Από τα μέσα του Οκτώβρη μαθητικές κινητοποιήσεις έχουν ταρακουνήσει ολόκληρη τη χώρα. Οι μαθητές στέλνουν ξεκάθαρο μήνυμα στο υπουργείο: δεν υπακούουν, δεν τρομοκρατούνται! Το μέλλον τους ανήκει και θα είναι όπως το έχουν ονειρευτεί. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Κάπου στον Οκτώβρη ένα σχολείο της Παλλήνης έκλεισε με κατάληψη. Αμέσως οργανώθηκε διαδήλωση στη Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ανατολικής Αττικής, όπου τα αιτήματα ήταν ξεκάθαρα: όχι στο «Νέο Λύκειο», όχι στην τράπεζα θεμάτων, όχι στις απολύσεις καθηγητών. Η κινητοποίηση ήταν αρκετά μαζική και με ιδιαίτερα δυναμικό παλμό, όμως για τους μαθητές αυτό δεν ήταν αρκετό. Κάποιοι πήραν την πρωτοβουλία να καλέσουν παναττική κινητοποίηση στο υπουργείο Παιδείας, στην οποία αυτή τη φορά καλούσαν φοιτητές, γονείς και εκπαιδευτικούς. Δημιούργησαν το δικό τους συντονιστικό μαθητών Ανατολικής Αττικής το οποίο συνεδρίαζε και έπαιρνε αποφάσεις για τη συνέχιση των κινητοποιήσεων, έτσι η δεύτερη πορεία ήταν πιο μαζική από την προηγούμενη, με πολλά σχολεία από κάθε γωνιά της Αθήνας που είχαν αποφάσεις από τις γενικές τους συνελεύσεις. Η καταστολή δεν τους τρομοκράτησε, αντιθέτως τους πείσμωσε στο να οργανωθούν καλύτερα και να μην ζητάνε τίποτα λιγότερο από τη νίκη!
Ακολούθησαν πορείες στο κέντρο, μία από τις οποίες μάλιστα στάθηκε έξω από το υπουργείο Οικονομικών όπου μήνες τώρα δίνουν τον ηρωικό τους αγώνα οι απολυμένες καθαρίστριες. Ήταν ξεκάθαρο για όλους πια πως είναι ανάγκη να ενωθούμε για να νικήσουμε! Η κορύφωση αυτού του μήνα μαθητικών κινητοποιήσεων ήταν η 3η Νοέμβρη με καταλήψεις σε όλη τη χώρα, με πορείες σχεδόν σε κάθε πόλη και μία κεντρική στο κέντρο της πρωτεύουσας.
Τώρα πια οι μαθητές ξέρουν ακριβώς ενάντια σε τι παλεύουν, γεγονός που σε κάποιους προκαλεί εντύπωση καθώς το μαθητικό κίνημα πάντα, για αντικειμενικούς λόγους (ελάχιστος ελεύθερος χρόνος, απουσίες, πίεση γονέων κλπ), ήταν πιο δύσκολο να οργανωθεί και να παλέψει. Αλλά πώς είναι δυνατόν να μην προσαρμοστούν οι μαθητές στις ανάγκες της εποχής από τη στιγμή που η ίδια η πραγματικότητα τους φέρνει αντιμέτωπους με την πιο σκληρή επίθεση που αναμφίβολα έχουμε να δούμε εδώ και δεκαετίες;
Φωτογραφία από τη Σύρο, από τη σελίδα-event των μαθητικών κινητοποιήσεων στο facebook
Όχι, οι καταλήψεις δεν γίνονται για να «χάσουν μάθημα», όχι, δεν περιμένουν από την κυβέρνηση και τα τσιράκια της να δώσουν λύση στα προβλήματά τους, παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους. Κόντρα στο νέο λύκειο που θα προμηθεύει την αγορά με νέους-προϊόντα κομμένους και ραμμένους στα μέτρα της, κόντρα στο θεσμό της μαθητείας που παρέχει απλόχερα φτηνά, και ανειδίκευτα, εργατικά χέρια, κόντρα στις πανελλήνιες επί πανελληνίων που σπρώχνουν τους μαθητές στην παραπαιδεία και τα φροντιστήρια, κόντρα στην αμάθεια και την ημιμάθεια που δημιουργεί τις προυποθέσεις ώστε όσο λιγότερα ξέρεις, τόσο λιγότερα να διεκδικείς, κόντρα στις απολύσεις των καθηγητών τους.
Όχι, οι μαθητές δεν αντιδρούν μόνο στην τράπεζα θεμάτων, ξέρουν ότι ολόκληρο το νέο σύστημα είναι δομημένο έτσι ώστε να έχει αυτό το ρόλο και στο σύνολό του εναντιώνονται. Βασικός στόχος του νέου συστήματος είναι όχι μόνο λιγότεροι εισακτέοι στα πανεπιστήμια, αλλά ακόμα και να μειωθεί δραματικά ο αριθμός των παιδιών με απολυτήριο Λυκείου. Τι σημαίνει αυτό για το μέλλον της νέας γενιάς; Ότι όλο και λιγότεροι θα καταφέρνουν να παίρνουν έστω και ένα πτυχίο τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και όλο και περισσότεροι θα πατούν τα 18 χωρίς καν απολυτήριο Λυκείου.
Μπροστά σε αυτή την κατάσταση εξεγείρονται οι μαθητές ενωμένοι με τους φοιτητές και τους εκπαιδευτικούς και, όχι, δεν τρομοκρατούνται με τις δηλώσεις του υπουργού περί ερευνών της δίωξης ηλεκτρονικού εγκλήματος, δεν τρομοκρατούνται με τις συλλήψεις και τις προσαγωγές, με την καταστολή των διαδηλώσεων. Το μαθητικό κίνημα έχει σίγουρα πολλά να δώσει ακόμα, έχει να κάνει λάθη και να μάθει από τα λάθη αυτά. Το μόνο σίγουρο είναι ότι σε μία χώρα που η μαθητιώσα νεολαία δείχνει το δρόμο στους μεγαλύτερους έχουμε σίγουρα μεγάλα πράγματα να περιμένουμε.
Θάλεια Μιχαλοπούλου
