1.Ο σημερινός κόσμος βρίσκεται σε περιδίνηση. Τα σύννεφα του πολέμου κυριαρχούν ήδη στην Ουκρανία, την Παλαιστίνη και το Λίβανο με κίνδυνο να επεκταθούν σε όλη τη Μέση Ανατολή από το κράτος-τρομοκράτη Ισραήλ, με την ανοχή όλων των δυνάμεων του ευρωατλαντικού άξονα, αλλά και σε άλλες γωνιές του κόσμου. Το τοπίο αυτό γεννά μεγάλους κινδύνους για τους λαούς και κάνει ακόμα πιο αναγκαίο ένα μαζικό ενωτικό αντιμπεριαλιστικό – αντιπολεμικό κίνημα.
2.Το πολιτικό σύστημα στη χώρα μας βρίσκεται σε τροχιά ανακατατάξεων, κυρίως στην «κεντροαριστερά», αλλά διεργασίες σχετικά υπάρχουν και στο χώρο της δεξιάς με ώσμωση δυνάμεων της με την ακροδεξιά. Αυτή η εμφανής κινητικότητα εμφανίζεται ακριβώς στο έδαφος της αύξησης της λαϊκής δυσαρέσκειας και της μείωσης της εμπιστοσύνης στα κυρίαρχα κόμματα και πολιτικές, στοιχεία που καταγράφονται σε όλες τις έρευνες και φάνηκαν και στις εκλογικές μάχες της τελευταίας διετίας.
3.Η κατάσταση αυτή, στο έδαφος της ήττας του 2015 και της αναξιοπιστίας που έχει δημιουργήσει δυστυχώς και για το χώρο της Αριστεράς συνολικά η διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και η πρόσφατη εκφυλιστική πορεία του, δεν γεννά αυτομάτως δυνατότητες για την ριζοσπαστική και κομμουνιστική Αριστερά. Αυτό φάνηκε δυστυχώς στις κοινωνικές μάχες και στις εκλογές της τελευταίων δύο χρόνων σχεδόν για όλες τις αριστερές δυνάμεις, παρά την άνοδο των κοινωνικών αγώνων, ύστερα από καιρό, με τις μαζικές κινητοποιήσεις για τις πυρκαγιές, τα Τέμπη, το φοιτητικό κίνημα κ.ά. Η κατάσταση αυτή γεννά συναισθήματα παραίτησης, αποστροφής και ατομικής φυγής σε πλατύτερο δυναμικό της κοινωνίας, που οδηγούν στην αποχή ή ακόμα και σε συντηρητικές και ακροδεξιές κατευθύνσεις.
4.Αριστερή απόγνωση, λοιπόν, ή μάχιμη Αριστερά της διεξόδου προς όφελος της πληττόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας; Σε αυτό το δύσβατο τοπίο, καλούμαστε να βαδίσουμε τόσο εμείς όσο και ευρύτερα το εργατικό – λαϊκό κίνημα και η εγχώρια και διεθνής Αριστερά. Μία Αριστερά που βρίσκεται εμφανώς σε κρίση, με τις αντιθέσεις εντός της να οξύνονται λόγω αυτής. Με αποτέλεσμα να δημιουργούνται αποκλίσεις και αναζητήσεις ακόμα και σε προβληματικές διεξόδους. Δεν είναι απάντηση για εμάς μία «κοσμοπολίτικη», φιλοΝΑΤΟ-φιλοΕΕ «Αριστερά» που κυριαρχεί στις περισσότερες δυτικές χώρες πλέον. Δεν μπορεί να είναι απάντηση όμως ούτε μία Αριστερά που υπαναχωρεί σε ζητήματα αρχών όπως η συμπαράταξη και η αλληλεγγύη με την εργατική τάξη και όλες τις πληττόμενες κοινωνικές κατηγορίες (τους μετανάστες/τριες, τους ΛΟΑΤΚΙ+, τη νεολαία κλπ.). Είναι λάθος η εκτίμηση ότι η ενσωμάτωση ή ανοχή ιδεολογημάτων της ακροδεξιάς θα την αναχαιτίσει. Αντιθέτως, νομιμοποιεί ευρύτερα τον πολιτικό και ιδεολογικό λόγο και τις πρακτικές της και τελικά οδηγεί στην άνοδό της. Αυτό έχει δείξει η εμπειρία τόσων χρόνων στις ευρωπαϊκές χώρες, με την Ελλάδα να μην αποτελεί εξαίρεση.
