Ο αποκεφαλισμός του αμερικανού δημοσιογράφου Τζέιμς Φόλεϊ από τους εξτρεμιστές του Κράτους του Ισλάμ σε Συρία και Ιράκ (ISIS) σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να εξισωθεί με τις αγριότητες των δυτικών δυνάμεων και του κράτους των ΗΠΑ.
Το συγκεκριμένο γεγονός βρίσκεται πιο ψηλά στην κλίμακα του αποτροπιασμού και της φρίκης από τους βομβαρδισμούς αμάχων – ακόμα και από τη βάρβαρη επιδρομή του Ισραήλ στη Γάζα.
Γιατί η εκτέλεση ενός ομήρου, με τηλεοπτική σκηνοθεσία, με τέτοιο άγριο τρόπο που θυμίζει σφαγή ζώου, με επιδίωξη αναμετάδοσης της εικόνας στον παγκόσμιο ιστό και στους δέκτες των τηλεοράσεων, γίνεται ένα μέσο διάδοσης της φρίκης
και γιατί η διάδοση της φρίκης σε μια πολεμική συνθήκη – με τέτοιο τρόπο – κάνοντας τον νεαρό ρεπόρτερ να μεταδίδει τον ίδιο το θάνατό του και κάνοντας όλο τον κόσμο αποδέκτη αυτού του ρεπορτάζ – δύο αποτελέσματα έχει: καθιερώνει νέα επίπεδα ανοχής της φρίκης και προσφέρει νομιμοποίηση των όποιων πολεμικών σχεδιασμών των δυτικών δυνάμεων στην περιοχή.
Είναι η εικόνα του απόλυτου κακού.
Ήδη οι Αμερικανοί αξιοποιούν το γεγονός για τις ανάγκες της προπαγάνδας τους και είναι φοβερά δύσκολο να αχρηστευτεί αυτή η προπαγάνδα θυμίζοντας τις αγριότητες που διέπραξαν, για παράδειγμα, οι αμερικανοί στρατιώτες στο Ιράκ.
Ακόμα και η σημειολογία του πορτοκαλί ρούχου που φόρεσαν στον Φόλεϊ οι Ισιτζήδες κάνοντας μία έμμεση νύξη για το Γκουαντάναμο δημιουργεί έντονη δυσφορία.
Γιατί το κράτος των ΗΠΑ δεν προβάλλει αυτά που συμβαίνουν στο Γκουαντάναμο.
Γιατί οι Αμερικανοί έκρυβαν πάντα ή προσπαθούσαν να κρύψουν από τα μάτια του δυτικού κόσμου το πραγματικό πρόσωπο του πολέμου. Και αυτό έχει τεράστια σημασία για τα μάτια και τη σκέψη του δυτικού ανθρώπου που καταναλώνει τον πόλεμο σαν εικόνα.
Παναγιώτης Φραντζής
