Την ώρα που εντείνονται οι πολιτικές συναντήσεις μεταξύ Νετανιάχου και Τραμπ στην Ουάσιγκτον — συναντήσεις που σημαδεύτηκαν από τη διάδοση της υποψηφιότητας ενός εγκληματία πολέμου για το Νόμπελ Ειρήνης ως προστάτη της νέας παγκόσμιας ακροδεξιάς — διατυπώνονται σαφείς θέσεις κατά των πολιτικών και ιστορικών δικαιωμάτων του παλαιστινιακού λαού, επιμένοντας στην απογύμνωσή του από το νόμιμο δικαίωμά του στην αυτοδιάθεση.
Αυτές οι εξελίξεις συνυπάρχουν με την επιβολή των λεγόμενων «πρωτοβουλιών εκεχειρίας» με τη μεσολάβηση του Κατάρ, που ευθυγραμμίζονται με ευρύτερες προσπάθειες υποταγής της περιοχής και όχι με τον τερματισμό του πολέμου. Ταυτόχρονα, το Ισραήλ επιμένει να στέλνει τα μηνύματά του με πυρ και αίμα: όπως δείχνει η νέα σφαγή που στοχεύει σήμερα τα παιδιά στο Ντέραλ-Μπαλάχ της Γάζας, ενώ παράλληλα πραγματοποιείται εισβολή στον προσφυγικό καταυλισμό του Καλέντια στην Δυτική Όχθη, με μαζικές συλλήψεις και σκληρή καταστολή.
Δεν πρόκειται για μεμονωμένες στρατιωτικές επιχειρήσεις, αλλά για συνέχιση ενός συστηματικού σχεδίου δημογραφικής εκκαθάρισης, που αποσκοπεί στην απαλοιφή της ελπίδας των Παλαιστινίων από τη ρίζα και στην εξάλειψη του εθνικο-απελευθερωτικού τους αγώνα.
Οι επανειλημμένες αυτές σφαγές δεν γίνονται παρά τις διαπραγματεύσεις για εκεχειρία· συνεβαίνουν εξαιτίας αυτών, ως ανοιχτή πρόκληση. Σαν να επιδιώκει το Ισραήλ να επιβάλει βίαια δεδομένα στο έδαφος πριν από οποιαδήποτε μερική εκεχειρία— δεδομένα που διαχωρίζουν τη Γάζα από τη Δυτική Όχθη και επιτρέπουν στην κατοχή να διατηρεί τον έλεγχο, εμποδίζοντας τη συγκρότηση ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους.
Αντίθετα, προωθείται το μοντέλο της απομονωμένης γεωγραφικής ζώνης με περιορισμένες διοικητικές αρμοδιότητες — χωρίς κράτος, χωρίς κατοχύρωση του τερματισμού της κατοχής ως θεμελιώδους προϋπόθεσης. Το Ισραήλ επιδιώκει την κυριαρχία στο πεδίο, επιβάλλοντας συμφωνία πάνω από τα ερείπια των σπιτιών και τα σώματα των παιδιών: συμφωνία υποταγής, όχι συγκροτημένη ισότιμα, και σε καμία περίπτωση ανθρώπινη ή ουσιαστική.
Με την παρουσία του με τον Τραμπ, ο Νετανιάχου στέλνει διπλό μήνυμα: «Δεν υποκύπτουμε στην διεθνή πίεση και δεν νοιαζόμαστε για τις καταγγελίες ή τις προτάσεις εκεχειρίας». Όσο για τον Τραμπ, παρά τους ισχυρισμούς για επιθυμία τερματισμού του πολέμου, δεν ενεργεί ρεαλιστικά για να σταματήσει τη σφαγή—όπως αποδεικνύεται, είναι «σίγουρος συνεργός» σε σχέδιο που ευθυγραμμίζεται με το όραμα του «Μεγάλου Ισραήλ» και του «Νέου Μέσου Ανατολή» — όχι με τα δικαιώματα του παλαιστινιακού λαού.
Οι προκλητικές «διπλές μετρήσεις» — που συναντούν συνολική αμερικανική συνέργεια — αποκαλύπτονται καθώς η Ουάσιγκτον απειλεί με κυρώσεις το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο και τη ΦραντσέσκαΑλμπανέζε, ανάμεσα σε άλλους υπαλλήλους του ΟΗΕ, αντί να στηρίξει τη συλλογή στοιχείων και τη λογοδοσία των ενόχων. Μέσα από αυτή την στάση, οι ΗΠΑ ξεκαθαρίζουν ότι δεν λειτουργούν ως μεσάζοντες· είναι ευθέως συμμέτοχες και συνένοχες στο έγκλημα.