5.To παράδειγμα της Γαλλίας είναι εν δυνάμει ελπιδοφόρο, δείχνει επιμονή στην κοινωνική κινητοποίηση και αναγνώριση της ουσιώδους συμβολής της για την αλλαγή των κοινωνικοπολιτικών συσχετισμών. Δείχνει επίσης πόσο κρίσιμες είναι επιλογές όπως η επιμονή στην ανάγκη ανατροπής των νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων, η αναφορά στα μεταναστευτικά εργατικά στρώματα παρά τις λογικές περί «ισλαμοαριστερισμού» που έχουν εισάγει η ακροδεξιά και το «ακραίο κέντρο» στο δημόσιο λόγο, η υπεράσπιση του αγώνα του παλαιστινιακού λαού και η καταδίκη της γενοκτονίας του Ισραήλ.
6.Δεν υποτιμούμε φυσικά αντιφάσεις και προβλήματα, η εγχώρια εμπειρία της ανόδου και του συμβιβασμού του ΣΥΡΙΖΑ είναι και πρέπει να είναι διδακτική και αντιπαράδειγμα διεθνώς. Για αυτό δεν δίνουν διέξοδο εύκολες μεταφορές στη χώρα μας λογικών «νέου λαϊκού μετώπου», που δεν βοηθούν γενικά το λαϊκό κίνημα να απαγκιστρωθεί από την αστική ηγεμονία στο πλαίσιο της ΕΕ. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι εγχώρια αξιοποιείται και προτείνεται η μεταφορά του παραδείγματος της Γαλλίας από τις εντελώς συστημικές και μνημονιακές δυνάμεις της σοσιαλφιλελεύθερης «κεντροαριστεράς» (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Νέα Αριστερά) για την επιτάχυνση διεργασιών σύγκλισης ενός νέου σοσιαλδημοκρατικού φορέα ή συμμαχίας.
7.Μια μαχόμενη, ανυπότακτη και ανατρεπτική Αριστερά χρειάζεται και μπορεί να είναι μετωπική χωρίς να υποτάσσεται σε τέτοια κόμματα και σε μια ανύπαρκτη «προοδευτική» αστική τάξη. Αυτή η κατεύθυνση μπορεί σήμερα να επιβάλει με αγώνες κατακτήσεις στο σύστημα και στις κυβερνήσεις του, να συγκεντρώσει δυνάμεις, να ανατρέψει την μακροχρόνια αντιλαϊκή επίθεση. Να αλλάξει το βέλος της ιστορίας και να ανοίξει το δρόμο για την κοινωνική ανατροπή. Από αυτή τη σκοπιά, στεκόμαστε και στο πλευρό των μαχόμενων δυνάμεων στη γαλλική κοινωνία και το εργατικό – λαϊκό κίνημά της. Ελπίζουμε να δώσουν μέχρι τέλους τον αγώνα για την ανατροπή των αστικών πολιτικών και για τη ρήξη με την ΕΕ του πολέμου και των αυταρχικών, νεοφιλελεύθερων πολιτικών.
8.Για να αναταχθεί αυτή η αρνητική κατάσταση που αντιμετωπίζουμε χρειάζεται η επιμονή στο μαζικό αγώνα, η εμβάθυνση και εδραίωση των εργατικών και λαϊκών κινητοποιήσεων, η προσπάθεια να υπάρξουν παραδειγματικές υλικές κατακτήσεις και νίκες και τελικά η ουσιαστική και οργανική διαπλοκή μίας Αριστεράς με τα ρεύματα και το δυναμικό των κινημάτων. Όλα αυτά είναι στοιχεία που έχουν υποχωρήσει σημαντικά στο έδαφος της μεγάλης αντιδραστικής αλλαγής συσχετισμού στον καιρό των μνημονίων. Για να δημιουργηθούν ξανά σχέσεις εκπροσώπησης και εμπιστοσύνης με μέρος της κοινωνίας και για την ανασυγκρότηση του εργατικού – λαϊκού κινήματος και της Αριστεράς δεν αρκούν οι συνήθεις κινήσεις και προσπάθειες ενότητας μόνο για εκλογές ή «από τα πάνω», χωρίς ουσιαστική κινηματική και προγραμματική αναβάπτιση.
