Η γήινη περπατησιά του φίλου, συναδέλφου στο αναπηρικό κίνημα και για δεκαετίες αγωνιστή της Αριστεράς, Χρήστου Καραγκιόζη, δεν άφησε το αποτύπωμά της στη χθεσινή μεγάλη συγκέντρωση στην οδό Εγνατίας και Βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη.
Ο Χρήστος Καραγκιόζης, παιδί λαϊκής οικογένειας μεγάλωσε και δεν αποχωρίστηκε ποτέ την «μάνα» Θεσσαλονίκη. Από την σπουδάζουσα ήταν γνωστός στα αμφιθέατρα της Γεωπονικής για το ενωτικό του πνεύμα. Ενωτικό πνεύμα έως την τελευταία πνοή που άφησε πριν ένα μήνα.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ήταν στις γραμμές του αναπηρικού κινήματος και των χρονίως πασχόντων. Τα λόγια συναδέλφων αναπήρων στο τραπέζι του μνημόσυνου ηχούν ακόμα: «Έφυγε ο Χρήστος, που ένωνε τους χρόνια πάσχοντες και προπορεύονταν στις διαμαρτυρίες ενάντια στους διοικητές των νοσοκομείων και σε κάθε δημόσια αρχή κάθε φορά που κινδύνευαν οι ζωές μας. Ο λόγος του μελετημένος με επιχειρήματα. Μπροστά ο Χρήστος πίσω εμείς».
Αυτός ήταν ο Χρήστος, που τη δεκαετία του 1990 τάχθηκε με το «Δεν θα υπακούσουμε» και την «ομάδα» του Γιώργου Γράψα, παραμένοντας, έως το τέλος, σεμνά με όλη του την ψυχή στις γραμμές της κομμουνιστικής Αριστεράς.
Κοντά στα 17 χρόνια, στο χώρο των αιμοκαθαρόμενων και μεταμοσχευμένων νεφροπαθών, έδωσε, από τη θέση της Προεδρίας του Συλλόγου Νεφροπαθών Θεσσαλονίκης και της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Νεφροπαθών, όλες του τις δυνάμεις στους αγώνες των αναπήρων για να σωθεί το όποιο κοινωνικό κράτος είχε απομείνει τα τελευταία χρόνια. Δρούσε στο παρόν, το πολύτιμο παρόν για αυτούς που η ζωή τους κρέμεται από μια κλωστή, προσπαθώντας να κινήσει τους ανθρώπους για τα μικρά και τα καθημερινά. Πάντοτε στη μάχη για την ποιότητα των φίλτρων αιμοκάθαρσης στα νοσοκομεία της χώρας και τη διάδοση των ιδεών της δωρεάς οργάνων για να σταματήσει η χώρα μας να είναι ουραγός στο θέμα των μεταμοσχεύσεων. Το μυαλό του όμως κοίταζε στην αταξική κοινωνία που μάχονταν από τα νιάτα του.
Τον Χρήστο θα τον θυμόμαστε εκεί, στο γραφείο του Συλλόγου Νεφροπαθών να συμβουλεύει και να εμψυχώνει κάθε νέο αιμοκαθαρόμενο νεφροπαθή να ξεπεράσει το φόβο του και να κινήσει ένα νέο ταξίδι στη ζωή.
Θα θυμάμαι πάντα την αγαπημένη σύντροφο της ζωής του Αναστασία που με την ίδια τόλμη μου είπε: «Ο Χρήστος πάνω απ’ όλα γεννήθηκε κομμουνιστής και κομμουνιστής πέθανε».
Στη μνήμη του Χρήστου Καραγκιόζη του ανθρώπου της προσφοράς στην κοινωνία και στον συνάνθρωπο.