Εδώ, όπως δείχνει και η ιστορία των ΗΠΑ στις θηριωδίες ενάντια σε λαούς σε όλο τον κόσμο, αποκαλύπτονται διαστάσεις άμεσου αμερικανικού «τρομοκρατικού» ρόλου — όχι μόνο λόγω διπλών μέτρων, αλλά και λόγω της εκδικητικότητας απέναντι στις ήττες τους από Κίνα και Ρωσία, και της προσπάθειας αποδυνάμωσης και διάλυσης των διεθνών θεσμών, ώστε να κυριαρχήσει το κενό και το χάος στον καταρρέοντα παγκόσμιο ιστό. Σε αυτό το κενό, η σφαγή κατά του παλαιστινιακού λαού συνεχίζεται ατιμώρητα.
Όλα αυτά εξελίσσονται εν μέσω απουσίας ουσιαστικής διεθνούς αντίδρασης, και παρά την σιωπή των αραβικών κυβερνήσεων — μια σιωπή που απέχει παρασάγγες από τη σοβαρότητα της τραγωδίας, παρότι οι σημερινές σφαγές βάζουν στόχο παιδιά που περιμένουν μαζί με τις μητέρες τους γραμμή για διανομή διατροφικών συμπληρωμάτων στη Γάζα που καταστρέφεται από τον αποκλεισμό.
Στην ουσία, δεν πρόκειται απλώς για τοπική σφαγή, αλλά για στρατηγική σφαγή. Αυτό που συμβαίνει είναι συστηματική αποδόμηση της παλαιστινιακής γεωγραφίας και δημογραφίας, σύµφωνα με το όραμα του διεθνούς σιωνιστικού κινήματος: η Γάζα βρίσκεται υπό πυρ και ολοκλήρωση της εξόντωσης — ως προετοιμασία διωγμών με πρόφαση την «ελευθερία επιλογής», η Δυτική Όχθη υπό εισβολή και εκκένωση καταυλισμών, η Ιερουσαλήμ υπό «εβραϊκό χαρακτήρα» (Judaization). Όποιος διαπραγματεύεται μέσα σε αυτό το αίμα, βρίσκεται περικυκλωμένος από νέους χάρτες σχεδιασμένους με αίμα.
Η παλαιστινιακή απάντηση δεν πρέπει να είναι σιωπή — ούτε να εξαρτηθεί από ανίσχυρους μεσάζοντες ή αόριστες ελπίδες. Απαιτείται άμεση, σαφής πολιτική αντιπαράθεση και ένα νέο παλαιστινιακό αφήγημα, πριν να είναι πολύ αργά, ειδικά καθώς οικοδομούνται πολιτικές που αποσυνθέτουν τον ρόλο της Παλαιστινιακής Αρχής και της ΟΑΠ, και επιχειρείται η αντικατάστασή τους από μια «ανανιομένη» μη-εθνική αρχή.
Χρειαζόμαστε ένα όραμα, ένα λόγο, ένα πρόγραμμα και πραγματικά εργαλεία — όλα αφοσιωμένα στην αποκάλυψη και την αντιμετώπιση του σιωνιστικού σχεδίου ως αποικιοκρατικού, εξοντωτικού και εποικιστικού. Χρειαζόμαστε ένα όραμα που θα αποκαθιστά την αξιοπιστία της πολιτικής, της νομικής και της μαζικής αντίστασης· που θα ενισχύει την αντοχή του λαού μας αντί να την απαξιώνει· και που θα αναζωογονεί τον αραβικό και διεθνή ρόλο — μακριά από την αδράνεια και τον φόβο απέναντι στην αμερικανική πίεση και τις ψεύτικες υποσχέσεις — υποσχέσεις που υπάρχουν μόνο για να εδραιώσουν την ισραηλινή κυριαρχία στην περιοχή.
Αυτή η κυριαρχία, όμως, αντιμετωπίζει εσωτερικές κρίσεις, εντεινόμενη ρήξη μεταξύ της στρατιωτικής και πολιτικής ηγεσίας του Ισραήλ, αυξανόμενη διεθνή απομόνωση, και πρωτοφανούς κλίμακας παγκόσμια αλληλεγγύη. Επισέτι, το Ισραήλ υφίσταται σοβαρές ανθρωπιστικές, οικονομικές και στρατιωτικές απώλειες devido στις αντιδράσεις στη Γάζα, τη Δυτική Όχθη και πέρα από τα σύνορά του.
