Το μέλλον ανήκει σε εμάς! Είναι στο χέρι μας να το κατακτήσουμε!
130 μετά τους μεγαλειώδεις εργατικούς αγώνες που συντάραξαν τον κόσμο και πέτυχαν ιστορικές κατακτήσεις για τη δουλειά και τη ζωή της εργατική τάξης σε όλον τον κόσμο, ζούμε ένα πρωτοφανές ιστορικό πισωγύρισμα.
Η εποχή μας συμπυκνώνει σήμερα με τον πιο γλαφυρό τρόπο τις δυνατότητες της ανθρώπινης νόησης και εργασίας και τη βάρβαρη διαστρέβλωση τους από τον καπιταλισμό. Οι επιστήμες και η τεχνολογία εξελίσσονται με αλματώδεις ρυθμούς αποδεικνύοντας ότι σήμερα είναι εφικτό να ζήσουμε αρμονικά με τη φύση, να εργαζόμαστε λιγότερες ώρες και πιο ξεκούραστα, να έχουμε υγεία και περίθαλψη, ταχύτατη πρόσβαση στη γνώση, στην πληροφορία, τον πολιτισμό, να έχουμε ποιοτικό ελεύθερο χρόνο.
Κι όλες αυτές οι δυνατότητες για την ανθρωπότητα ψαλιδίζονται από το εκμεταλλευτικό σύστημα, από όλους αυτούς που συγκεντρώνουν τον πλούτο της εργασίας στα χέρια τους, από όλους αυτούς που επιδιώκουν να ελέγξουν τη γνώση, την έρευνα, τον πολιτισμό. Το περιβάλλον καταστρέφεται, ρυπαίνεται, γίνεται όλο και πιο αβίωτο, κι αυτό γεννά νέα προβλήματα στους ανθρώπους.
Ζούμε σε μία εποχή που η παραγωγικότητα εκτινάσσεται, ο πλούτος μεγαλώνει και μαζί με αυτά μεγαλώνει η φτώχεια κι η εκμετάλλευση, ο κόσμος της εργασίας κατακερματίζεται στις διάφορες μορφές της ανεργίας, της ελαστικής και σταθερής εργασίας. Η ανασφάλεια γίνεται καθεστώς.
Και παράλληλα φουντώνει κι ο ανταγωνισμός. Πυκνώνουν τα σύννεφα του πολέμου. Εκατομμύρια άνθρωποι ξεριζώνονται από τον τόπο τους, γίνονται πρόσφυγες. Επελαύνει ένας σύγχρονος σκοταδισμός. Θεριεύει η αντίδραση, ο νεοφασισμός.
Το μέλλον που επιφυλάσσει ο σύστημα αυτό για την ανθρωπότητα δίνει δείγματα γραφής από τώρα: η ψήφιση των 12ωρων στην Αυστρία, οι φωνές στη «σύγχρονη» ΕΕ για κατάργηση του 8ωρου, το σύγχρονο δουλεμπόριο των προσφύγων. Δηλαδή σκληρότερη εκμετάλλευση της εργασίας!
Στην εποχή λοιπόν αυτή των μεγάλων δυνατοτήτων και των μεγάλων αντιφάσεων η εργατική τάξη όλου του κόσμου χρειάζεται να ορθώσει το ανάστημα της και να διεκδικήσει ότι τις ανήκει. Στις σύγχρονες σημαίες των εργατικών διεκδικήσεων δεν μπορεί παρά να είναι η μείωση του χρόνου εργασίας, σταθερή δουλειά για όλους, δημόσια και δωρεάν κοινωνικά αγαθά, ελευθερία και ειρήνη!
Για την εργατική χειραφέτηση! Για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο!
