ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΤΑΞΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ 8ωρο ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ ΜΑΣ
30ωρο-5μερο ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ/ΕΣ: ΑΝΑΓΚΑΙΟ, ΔΙΚΑΙΟ, ΕΠΙΚΑΙΡΟ
Βρισκόμαστε εν μέσω του τρίτου και πιο επιθετικού καθώς φαίνεται κύματος της πανδημίας του covid19. Το υγειονομικό σύστημα έχει ξεπεράσει τα όρια του, συνάνθρωποι μας νοσηλεύονται διασωληνωμένοι εκτός ΜΕΘ για μέρες, ενώ εκτός από τους χιλιάδες νεκρούς της πανδημίας, έχουμε και ανυπολόγιστες ζημιές σε ανθρώπινες ζωές από τις άλλες νοσηρότητες που έχουν παραμεληθεί εξαιτίας της μετατροπής του ΕΣΥ σε σύστημα μίας νόσου.
Η κυβέρνηση συνεχίζει την ίδια πολιτική διαχείριση από την αρχή της πανδημίας με τα λοκ ντάουν-ακορντεόν και το δόγμα της ατομικής ευθύνης . Κι αυτά για να μη διαταράξουν τα κέρδη των μεγάλων συμφερόντων, για να μην ενισχύσουν το κράτος πρόνοιας. Δεν επέβαλλαν στην εργοδοσία, ένα χρόνο μετά την εμφάνιση της πανδημίας, μέτρα υγιεινής κι ασφάλειας στους χώρους εργασίας, με αυστηρούς ελέγχους από τον ΕΟΔΥ, μεθοδευμένη ιχνηλάτηση, προστασία των εργαζομένων που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες, προστασία του μεροκάματου κάθε εργαζομένου που νοσεί ή είναι σε καραντίνα. Αντί για αυτά παίρνουν μέτρα στην λογική της ατομικής ευθύνης μέσων των self–test, πετώντας όλο το βάρος στους εργαζόμενους, αφήνοντάς μας στο έλεος της εργοδοσίας. Παράλληλα η ανεργία έχει εκτοξευθεί, εκατοντάδες θέσεις εργασίας θα χαθούν ακόμα το επόμενο διάστημα, ενώ με αφορμή τις έκτακτες συνθήκες της πανδημίας σε πολλούς τομείς εργασίας επικρατεί κυριολεκτικά ζούγκλα: απληρωσιά, υπερωρίες, ωράρια λάστιχο. Και η κυβέρνηση σφυρίζει αδιάφορα…
Δεν τους πτοεί ούτε η πανδημία! Η κυβέρνηση συνεχίζει αδιάλλακτα την προώθηση όλης της αντεργατικής της ατζέντας, έχοντας επιβάλει ένα κλίμα αστυνομοκρατίας, καταστολής και διώξεων σε όποιον/α αντιδρά, φίμωσης κι ελέγχου ακόμα και των σόσιαλ μίντια.
Και αυτή τη στιγμή ετοιμάζει την κατάθεση ενός νέου νομοσχεδίου για τα εργασιακά που αλλάζει προς το χειρότερο τις, ήδη διαλυμένες από τα μνημόνια, εργασιακές σχέσεις και τα δικαιώματά μας. Οι βασικές αλλαγές του νομοσχεδίου αφορούν:καθορισμό 10ωρης ημερήσιας εργασίας με ατομική σύμβαση εργαζόμενου-εργοδότη, άρα κατάργηση ουσιαστικά του 8ωρου.Αύξηση των απλήρωτων υπερωριών έναντι αντισταθμίσματος σε ρεπό ή ημέρες αδείας, ηλεκτρονικά μητρώα εργαζομένων και ηλεκτρονικές ψηφοφορίες για τις απεργίες, υποχρέωση στα συνδικάτα για εξασφάλιση παροχής ελάχιστων υπηρεσιών στο ευρύ καταναλωτικό κοινό κατά τη διάρκεια απεργιακών κινητοποιήσεων. Πρόκειται για νομοσχέδιο-δώρο στους μεγαλοεπιχειρηματίες! Ένα προς ένα ό,τι ζητά τόσα χρόνια και καταγράφει στις προτάσεις του ο ΣΕΒ για το εργασιακό πλαίσιο στην Ελλάδα.
