Τι είναι μεσαία τάξη; Να καταφέρνουμε να ζούμε αντέχοντας τα χρέη; Να έχουμε ένα πιάτο φαΐ; Να έχουμε ένα συμπαθητικό μεταχειρισμένο αυτοκίνητο; Να έχουμε μήπως τα μέσα παραγωγής όπως προτείνει ιστοσελίδα που μεταφέρει το σχετικό άρθρο στα ελληνικά; Ή μήπως είναι απλώς ένα συναίσθημα – το συναίσθημα του να ανήκεις στη μεσαία τάξη; Μεγάλο μπέρδεμα.
Αποδίδοντας στην ελληνική γλώσσα σχετική έρευνα του CNN* η συντάκτρια – επιμελήτρια του άρθρου που θέλουμε να σχολιάσουμε συμπεραίνει από τις απαντήσεις των ερωτηθέντων ότι «μεσαία τάξη» για εκείνους σημαίνει ένας καλός γάμος, μια δουλειά, ένα μεταχειρισμένο ΙΧ. Είναι να απορεί κανείς διαβάζοντας τις τρεις αυτές φράσεις. Αυτό έχει στο μυαλό του ένας άνθρωπος όταν σκέφτεται τη μεσαία τάξη;
Στην αρχή του άρθρου παρατίθεται ο σχετικός ορισμός ώστε να μη μείνει κανένα περιθώριο να υποθέσει κανείς ότι έχει γίνει κάποια παρανόηση: «Η μεσαία ή αστική τάξη είναι αυτή που στον καπιταλισμό κατέχει τα μέσα παραγωγής και βρίσκεται ανάμεσα στην ανώτερη κοινωνική και την εργατική». Αυτή η φράση, όπως φαίνεται, φτιάχτηκε βάζοντας στο μίξερ τον ορισμό που συναντά κανείς στη Wikipedia με λίγο Μαρξ πειράζοντας τους προσδιορισμούς των κοινωνικών κατηγοριών.
Στο σημείο αυτό παρατηρούμε ότι έστω και άθελά της η συντάκτρια παραδέχεται την ύπαρξη τάξεων στο κοινωνικό σύστημα και όχι μόνο αυτό: αναγνωρίζει και αναφέρεται στην ύπαρξη εργατικής τάξης. Ο ορισμός βέβαια είναι προσθήκη της εγχώριας συντάκτριας και δεν υπάρχει πουθενά στο πρωτότυπο άρθρο.
Ας αφήσουμε όμως τα πράγματα να μιλήσουν από μόνα τους:
Οι υπότιτλοι στις προσωπικές μαρτυρίες μαρτυρούν αυτό που φανταζόμαστε ότι θα ακολουθήσει:
«Τα κάνουμε όλα μόνοι μας, χωρίς βοήθεια» ο ένας, «Ζούμε με τα μέσα που έχουμε» ο άλλος, «Άγχος και αβεβαιότητα» ο τρίτος, «Δεν αισθάνομαι να πιέζομαι» ο παράλλος.
Δεν ξεχνάμε ότι η έρευνα λαμβάνει χώρα στην Αμερική και οι ερωτηθέντες κατοικούν στις Η.Π.Α.
Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι σύμφωνα με τη σχετική αρθρογραφία του αμερικανικού ιστότοπου, υπάρχουν αρκετά κριτήρια με βάση τα οποία γίνεται η κατάταξη στη μεσαία τάξη όπως το εισόδημα, ο πλούτος, η κατανάλωση κλπ.
Μεσαία τάξη με την ευρεία έννοια υποστηρίζει μια άποψη είναι ό,τι απομένει αν αφαιρέσεις το 20% των φτωχότερων και το 20% των πλουσιότερων.
Μια πιο «στενή» προσέγγιση κατατάσσει στη μεσαία τάξη όσους έχουν ετήσιο εισόδημα από US $ 46.960 έως US $ 140.900 (σ.σ. με δείκτη μια τετραμελή οικογένεια).
Στο άρθρο που μας αφορά, δεν διευκρινίζεται με ποιο κριτήριο οι άνθρωποι αυτοί κατατάχθηκαν και παρουσιάζονται ως μέλη της μεσαίας τάξης. Δεδομένου ότι δεν αναφέρεται κανένα στοιχείο για την οικονομική τους κατάσταση (εισόδημα, περιουσία, δαπάνες κτλ.) εντοπίζουμε μια σημαντική πιθανότητα αυθαιρεσίας στα πλαίσια του αυτοπροσδιορισμού που υποθέτουμε ότι υπήρξε το κριτήριο για τον χαρακτηρισμό των μελών της έρευνας ως εκπροσώπων της «μεσαίας τάξης».
Ας αφήσουμε όμως τους ίδιους τους ζωντανούς ανθρώπους να τοποθετηθούν:
Η 37χρονη Κόνι Ουάιτ από το Τενεσί είναι παντρεμένη και μαζί με τον άνδρα της έχει εταιρεία καθαρισμού.
«Μεσαία τάξη, για μένα, σημαίνει πως κάνω κάτι με το δικό μου τρόπο, χωρίς βοήθεια. Νιώθω ότι μέσα σε αυτή μπορώ να χαλαρώσω λίγο (σ.σ. !) , ότι μπορώ να εξοικονομήσω για τη συνταξιοδότηση ακόμα και αν φοβάμαι ότι αυτές οι μέρες έχουν περάσει», αναφέρει και συνεχίζει:
«Αισθάνομαι ότι πρέπει να είμαστε μεσαία τάξη. Είμαστε σε θέση να πληρώσουμε τους λογαριασμούς μας (σ.σ. !!) και δεν έχουμε πολλά χρέη. Εχουμε ασφάλιση (σ.σ. !!!). Από τη μία αισθανόμαστε πως είμαστε τυχεροί, αλλά από την άλλη πιστεύω ότι ποτέ δεν θα πάμε μπροστά. Δεν μας μένει τίποτα στο τέλος του μήνα (σ.σ. !!!!)».
Ο 61χρονος από το Τέξας Τζόζεφ Βάργκας είναι υπάλληλος στο Ταχυδρομείο και έχει τρία παιδιά.
«Τα αυτοκίνητά μας είναι αξιόπιστα και αποτελεσματικά αν και είναι ελαφρώς μεταχειρισμένα. Ο τρόπος ζωής μας δεν περιλαμβάνει την τελευταία λέξη της μόδας και αποτελείται από προϊόντα χαμηλού κόστους», λέει. «Περιλαμβάνει όμως σημαντικό αριθμό εκδηλώσεων που είτε κοστίζουν λίγο είτε είναι δωρεάν. Η υποθήκη μας δεν ξεπερνά το 15% του εισοδήματός μας.
«Μεσαία τάξη σημαίνει να ζεις στο σπίτι σου, αλλά να το έχεις βάλει υποθήκη», λέει ο 41χρονος Σαμ Γουέλκ. Ο δάσκαλος Αγγλικών τονίζει πως έχει τη δυνατότητα να πληρώνει δραστηριότητες των παιδιών του αλλά όχι όλες και πάντα σκεπτόμενος τα χρήματα που μπορεί να διαθέσει.
«Μπορείς να αγοράσεις αυτοκίνητο, αλλά αυτό θα είναι μεταχειρισμένο και θα το πληρώνεις για μερικά ακόμα χρόνια. Αυτό δεν το έχεις ως αρχή αλλά το κάνεις επειδή μόνο έτσι μπορείς να το αντέξεις», επισημαίνει και συνεχίζει:
«Δεν είμαστε πλούσιοι, ούτε φτωχοί. Κάνω τη δουλειά μου, την οποία αγαπώ. Εχω το σπίτι μου, που είναι όμορφο. Εχω δύο παιδιά και έναν σταθερό γάμο. Ολα αυτά μοιάζουν με μεσαία τάξη».
Ο Γουέντι Ο’ Κόνορ είναι βιβλιοθηκονόμος και είναι ένας ακόμα πολίτης της μεσαίας τάξης (σ.σ.;!). Η μεσαία τάξη γι’ αυτόν είναι ένα συναίσθημα, και όχι ένα ποσό σε δολάρια. «Μεσαία τάξη σημαίνει ότι δεν αισθάνομαι πίεση κάθε φορά που το φυσικό αέριο και τα είδη παντοπωλείου ανεβαίνουν. Απλά καμιά φορά νιώθω πως έχω κολλήσει στη μέση (σ.σ. πετυχημένο λογοπαίγνιο). Μπορούμε να βάλουμε ένα πιάτο φαγητό στο τραπέζι» (σ.σ. μοιάζει μεσαία τάξη!), αναφέρει και διερωτάται «αν θα έχουμε αρκετά για συνταξιοδότηση, κολέγιο, διακοπές ή μαθήματα χορού για την κόρη μας».
Ε.Κ.
Διαβάστε το πρωτότυπο εδώ:
http://money.cnn.com/gallery/news/economy/2015/05/28/middle-class-americans/index.html
Και σχετικό άρθρο: http://money.cnn.com/infographic/economy/what-is-middle-class-anyway/