9.Στη νέα κατάσταση που διαμορφώνεται θα δώσουμε όλες τις δυνάμεις μας για την αλλαγή του βέλους των εξελίξεων. Πρώτα από όλα στο επίπεδο του κινήματος, με την προσπάθεια για ένα ενιαίο αγωνιστικό κίνημα με τη συνεργασία και την κοινή δράση όλης της μαχόμενης Αριστεράς. Με διαρκές κάλεσμα συντονισμού σε όλες τις αγωνιζόμενες δυνάμεις, ακόμα και αν βρισκόμαστε σήμερα κατακερματισμένοι σε διαφορετικά κόμματα, οργανώσεις, σχήματα. Ακριβώς επειδή το βάθος της αντιλαϊκής επίθεσης δεν χωρά πολυτέλειες για εμφύλιες διαμάχες μέσα στο κίνημα και τη μαχόμενη Αριστερά. Διατηρούμε τις απόψεις και την κριτική μας σε άλλες δυνάμεις, πιστεύοντας ότι ο ανοιχτός διάλογος και η συντροφική διαπάλη απόψεων είναι αναγκαίοι. Πάντα μέσα, όμως, στην κοινή αγωνιστική συνεργασία και δράση ενάντια στους κύριους αντιπάλους, την κυβέρνηση και το κράτος, την αστική πολιτική και το κεφάλαιο. Χρειάζεται να δοκιμάσουμε τολμηρά νέους ενωτικούς δρόμους για κοινωνικές διεκδικήσεις και κατακτήσεις, στηριγμένοι στα συνδικάτα, τους συλλόγους και τις κοινωνικές μορφές οργάνωσης.
10.Παλεύουμε να επιβληθούν αιτήματα – στόχοιεντός του υπάρχοντος συστήματος και εναντίον του. Για τον κλονισμό και την ανατροπή της κυβέρνησης Μητσοτάκη και της αστικής πολιτικής, με κατεύθυνση απειθαρχίας, ρήξης και εξόδου από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, ενάντια στην ακροδεξιά και το νεοφασισμό. Θεωρούμε αναγκαία την κοινή δράση για τα μεγάλα ζητήματα που αφορούν τη διαβίωση και τα δικαιώματα όλων των πληττόμενων κοινωνικών στρωμάτων:
– για ένα αντιπολεμικό- αντιιμπεριαλιστικό κίνημα με ανεξάρτητη πολιτική ειρήνης, συνεργασίας και φιλίας των λαών.
– για ριζικές αυξήσειςσε μισθούς και συντάξεις
– για μόνιμη και σταθερή εργασία με πλήρες ωράριο, εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, και κατοχύρωση συλλογικών συμβάσεων
– για μείωση του χρόνου εργασίας με στόχο το 6ωρο/30ωρο/πενθήμερο για όλους/ες χωρίς μείωση αποδοχών, με μείωση των ορίων συνταξιοδότησης
– για εθνικοποίηση χωρίς αποζημίωση των στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεων (ενέργεια, σιδηρόδρομοι, επικοινωνίες κλπ.) και των τραπεζών
– για δημοκρατία με κέντρο την πλήρη κατοχύρωση του δικαιώματος της συνδικαλιστικής δράσης, με κατοχύρωση και υπεράσπιση των δικαιωμάτων όλων των μειονοτήτων
– για κατοχύρωση ίσων δικαιωμάτων στην εργασία, τη ζωή και τον ελεύθερο χρόνο ενάντια στις διακρίσεις λόγω φύλου ή σεξουαλικής ταυτότητας, κοινωνικές δομές προστασίας ενάντια στην ενδοοικογενειακή βία και την έμφυλη καταπίεση και κακοποίηση, νομοθετική κατοχύρωση της γυναικοκτονίας
– για κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα σε όλους/ες τους μετανάστες/τριες και πρόσφυγες/ισσες, εγκατάσταση και κοινωνική ενσωμάτωσή τους μέσα στις πόλεις και τις γειτονιές μας, διάλυση των κλειστών υποδομών – camps εκτός του αστικού ιστού
– για μείωση έως διαγραφή των ιδιωτικών χρεών της εργατικής και λαϊκής οικογένειας,παύση πληρωμών και διαγραφή του δημόσιου χρέους
– για υπεράσπιση του δικαιώματος στη στέγη με κρατικό σχεδιασμό για την κοινωνική κατοικία, λήψη μέτρων για τη μείωση των ενοικίων, απαγόρευση των πλειστηριασμών της λαϊκής κατοικίας και των εξώσεων, αύξηση της φορολόγησης των τουριστικών μονάδων και των πλατφορμών βραχυχρόνιας μίσθωσης