Στόχος τους να τσακίσουν κάθε κατάκτηση των εργαζομένων. Να απελευθερώσουν το κεφάλαιο από οποιαδήποτε “υποχρέωση” απέναντι στον εργαζόμενο.
Το σύστημα βυθίζεται στις αντιφάσεις του. Ζούμε σε μια εποχή τεράστιων τεχνολογικών και επιστημονικών δυνατοτήτων: Ας σκεφτούμε μόνο πως μέσα μόλις σ’ένα χρόνο η ανθρωπότητα κατάφερε να δημιουργήσει δεκάδες είδη εμβολίων για τον κορωνοϊό, παρόλαυτά το σύστημα των πατεντών κι η κερδοφορία των πολυεθνικών φαρμακευτικών ομίλων μπαίνουν εμπόδιο στο να φθάσουν άμεσα και με ασφάλεια σε όλους τους ανθρώπους,ειδικά στους πιο φτωχούς, σε όλο τον κόσμο. Το μεγάλο ζήτημα της εποχής μας όμως είναι αυτό του χρόνου εργασίας: Ζούμε σε μια εποχή όπου ο πλούτος συγκεντρώνεται σε όλο και λιγότερα χέρια, πετώντας έξω από τη ζωντανή εργασία εκατομμύρια εργαζομένους. Όταν σήμερα χρειάζονται μόλις 11 ώρες για να παραχθούν όσα σε 40 ώρες το 1950, δε μπορούμε να γυρνάμε το ρολόι ενάμιση αιώνα πίσω.
Μπροστά στην επιθετικότητα της αστικής τάξης, μια τάξης που πασχίζει μέσα σε απανωτές κρίσεις να διατηρήσει τα κέρδη και την εξουσία της απαντάμε με επίθεση.
ΟΥΤΕ ΣΚΕΨΗ ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΕΤΕ ΤΟ 8ωρο.
ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ: 30 ΩΡΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΩΡΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ
Για να ανοίξουν θέσεις εργασίας, να βρούμε δουλειά όλοι οι άνεργοι!
Γιατί μπορούμε να δουλεύουμε λιγότερο και να ζούμε καλύτερα!
Γνωρίζουμε όλοι και όλες τις μεγάλες δυσκολίες που υπάρχουν σήμερα στο συνδικαλιστικό κίνημα. Τα χαμηλά ποσοστά συμμετοχής στα συνδικάτα, την ανυπαρξία σωματείων στους μεγάλους χώρους εργασίας, την αφυδάτωση της συζήτησης και της δραστηριοποίησης των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς. Δέκα χρόνια μνημόνια, κι άλλα τόσα χρόνια επίμονης προσπάθειας της αστικής τάξης να διαβρώσει το συνδικαλιστικό κίνημα δεν είναι λίγα. Όμως η λύση δε βρίσκεται στην παράλυση και την απογοήτευση. Δεν υπάρχει όμως άλλος δρόμος από την οργάνωση, την ταξική αλληλεγγύη και την διεκδίκηση. Τίποτα δεν μας χαρίζεται, όλα με αγώνες κατακτιούνται.
