεται η προϋπηρεσία, ενισχύεται η αβεβαιότητα των εργαζόμενων εκπαιδευτικών. Προετοιμάζεται δηλαδή η απόλυση χιλιάδων αναπληρωτών που αναπόφευκτα θα οδηγήσει και σε συγχώνευση-κλείσιμο σχολείων. Διαμορφώνεται συνεπώς ένα τοπίο συνολικής υποβάθμισης του εκπαιδευτικού έργου, και στα μεγάλα αστικά κέντρα και στην επαρχία, με δεκάδες στοιβαγμένους μαθητές σε παλιές τάξεις και κενές διδακτικές ώρες.
Κι αυτή είναι μόνο η αρχή…
Παράλληλα, προετοιμάζεται η προώθηση του λεγόμενου αυτόνομου σχολείου του δήμου στα πλαίσια της αποκέντρωσης του εκπαιδευτικού συστήματος, το οποίο υποβαθμίζει περαιτέρω την παρεχόμενη μόρφωση, ενισχύει κατάφορα τους ταξικούς φραγμούς και δημιουργεί σχολεία «πολλών ταχυτήτων».
Από το κάδρο δεν λείπει βέβαια η τριτοβάθμια εκπαίδευση, καθώς με τον «εθνικό διάλογο» που έχει ήδη μπει σε εφαρμογή, προετοιμάζεται ο νέος νόμος για τα ΑΕΙ και ΤΕΙ. Παρά τις όποιες δημοκρατικές εξαγγελίες, ο νόμος θα ευθυγραμμίζεται πλήρως με τις επιταγές της ΕΕ για αυτονομία των Ιδρυμάτων, ιδιωτικοποίηση δομών κι άμεση πρόσδεση σε επίπεδο έρευνας και μορφωτικού περιεχομένου με τους επιχειρηματικούς κύκλους.
Η συντεταγμένη καταβαράθρωση της Δημόσιας και Δωρεάν Παιδείας, σε συνέχεια των προηγούμενων κυβερνήσεων, δεν πρέπει να μείνει αναπάντητη! Το σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας, το μαθητικό και φοιτητικό κίνημα πρέπει να δώσει αποφασιστική μάχη για το μπλοκάρισμα και την ανατροπή των αναδιαρθρώσεων. Είναι ανάγκη άμεσα να ανασυγκροτηθούν οι μαζικοί φορείς και τα όργανα του κινήματος σε δημοκρατική βάση. Να οργανωθούν τα ταξικά κομμάτια της νεολαίας των ΕΠΑΛ και ΙΕΚ, που παραμένουν τραγικά ασυγκρότητα. Ν’ αγκαλιαστούν και να στηριχτούν τα πανεκπαιδευτικά αιτήματα από το σύνολο της κοινωνίας, να δεθούν με το εργατικό κίνημα και να σταλεί μήνυμα ανυπακοής στις συμφωνίες και τις διαπραγματεύσεις κυβέρνησης και Ε.Ε.
Η επανεμφάνιση του εκπαιδευτικού κινήματος με χαρακτηριστικά διάρκειας κι ανυποχώρητης διεκδίκησης μπορεί να συμβάλλει αποφασιστικά στην αγωνιστική αυτοπεποίθηση του λαού και της νεολαίας!
