Η βελγική αστυνομία συνέλαβε τρία άτομα μετά από έφοδο στη διπλωματική υπηρεσία της ΕΕ στις Βρυξέλλες, στο Κολλέγιο της Ευρώπης στη Μπριζ και σε σπίτια ιδιωτών.
Το πιο γνωστό όνομα μεταξύ των συλληφθέντων είναι η Φεντερίκα Μογκερίνι, η Ιταλίδα πρώην ύπατη εκπρόσωπος της ΕΕ για θέματα εξωτερικής πολιτικής (θέση που κατέχει σήμερα η Κάγια Κάλας), αντιπρόεδρος της Κομισιόν από το 2014 έως το 2019, και πρώην πρύτανης του Κολλεγίου της Ευρώπης. Το συγκεκριμένο ίδρυμα λειτουργεί στο Βέλγιο από το 1949, χρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τα ετήσια δίδακτρα για την φοίτηση μπορούν να φτάσουν τα 30.000€.
Στην Ιταλία, η Μογκερίνι υπήρξε στέλεχος του κεντροαριστερού Δημοκρατικού Κόμματος και, επί πρωθυπουργίας Ρέντσι, διετέλεσε υπουργός Εξωτερικών. Οι ευρωεκλογές του 2014, όπου το Δημοκρατικό Κόμμα απέσπασε το 40% της έδωσαν την δυνατότητα να προωθηθεί ως «υπουργός εξωτερικών της ΕΕ». Το 2020 αποσύρθηκε από την κεντρική πολιτική, αναλαμβάνοντας την έως πρότινος θέση της στην πρυτανεία του Κολλεγίου της Ευρώπης. Οι θέσεις και οι δραστηριότητές της, από την αρχή της καριέρας της μέχρι σήμερα, δείχνουν ότι ενσαρκώνει ένα κεντρικό-λειτουργικό στέλεχος του ευρωκρατικού συστήματος και του ακραίου κέντρου.
Ο δεύτερος συλληφθείς είναι επίσης Ιταλός, ο Στέφανο Σανίνο. Υπήρξε επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Εξωτερικής Δράσης (ΕΥΕΔ) από το 2021 έως το 2024 και, μέχρι την σύλληψη του, ήταν διευθυντής της Γενικής Διεύθυνσης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη Μέση Ανατολή, τη Βόρεια Αφρική και τον Κόλπο. Ο τρίτος συλληφθείς, Τσέζαρε Σεγκρέτι, αποτελεί βασικό στέλεχος του Κολλεγίου.
Οι συλληφθέντες αφέθηκαν ελεύθεροι με εγγύηση, ωστόσο αντιμετωπίζουν κατηγορίες για ««απάτη σε δημόσιες συμβάσεις και διαφθορά, σύγκρουση συμφερόντων και παραβίαση επαγγελματικού απορρήτου». Η έρευνα που οδήγησε στην σύλληψη τους εστιάζει στο πως η ΕΥΕΔ, έδωσε απευθείας ανάθεση στο Κολλέγιο της Ευρώπης για την σύσταση της Ευρωπαϊκής Διπλωματικής Ακαδημίας (πρόγραμμα 9 μηνών για νέους διπλωμάτες), διαρρέοντας εκ των πρότερων πληροφορίες πριν από την προκήρυξη του διαγωνισμού. Στον διαγωνισμό, ο οποίος έγινε το 2022, συμμετείχαν άλλα έξι ιδρύματα, όμως «τυχαία» το Κολλέγιο, ήταν περισσότερο προετοιμασμένο, ως προς τις προϋποθέσεις του διαγωνισμού. Μάλιστα, είχε αγοραστεί κτίριο στην τιμή των 3,2 εκατ. ευρώ, το οποίο αργότερα χρησιμοποιήθηκε ως εστίες για τους φοιτητές της Ακαδημίας.
