Πηγή: 1voice
Τον τελευταίο μισό αιώνα η κυρίαρχη νεοφιλελεύθερη άποψη υποστηρίζει ότι η αύξηση των κερδών των επιχειρήσεων και η αύξηση του εισοδήματος των πλουσίων φέρνει πολλαπλά οφέλη καθώς ένα μέρος τους ανακατανέμεται με τον έναν ή τον άλλον τρόπο στην υπόλοιπη κοινωνία. Τίποτα το αναληθέστερο από αυτό. Η άποψη αυτή διαψεύστηκε πανηγυρικά, απέτυχε παταγωδώς.
Η ζωή απέδειξε επανειλημμένα ότι οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι. Οι ανισότητες μεγεθύνονται, η κοινωνική αδικία γίνεται ολοένα και πιο κραυγαλέα, η καταστροφή του περιβάλλοντος επίσης. Όταν η υπομονή της κοινωνίας εξαντλείται και όταν η διαμαρτυρία γιγαντώνεται ή όταν πλησιάζουν εκλογές, τότε κάποια ημίμετρα μπορεί να λαμβάνονται προκειμένου να ανακουφίσουν κάποιες από τις πιο ακραίες καταστάσεις φτώχειας. Παράλληλα, όσο δυναμώνει η κοινωνική δυσαρέσκεια τόσο αποδυναμώνεται με νομοθετικά μέτρα ή άλλες κυβερνητικές πρακτικές η δημοκρατία, προκειμένου να αποδυναμωθεί η δυνατότητα του λαού να αντιδράσει.
Το παραπάνω πλαίσιο, που φυσικά περιγράφεται με σύντομο και κάπως απλουστευτικό τρόπο χάρη συντομίας, αποτελεί το θεμέλιο της κυβερνητικής πολιτικής. Οι εξαγγελίες της ΔΕΘ αποτελούν ψίχουλα που γρήγορα θα τα παρασύρει και εξανεμίσει ο στρόβιλος της ακρίβειας και των κυβερνητικών πολιτικών. Με βάση τα επίσημα στοιχεία, οι 500 μεγαλύτερες ελληνικές επιχειρήσεις γνωρίζουν άνθιση της κερδοφορίας, ενώ οι εργατοϋπάλληλοι εργάζονται ολοένα περισσότερο και γίνονται ολοένα φτωχότεροι, όπως ακριβώς και τα μεσαία στρώματα. Είναι προφανής η σχέση συγκοινωνούντων δοχείων: Από τις κατώτερες και μεσαίες τάξεις ο πλούτος διοχετεύεται στις ανώτερες.
Η κακοδαιμονία θα συνεχίζεται όσο σκεφτόμαστε εντός του ανωτέρω πλαισίου. Λύσεις που δεν αμφισβητούν τα δομικά στοιχεία, αλλά απλώς ανακουφίζουν προσωρινά, είναι καταδικασμένες να εξαϋλώνονται και να αποτυγχάνουν. Η επιστήμη και η ιστορική εμπειρία έχουν δείξει ότι οι κρίσεις καμιά φορά αποτελούν ευκαιρία για τους λαούς για να τολμήσουν, να αναζητήσουν καινοτόμες, ριζοσπαστικές λύσεις.
Χρειαζόμαστε αρχικά μια «επανάσταση του νου», καθώς όπως έλεγε ο Χόλμπαχ ο δεσποτισμός βρίσκει στήριγμα στην άγνοια και στην ευπιστία. Διέξοδος υπάρχει. Το αντίθετο ισχυρίζεται μόνο εκείνη η μειοψηφία που έχει συμφέρον από τη διατήρηση της σημερινής κατάστασης. Υπάρχουν διάφορες συμβολές σε αντίθετη λογική. Ένα τέτοιο, εκτός του κυρίαρχου πλαισίου, επιστημονικό πρόγραμμα αναπτύξαμε ήδη το 2017 στο βιβλίο Δ. Καλτσώνης, Θ. Μαριόλης, Κ. Παπουλής, Μετωπικό πρόγραμμα διεξόδου από την κρίση, εκδ. Κοροντζής. «Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία».
