Ο Λουίτζι Μαντζιόνε, ο άνδρας που κατηγορείται για την δολοφονία του διευθύνοντος συμβούλου (CEO) της UnitedHealthcare, Μπράιαν Τόμσον, απειλείται από το ομοσπονδιακό δικαστήριο των ΗΠΑ, με την επιβολή της θανατικής ποινής, όπως ανακοίνωσε την Τρίτη 1η Απριλίου, η γενική εισαγγελέας Πάμελα Μπόντι. Την ίδια στιγμή ο Μαντζιόνε, αντιμέτωπος συνολικά με 11 κατηγορίες, δικάζεται εκτός του ομοσπονδιακού και από πολιτειακό δικαστήριο, του οποίου η μέγιστη ποινή είναι η ισόβια κάθειρξη.
Το κατηγορητήριο της θανατικής ποινής με το οποίο έρχεται αντιμέτωπος ο Μαντζιόνε, εκφράζει την ειδική βούληση του κράτους των ΗΠΑ να τιμωρήσει αυστηρά την δολοφονία ενός CEO μιας εταιρίας, που αντιπροσωπεύει, όσο λίγες, ένα καταστατικό στοιχείο του αμερικάνικου καπιταλισμού. Την έλλειψη οποιαδήποτε μορφής κοινωνικού κράτους, στον τομέα της υγείας, και έναν ευρύτερο κυνισμό που θα μπορούσε να αποκρυσταλλωθεί στο εξής μότο: «Κινδυνεύει η ζωή σου και δεν έχεις χρήματα; Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι για αυτό».
Οι ΗΠΑ είναι το μόνο «ανεπτυγμένο» κράτος στον πλανήτη που δεν υπάρχει καθολικό σύστημα υγείας και οι κρατικές δομές καλύπτουν, πάντα υπό προϋποθέσεις, τους άνω των 65, και άτομα με αναπηρίες η σε πολύ οριακή κατάσταση επιβίωσης. Οι βασικοί πάροχοι υπηρεσιών υγείας είναι κερδοσκοπικές ασφαλιστικές εταιρίες, οι οποίες κυριαρχούν στην αγορά με μονοπωλιακούς όρους. Ταυτόχρονα η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού εξαρτάται από το αν διαθέτει τους απαραίτητους χρηματικούς πόρους για να πληρώσει ιδιωτική ασφάλιση και σε περίπτωση που υπάρξει πρόβλημα υγείας, στο πόσο βαθιά προαιρούνται να βάλουν το χέρι στην τσέπη εταιρίες όπως η UnitedHealthcare (με 371 δισεκατομμύρια δολάρια έσοδα το 2023).
Το αποτέλεσμα της συγκεκριμένης συνθήκης είναι ασθενείς να αφήνονται στην τύχη τους, είτε επειδή δεν μπορούν να καλύψουν τα ασφάλιστρα, είτε επειδή οι ασφαλιστικές «κρίνουν και αποφασίζουν» ότι η θεραπεία τους υπερβαίνει το προβλεπόμενο κόστος. Πολλοί αποφεύγουν να κάνουν έστω και στοιχειώδεις εξετάσεις καθώς ακόμα και η προφανής πρόληψη ενδέχεται να κοστίσει ακριβά. Για να μην μιλήσουμε για όσους καταφέρουν τελικά να προβούν στις αναγκαίες θεραπείες αλλά καταστρέφονται οικονομικά η χρεώνονται μέχρι τα μπούνια (ο ετήσιος αριθμός των πολιτών που κηρύσσουν πτώχευση λόγω ιατρικών εξόδων είναι 650.000).
