Αφού προηγουμένως είχαν βγει διάφοροι «λαγοί» που διέρρεαν το πόσο αναχρονιστικός είναι ο νόμος 1264 και γενικότερα το εργατικό δίκαιο…
Αφού ο Κ. Μητσοτάκης από την Θεσσαλονίκη «ενδιαφερόμενος» για τον ελεύθερο μας χρόνο μας δήλωσε πως «λίγοι θα είχαν αντίρρηση στο να μπορούν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να έχουν περισσότερη ευελιξία, εφόσον το επιθυμούν οι ίδιοι, στο πώς κατανέμουν το χρόνο τους»…
Αφού το σύνολο των Πετσοκάναλων έπαιζαν για δυο – τρεις μέρες το απόσπασμα από την ομιλία του πρωθυπουργού ότι θα διαθέσει 345 εκατ. ευρώ από τον κρατικό προϋπολογισμό για την επιδότηση του συνόλου των ασφαλιστικών εισφορών εργαζόμενου και εργοδότη, ανεξαρτήτως του ύψους του μηνιαίου μισθού, καθώς και των εισφορών που αναλογούν σε δώρα και επίδομα αδείας, για χρονικό διάστημα 6 μηνών και για 100.000 προσλήψεις.
Αφού ο Βρούτσης στα κρυφά ένα βράδυ στο γραφείο του πήρε την «γραμμή» από τον ΣΕΒ για το υπό ψήφιση νομοσχέδιο Ο ΣΕΒ δίνει ραβασάκι στην κυβέρνηση για το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο …
Αφού η Κεραμέως ασυγκράτητη πριν καν νομοθετηθεί η δυνατότητα για την ηλεκτρονική ψηφοφορία, προσπάθησε να την εφαρμόσει στους εκπαιδευτικούς σπάζοντας τα μούτρα της όταν οι εκπαιδευτικοί της διεμήνυσαν με την αποχή τους ότι τις ηλεκτρονικές ψηφοφορίες ας της κρατήσει καλύτερα για το Μπιγκ Μπράδερ και το Μπάτσελορ…
Έπεσε σαν ώριμο φρούτο μια μόνιμη και στρατηγική επιδίωξη του κεφαλαίου για μισθούς που θα μπορούν να φτάνουν ακόμα και τα 200 ευρώ.
Η κοινή υπουργική Απόφαση, των υπουργών Οικονομικών, Χρήστου Σταϊκούρα και Εργασίας, Γιάννη Βρούτση, Ανοιχτό πρόγραμμα 100.000 νέων επιδοτούμενων θέσεων εργασίας, αποκαλύπτει πως η ευαισθησία του Κ. Μητσοτάκη για τους μακροχρόνια άνεργους δεν είναι τίποτα περισσότερο παρά ένας δούρειος ίππος για να περάσουν και να μονιμοποιηθούν εκείνα το αντεργατικά μέτρα που θα οδηγήσουν το σύνολο των εργαζομένων προς τα κάτω σε μισθούς και δικαιώματα. Τα παρακάτω δυο σημεία από την ΚΥΑ είναι νομίζω αποκαλυπτικά:
«Για κάθε νέα θέση που δημιουργείται και εντάσσεται στο παρόν πρόγραμμα, επιδοτείται από τον κρατικό προϋπολογισμό το σύνολο των ασφαλιστικών εισφορών εργαζομένου και εργοδότη, ανεξαρτήτως του ύψους του μηνιαίου μισθού, καθώς και οι αναλογούσες ασφαλιστικές εισφορές σε δώρα και επίδομα αδείας, για χρονικό διάστημα έξι (6) μηνών.
«Σε περίπτωση που η νέα θέση εργασίας αφορά μακροχρόνια άνεργο, εγγεγραμμένο στο μητρώο ανέργων του ΟΑΕΔ για χρονικό διάστημα τουλάχιστον δώδεκα μηνών μέχρι την υποβολή της αίτησης-δήλωσης των επιχειρήσεων-εργοδοτών για ένταξη στο πρόγραμμα, η νέα πρόσληψη επιδοτείται από τον κρατικό προϋπολογισμό πέραν της επιδότησης της παραγράφου 1 του παρόντος με διακόσια (200) ευρώ επί του καθαρού μηνιαίου μισθού, προ φόρου και ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης. Σε κάθε περίπτωση, ο καθαρός μηνιαίος μισθός, προ φόρου και ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης, του νεοπροσληφθέντα μακροχρόνια ανέργου δεν μπορεί να υπολείπεται του ποσού των διακοσίων (200) ευρώ.»
Με δεδομένο λοιπόν ότι στο πρόγραμμα μπορούν να ενταχθούν εργαζόμενοι που θα προσληφθούν είτε με πλήρη είτε με μερική απασχόληση, οι επιχειρήσεις έχουν την δυνατότητα να προσλάβουν προσωπικό με μειωμένο ωράριο και να το πληρώνουν με το μισθό πείνας των 200 ευρώ, χωρίς να βάλουν καν το χέρι στην τσέπη. «Σε κάθε περίπτωση, ο καθαρός μηνιαίος μισθός, προ φόρου και ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης, του νεοπροσληφθέντα μακροχρόνια ανέργου δεν μπορεί να υπολείπεται του ποσού των διακοσίων (200) ευρώ», διευκρινίζει η ΚΥΑ των υπουργείων Εργασίας και Οικονομικών , λέγοντας μας ολοκάθαρα πως οι επιχειρήσεις έχουν το ελεύθερο να επιβάλλουν τέτοιους μισθούς πείνας.
