ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΊΑ ΣΤΙΣ 10 ΙΟΥΝΗ: ΑΓΩΝΑΣ ΜΑΖΙΚΟΣ ΚΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ. ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΣΤΑ ΧΑΡΤΙΑ!
Προ των πυλών είναι η κατάθεση του νομοσχεδίου Χατζηδάκη για τα εργασιακά, του πλέον αντιδραστικού νόμου έπειτα από τον οδοστρωτήρα των μνημονίων. Η κυβέρνηση φέρνει έναν καταστροφικό νόμο για τα εργασιακά, εν μέσω μάλιστα πανδημίας και μίας οικονομικής κρίσης που κοχλάζει. Θεσμοθετεί την κατάργηση του 8ωρου, ένα καθεστώς πλήρους ασυδοσίας για τους εργοδότες, τους βιομηχάνους και τους εφοπλιστές. Θεσμοθετεί τη δουλειά λάστιχο, την απλήρωτη εργασία.
Αυτό το νομοσχέδιο πρέπει να μείνει στα χαρτιά. Η εφαρμογή του θα είναι ταφόπλακα για τα εργατικά δικαιώματα. Γι αυτό κι οι εργαζόμενοι χρειάζεται να απαντήσουμε μαζικά και μαχητικά. Μπροστά στο νομοσχέδιο είχε προκηρυχθεί απεργία για τις 3 Ιούνη από μια σειρά σωματείων, ομοσπονδιών, εργατικών κέντρων και την ΑΔΕΔΥ. Η ΓΣΕΕ που όλο αυτό το διάστημα δεν επιχείρησε το παραμικρό για να υπερασπιστεί τα εργατικά δικαιώματα μέσα στην πανδημία κι ενάντια στην κυβερνητική πολιτική, φοβούμενη μη μείνει έξω από τις εξελίξεις έτρεξε να παίζξει πάλι το γνωστό ρόλο της και να καλύψει τη γύμνια της που δεν είχε βγάλει άχνα για το νομοσχεδίο μήνες τώρα.
Έπειτα από αναβολές των συνεδριάσεων του οργάνου με διάφορα γραφειοκρατικά τερτίπια, προκήρυξε απεργία στις 10 Ιούνη, αδιαφορώντας για τις αποφάσεις που υπήρχαν και τη δουλειά που ήδη είχε γίνει για την προετοιμασία τους. Για ακόμα μία φορά η ηγεσία της ΓΣΕΕ επιβεβαίωσε το ρόλο της, ως εταίρος των βιομηχάνων, των μεγαλοεπιχειρηματιών, των εφοπλιστών και των κυβερνήσεών της. Επιβεβαίωσε πως ενδιαφέρονται παρά μόνο για να ξεφουσκώσουν την όποια αγωνιστική προσπάθεια γίνεται. Πως δεν τους νοιάζει ούτε να οργανώσουν αυτή την απεργία, ούτε να τη κλιμακώσουν, ούτε να την εντάξουν σ’ένα μαχητικό σχέδιο κλιμάκωσης και πραγματικής διεκδίκησης, ούτε καν βάζουν μπροστά αιτήματα και διεκδικήσεις, παρά μόνο μία επιφανειακή κριτική σε πλευρές του νομοσχεδίου.
Οι τελευταίες εξελίξεις με τη μετάθεση της απεργίας που είχαν προκηρύξει ήδη ΑΔΕΔΥ, εργατικά κέντρα, ομοσπονδίες και συνδικάτα για τις 3 Ιούνη στις 10 Ιούνη εν μία νυκτί κι από τα πάνω, είναι σύμπτωμα της βαθιάς κρίσης που βιώνει για χρόνια το συνδικαλιστικό κίνημα, σύμπτωμα των αρνητικών συσχετισμών που επικρατούν στους χώρους δουλειάς, της απογοήτευσης και της απονομιμοποίησης του συνδικαλισμού στις συνειδήσεις των εργαζομένων. Είναι σύμπτωμα της χρόνιας αντιδραστικής παρέμβασης της αστικής τάξης μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα ώστε να αλλοιώσει τη σύνθεση και τη λειτουργία των συνδικάτων, να ψαλιδίσει τις δυνατότητες των εργαζομένων να αντιδρούν και να αγωνίζονται στη βάση των συμφερόντων τους, παρέμβαση που εκφράζεται και μέσα από την πολιτική της ηγετικής ομάδας της ΓΣΕΕ.
Έχουν μεγάλη ευθύνη οι παρατάξεις στην Εκτελεστική Επιτροπή της ΑΔΕΔΥ (ΔΗΣΥΠ (ΚΙΝΑΛ), ΔΑΣ-ΠΑΜΕ, ΕΑΕΚ (ΣΥΡΙΖΑ) και ΔΗΜΟΣΙΟΫΠΑΛΛΗΛΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ) και της διοίκησης του ΕΚΑ που αδιαφόρησαν για τις αποφάσεις σωματείων, ομοσπονδιών, για τις όποιες προσπάθειες οργάνωσης της απεργίας είχαν ήδη γίνει στους χώρους δουλειάς και αποφάσισαν τη μετάθεση της απεργίας στις 10 Ιούνη. Χωρίς να επιδιώξουν έστω μία συζήτηση στη βάση των σωματείων για την όποια αναπροσαρμογή, χωρίς να βάλουν έστω ένα συνολικό σχέδιο αγώνα για την ανατροπή του νομοσχεδίου, χωρίς μία ειλικρινή συζήτηση για τις υπάρχουσες δυσκολίες. Είναι στάση που εκθέτει τους συναδέλφους που παλεύουν στους χώρους δουλειάς. Στάση που απονομιμοποιεί κι άλλο το συνδικαλισμό στις συνειδήσεις των εργατών.
