Το τέλος του πολέμου, με πραγματικούς όρους, στην Ουκρανία ήρθε. Η αμερικάνικη, ευρωπαϊκή και νατοϊκή επιθετικότητα μέσω του ουκρανικού στρατού και των φασιστών του Ζελένσκυ πνέει τα λοίσθια.
Αυτό φαίνεται:
Πρώτα από όλα από την ουσιαστική ήττα της αντεπίθεσης των ουκρανικών δυνάμεων στα πεδία των μαχών.
Όπως αναφέρει ο αμερικάνος έγκριτος αναλυτής και δημοσιογράφος Σέυμουρ Χέρς στο εβδομαδιαίο δελτίο του με τίτλο «Η κακιά στιγμή» του Ζελένσκυ: «Υπάρχουν σημαντικά στοιχεία στην αμερικανική κοινότητα πληροφοριών, βασισμένα σε επιτόπιες αναφορές και τεχνικές πληροφορίες, τα οποία συγκροτούν την άποψη ότι ο αποθαρρυμένος στρατός της Ουκρανίας έχει εγκαταλείψει τη δυνατότητα να ξεπεράσει τις βαριά ναρκοθετημένες ρωσικές αμυντικές γραμμές τριών επιπέδων και να μεταφέρει τον πόλεμο στην Κριμαία και τις τέσσερις περιοχές που κατέλαβε και προσάρτησε η Ρωσία. Η πραγματικότητα είναι ότι ο ταλαιπωρημένος στρατός του Βολοντίμιρ Ζελένσκι δεν έχει πλέον καμία πιθανότητα νίκης»!
Η κατάσταση έχει διαμορφωθεί ως εξής: από τα τέλη Μαΐου, οι Ρώσοι έχουν χάσει μόλις το 0,1% του ουκρανικού εδάφους και εξακολουθούν να κατέχουν περισσότερα από 100.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα, δηλαδή περίπου το 17,5% της χώρας. Τεράστιες γραμμές οχυρώσεων έχουν ανεγερθεί, ιδιαίτερα στο Νότιο τμήμα της χώρας. Χιλιάδες χαρακώματα, καταφύγια και ναρκοθετημένες περιοχές βρίσκονται πλέον σε βάθος τριάντα χιλιομέτρων. «Η Ρωσία έχει σχεδιάσει ένα από τα μεγαλύτερα αμυντικά συστήματα στην Ευρώπη μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο» ανέφερε η αμερικάνικη δεξαμενή Center for Strategic and International Studies σε έκθεσή της στις 9 Ιούνη.
Αυτός ο πόλεμος είναι ένας πόλεμος χαρακωμάτων. Από αυτή την άποψη, οι Ουκρανοί λένε ότι οι σύμμαχοί τους δεν τους προετοίμασαν σωστά. Από την έναρξη του πολέμου, περίπου 63.000 στρατιώτες έχουν εκπαιδευτεί σε δυτική χώρα (κυρίως στο Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γερμανία και την Πολωνία. Η Γαλλία, από την πλευρά της, έχει εκπαιδεύσει περισσότερους από 2.000 άνδρες και σχεδιάζει να εκπαιδεύσει άλλους 5.000 μέχρι το τέλος του έτους.) Αλλά το μεγαλύτερο μέρος αυτής της εκπαίδευσης ήταν για μάχη στις πόλεις, εναντίον ενός εξεγερμένου εχθρού, κάτι που δεν χρειάζονται οι Ουκρανοί. «Η αλήθεια είναι ότι οι Δυτικοί δεν ξέρουν πλέον πώς να διεξάγουν πόλεμο χαρακωμάτων και οι Ουκρανοί πρέπει να μάθουν επί τόπου», είχε επισημάνει ο Τιμπώ Φουγιέ, επιστημονικός διευθυντής του Ινστιτούτου Στρατηγικών και Αμυντικών Μελετών στη Γαλλία.
Η Ουκρανία εδώ και καιρό υποφέρει από έλλειψη πυροβολικού και πυρομαχικών. Σύμφωνα με τους αναλυτές, η «αναλογία πυρός», η οποία αξιολογεί την κατάσταση των δυνάμεων στην περιοχή αυτή, είναι περίπου έξι – επτά προς ένα υπέρ της Ρωσίας στη γραμμή μεταξύ Ζαπορίγια και Ντονέτσκ. Ωστόσο, είναι αδύνατο για τους Ουκρανούς να κάνουν ελιγμούς χωρίς σημαντική «υποστήριξη πυρός». Ελλείψει αεροπορικής ισχύος, την οποία ζητούν –μάταια– από τους συμμάχους τους εδώ και μήνες, το πυροβολικό παραμένει το κύριο μέσο διάσχισης των εχθρικών γραμμών.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι η Ουκρανία δεν έχει περιθώρια να κάνει μια σημαντική διάρρηξη στις ρωσικές γραμμές για να την εκμεταλλευτεί στη συνέχεια. Το φθινόπωρο έφθασε, οι ελιγμοί θα γίνουν πιο δύσκολοι λόγω της βροχής, η οποία μετατρέπει το έδαφος σε λάσπη και δυσκολεύει τη διάβαση των ποταμών. Έτσι εγκαθίσταται ένα status quo στη γραμμή του μετώπου.
