Σε μια ιστορική στάση εργασίας στις 19 Ιουνίου, τα μέλη της Διεθνούς Ένωσης Longshore and Warehouse (ILWU) έκλεισαν 29 λιμάνια κατά μήκος της Δυτικής Ακτής σε αλληλεγγύη με το κίνημα κατά της αστυνομικής βίας σε ολόκληρη τη χώρα. Πρόκειται για την μεγαλύτερη συντονισμένη στάση εργασίας της ILWU την τελευταία δεκαετία, η οποία έλαβε χώρα ανήμερα της γιορτής μνήμης για το τέλος της δουλείας στις ΗΠΑ. 19 Ιουνίου 1865 είναι η ημερομηνία κατά την οποία ο στρατηγός της Ένωσης Γκόρντον Γκράνγκερ ανακοίνωσε τις ομοσπονδιακές εντολές σχετικά με την κατάργηση της δουλείας στο Τέξας. Παρότι η δουλεία είχε τεθεί επισήμως εκτός νόμου δυόμισι χρόνια νωρίτερα κατά την Διακήρυξη της Χειραφέτησης του Αβραάμ Λίνκολν, το Τέξας ως η πιο απομακρυσμένη πολιτεία σκλάβων, είχε χαμηλή παρουσία στρατευμάτων της Ένωσης μετά το τέλος του αμερικανικού εμφύλιου πολέμου, με αποτέλεσμα η επιβολή να είναι αργή και ασυνεπής πριν από την ανακοίνωση του Γκράνγκερ.
Της κινητοποίησης της 19ης Ιουνίου, είχε προηγηθεί μια προηγούμενη στάση εργασίας στις 9 Ιουνίου, όπου τα μέλη του συνδικάτου κατέβασαν εργαλεία για οκτώ λεπτά και 46 δευτερόλεπτα σε έναν σιωπηλό φόρο τιμής στον Τζορτζ Φλόιντ κατά τη διάρκεια της κηδείας του. Τόση ήταν η διάρκεια κατά την οποία το γόνατο του πρώην αστυνομικός των ΗΠΑ Ντέρεκ Τσάβιν πατούσε το λαιμό του Φλόιντ, προκαλώντας του ασφυξία.
Η αντιρατσιστική ιστορία της ILWU
Στην ανακοίνωσή της, η ILWU συνδέει την καταπολέμηση της αστυνομικής τρομοκρατίας με τον συστημικό ρατσισμό στην ιστορία και τους θεσμούς των ΗΠΑ, ο οποίος έχει αποκαλυφθεί παγκοσμίως εν μέσω αυτής της άνευ προηγουμένου πανδημίας και οικονομικής κρίσης. Σύμφωνα με τον Trent Willis, πρόεδρο της ILWU Local 10 στο Σαν Φρανσίσκο, η παραπάνω κίνηση είναι σύμφωνη με την ιστορία της ένωσης, καθώς αγωνίστηκε από την ίδρυσή της για την φυλετική ισότητα, ως μια από τις πρώτες εργατικές ενώσεις που διέλυσε τις φυλετικές οργανώσεις εντάσσοντας τους Αφροαμερικάνους και τις άλλες μειονότητες στα σωματεία της.