Το ΠΑΜΕ έχει μεγάλες ευθύνες που δεν έχει συμβάλει στο να συγκροτηθεί ένας ενωτικός ανεξάρτητος ταξικός πόλος συνδικάτων αλλά υποτάσσει τις όποιες προσπάθειες στην κομματική σκοπιμότητα. Οι αρνητικοί συσχετισμοί δε λύνονται με σόου σε συνέδρια και κραυγές ανατροπής αλλά με ταξική ενότητα στη βάση.
Ακριβώς τώρα, πιο πολύ από ποτέ, είναι που χρειάζεται οι αγωνιστικές ταξικές δυνάμεις που έχουν αληθινό άγχος για το συνδικαλιστικό κίνημα να σηκώσουμε το γάντι. Είναι ανάγκη όλοι και όλες να δούμε κατάματα τις δυσκολίες ώστε να κατορθώσουμε να τις υπερβούμε: Την αδυναμία να υπάρξει ένα διακριτό σχέδιο που θα σκύβει πάνω στους χώρους δουλειάς και τη συνδικαλιστική έρημο που επικρατεί με στόχο να οργανώσει, να εμπνεύσει, να κινητοποιήσει. Ένα σχέδιο που θα ενώνει τις όποιες αντιστάσεις και διεκδικήσεις ξεσπούν. Για να ξανασηκωθεί η εργατική αγωνιστική αυτοπεποίθηση. Δεν αρκεί μία στείρα κριτική στη ΓΣΕΕ αν δε γίνουν βήματα συγκέντρωσης δυνάμεων σ’ένα σχέδιο ενότητας κι αγώνα.
Να αναγεννηθεί ο συνδικαλισμός στις νέες συνθήκες, μακριά κι έξω από τη σαπίλα των εργοδοτών και των γραφειοκρατών. Στη βάση της ταξικής ανεξαρτησίας και της ταξικής ενότητας. Για να έχουν πραγματική δύναμη και κύρος οι αποφάσεις των συνδικάτων, να είναι κτήμα της πλειοψηφίας των εργαζομένων και να υλοποιούνται μαζικά. Για να μη γίνονται κουρελόχαρτα οι σχεδιασμοί των σωματείων από μια γραφειοκρατία που την ενδιαφέρει να εκτονώσει, να αποκλιμακώσει το όποιο αγωνιστικό κλίμα δημιουργείται. Για να αναγεννηθεί η ελπίδα στους εργαζομένους ότι μπορούμε όντως να επιβάλλουμε νίκες, να έχουμε θεσμικές και υλικές κατακτήσεις.
Τώρα είναι η στιγμή να δείξουμε τα αγωνιστικά ταξικά ρεύματα την αναγκαία ωριμότητα ώστε να υπερβούμε τη λογική του κομματικού συνδικαλισμού και τις γραφειοκρατικές παραφωνίες δε θα συμβάλλουμε ώστε το ίδιο το συνδικαλιστικό κίνημα να προχωρήσει εμπρός. Να οικοδομήσει τον αγώνα του με δημοκρατία με τους εργαζομένους πραγματικούς κοινωνούς και οργανωτές του αγώνα.
Το νομοσχέδιο όμως είναι παρόν. Και η μάχη είναι ανάγκη να δοθεί ενωτικά και μαχητικά! Στους χώρους δουλειάς και στις γειτονιές! Να πάρουμε οι εργαζόμενοι την υπόθεση στα χέρια μας, να βγουν μπροστά τα συνδικάτα που παλεύουν, να συγκροτηθούν επιτροπές στους χώρους δουλειάς. Η απεργία στις 10 Ιούνη να εκφράσει τις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής τάξης, να είναι μαζική, να αποτελέσει μία εργατική-λαϊκή απάντηση στο νομοσχέδιο και την κυβερνητική πολιτική. Με ένα συντονισμό όλων των ταξικών συνδικάτων που δουλεύουν με ανεξαρτησία για να δυναμώσει ο αγώνας στους χώρους δουλειάς. Για να διαμορφωθεί ένα σχέδιο αγώνα με πολύμορφες δράσεις μέχρι τις 10 Ιούνη αλλά και μετά από την απεργία. Για να μην περάσει, να μην εφαρμοστεί αυτό το νομοσχέδιο. Για να επιβληθούν μέτρα-κατακτήσεις προς όφελος της εργασίας και των δικαιωμάτων μας.
Με μέτωπο για την υπεράσπιση του 8ρου και των εργατικών δικαιωμάτων.
Για σταθερή δουλειά.
Μείωση των ωρών εργασίας:6ωρο-5μερο-30ρο για όλους και όλες.
Με Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας.
Με αυξήσεις στους μισθούς ανάλογα με τα κέρδη που έχουν αυξήσει τα τελευταία
χρόνια.
Μείωση των χρόνων συνταξιοδότησης.
Ελεύθερο συνδικαλισμό. Συνδικάτα στα χέρια των εργαζομένων
ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΤΑΞΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