Τζάμπα υπερωρίες και ωράριο εργασίας όπως γουστάρει ο εργοδότης δεν το λες δουλειά, αλλά δουλεία.
Όταν κατακαλόκαιρα η διορισμένη από την κυβέρνηση και τον ΣΕΒ επιτροπή Πισαρίδη ΕΔΩ έδωσε στην δημοσιότητα την πόνημα της με τίτλο «Σχέδιο Ανάπτυξης για την Ελληνική Οικονομία – Ενδιάμεση έκθεση» έγινε ακόμα πιο καθαρό ότι Κυβέρνηση-ΣΕΒ προετοίμαζαν σημαντικές αλλαγές στην εργασιακά που κεντρική στόχευση είχαν τον χρόνο εργασίας και την ευελιξία της. Ουσιαστικά πρόκειται για την υλοποίηση των μόνιμων αιτημάτων του ΣΕΒ που η κυβέρνηση αποδέχεται και στοχεύουν σε στρατηγικό κτύπημα στο 8ωρο, την σταθερή και μόνιμη εργασία. Παράλληλα, διαμορφώνει μέσα και από άλλες αλλαγές το νέο μοντέλο εργαζομένου που έχει ανάγκη σήμερα το κεφάλαιο. Το μοντέλο αυτό θα έχει τα παρακάτω χαρακτηριστικά .
Το 8ωρο, από σταθερός ημερήσιος χρόνος εργασίας, θα γίνεται ανάλογα κατά πως βολεύει τους εργοδότες και κατά περίπτωση, ένας μέσος όρος σε βάθος 6μήνου ή έτους αφού η δυνατότητα για διευθέτηση του χρόνου εργασίας θα επιτρέπει όχι απλώς την επιμήκυνση του χρόνου εργασίας αλλά και τη δυνατότητα αυτό να γίνεται χωρίς καμία μισθολογική προσαύξηση. Αυτό σε συνδυασμό και με άλλα μέσα όπως η γενίκευση και παγίωση της τηλεργασίας, η οποία σβήνει τα όρια ανάμεσα στον εργάσιμο και τον μη εργάσιμο χρόνο, αλλά και με το «ελεύθερο» που δίνεται στους εργοδότες για τις διαθεσιμότητες και τις απολύσεις ακόμη και χωρίς αποζημίωση.
Αν τελικά θα επιβεβαιωθούν οι κατά παραγγελία διαρροές του Βρούτση που στα διάφορα πάνελ γίνονται δεκτές με πανηγυρισμούς από εκπροσώπους «των παραγωγικών τάξεων», σύμφωνα λοιπόν με τις «πληροφορίες» σχεδιάζεται ο διπλασιασμός του ανώτατου ορίου υπερωριών σε 6μηνιαία βάση, φτάνοντας τις 100 ή ακόμα και τις 120 ώρες. Ταυτόχρονα, θα δίνεται η δυνατότητα στις επιχειρήσεις, στο πλαίσιο της «διευθέτησης», αυτές οι υπερωρίες να μην πληρώνονται με πρόσθετη αμοιβή στον εργαζόμενο, αλλά να ισοφαρίζονται με άδεια ή ρεπό σε άλλες περιόδους. Η κυβέρνηση ετοιμάζοντας το νομοσχέδιο για τον «εξορθολογισμό της χρήσης και του κόστους των υπερωριών» κατά τη διατύπωση του σχεδίου της Επιτροπής Πισσαρίδη μαζί με τα παραπάνω επιδιώκει να βγάλει από την μέση και τις τελευταίες διαδικαστικές δυσκολίες για την εργοδοσία του τρόπου που θα διαχειρίζεται τις υπερωρίες επικαλούμενη ότι δήθεν όλα αυτά θα γίνονται «εθελοντικά» όπως μας διαβεβαίωνε ο Κ. Μητσοτάκης στην ΔΕΘ.
Όλα αυτά σε συνδυασμό με τις μεγάλες αλλαγές που προαναγγέλλονται στο θέμα της λεγόμενης «ευελιξίας στην εργασία» που την εμφανίζουν σαν δήθεν ελευθερία του εργαζόμενου να επιλέγει το πως θα διαχειρίζεται τον εργάσιμο χρόνο του, που όμως στην πραγματικότητα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Η «ευελιξία» στην εργασία, στα ωράρια, στις βάρδιες , δεν αποτελούν φυσικά καμιά ελευθερία, αλλά ακόμη μεγαλύτερη σκλαβιά αφού ο εργαζόμενος όχι μόνο δεν έχει «ευελιξία να κατανείμει το χρόνο του», αλλά θα βλέπει τα ωράριά του και την ίδια τη ζωή την μια να ξεχειλώνουν, την άλλη να μαζεύονται και άλλες φορές να τεντώνονται στο έπακρο, ανάλογα με τις ανάγκες της εργοδοσίας. Αδυνατώντας να προγραμματίσει τη ζωή του, γιατί δεν θα ξέρει ποιες θα είναι την επόμενη μέρα οι ανάγκες του εργοδότη, δεν θα έχει καμία σταθερότητα για να μπορέσει να οργανώσει την προσωπική και κοινωνική του ζωή .
