Μόλις ακούστηκε η εισβολή των οπαδών του Τραμπ στο Καπιτώλιο της Αμερικής, όλοι οι εκπρόσωποι των ιμπεριαλιστικών κέντρων, ΜΜΕ, διεθνείς οργανώσεις κ.λπ., έσπευσαν να δηλώσουν τη “βαθιά θλίψη τους”. Μέσα στις ποικίλες αντιδράσεις αυτές που ξεχώρισαν ήταν πως «επλήγη η δημοκρατία που είναι ριζωμένη βαθιά».
Τα γεγονότα στην Αμερική δείχνουν σαφώς πιο ξεκάθαρα το πραγματικό πρόσωπο της αστικής τάξης και της ψευτοδημοκρατίας της.
- Καταρχήν, απ’ την αρχή φαινόταν ότι η εισβολή στο Καπιτώλιο δεν θα οδηγήσει σε γενικευμένες διαταραχές και δεν θα απειλήσει το αμερικάνικο καθεστώς. Το πρόβλημα που δημιουργήθηκε είναι καθαρό ότι προερχόταν από μία μορφή ενδοαστικών τριβών και θα ήταν λάθος να θεωρηθεί ως ουσιαστικό πρόβλημα που θα μπορούσε να τραβήξει παραπέρα. Δηλ. δεν είναι ένα ενδοαστικό πρόβλημα που βασίζεται σε διάφορες κλίκες της αστικής τάξης ή μία τριβή μεταξύ των μονοπωλιακών δυνάμεων.
- Οαμερικάνικος ιμπεριαλισμός δεν είχε πρόβλημα με τον Τραμπ και δεν θα έχει με τον Μπάιντεν. Δηλ. η εκλογή του Τραμπ και η εκλογή του Μπάιντεν δεν αποτελούσε και δεν αποτελεί απειλή για τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, ακριβώς το αντίθετο: και οι δύο υποστηρίζονται απ’ το κεφάλαιο, και οι δύο εξυπηρετούν τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Οπότε, το πρόβλημα που δημιουργήθηκε ούτε καν μπορεί να θεωρηθεί ότι άνοιξε ένα πόλεμο μεταξύ δύο αστικών κλικών με σκοπό ποιος θα κυριαρχήσει στην εξουσία. Είναι καθαρά μία κρίση της εκτελεστικής εξουσίας με ανταγωνισμό για το ποιος θα συνεχίσει να εκπροσωπεί τα συμφέροντα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού.
- Όπως αναφέραμε παραπάνω, απ’ την αρχή ήταν ξεκάθαρο ότι τα γεγονότα δεν θα τραβούσαν παραπάνω γιατί στην Αμερική δεν υπάρχει ζήτημα εξουσίας για να πει κανείς ότι οι ενδοαστικές αυτές τριβές μπορούν να οδηγήσουν σε παραπέρα κρίση. Πολλοί θαυμαστές και θεωρητικοί πατέρες της αστικής τάξης συνεχώς έκαναν λόγο για το ότι οι εικόνες που βλέπουν μέσα κι έξω απ’ το Καπιτώλιο θυμίζουν τιςεικόνες τριτοκοσμικών χωρών και η στεναχώρια πάει στα σύννεφα. Δηλ. αυτή η στενοχώρια δεν ήταν επειδή μπορεί να άλλαζε το πολίτευμα ή η εξουσία στην Αμερική αλλά ήταν μία στεναχώρια που δεν άντεχε να δει ότι η περίφημη αστική δημοκρατία των ιμπεριαλιστών γίνεται πατσαβούρα κάτω απ’ τα πόδια μερικών χιλιάδων φασιστών, ναζιστών και τραμπούκων.
- Πράγματι το γεγονός αυτό δείχνει πόσο κούφια είναι η ψευτοδημοκρατία τους αλλά ταυτόχρονα πως οι δημοκρατικοί θεσμοί, νόμοι και το Σύνταγμά τους μέσα σε λίγες ώρες μπορούν να μετατραπούν σ’ ένα κακόγουστο θεατρικό έργο.
Ταυτόχρονα δείχνει ότι η περίφημη δημοκρατία τους ανά πάσα στιγμή μπορεί να ανασταλεί και να καταπατηθεί όταν έρχεται σε αντίθεση με τα συμφέροντά τους. Η αστική τάξη όταν δέχεται απειλές, ξεχνάει και τη δημοκρατία και τους θεσμούς και τα δικαιώματα. Δηλαδή μέσα σε λίγες ώρες μία ψευτοαστική δημοκρατία μπορεί να μετατραπεί σε φασισμό. Δημοκρατία είναι η αστική τάξη να είναι ελεύθερη.
Φαίνεται ότι το γεγονός αυτό επί πολλά χρόνια θα μετατραπεί σε μία βρώμικη προπαγάνδα στα χέρια των αστών και του κεφαλαίου περί ενότητας του λαού και της εξουσίας. Θα χρησιμοποιηθεί ως απειλή ενάντια σε κάθε είδους δημοκρατικές απαιτήσεις και δικαιώματα. Κάθε αντίσταση του αμερικάνικου λαού θα συντριβεί με βάναυσο τρόπο με το πρόσχημα ότι απειλείται η δημοκρατία όπως έγινε στο Καπιτώλιο.
Στενοχωριούνται τα ιμπεριαλιστικά κέντρα και οι εκπρόσωποί τους, το ΝΑΤΟ, η ΕΕ, ο Ερντογάν, η Μέρκελ, ο Μπόρις Τζόνσον και όλοι οι άλλοι, γιατί είδαν την αστική δημοκρατία να γίνεται πατσαβούρα μπροστά στους γυμνούς κώλους, κέρατα και αηδιαστικές πράξεις.
Αυτοί μπορεί να έχουν μυαλό χρυσόψαρου, εμείς όχι.
Ξέρουμε πως στην Αμερική δολοφονούνται άνθρωποι λόγω φυλετικών διακρίσεων, φτώχειας, ρατσισμού κ.ά.
Ξέρουμε πως δεκάδες χιλιάδες αστυνομικοί μετέτρεψαν τους δρόμους και τις πλατείες σε αίθουσες βασανιστηρίων.
Ξέρουμε ότι η δημοκρατία αυτή είναι υπεύθυνη για τους πολέμους, τις επεμβάσεις, τους εξοπλισμούς, τη φτώχεια. Τώρα μας δείχνουν το χάρο σαν ελευθερωτή.
Ο Σεΐτ Αλντογάν είναι ανταποκριτής της ημερήσιας εφημερίδας της Τουρκίας Εβρενσέλ