Εμείς που παράγουμε τον πλούτο, που δουλεύουμε τη γη, που εξελίσσουμε τα παραγωγικά μέσα, που αναπτύσσουμε την επιστήμη, που λειτουργούμε όλες τις πλευρές της οργανωμένης ζωής, κρατάμε τα ηνία αυτού του κόσμου. Εμείς εκπροσωπούμε τη δημιουργική δύναμη της εποχής!
Να πατήσουμε επανεκκίνηση στο συνδικαλιστικό κίνημα. Να τελειώνουμε με τη σαπίλα τους!
Στην Ελλάδα βρισκόμαστε σε μία νέα κατάσταση. Οι εργατικές αναδιαρθρώσεις των ευρωμνημονίων έχουν μ΄ έναν τρόπο εμπεδωθεί. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις προσπάθειες να παίξει με κοινωνικά μερίσματα και παροχολογίες, εφαρμόζει πιστά όλο το αντεργατικό πλαίσιο, τις ιδιωτικοποιήσεις, την αποπληρωμή του χιλιοπληρωμένου χρέους. Κι είναι η εφαρμογή αυτής της πολιτικής που έφερε σήμερα τις μεγάλες επιχειρήσεις που δίνουν τον τόνο στην ελληνική οικονομία να έχουν αυξήσει τα κέρδη τους τα τελευταία χρόνια. Η ανατροπή του εργατικού δικαίου και των εργασιακών σχέσεων οδήγησαν την κερδοφορία του κεφαλαίου σε εκτίναξη και το βιοτικό επίπεδο της εργατικής τάξης σε ισοπέδωση. Παράλληλα εμφανίζεται σαν αντίπαλο δέος ο Μητσοτάκης που απειλεί με ακόμα πιο νεοφιλελεύθερες κι αντιδραστικές πολιτικές, πιστός κι αυτός στο χτύπημα του κόσμου της εργασίας.
Και σε αυτήν την κατάσταση οι παθογένειες του συνδικαλιστικού κινήματος έχουν πλέον απογυμνωθεί. Τα τελευταία γεγονότα με αποκορύφωμα το συνέδριο της ΓΣΕΕ αποδεικνύουν την κρίση και τον εκφυλισμό του αστικοποιημένου συνδικαλιστικού κινήματος. Το κράτος κι η εργοδοσία πλέον έχουν κατορθώσει κι ελέγχουν από τα μέσα τα συνδικάτα, χρησιμοποιώντας τους μάνατζερ, τα διευθυντικά στελέχη, τα γκολντεν μποιζ. Το κεφάλαιο προσπαθεί δηλαδή να αλλοιώσει τη δομή, τη συγκρότηση, τα αιτήματα των συνδικάτων μας, μετατρέποντας τα σε αρωγούς της «υγιούς ανάπτυξης κι επιχειρηματικότητας», σε φορείς της «ταξικής συναίνεσης». Προσπαθώντας να αλλοιώσουν τις συνειδήσεις μας, καταστέλλοντας από τα μέσα τις εργατικές διεκδικήσεις μας.
Δεν έχουμε όμως τα ίδια συμφέροντα με αυτούς που μας κλέβουν το ψωμί μας. Κι αυτό δε το ξεχνάμε! Γι αυτό και χρειάζεται να τελειώνουμε με όλους αυτούς.
Για ένα νικηφόρο εργατικό κίνημα!
Έχουμε ανάγκη ένα κίνημα που θα ενώνει τον πολύμορφο πολυδιασπασμένο κόσμο της εργατικής τάξης! Θα παλεύει για τις σύγχρονες ανάγκες του και θα λειτουργεί με ουσιαστική δημοκρατία, θα δρα με ταξική ανεξαρτησία από το κεφάλαιο, τις αστικές δυνάμεις, το κράτος και τους μηχανισμούς του.
Να πυκνώσουμε τα συνδικάτα μας! Σωματεία μαζικά και μαχητικά, με τους εργάτες πρωταγωνιστές! Για να αποσπάσουμε νίκες από την εργοδοσία!