Οι διαφωνίες των εταίρων
Ο Χερς αναφέρεται στις διαφωνίες που Διαπερνούν τις Μυστικές Υπηρεσίες των ΗΠΑ: «Ακόμα και η αισιόδοξη πλευρά, για την επιτυχή έκβαση της Ουκρανικής αντεπίθεσης, των μυστικών υπηρεσιών της Αμερικής, η Υπηρεσία Πληροφοριών Άμυνας DIA (οι αναλυτές της CIA ήταν σταθερά πολύ πιο επιφυλακτικοί από τους ομολόγους τους στην DIA) παραδέχτηκε μέσω της συνέντευξης επί του θέματος (Economist 9 Σεπτεμβρίου) του Τρεντ Μωλ, διευθυντή ανάλυσης της DIA, την προβληματική αντεπίθεση της Ουκρανίας. Ο Μωλ είπε ότι οι πρόσφατες στρατιωτικές επιτυχίες της Ουκρανίας ήταν «σημαντικές». Προειδοποίησε, ωστόσο, ανέφερε ο Economist, ότι «τα περιορισμένα πυρομαχικά και η επιδείνωση των καιρικών συνθηκών θα κάνουν την τελική έκβαση πολύ δύσκολη».
Η αλλαγή της διάθεσης των «Εταίρων»
Ο Ζελένσκι, σε συνέντευξή του στον Economist, αναγνώρισε ότι είχε εντοπίσει «μια αλλαγή διάθεσης μεταξύ ορισμένων εταίρων του». Ο Ζελένσκι τόνισε επίσης ότι αυτό που αποκάλεσε «πρόσφατες δυσκολίες» στο πεδίο της μάχης θεωρούνταν από ορισμένους ως λόγος για την έναρξη σοβαρών διαπραγματεύσεων για το τέλος του πολέμου με τη Ρωσία. Χαρακτήρισε αυτό “κακιά στιγμή” επειδή η Ρωσία “βλέπει το ίδιο”. Αλλά ξεκαθάρισε και πάλι ότι οι ειρηνευτικές συνομιλίες δεν είναι στο τραπέζι και απηύθυνε νέα απειλή προς τους ηγέτες της περιοχής, οι χώρες των οποίων φιλοξενούν Ουκρανούς πρόσφυγες και οι οποίοι επιθυμούν, όπως ανέφερε η CIA στην Ουάσινγκτον, τον τερματισμό του πολέμου. Ο Ζελένσκι προειδοποίησε στη συνέντευξη: «Δεν υπάρχει τρόπος να προβλέψουμε πώς θα αντιδράσουν τα εκατομμύρια των Ουκρανών προσφύγων στις ευρωπαϊκές χώρες αν εγκαταλειφθεί η χώρα τους». Δεν ήταν τίποτα λιγότερο από μια απειλή εσωτερικής εξέγερσης.
Παρόλα αυτά είναι γεγονός:
Όλοι οι «εταίροι» είναι δυσαρεστημένοι. Τόσο από την στρατηγική και τακτική ανικανότητα των Ουκρανών στα πεδία των μαχών, όσο και από τη διασπάθιση της οικονομικής βοήθειας από τους ημετέρους του Ζελένσκυ.
Οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης (Πολωνία, Ουγγαρία, Σλοβενία κλπ) ιδιαίτερα η Πολωνία, με πρόσχημα τον ανταγωνισμό των Ουκρανικών σιτηρών στα δικά της, διακόπτει την όποια πολεμική της βοήθεια. Η Πολωνία υπήρξε εξ αρχής ένθερμος υποστηρικτής της Ουκρανίας τόσο σε πολεμικό υλικό και τεθωρακισμένα, όσο και στη διάθεση όλων των «εταίρων| για να περνούν μέσα από τα εδάφη της την πολεμική τους βοήθεια προς αυτήν.
Οι λαοί των Ευρωπαϊκών χωρών έχουν αρχίσει να διαμαρτύρονται για τη συνέχιση του πολέμου. Το αφήγημα της εναντίωσης στον κατακτητή έχει αρχίσει να ξεθωριάζει. Δεν αντέχουν πια την οικονομική τους αφαίμαξη, τον καλπάζοντα πληθωρισμό, τις ελλείψεις στην ενέργεια και στις πρώτες ύλες. Ενάντιες φωνές από όλο το πολιτικό φάσμα πυκνώνουν. Μέχρι και ο Σαρκοζύ κριτικάρει τον Μακρόν «για την στάση του απέναντι στη Ρωσία». Ενώ το Βέλγιο αρνήθηκε την παράδοση των F-16 που είχε υποσχεθεί.