Να τελειώνουμε με τη σαπίλα του εργοδοτικού συνδικαλισμού, με τους γραφειοκράτες, τους προνομιούχους, τους διαπλεκόμενους της ΓΣΕΕ που πουλάνε συνδικαλισμό στις πλάτες μας, βρωμίζοντας την ίδια της έννοια του συνδικαλισμού. Αυτοί υπηρετούν την ατζέντα του Συνδέσμου Εφοπλιστών και Βιομηχανών, είναι απέναντι μας. Για αυτό και δεν οργανώνουν καμία απάντηση απέναντι στο νομοσχέδιο Χατζηδάκη. Δεν θέλουν καμία ουσιαστική αντίδραση γι’ αυτό και αποφασίζουν τον εορτασμό της πρωτομαγιάς στις 4 Μάη μαζί με την κυβέρνηση.
Ο συνδικαλισμός πρέπει να αναγεννηθεί από εμάς τους ίδιους. Να αντλήσουμε δύναμη από τις αντιστάσεις και τους αγώνες που αναπτύσσονται τα τελευταία χρόνια, να υπερβούμε τις παθογένειες του κομματικού συνδικαλισμού και των μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων που κρατούν πίσω την ίδια τη δράση των συνδικάτων και των εργαζομένων.
Με ενωτική δράση, ταξική ανεξαρτησία, με δημοκρατία στα συνδικάτα και αποφάσεις από εμάς τους ίδιους και τις συνελεύσεις μας, με δημοκρατικό συντονισμό και οργάνωση των διεκδικήσεων από τα όργανα των εργαζομένων. Σ’ αυτήν την κατεύθυνση χρειάζεται να χτυπήσουν από κοινού όλοι οι αγωνιστές, όλα τα αγωνιστικά ρεύματα που αναζητούν την ανασυγκρότηση του μαζικού κινήματος.
Το κρίσιμο είναι αυτήν την περίοδο να καταφέρουν να συσπειρωθούν όσο το δυνατόν περισσότερες ταξικές δυνάμεις που θα σηκώσουν την παντιέρα των εργατικών διεκδικήσεων. Είναι τεράστια η ευθύνη που έχουν οι ταξικοί συνδικαλιστές και τα ταξικά ρεύματα του εργατικού κινήματος ώστε να κινηθούν συντονισμένα, με συνεργασία και κοινή δράση, για να γίνουν βήματα ανασυγκρότησης του συνδικαλιστικού κινήματος. Δεν είναι καιρός για κατακερματισμό και κομματική περιχαράκωση.
Εν όψει και της πρωτομαγιάς και του νέου αντεργατικού νομοσχεδίου χρειάζεται να γίνουν συσκέψεις και συνελεύσεις στους χώρους δουλειάς, να παγώσουμε την παραγωγή για να μην περάσει ο νέος νόμος.
Στις 6 Μάη τιμάμε ταξικά και απεργιακά την πρωτομαγιά αλλά δείχνουμε και την πρώτη αντίδραση μας απέναντι στον νέο νόμο. Τώρα χρειάζεται όλα τα αγωνιστικά συνδικάτα και σωματεία να πραγματοποιήσουν κοινή συγκέντρωση με ένα ταξικό πρόγραμμα δείχνοντας ότι μπορεί να υπάρξει ένα διακριτό αγωνιστικό ρεύμα συνδικάτων στο συνδικαλιστικό κίνημα. Με ενιαία πορεία όσων κινηθούν αγωνιστικά.
6 ΜΑΗ ΤΑΞΙΚΟΣ ΑΠΕΡΓΙΑΚΟΣ ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ
ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΤΑΤΕΘΕΙ Ο ΝΟΜΟΣ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ ΓΙΑ ΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ
ΟΥΤΕ 10ωρο-ΟΥΤΕ 12ωρο
5μερο-6ωρο-30ωρο για ΟΛΟΥΣ/ΕΣ
ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΗΣΗΣ
ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ-ΜΑΖΙΚΕΣ ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ
ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ-ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ
ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΛΥΣΕΩΝ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ
ΕΠΙΔΟΜΑ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ/ΕΣ
ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΟΥ ΕΣΥ-ΜΕΤΡΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΜΑΣ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ
ΜΑΖΙΚΕΣ ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ ΥΓΕΙΩΝΟΜΙΚΩΝ
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ-ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ
