Μετά το χθεσινό μπαράζ των αρνητικών δημοσιευμάτων για το Νοσοκομείο Αγρινίου και την επικοινωνιακή διαχείριση κάποιων, κάθομαι και κάνω ορισμένες σκέψεις και προσπαθώ να δώσω απαντήσεις σε κάποια ερωτήματα που με βασανίζουν.
Πως να νιώθει άραγε ο πνευμονολόγος μας Νίκος Παππάς που νοσηλεύτηκε για πάνω από ένα μήνα στη ΜΕΘ του πανεπιστημιακού της Πάτρας από τη νόσο covid 19 και παρότι είδε το χάρο με τα μάτια του μόλις έγιανε αντί να κάτσει σπίτι του ή έστω στα μετόπισθεν ρίχτηκε αμέσως στη μάχη της νόσου προβάλλοντας ένα θετικό υπόδειγμα επαγγελματία υγείας αλλά κυρίως ανθρώπου;
Πως να νιώθει ο συμβασιούχος παθολόγος μας Πάνος Ζώτος που παράτησε το ιατρείο του και έπεσε από τη πρώτη στιγμή στη μάχη αυτή προκειμένου να οργανώσει με το καλύτερο δυνατό τρόπο την κλινική covid και παρότι η σύμβαση του έχει λήξει εδώ και μέρες και τον έχουν απλήρωτο ακόμη, είναι εδώ δίνοντας το παρόν κάθε μέρα;
Πως να νιώθουν οι υπόλοιποι παθολόγοι μας που τρέχουν καθημερινά ανάμεσα σε δυο κλινικές και στα επείγοντα;
Πως να νιώθουν οι φυσικοθεραπευτές μας και οι ακτινολόγοι τεχνολόγοι μας που έμπαιναν κάθε μέρα στη κλινική αυτή προσφέροντας τις υπηρεσίες τους αγόγγυστα;
Πως να νιώθουν οι στυλοβάτες της κλινικής αυτής, τα γλυκά αυτά πλάσματα οι επικουρικοί νοσηλευτές μας, που παρότι δουλεύουν με σύμβαση διετή και σε λίγους μήνες θα πεταχτούν σαν τη τρίχα από το ζυμάρι έξω από το σύστημα Υγείας δίνουν το καλύτερο εαυτό τους;
Πως να νιώθουν οι τραυματιοφορείς και οι καθαρίστριες που μπαινοβγαίνουν εκεί μέσα κάθε μέρα;
Η μόνη απάντηση που μου έρχεται αβίαστα είναι μια: Αδικία.
Όλος ο κόπος τους, η καθημερινή τους προσπάθεια, το έργο τους εξαφανίζεται μεμιάς σαν μην έγινε ποτέ και τίποτα. Και όμως, χάρις σε όλους αυτούς και σε συνθήκες πρωτόγνωρες, άγνωστες για όλους μας με τις δεξιότητες τους και με τα μέσα που είχαν κατάφεραν όχι μόνο να περιθάλψουν εκατοντάδες ασθενείς μέσα σε έξι μήνες αλλά το κυριότερο να τους βγάλουν σε ποσοστό πάνω από 90% ζωντανούς στέλνοντας τους κοντά στα αγαπημένα τους πρόσωπα. Αλλά για όλους αυτούς δεν θα μιλήσει κανείς. Πριν λοιπόν ρίξουμε το ανάθεμα στο νοσοκομείο μας ας τα σκεφτούμε όλα αυτά έχοντας κατά νου ότι δεν είναι όλα μαύρα ή άσπρα στη ζωή.
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ της Πρωτοβουλίας για μια Δημόσια Υγεία
Ας μην δηλώνουν άγνοια Υπ. Υγείας και 6η ΥΠΕ για τη θνητότητα στη ΜΕΘ Αγρινίου
Η στατιστική του θανάτου που ήρθε στο φως της δημοσιότητας από ρεπορτάζ τοπικού site της πόλης του Αγρινίου (agriniopress.gr) και αφορά το 100% θνητότητας των ασθενών της ΜΕΘ covid του νοσοκομείου Αγρινίου είναι φυσικό να προκαλέσει αντιδράσεις τόσο στην πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας, όσο και στη διοίκηση της 6ης ΥΠΕ.
Μόνο που οι αντιδράσεις τους έρχονται πολύ καθυστερημένα και προσπαθούν να ρίξουν το μπαλάκι των ευθυνών με βάση την ανακοίνωσή τους, αποκλειστικά στο πρόσωπο του διοικητή του εν λόγω νοσοκομείου.
Είναι γνωστό τουλάχιστον στον κόσμο των υγειονομικών ότι όλες οι κλίνες ΜΕΘ και η διαχείριση τους ανά την επικράτεια γίνεται από το ΕΚΑΒ όπου και δηλώνονται.
Κάθε στοιχείο που αφορά λοιπόν αυτές τις κλίνες είναι διαθέσιμο εξ αρχής και σε γνώση της ηγεσίας του υπουργείου Υγείας.
Αν πραγματικά ανησυχούσαν με τα τραγικά δεδομένα που έβλεπαν γιατί δεν αντέδρασαν νωρίτερα κάνοντας τις απαιτούμενες και προβλεπόμενες ενέργειες;
Είναι χαρακτηριστικό το δημοσίευμα άλλου τοπικού site (agriniotimes.gr) της πόλης του Αγρινίου από τις 10 Φεβρουαρίου καθώς και στις 2 Μαρτίου όπου έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου και έβαζε από τότε το θέμα του τραγικού ποσοστού της θνητότητας στη ΜΕΘ του συγκεκριμένου νοσοκομείου αλλά κανένας δεν ένιωσε την ανάγκη τότε ούτε να απαντήσει ούτε πολύ περισσότερο να ασχοληθεί με το πρόβλημα.
Τέλος το αίτημα του νοσοκομείου Αγρινίου προς το υπουργείο Υγείας για την πλήρωση μιας κενής θέσης με μόνιμο ιατρό επιμελητή Α εξειδικευμένο στην εντατικολογία μετατράπηκε από τη μεριά του Υπουργείου ελαφρά τη καρδία σε επιμελητή Β, θέση στην οποία ο ιατρός δεν απαιτείται να έχει εξειδίκευση στην εντατικολογία. Και όλα αυτά να συμβαίνουν εν μέσω πανδημίας!
Ας αφήσουν λοιπόν τις δήθεν ανησυχίες τους και ας αναλάβουν αυτοί πρώτα τις ευθύνες που τους αναλογούν