Το 1918, η προκάτοχός της, International Longshoreman’s Association (ILA), άνοιξε τις τάξεις της σε άνδρες κάθε φυλής. Είχε προηγηθεί η μεγάλη απεργία του 1934, όπου μαύροι και λευκοί εργαζόμενοι συγκρούστηκαν με την Ένωση Εργοδοτών Πλοίων(WEA), με τη νίκη της οποίας αυξήθηκε η φυλετική αλληλεγγύη μεταξύ λευκών και μαύρων εργαζομένων. Όταν η ILWU αποχώρησε από το ILA το 1937, έκανε περαιτέρω βήματα για να συμπεριλάβει τους εργαζόμενους κάθε χρώματος. Στα τέλη της δεκαετίας του 1940, όταν οι μαύροι αποκλείστηκαν από τα περισσότερα συνδικάτα, η ILWU διεκδίκησε πως τα «δικαιώματα μιας ένωσης να επιλέγει τα δικά της μέλη δεν σχετίζονται απλώς με τις κοινωνικές σχέσεις, αλλά επηρεάζουν το θεμελιώδες δικαίωμα στην εργασία για τα προς το ζην», αναγκάζοντας μέσα από Ανώτατο Δικαστήριο της Καλιφόρνια τα λευκά συνδικάτα να ανοίξουν προς όλους τους ναυτεργάτες, ανεξαρτήτως χρώματος. Παιδί της απεργίας του 1934, ο Frank Jenkins, ήταν από τους πρώτους Αφροαμερικανούς που κατείχε ηγετικές θέσεις στην ένωση και διακρίθηκε τις επόμενες δεκαετίες στους συνδικαλιστικούς αγώνες και τους αγώνες πολικών δικαιωμάτων.
Η ILWU διατήρησε αυτή τη μαχητική κληρονομιά, συνδέοντας τους εργατικούς αγώνες με ευρύτερα κοινωνικά κινήματα σε όλο τον κόσμο, από την άρνηση επεξεργασίας αγαθών από το απαρτχάιντ της Νότιας Αφρικής έως την άρνηση εκφόρτωσης φορτίου που προορίζεται για την Ιταλία υπό την αιγίδα του Μουσολίνι στην Αιθιοπία. Στην πιο πρόσφατη ιστορία, η ILWU οργάνωσε διαδηλώσεις στην Καλιφόρνια για να διαμαρτυρηθεί για τον πόλεμο του Ιράκ και αρνήθηκε να εκφορτώσει ένα πλοίο από το Ισραήλ σε αλληλεγγύη προς την Παλαιστίνη.
Πανό για τη διαμαρτυρία της αστυνομικής τρομοκρατίας, τον συστηματικό ρατσισμό και την ιδιωτικοποίηση του λιμένα του Όκλαντ από την GAP ιδιοκτησίας του Τζον Φίσερ.
«Όλος ο κόσμος παρακολουθεί το Οκλαντ»
Στο Σιάτλ , οι εργαζόμενοι συμμετείχαν σε μια πορεία με κοινωνικές οργανώσεις και το Εργαστήριο Luther King, το οποίο διέγραψε πρόσφατα τα μέλη των αστυνομικών ενώσεων από τις λίστες του, μετά την λήξη τελεσίγραφου προς το Συνδικάτο Αστυνομικών του Σιάτλ(SPOG) στο οποίο το καλούσε να δεσμευτεί σε αντιρατσιστικές θέσεις. Στο δυτικό Όκλαντ, κόσμος συγκεντρώθηκε στο Πάρκο deFremery για μια διαμαρτυρία που οργανώθηκε από τη Μαύρη Νεολαία για την Απελευθέρωση του Λαού, όπου η 17χρονη ακτιβίστρια Isha Clarke έκανε λόγο για την μαύρη ιστορία και τους αγώνες της περιοχής, ενώ δήλωσε, πως «η λευκή υπεροχή, η αποικιοκρατία και ο καπιταλισμός δεν είναι βιώσιμα». Το πάρκο είναι γνωστό ως Bobby Hutton Park προς τιμήν του Hutton, ο οποίος στα 16 του έγινε ο πρώτος νεοσύλλεκτος και ταμίας του Κόμματος ΜαύροI Πάνθηρες το 1966. Το 1968 σκοτώθηκε από αξιωματικούς της Αστυνομικής Υπηρεσίας του Όκλαντ, ενώ προσπαθούσε να παραδοθεί μετά από ανταλλαγή πυροβολισμών μεταξύ μελών του κόμματος και αστυνομικών. Στην κινητοποίηση οι λιμενεργάτες διαμαρτυρήθηκαν και για την ιδιωτικοποίηση του λιμανιού, προς όφελος της GAP του δισεκατομμυριούχου Τζον Φίσερ.