Σωματεία που θα ενώνουν τους εργάτες. Ενιαία συνδικάτα σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Μια συνομοσπονδία εργαζομένων. Όχι στο πολυκατακερματισμό Εργατικών κέντρων, ομοσπονδιών, σωματείων.
Δημοκρατία στα συνδικάτα. Εναλλαγή και περιορισμένη θητεία στα συνδικαλιστικά στελέχη. Έξω οι κατ εξακολούθηση απεργοσπάστες από τα συνδικάτα. Τα διευθυντικά στελέχη σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα δεν έχουν θέση στα συνδικάτα. Χρηματοδότηση των συνδικάτων από τους ίδιους τους εργάτες!
Με πλαίσιο πάλης που θα ενώνει την τάξη και θα κινητοποιεί τους συναδέλφους μας να συμμετέχουν, να δράσουν, να παλέψουν από κοινού.
· Σταθερή δουλειά.
· Μείωση του χρόνου εργασίας.
· Ενιαίες Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας.
· Μισθοί στο ύψος των αναγκών μας.
· Δημόσια και δωρεάν κοινωνικά αγαθά.
· Δημοκρατία στους χώρους δουλειάς.
· Κατάργηση όλων των αντεργατικών αντιλαϊκών νόμων και των μνημονίων.
Μ’ αυτήν την προσπάθεια θα αναμετρηθούμε όλοι μας. Οι λογικές του κομματικού συνδικαλισμού, που αναπαράγουν όλες τις παθογένειες, την καταστολή των διαφορετικών απόψεων, οι αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις για τον έλεγχο των σωματείων, οι κομματικοί ανταγωνισμοί, οι τεχνητοί διαχωρισμοί που δε βασίζονται σε πραγματική κίνηση των εργαζομένων και υπαρκτά διακυβεύματα και μπαίνουν πάνω από τις ανάγκες του κινήματος, η στροφή στα αστικά δικαστήρια για «δικαίωση» δε μπορούν να μας βγάλουν από τη σήψη. Τέτοιες λογικές βρίσκονται σε δυνάμεις του ΠΑΜΕ αλλά αναπαράγονται κι από άλλα αγωνιστικά ρεύματα. Οφείλουμε να πάρουμε διαζύγιο. Θα κριθούμε όλοι για τη στάση και τη συνέπειά μας.
Όλες οι δυνάμεις που θέλουν να αντιστραφεί η κατάσταση στο εργατικό κίνημα, να αγωνιστούμε και να κερδίσουμε, χρειάζεται παρά τις διαφορετικές προσεγγίσεις μας να δράσουμε από κοινού. Να χτυπήσουν όλα τα σφυριά μαζί! Σήμερα χρειάζεται κι είναι δυνατό να συγκροτηθεί ένα δίκτυο συνδικάτων, δημόσιου κι ιδιωτικού τομέα που σε πρώτη φάση θα στηρίξει τους αγώνες σε χώρους δουλειάς και τα αγωνιζόμενα σωματεία, θα συντονίσει τις διεκδικήσεις μας. Θα τα ενώσει σ ένα νικηφόρο μέτωπο ανατροπής παίρνοντας την πρωτοβουλία από τη ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ.
Η ανάγκη για επανεκκίνηση του συνδικαλιστικού κινήματος, για αγώνες στο σήμερα που θα διεκδικούν και θα κερδίζουν είναι ανάγκη να αποτυπωθεί και στις απεργιακές κινητοποιήσεις της Πρωτομαγιάς με ενιαίες ανεξάρτητες ταξικές συγκεντρώσεις με τα συνδικάτα μπροστά!
1 ΜΑΗ ΑΠΕΡΓΙΑ! ΟΛΟΙ/ΟΛΕΣ ΣΤΙΣ ΤΑΞΙΚΕΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ!
ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΤΑΞΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
https://protpatek.wordpress.com E-mail: taxikikinisi@gmail.com
