Η συνάντηση Δένδια – Τσαβούσογλου στην Αθήνα έγινε σε ιδιαίτερα φιλικό κλίμα όπως ήταν αναμενόμενο. Χαμηλοί τόνοι και εναγκαλισμοί στα όρια του …ανεπίτρεπτου. Μόνο στο στόμα δεν φιλήθηκαν οι δύο …άσπονδοι υπουργοί Εξωτερικών που μερικές μέρες πριν στην Άγκυρα αντάλλασαν βαρείς χαρακτηρισμούς.
Ο λόγος είναι προφανής, αναμενόμενος και καθιερωμένος πλέον κάθε καλοκαίρι: Ο κίνδυνος να βουλιάξει ο τουρισμός και στις δύο χώρες είναι περισσότερο από φανερός.
Η Τουρκία διαθέτει μεν το όπλο της φτηνής λίρας αλλά δεν θέλει επ’ ουδενί μια πολεμική ατμόσφαιρα στα παράλια της. Ομοίως η Ελλάδα προσπαθεί να πείσει για διακοπές σε έναν ασφαλή προορισμό.
Όταν βέβαια, ο πρωθυπουργός της Ελλάδας δηλώνει «συγκρατημένα αισιόδοξος» για την πορεία του τουρισμού φέτος , καταλαβαίνει κανείς ότι τα πράματα δεν είναι τόσο σοβαρά όσο νομίζουμε. Είναι πολύ χειρότερα. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες της κυβέρνησης να ανακηρύσσει κάθε τόσο διάφορες σχεδόν ακατοίκητες βραχονησίδες ως «νησιά covid free» δεν φαίνεται να πείθει κανέναν. Να φαντασθεί κανείς ότι ανακηρύξαν ως «Covid free» τους …Αντίπαξους, ένα νησάκι νότια των Παξών που είχε τον χειμώνα ένα κάτοικο ο οποίος πέθανε πριν από δύο χρόνια.
Ταυτόχρονα προσπαθεί με εξωφρενικούς νόμους να μετατρέψει την εργατική τάξη σε δουλοπάροικους προκειμένου να προσελκύσει επενδυτές.
Η κατάσταση θα μπορούσε απλώς να ξεπερνάει τα όρια της γελοιότητας αν όλα αυτά δεν αφορούσαν την ζωή εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων και των οικογενειών τους.
Η Κέρκυρα για παράδειγμα, όπου έχω άμεση αντίληψη της κατάστασης αυτές τις ώρες κρατάει την ανάσα της. Όλες οι προβλέψεις κάνουν λόγο για ένα δίμηνο καλοκαίρι και αυτό προβληματικό. Τα μεγάλα ξενοδοχεία ανοίγουν (τις πόρτες τους) με ελάχιστο προσωπικό και σχεδόν καθόλου τουρίστες. Τα μαγαζιά και οι μικρές επιχειρήσεις εκθέτουν την πραμάτεια τους στους άδειους δρόμους. Χιλιάδες εργαζόμενοι είναι ακόμα άνεργοι και η προοπτική να δουλέψουν φέτος (για δύο μήνες) είναι πλέον όραμα.
Αν γυρίσουμε ένα μόλις μήνα πριν, το «παραδοσιακό Κερκυραϊκό Πάσχα» έγινε η αιτία για να μπει το νησί «στο κόκκινο» με δεκάδες κρούσματα καθημερινά και με κύμα ακυρώσεων. Τότε οι ανεγκέφαλοι τοπικοί πολιτικοί και εκκλησιαστικοί παράγοντες θυσίασαν το καλοκαίρι για τα πυροτεχνήματα του Πάσχα και τις μαζικές χολιγουντιανού τύπου εκδηλώσεις που εκτός των άλλων κακόγουστων δεν έχουν και καμιά σχέση με τις παραδόσεις μας. Έτσι, από ένα κρούσμα την ημέρα τον χειμώνα , αμέσως μετά το Πάσχα ανεβήκαμε πάνω από τα πενήντα ημερησίως από ντόπιους και συνεχίζουμε μέχρι σήμερα. Μέχρι τώρα έχει εμβολιασθεί το 20% του πληθυσμού του νησιού των 110.000 κατοίκων. Όσοι εμβολιασμοί, όμως, και να γίνουν μέσα στον Ιούνιο είναι αδύνατον να ανατρέψουν αυτήν την εικόνα μέσα στο καλοκαίρι.