Το σκάνδαλο δεν αποτελεί μια «τεχνική λεπτομέρεια». Αφορά την ανάθεση δημόσιου έργου σε ένα ίδρυμα όπου οι εμπλεκόμενοι είχαν οργανική θέση. Και εδώ ακριβώς έγκειται το βάρος της υπόθεσης: στο πώς δηλαδή η διαφθορά και η διατήρηση ενός κλειστού συστήματος εξουσίας συνιστούν τον πυρήνα της ΕΕ.
Το σκάνδαλο Μογκερίνι, έρχεται να προστεθεί σε μια χωρία άλλων αντίστοιχων, όπως το σύστημα επιστροφής φόρων υπέρ μεγάλων συμφερόντων Cum-Ex, το Qatargate, με ξέπλυμα χρήματος και εξαγορά ευρωβουλευτών, και το PfizerGate, όπου η ίδια η Φον Ντερ Λάιεν διαπραγματευόταν συμβόλαια δισεκατομμυρίων με την Pfizer μέσω μυστικών SMS.
Όλες αυτές οι υποθέσεις, αφορούν μόνο τα τελευταία χρόνια και δεν πρέπει να θεωρούνται κάποιου είδους θεσμική απόκλιση. Αντιθέτως, αποτελούν άμεση αντανάκλαση της φύσης και της λειτουργίας της ΕΕ ως μια «ανακύκλωση» εξυπηρέτησης των ευρωπαϊκών αστικών τάξεων και των ευρωγραφειοκρατών, οι οποίοι εκμεταλλεύονται και κερδοσκοπούν πολλαπλώς, θεσμικά ή μη, εις βάρος των λαών της Ευρώπης.
Τα κλειστά Eurogroup, οι αντιλαϊκές αποφάσεις που λαμβάνονται από μη εκλεγμένους γραφειοκράτες, τα λόμπι που λειτουργούν ως κράτος εν κράτει, το διακοσμητικό Ευρωκοινοβούλιο και οι ευρωπαϊκές ντιρεκτίβες δεν είναι παρά συμπτώματα της πραγματικής ευρωενωσιακής πραγματικότητας. Δεν προκαλεί έκπληξη κανένα σκάνδαλο τύπου Μογκερίνι. Η ίδια η ΕΕ είναι, από μόνη της, ένα σκάνδαλο, που απειλεί ακόμα και την ανάγκη των λαών να ζουν ειρηνικά.
Με την εμμονική της προσήλωση στη συνέχιση του πολέμου στην Ουκρανία, η ΕΕ επιδιώκει να παγιώσει το θερμό μέτωπο, για να διατηρήσει λόγο ουσιαστικής ύπαρξης. Καθώς μόνο υπό τον ήχο των πολεμικών τυμπάνων μπορεί να ποντάρει στην επιβίωσή της.
Έτσι, το ευρωενωσιακό «θετικό πρόταγμα» για τους λαούς, αυτή τη στιγμή μεταφράζεται σε ένα εξοπλιστικό πρόγραμμα 800 δισ. ευρώ εις βάρος των κοινωνικών αναγκών, σε αύξηση του μιλιταρισμού σε κάθε γωνιά της Ευρώπης, σε δεσμεύσεις για περαιτέρω αποστολή πολεμικού υλικού και χρηματοδότηση της Ουκρανίας, σε απειλές «προς Ανατολάς» για «προληπτικά χτυπήματα που πρέπει να θεωρηθούν αμυντικά», σε δηλώσεις του Μπόρις Πιστόριους για το καλοκαίρι του 2025 ως «το τελευταίο ειρηνικό καλοκαίρι» και σε ανάλογες δηλώσεις του Δένδια για φέρετρα με ευρωπαϊκές σημαίες.
Οι «αξίες», λοιπόν, της ΕΕ περιλαμβάνουν και τα σκάνδαλα, ως το κερασάκι στην τούρτα της μόνιμης λαϊκής εξαθλίωσης, του αντιδημοκρατισμού και της πολεμικής προετοιμασίας. Η πολιτική γραμμή ρήξης, απειθαρχίας και εξόδου από την ΕΕ αποτελεί αναγκαία συνθήκη για τη μαχόμενη αριστερά και τα κοινωνικά κινήματα, εντός της κρίσιμης συγκυρίας που διανύουμε.
