Η απεργία στις 4 Φλεβάρη είναι μια ευκαιρία για το εργατικό κίνημα να ανατρέψει τη ρότα που έχει πάρει μέχρι τώρα η μάχη ενάντια στο ασφαλιστικό έκτρωμα Κατρούγκαλου.
Η κυβέρνηση με επικοινωνιακή μαεστρία προσπαθεί να αποπροσανατολίσει τους εργαζομένους, αλλά και τους μικρομεσαίους, ότι το ασφαλιστικό νομοσχέδιο πλήττει μόνο τους μεγαλοδικηγόρους, τους μηχανικούς και τους βολεμένους μεγαλοαγρότες. Καλλιεργεί τον κοινωνικό αυτοματισμό προσπαθώντας να διασπάσει τον αγώνα.
Οι εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι πρέπει να αντιπαλέψουν την προσπάθεια που γίνεται από την κυβέρνηση και τα ΜΜΕ, να βάλουν ψεύτικες διαχωριστικές γραμμές για να διασπάσουν τον αγώνα.
Η απεργία της Πέμπτης μπορεί να αποτελέσει ένα νέο ξεκίνημα, να είναι η απαρχή μιας νέας μεγάλης ανόδου του εργατικού κινήματος, αρχή κοινών αγώνων και μετωπικής συμμαχίας με τα άλλα στρώματα του εργαζόμενου λαού, που θα δώσει ελπίδες νίκης.
Ήδη από τους τόπους δουλειάς σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα διακρίνεται μια ενισχυμένη τάση συμμετοχής στην απεργία και τη διαδήλωση. Φαίνεται ότι θα υπάρχει μεγαλύτερη συμμετοχή από τις δυο προηγούμενες απεργίες. Αυτά τα ελπιδοφόρα σημάδια στις ώρες που απομένουν, οι δυνάμεις του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος θα πρέπει να τις ενισχύσουν παραπέρα.
Ζητούμενο βέβαια παραμένει η κλιμάκωση και η προοπτική του αγώνα. Αυτό δεν μπορεί να διασφαλιστεί από τις ηγεσίες των ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ.
Είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαία μια νέα εργατική ενότητα δράσης ταξικών αγωνιστικών σωματείων, συνδικάτων, ομοσπονδιών κλάδων, σωματείων συνταξιούχων, επιτροπών αγώνα στις γειτονιές κλπ. ενάντια στο ασφαλιστικό τερατούργημα, ένα νέο κέντρο αγώνα που θα συνενώσει όλες τις αντιστάσεις και θα διεκδικήσει την πρώτη νίκη για το εργατικό και λαϊκό κίνημα.
Ν.Γ.