Σε αυτά να προσθέσεις κανείς ότι (για παράδειγμα) ένας Άγγλος μη εμβολιασμένος αν έρθει να κάνει διακοπές μόνος του θέλει 200 λίρες για τέστ (όταν φεύγει από την πατρίδα του) και όταν γυρίσει να μπει σε καραντίνα μιας εβδομάδας σε ξενοδοχείο που θα πληρώνει αυτός. Το σύνολο, πάνω από χίλιες λίρες, χωρίς να φάει χωρίς να πιεί. Καταλαβαίνει κανείς ότι τα χαμηλότερα οικονομικά στρώματα δεν θα διανοηθούν να φύγουν από το σπίτι τους.
Εδώ χρειάζεται να πούμε ότι ο τουρισμός τον 19ο αιώνα ήταν πολυτέλεια ορισμένων εύπορων περιηγητών που , παρεμπιπτόντως , προσέφεραν και πολλά στην ιστορική μελέτη.
Στον 21ο αιώνα ο τουρισμός είναι όρος για την αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης. Ο σύγχρονος εργαζόμενος στις μεγαλουπόλεις του καπιταλισμού χρειάζεται τον τουρισμό όσο το φαγητό και τον ύπνο. Αλλιώς θα διαλυθεί ψυχολογικά.
Το μεγαλύτερο μέρος των τουριστών από την Ευρώπη και την χώρα μας είναι εργαζόμενοι σε σκληρή δοκιμασία και ως τέτοιοι πρέπει να αντιμετωπίζονται. Ένα μέρος από αυτούς κάνει διακοπές με κρουαζιερόπλοια- φαντάσματα. Κατεβαίνουν το πρωί στο λιμάνι της κάθε πόλης και ακολουθούν ένα αγχωμένο πρόγραμμα περιήγησης και ξαναφεύγουν το απόγευμα για το επόμενο λιμάνι.
Μπορούν βέβαια αν θέλουν να μην ακολουθήσουν το πρόγραμμα και να επιλέξουν να περπατήσουν με τα πόδια . Αν όμως επιλέξουν αυτό, όταν κατέβουν (για παράδειγμα ) στο Κατάκολο και αντί να πάνε με το πούλμαν στην αρχαία Ολυμπία μείνουν στο λιμάνι είναι προφανές ότι θα κάνουν διακοπές του …Κατακόλου.
Είναι δε έτσι οργανωμένα τα πράματα που μέσα στο πλοίο μπορούν να αγοράσουν από αναμνηστικά της κάθε περιοχής που επισκέπτονται μέχρι και εξάδες νερό για την καμπίνα σε τιμές συνοικιακού σούπερμάρκετ. Τα κρουαζιερόπλοια δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλή στους ντόπιους διότι «δεν αφήνουν τίποτα». Παρόλα αυτά η άφιξη σήμερα ενός κρουαζιερόπλοιου στην Κέρκυρα είναι αρκετή για να σημάνει γενικός συναγερμός.
Να σκεφτεί κανείς ότι τα προηγούμενα χρόνια στην Βενετία και στην Βαρκελώνη κάνανε διαδηλώσεις οι ντόπιοι ενάντια στον ερχομό των κρουαζιερόπλοιων.
Το φετινό δίμηνο καλοκαίρι φαίνεται ότι θα πληγούν λιγότερο τα μεγάλα ξενοδοχεία. Περισσότερο οι μικρές οικογενειακές τουριστικές επιχειρήσεις. Ακόμα περισσότερο τα μικρά καταστήματα.
Εκείνοι που θα σηκώσουν όμως όλο το βάρος της κρίσης είναι οι χιλιάδες εργαζόμενοι στον τουρισμό και οι οικογένειες τους. Χρειάζεται να δοθεί αυξημένο επίδομα ανεργίας για όλο το χρόνο ακόμα και με δύο μήνες δουλειάς. Να μειωθεί ο χρόνος εργασίας ώστε να μην υπάρξει εντατικοποίηση και να αυξηθεί, ως εκ τούτου, ο αριθμός των εργαζομένων.
Τα αιτήματα του συνδικάτου ξενοδοχοϋπαλλήλων Κέρκυρας, του Εργατικού Κέντρου και των σωματείων των ξενοδοχείων είναι απολύτως απαραίτητο να ικανοποιηθούν.
Αλλιώς, ο επόμενος χειμώνας θα είναι αδιανόητος.