Έπειτα από την δολοφονία του Τόμσον και την σύλληψη του Μαντζιόνε, εκφράστηκε ένα κύμα υποστήριξης στον τελευταίο, καθώς πολλοί Αμερικάνοι είδαν στο πρόσωπο του έναν «Ρομπέν των δασών», που πήρε εκδίκηση για λογαριασμό τους, επιβάλλοντας κάποια μορφή δικαιοσύνης. Η συμπαράσταση στον Μαντζιόνε, περιλάμβανε διάφορες μορφές, από μικρές διαδηλώσεις, τραγούδια και memes μέχρι διαδικτυακές αναρτήσεις υποστήριξης. Το κύριο σλόγκαν που κυριάρχησε, και διαδόθηκε ευρέως, ήταν «σε αυτό το σπίτι ο Λουίτζι είναι αθώος». Έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα μεγάλου βεληνεκούς, όπως οι New York Times, σταμάτησαν να αναπαράγουν το πρόσωπο του για να μην επεκταθεί οποιαδήποτε ταύτιση μαζί του.
Ωστόσο, το κρίσιμο σημείο, που δεν είναι αποκομμένο από τις εκδηλώσεις συμπαράστασης, ήταν το άνοιγμα μιας ευρύτερης, επί της ουσίας πολιτικής συζήτησης, με ταξικά χαρακτηριστικά, για την άθλια κατάσταση που βρίσκεται το γενικότερο σύστημα υγείας των ΗΠΑ και τον ρόλο που οι ασφαλιστικές εταιρίες έχουν σε αυτό. Ιστορίες καθημερινών ανθρώπων κατέκλυσαν τα κοινωνικά δίκτυα και καθένας εξιστορούσε την δική του προσωπική ιστορία για το πως έγινε αντικείμενο εκμετάλλευσης από τις ασφαλιστικές. Ένα μεγάλο κομμάτι της αμερικάνικης κοινωνίας, που περιλαμβάνει από καρκινοπαθείς, που οι ασφαλιστικές τους σταμάτησαν την θεραπεία, μέχρι επείγοντα περιστατικά που τους καθυστέρησαν το αναγκαίο χειρουργείο, εξέφρασε με τον δικό του τρόπο την απόγνωση και την οργή για την διαρκή περιφρόνηση που υφίσταται, καθώς και το αίτημα για κοινωνική δικαιοσύνη. Εξάλλου δεν υπάρχει, μη πλούσιος, Αμερικάνος που δεν έχει βιώσει αρνητικά διαπραγματεύσεις με ασφαλιστικές εταιρείες, καθώς και αρνούμενες απαιτήσεις αποζημίωσης εκ μέρους των τελευταίων.
Στο κεντρικό πολιτικό επίπεδο, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τις εκλογές του 2024, το θέμα της υγείας και των ιδιωτικών ασφαλίσεων δεν συζητιέται καθόλου (να σημειώσουμε ότι ασφαλιστικές και φαρμακευτικές εταιρίες δαπανούν κάθε χρόνο εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια σε λόμπινγκ και δωρεές σε κόμματα). Μετά την δολοφονία του Τόμσον το πολιτικό σύστημα εστίασε στο ίδιο το γεγονός με τον Τραμπ να τονίζει το δόγμα νόμος και τάξη, όπως φάνηκε με την πρόταση της εισαγγελίας, και τους Δημοκρατικούς να «καταδικάζουν την βία», δίχως να θιχτεί πουθενά, ούτε στο ελάχιστο, το γενικότερο πλαίσιο πάνω στο οποίο συνέβη το συγκεκριμένο γεγονός ατομικής βίας .
Η δολοφονία του CEO της UnitedHealthcare ξεδίπλωσε στην δημόσια σφαίρα τις εξοργιστικές αντιθέσεις που υπάρχουν μεταξύ των κερδοσκοπικών ασφαλιστικών εταιριών και της κοινωνικής πλειοψηφίας, η οποία δεν μπορεί να διανοηθεί ούτε να αρρωστήσει. Αυτό το δημόσιο άνοιγμα των αντιθέσεων είναι το «θανάσιμο αμάρτημα» για το σύστημα του «αμερικανικού ονείρου» και μαζί με τον Μαντζιόνε, πρέπει να πεθάνει.
