Πηγή: Infowar
Αναδημοσιεύουμε μια πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση που ανάρτησε στο λογαριασμό του στο Facebook o Γιώργος Βασσάλος, καθηγητής πολιτικών επιστημών στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο των Βρυξελλών (ULB) παρεμβαίνοντας στη δημόσια συζήτηση για τη στάση του γερμανικού κόμματος Die Linke απέναντι στο πρόγραμμα πολεμικών εξοπλισμών του γερμανικού κράτους. (Παρεμπιπτόντως σας προτείνουμε να διαβάσετε και την ενδιαφέρουσα συζήτηση που ακολούθησε στα σχόλια)
«Το να λέμε την αλήθεια, το να καταλήγουμε στην αλήθεια μαζί, σημαίνει να κάνουμε μια κομμουνιστική και επαναστατική πράξη», έγραφε ο Γκράμσι στο Ordine Nuovo το 1919.
Προσπαθούσα να ξεκλέψω χρόνο για να γράψω εδώ μέσα για τις σχέσεις της γερμανικής δεξιάς και ακροδεξιάς με το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα και τις ομοιότητες της σχέσης αυτής με τη δεκαετία του 1930 και για κάποια άλλα πράγματα, όταν είδα (και πάλι) το TL μου να κατακλύζεται από ψευδείς ειδήσεις και δυστυχώς από ανθρώπους που εκτιμώ. Η ψευδής είδηση αυτή τη φορά ήταν ότι «η αρχηγός της Die Linke που έχει τατουάζ τη Ρόζα Λούξεμπουργκ υπερθεματίζει υπέρ των πολεμικών εξοπλισμών». Τι έγινε πραγματικά ;
Με ένα ακόμα θεσμικό πραξικόπημα στα οποία μας έχουν συνηθίσει οι Ακρο”Κεντρώοι” που κυβερνάνε σχεδόν παντού στην Ευρώπη, οι Γερμανοί ΧΔ, ΣΔ και Πράσινοι έφεραν στην απερχόμενη και καταψηφισμένη βουλή συνταγματική μεταρρύθμιση για να εξαιρεθούν οι αμυντικές δαπάνες και η οικονομική στήριξη στην Ουκρανία του Ζελένσκι από το «φρένο χρέους» που απαγορεύει ελλείματα άνω του 0,35%.
H Die Linke την καταψήφισε λέγοντας μάλιστα ότι θα προβεί σε «ποικίλες μορφές διαμαρτυρίας. Η Ευρώπη ήδη προηγείται σε αμυντικές δαπάνες έναντι χωρών όπως η Ρωσία ή η Κίνα. Δεν χρειαζόμαστε εξοπλισμούς, αλλά συλλογικό αφοπλισμό και διπλωματία — αυτή είναι η ανάγκη της εποχής» (όλη η ανακοίνωση της μεταφρασμένη στο τέλος του κειμένου). Η Die Linke κατέφυγε μάλιστα στο Συνταγματικό Δικαστήριο καταγγέλοντας ως αντικανονική τη συνταγματική μεταρρύθμιση από μία απερχόμενη βουλή. Στη νέα βουλή η αλλαγή αυτή δε θα περνούσε γιατί ΧΔ, ΣΔ και Πράσινοι δε θα έχουν τα 2/3.
Ως Ομοσπονδιακή Δημοκρατία, η Γερμανία έχει δύο βουλές, μία που εκλέγεται στις ομοσπονδιακές εκλογές με μεικτό αναλογικό σύστημα (Bundestag) και μία που αποτελείται από εκπροσώπους των κυβερνήσεων των 16 κρατιδίων (Bundesrat). Kάθε συνταγματική αλλαγή, πρέπει να περάσει και από την Bundesrat με πλειοψηφία 2/3. Τι έκανε η αλεπού ο Μερτς – πρώην μεγαλοχρηματιστής της Blackrock και εκατομμυριούχος και σύντομα καγκελάριος – για να την περάσει πιο εύκολα ; Ενέταξε στην εξαίρεση από το φρένο χρέους 500 δισ. για έργα (πολιτικών) υποδομών και δυνατότητα 15 δισ. επιπλέον δανείων στα κρατίδια.
H Die Linke έχει τέσσερα μέλη στη Bundesrat που εκπροσωπούν τις κυβερνήσεις συμμαχίας της Βρέμης και του Μεκλεμβούργου-Δυτικής Πομερανίας. Αν ψήφιζαν κατά τότε οι ψήφοι του κάθε κρατιδίου θα ήταν διαιρεμένοι και με βάση του κανόνες της Bundesrat, θα μετρούσαν ως άκυροι και δε θα λαμβάνονταν υπόψη στο αποτέλεσμα.
Καταλαβαίνετε ότι τα μέλη αυτά ήρθαν υπό επιπλέον πίεση για το αν θα ψηφίσουν νέα κονδύλια για δημόσιες υποδομές, οι οποίες σε όλες τις πηγές που βρίσκω περιγράφονται ως «γηράσκουσες».
Το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας στη Bundesrat ήταν 53 ψήφοι (εκ των 69) υπέρ και το όριο των 2/3 ήταν οι 46 ψήφοι. Ακόμα λοιπόν κι αν ακυρώνονταν και οι έξι ψήφοι της της Βρέμης και του Μεκλεμβούργου-Δυτικής Πομερανίας, οι 46 απαιτούμενοι ψήφοι είχαν ήδη συγκεντρωθεί.
Είχαν δίκιο τα τέσσερα μέλη της Die Linke να ψηφίσουν υπέρ; Χίλιες φορές όχι. Όπως μπορείτε μάλιστα να δείτε και στην ανακοίνωση στα σχόλια η κεντρική κομματική γραμμή τους καλούσε ξεκάθαρα να ψηφίσουν όχι.