«Το μήνυμα του Ζελένσκι αυτή την εβδομάδα στην ετήσια Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη χωρίς να λέει τίποτα, έγινε μπροστά σε μισοάδεια αίθουσα», όπως ανέφερε η Washington Post, «με πολλές αντιπροσωπείες να αρνούνται να εμφανιστούν και να ακούσουν τι είχε να πει». Οι ηγέτες ορισμένων αναπτυσσόμενων χωρών, προστίθεται στο δημοσίευμα, ήταν «απογοητευμένοι» από το γεγονός ότι τα δισεκατομμύρια που δαπανήθηκαν χωρίς σοβαρή λογοδοσία από την κυβέρνηση Μπάιντεν για τη χρηματοδότηση του πολέμου στην Ουκρανία μείωναν την υποστήριξη για τους δικούς τους αγώνες για την αντιμετώπιση «ενός κόσμου που υπερθερμαίνεται, την αντιμετώπιση της φτώχειας και την εξασφάλιση μιας πιο ασφαλούς ζωής για τους πολίτες τους».
Ο πρόσφατος λόγος του Ζελένσκυ στη Αμερικάνικη Γερουσία προς υπεράσπιση της νέας οικονομικής συμβολής στον πόλεμο 24 δισεκατομμυρίων δολαρίων, που πρότεινε ο Μπάιντεν, βρήκε τους Ρεπουμπλικάνους διχασμένους και έτοιμους να επιβάλλουν μείωση ακόμα και των εσωτερικών δημοσίων δαπανών.
Ο πρόεδρος Μπάιντεν, στην ομιλία του στη Γενική Συνέλευση των ΗΕ, δεν αναφέρθηκε στην επικίνδυνη θέση της Ουκρανίας στον πόλεμο με τη Ρωσία, αλλά ανανέωσε την ηχηρή υποστήριξή του προς αυτήν και επέμεινε ότι «η Ρωσία φέρει μόνη της την ευθύνη για αυτόν τον πόλεμο»- αγνοώντας τρεις δεκαετίες επέκτασης του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά μετά και τη συγκαλυμμένη εμπλοκή της κυβέρνησης Ομπάμα στην ανατροπή μιας φιλορωσικής κυβέρνησης στην Ουκρανία το 2014.
Δεν έκανε καμία μνεία (ο Μπάιντεν) για την ανάγκη άμεσης κατάπαυσης του πυρός σε έναν πόλεμο που είναι εμφανές ότι δεν μπορεί να κερδηθεί από την Ουκρανία και προσθέτει στη ρύπανση που προκαλεί τη σημερινή κλιματική κρίση και απειλεί τον πλανήτη.
Οι Ζελένσκυ και ο Μπάιντεν δεν θέλουν να τελειώσει ο πόλεμος γιατί ο μεν Ζελένσκυ χάνει ουσιαστικά την αιτία της ύπαρξής του, ο δε Μπάιντεν στηρίζει την επανεκλογή του στην αδιάκοπη οικονομική και ηθική υποστήριξή του στον πόλεμο στην Ουκρανία –ενώ οι αντίθετες φωνές στην Αμερική πυκνώνουν.
Όμως –όπως αναφέρει και ο Χερς– «ο Αμερικανός αξιωματούχος των μυστικών υπηρεσιών με τον οποίο μίλησα (πέρασε τα πρώτα χρόνια της καριέρας του δουλεύοντας κατά της σοβιετικής επιθετικότητας και κατασκοπείας) σέβεται τη νοημοσύνη του Πούτιν αλλά διαφωνεί ριζικά με την απόφασή του να πάει σε πόλεμο με την Ουκρανία και να ξεκινήσει τον θάνατο και την καταστροφή».
Αλλά, όπως μου είπε, «ο πόλεμος τελείωσε. Η Ρωσία κέρδισε. Δεν υπάρχει πλέον ουκρανική επίθεση, αλλά ο Λευκός Οίκος και τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης πρέπει να συνεχίσουν το ψέμα».
Και κατέληξε ο αξιωματούχος: «Η αλήθεια είναι ότι αν ο ουκρανικός στρατός διαταχθεί να συνεχίσει την επίθεση, αυτός ο στρατός θα στασιάσει. Οι στρατιώτες δεν είναι διατεθειμένοι να πεθάνουν πια, αλλά αυτό δεν ταιριάζει με τις ανοησίες που γράφει ο Λευκός Οίκος».