Για να μπορέσουν να περάσουν αυτοί οι σχεδιασμοί όπως είναι φυσικό θα χρειαστεί και το αντίστοιχο νομικό πλαίσιο και αλλαγές στην εργατική νομοθεσία που θα στοχεύουν στον ίδιο τον πυρήνα της συλλογικής οργάνωσης και δράσης των εργαζομένων. Εκεί αποβλέπει η δημιουργία του ηλεκτρονικού μητρώου των μελών των συνδικαλιστικών οργανώσεων, η εφαρμογή ηλεκτρονικής ψηφοφορίας για τις αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων των σωματείων, ακόμα και στην περίπτωση των αποφάσεων για προκήρυξη απεργίας: την ουσιαστική κατάργηση όποιων περιορισμών έχουν απομείνει για την απόλυση αγωνιστών συνδικαλιστών. ΕΔΩ
Οι νέοι εργαζόμενοι είναι ο στόχος
Όλα τα παραπάνω συνοπτικά αποτελούν το πλαίσιο που το μεγάλο κεφάλαιο προγραμματίζει για όλους τους εργαζόμενους αλλά κατά κύριο λόγο για τους νέους καθώς η οικονομική κρίση θα βαθαίνει όλο και περισσότερο. Έχει ήδη στρωθεί το έδαφος από δεκάδες αντεργατικές παρεμβάσεις όλα τα προηγούμενα χρόνια όπου κυβερνήσεις και ΣΕΒ έχοντας σαν όπλο την τεράστια ανεργία των μνημονιακών χρόνων δημιούργησαν μια καινούργια εργασιακή πραγματικότητα . Σε αυτήν διαμορφώθηκε μια μεγάλη μάζα εργαζομένων, ειδικά νέων, οι οποίοι μπήκαν στην παραγωγή και στην αγορά εργασίας χωρίς να καλύπτονται από κάποια σύμβαση εργασίας, χωρίς να έχουν σταθερή δουλειά, με όρους εργασίας ευμετάβλητους, πολλές φορές χωρίς να έχουν ούτε συνδικαλιστική κάλυψη και εμπειρίες αγώνων ή συνδικαλιστικής δράσης .
Εργαζόμενοι που δεν έχουν κανένα θεμελιωμένο δικαίωμα, που δουλεύουν για μερικές βδομάδες πριν επιστρέψουν στην εφεδρεία του «δουλεμπορικού» που τους νοικιάζει, μέχρι να προκύψει η επόμενη ζήτηση προσωπικού σε άλλον χώρο ή σε άλλον κλάδο. Μόνιμα περιπλανώμενοι στην αβεβαιότητα των προγραμμάτων του ΟΑΕΔ αλλά και της μαύρης εργασίας , εποχικοί εργαζόμενοι σε μια σειρά από κλάδους της βιομηχανίας αλλά και οι στρατιές των συμβασιούχων και επικουρικών που δουλεύουν έχοντας μονίμως πάνω από το κεφάλι τους την απειλή της απόλυσης. Νέοι εργαζόμενοι που δουλεύουν ατέλειωτα ωράρια και άλλοι να περιορίζονται σε ελάχιστες ώρες δουλειάς, στην υποαπασχόληση και σε μισθούς ψίχουλα που δεν φθάνουν ούτε να καλύψουν τις πιο βασικές ζωτικές ανάγκες τους με ανύπαρκτα δικαιώματα και ελπίδες.
Η τραγική κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην αγορά εργασίας αποτυπώνεται ανάγλυφα στην πρόσφατη ετήσια έκθεση του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ, όπου γίνεται λόγος για ντε φάκτο κατάργηση του οκταώρου σε βάρος των αμοιβών και προς όφελος της ευελιξίας.
Ωστόσο, η νέα γενιά εργαζομένων, που σήμερα επιχειρούν να τη ρίξουν σε έναν νέο εργασιακό μεσαίωνα, να την εγκλωβίσουν στις μυλόπετρες της πιο σκληρής ταξικής εκμετάλλευσης, μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο αν η ταξική πτέρυγα του συνδικαλιστικού κινήματος βρει τρόπου και μεθόδους επικοινωνίας μαζί του. Μέχρι τώρα αδυνατεί να το κάνει. Όμως οι πρόσφατες κινητοποιήσεις των ντελιβεράδων αλλά και σε άλλους χώρους της εστίασης δείχνει ότι υπάρχει εκείνη η κρίσιμη μάζα που πάνω της μπορεί να αναπτυχθεί και να αναγεννηθεί ένα σύγχρονο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα.