– για δημόσια, ποιοτική και δωρεάν υγεία, πρόνοια και εκπαίδευση για όλο το λαό, με ειδική πρόνοια για μέτρα προστασίας των αναπήρων και των χρόνια πασχόντων και εξασφάλιση της προσβασιμότητας σε κάθε δημόσιο χώρο
– για την υπεράσπιση του δημόσιου χώρου και του περιβάλλοντος, ενάντια στις λογικές των ιδιωτικοποιήσεων, των καταπατήσεων και της «πράσινης ανάπτυξης»
– για μαζικό λαϊκό αθλητισμό, σε αντίστοιχες δημόσιες και δωρεάν προσβάσιμες δημόσιες υποδομές
– για προάσπιση και διάδοση του λαϊκού πολιτισμού, κοινωνικό έλεγχο στα ΜΜΕ
11.Μέσα σε μία τέτοια πορεία αγώνα και διεκδίκησης θα υπηρετηθεί αποτελεσματικά και η φανερή πλέον ανάγκη για μία νέα ανατρεπτική Αριστερά που θα έχει αποτιμήσει δημιουργικά τα θετικά, αλλά κυρίως τα όρια των σημερινών σχηματισμών της ριζοσπαστικής, κομμουνιστικής και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Για να δημιουργηθεί μια συσπείρωση δυνάμεων της ενωτικής και ανατρεπτικής Αριστεράς με προσανατολισμό στο εργατικό – λαϊκό κίνημα και στόχο τη συμβολή στη μαζική αντίσταση και την απόσπαση ριζοσπαστικών κατακτήσεων. Με ένα λαϊκό μεταβατικό πρόγραμμα ρήξης και ανατροπής της αστικής επίθεσης, που να συνδέει τις μάχες για σημερινές κατακτήσεις με την προοπτική ευρύτερων ρήξεων, συγκροτώντας έτσι πολιτικά το «μπλοκ των δυνάμεων της ρήξης». Με προοπτική μετωπικής συγκέντρωσης ευρύτερων δυνάμεων ενάντια στον κύριο αντίπαλο πάνω στο στόχο της ανατροπής της αστικής επίθεσης και στο περιεχόμενο των εργατικών – λαϊκών κατακτήσεων. Για την παρέμβαση σε όλες τις κοινωνικές και πολιτικές μάχες και την συγκρότηση όσων δυνάμεων κατανοούν βαθύτερα την ανάγκη μίας αλλαγής πορείας και της οικοδόμησης σε αυτή την κατεύθυνση. Με σαφείς δεσμεύσεις στην πράξη για ενωτική παρέμβαση σε όλα τα πεδία, αλλά και ανοιχτό διάλογο για τα μεγάλα στρατηγικά και ιδεολογικά ζητήματα. Με δημόσιες και ανοιχτές διαδικασίες συγκρότησης, ενότητας, ανασύνθεσης για να γίνουν όλα μπροστά και μαζί με τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες που ενδιαφέρονται για κάτι τέτοιο. Κάνοντας συμμέτοχο ολοένα και ευρύτερο μαχόμενο δυναμικό, απομειώνοντας το ρόλο των «επιτελείων», με πλήρη ισοτιμία και σεβασμό των συμμετεχόντων. Με εσωτερική δημοκρατία και διαδικασίες βάσης για την εμπλοκή όλου του δυναμικού που αναζητά μία τέτοια αλλαγή πορείας στη ριζοσπαστική, αντικαπιταλιστική και κομμουνιστική Αριστερά.
12.Για αυτό προτείνουμε με ειλικρίνεια τη δημιουργία μίας νέας δημοκρατικής μετωπικής μορφής ενότητας, με προγραμματική συζήτηση, κοινωνική και κινηματική δράση, με εσωτερική δημοκρατία, συλλογική δημόσια εκπροσώπηση, συντονιστικά όργανα, μορφές και τρόπους λειτουργίας. Από όσες δυνάμεις αντιλαμβάνονται αυτή την ανάγκη προτείνουμε να δημιουργηθεί από τώρα μια συσπείρωση δυνάμεων της ενωτικής και ανατρεπτικής Αριστεράς ως διακριτού πόλου στην ευρύτερη και δύσκολη προσπάθεια για τη συγκρότηση μίας μαζικής αριστερής ριζοσπαστικής πολιτικής έκφρασης με πανεθνική απεύθυνση. Είναι ανάγκη να υπερβούμε τη σημερινή κρισιακή κατάσταση με την ενωτική συσπείρωση όσων δυνάμεων μπορούν και θέλουν να κινηθούν σε μία τέτοια πορεία. Ιεραρχούμε ψηλά αυτή την ανάγκη και θα δώσουμε όλες τις δυνάμεις μας για αυτό.