Στο Golden Gate Park, διαδηλωτές έριξαν το άγαλμα του Junipero Serra, ο οποίος επέβλεψε την υποδούλωση και τα βασανιστήρια δεκάδων χιλιάδων ιθαγενών Αμερικανών και που παρά τις ενστάσεις, αγιοποιήθηκε το 2015 στο Εθνικό Ιερό στην Ουάσινγκτον από τον Πάπα Φραγκίσκο κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στις ΗΠΑ. Στις διαμαρτυρίες συμμετείχε η ένωση νοσηλευτών Καλιφόρνιας σε αλληλεγγύη με τις μαύρες νοσοκόμες, ενώ κόσμος συγκεντρώθηκε γύρω από τα αγάλματα των πρώην Ολυμπιακών Αγώνων Τόμι Σμιθ και Τζον Κάρλος στο Πανεπιστήμιο του Σαν Χοσέ σε μια ανοιχτή συζήτηση για την ιστορία της δουλείας. Ο Σμιθ και ο Κάρλος, πρώην φοιτητές του Πανεπιστημίου, έγιναν σύμβολα όταν σήκωσαν τις γροθιές τους σε ένα χαιρετισμό της Μαύρης Δύναμης πάνω στο βάθρο της νίκης κατά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1968.
«Κατά την διάρκεια της πορείας μας, ας θυμηθούμε τον George Floyd», δήλωσε ο William Adams, ο οποίος είναι ο πρώτος Μαύρος πρόεδρος της ILWU. «Πλήρωσε το τελευταίο τίμημα με τη ζωή του. Επομένως, πρέπει να συνεχίσουμε αυτό το κίνημα. Επειδή τα μάτια του κόσμου σας βλέπουν σήμερα εδώ στο Όκλαντ. Όλος ο κόσμος παρακολουθεί. Δεν είναι αυτό που λέμε, είναι αυτό που κάνουμε».
Άντζελα Ντέιβις: «Δεν υπάρχει καπιταλισμός χωρίς ρατσισμό»
Η πολιτική ακτιβίστρια, ακαδημαϊκός και συγγραφέας Άντζελα Ντέιβις, η οποία πρωτοστάτησε στο πλευρό των Μαύρων Πανθήρων και του ΚΚ Αμερικής κατά την δεκαετία του ’60, αν και ανοσοκατεσταλμένη, έσπασε την αυτοαπομόνωσή της για συμμετέχει στην διαδήλωση. «Είναι μια εξαιρετική στιγμή η οποία έχει φέρει στην επιφάνεια ένα πλήθος θεμάτων», ανέφερε. «Δεν γνωρίζω εάν θα είχε εξελιχθεί όπως συνέβη εάν δεν είχε λάβει χώρα η τρομερή πανδημία του COVID-19, η οποία μας έδωσε την ευκαιρία να γίνουμε συλλογικά μάρτυρες ενός από τα πιο βάναυσα παραδείγματα κρατικής βίας». Για εκατοντάδες χρόνια, οι Μαύροι έχουν περάσει αυτή τη συλλογική λαχτάρα για ελευθερία από τη μια γενιά στην άλλη», λέει. «Κάνουμε τώρα αυτό που θα έπρεπε να είχε γίνει μετά τη δουλεία».
Πριν από την εξάλειψη του ρατσισμού, η Ντέιβις πιστεύει ότι πρέπει να εξαλείψουμε τον φυλετικό καπιταλισμό – έναν όρο που χρησιμοποιεί για να ενθαρρύνει τους ανθρώπους να συλλογιστούν «τους τρόπους με τους οποίους συνδέονται ο καπιταλισμός και ο ρατσισμός». Η Ντέιβις χαιρέτισε την στάση εργασίας δηλώνοντας πως «όποτε η ILWU παίρνει θέση, ο κόσμος αντηχεί» και κάλεσε σε κατάργηση της αστυνομίας όπως την γνωρίζουμε και επαναπροσδιορισμό της έννοιασ της ασφάλειας. «Εάν δεν είχα γίνει καθηγητής, η επόμενη επιλογή μου πιθανώς θα ήταν να γίνω λιμενεργάτης ή εργάτης αποθήκης προκειμένου να γίνω μέλος της πιο ριζοσπαστικής ένωσης στη χώρα: της ILWU», δήλωσε η Ντέιβις. «Αντιπροσωπεύετε τις δυνατότητες και τη δύναμη του εργατικού κινήματος. Ας ελπίσουμε ότι αυτή η δράση θα επηρεάσει άλλα συνδικάτα να ξεσηκωθούν και να πουν όχι στο ρατσισμό και ναι στην κατάργηση της αστυνομίας όπως την γνωρίζουμε».
Η δύναμη των εργατών
Η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Εργαζομένων Μεταφορών (ETF) και τη Διεθνής Ομοσπονδία Εργαζομένων Μεταφορών (ITF), ανακοίνωσαν την συμπαράστασή τους στον αγώνα των Αμερικάνων ναυτεργατών για φυλετική ισότητα και κοινωνική δικαιοσύνη. Στην Ιταλία, οι λιμενεργάτες προχώρησαν σε κινητοποιήσεις αλληλεγγύης, με αίτημα το τερματισμό του θεσμικού ρατσισμού, της αστυνομικής βίας και της οικονομικής ανισότητας: «Είμαστε αλληλέγγυοι με τις αδερφές και τους αδελφούς μας στις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά και καλούμε για τερματισμό της φυλετικής αδικίας που βλέπουμε στις ΗΠΑ και σε ολόκληρο τον κόσμο. Οι συνδικαλιστικοί φορείς έχουν μακρά ιστορία αγώνα για δικαιοσύνη, και θα συνεχίσουμε να εναντιωνόμαστε σε όλες τις μορφές μίσους, μισαλλοδοξίας και αδικίας όχι μόνο στα λιμάνια αλλά σε κάθε πόλη και περιοχή». Στο Παρίσι και το Λονδίνο, χιλιάδες βγήκαν στους δρόμους για να διαδηλώσουν κατά της ρατσιστικής αστυνομικής βίας.
Όπως διαπιστώνει η ιστοσελίδα Left Voice, η χθεσινή στάση εργασίας μπορεί σηματοδοτήσει μια κρίσιμη φάση σε αυτήν την ιστορική στιγμή, που «θα μπορούσε να συνδέσει τον αγώνα ενάντια στην αστυνομική τρομοκρατία και το συστημικό ρατσισμό στους δρόμους με την στρατηγική δύναμη των εργαζομένων στο εργατικό κίνημα». Μόνο η χθεσινή μέρα θα κοστίσει στις αμερικανικές εταιρείες και το κράτος που υπερασπίζεται τα κέρδη τους, δισεκατομμύρια δολάρια. «Φανταστείτε τι θα μπορούσε να συμβεί αν οι λιμενεργάτες, οι εργαζόμενοι στις μεταφορές και σε άλλους βασικούς τομείς άρχιζαν να διακόπτουν την εργασία τους από ακτή σε ακτή και να ενωθούν με τις εκατοντάδες χιλιάδες νέους που διαμαρτύρονται στους δρόμους». «Μια τέτοια συμμαχία», διαπιστώνει, «θα χτυπούσε αυτό το σύστημα εκμετάλλευσης που κερδοσκοπεί από τις ζωές των Μαύρων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο, εκεί όπου πονάει περισσότερο».
Όπως έγραψαν, τα μέλη της ILWU στον πρόεδρο της ένωσης, η ανταπόκριση των συνδικαλιστικών φορέων της εργατικής τάξης στην άνοδο του ρατσισμού είναι ζήτημα ζωής και θανάτου.