– Καλημέρα, ήρθα για την θέση του βοηθού λογιστή.
– Μάλιστα. Κάτσε, τι είσαι διατεθειμένος να κάνεις;
– Τι εννοείται; Έχω τελειώσει την ΑΣΟΕΕ, έχω κάνει μεταπτυχιακό και γνωρίζω άπταιστα Αγγλικά και Γερμανικά.
-Δεν σε ρώτησα αυτό. Τι μου τα αράδιασες όλα αυτά τα μεταπτυχιακά και τα διδακτορικά; Για να με εντυπωσιάσεις; Αυτοί που τα κάνουν δεν έχουν όρεξη για δουλειά. Αυτό μου λέει η πείρα μου εμένα…
-Συγγνώμη, δεν κατάλαβα. Πείτε εσείς: Τι άλλο θέλετε να κάνω;
-Τώρα μιλάς σωστά.
-Λοιπόν, ξεκινάμε δουλειά στις 8, αρχίζεις κάνοντας ταξινόμηση της αλληλογραφίας, ηλεκτρονικής και της έντυπης κατά θέμα και τα πηγαίνεις στα γραφεία τους στα αντίστοιχα τμήματα.
-Μα….
-Δεν τελείωσα, βιάζεσαι βλέπω.
-Μετά πας στην κουζίνα και φτιάχνεις ένα εσπρέσο φρέντο για μένα, έναν ελληνικό στον οικονομικό διευθυντή και ένα φραπέ στον διευθυντή πωλήσεων…
-Α ωραία, και μετά πάω στο λογιστήριο;
-Όταν λέω εγώ ότι βιάζεσαι… Όχι! Κάνεις διάλειμμα δυο ωρών και ξανάρχεσαι στις 11.
-Μα τι να κάνω περιμένοντας δυο ώρες;
-Παιδί μου την θέλεις την δουλειά; Τότε σε χρειαζόμαστε
-Καλά…
-Λοιπόν στις 11 θα έρθεις και θα αντικαταστήσεις τον σεκιούριτι στην είσοδο. Δεν περνάει κανείς αν δεν ρωτήσεις που πάει! Κατανοητό;
– Κύριε, μάλλον λάθος καταλάβατε. Εγώ για την θέση του βοηθού λογιστή ήρθα.
-Τι μου λες; Επόμενος…
-Καλά συγγνώμη. Δεν ήθελα να σας προσβάλω την έχω ανάγκη αυτή τη δουλειά, ενάμιση χρόνο ψάχνω από τότε που πήρα το πτυχίο.
-Πάμε παρακάτω. Αλλά από εδώ και στο εξής θα μου απαντάς με ένα ναι ή όχι, δεν έχω χρόνο.
-Μάλιστα…
-Λοιπόν, μέχρι τις 1μμ θα είσαι στην πόρτα , μετά θα κάτσεις στον υπολογιστή να περνάς τιμολόγια στο λογιστήριο μέχρι τις 3μμ, θα κάνεις διάλλειμα και στις 5 θα πας στην αποθήκη να σκανάρεις διάφορα barcode που θα σου πει ο αποθηκάριος μέχρι τις 7μμ . Μετά θα φύγεις και την άλλη μέρα το πρωί θα σου πούμε πότε θα σε χρειαστούμε πάλι.
-Να ρωτήσω κάτι κύριε, δηλαδή, πόσες ώρες θα δουλεύω;
– 8 φυσικά, εμείς εδώ το σεβόμαστε το οκτάωρο, μόνο που θα το κάνεις σύμφωνα με τις ανάγκες της εταιρίας.
-Δηλαδή;
-Να, κάποιες μέρες θα δουλεύεις 4 ώρες και θα μας χρωστάς τις άλλες 4, κάποιες άλλες θα δουλεύεις 10 και θα σου χρωστάμε εμείς 2, αλλά αφού μας χρωστάς εσύ 4 θα μας χρωστάς ακόμα 2. Όταν η δουλειά είναι στο φόρτε της θα δουλεύουμε όσο χρειάζεται, δεν έχουμε ωράριο αλλά ότι παραπάνω ώρες γίνουν μην στενοχωριέσαι θα στα δίνουμε σε ρεπό.
-Μα όπως μου είπατε τους χρόνους για την πρώτη μέρα θα έχει πάει 7 το απόγευμα και εγώ θα είμαι ακόμα εκεί.
– Και τι θέλεις να κάνω; Αυτό το χρονικό διάστημα θα σε χρειαζόμαστε εκείνη την μέρα, πήγαινε σπίτι σου και έλα ξανά.
-Μένω στο Καματερό κύριε, πως θα έρχομαι στην Μεσογείων;
-Πρόβλημα σου. Τη θέλεις τη δουλειά; Ναι ή όχι;
-Συνεχίζω, κάθε Σάββατο που έρχονται τα φορτηγά από το εργοστάσιο θα βοηθάς στην καταγραφή των παραστατικών, και θα βάζεις και ένα χεράκι στο ξεφόρτωμα. Θα δουλέψεις 8 ώρες συνεχόμενες και θα κάτσεις και τρεις ώρες παραπάνω που θα είναι η μια ώρα που μας χρωστούσε από την πρώτη μέρα και τις άλλες δυο θα στις χρωστάμε εμείς.
– Μάλιστα…
-Την επομένη μέρα θα έχεις ρεπό, αλλά επειδή μπορεί να προκύψει κάτι και μπορεί να σε χρειαστούμε να περάσεις κάποια τιμολόγια για καμιά ωρίτσα από το σπίτι, όποτε μπορέσεις στη διάρκεια της μέρας.
-Δηλαδή κάθε πότε μέσα στην εβδομάδα θα έχω ρεπό κύριε;
– Αυτό δεν το ξέρουμε, μπορεί και κανένα μέσα στην εβδομάδα, ή και για πολλές εβδομάδες, μπορεί και 3 συνεχόμενα, αλλά θα συμψηφίζονται με τις ώρες που μας χρωστάς και ό,τι μένει θα στα χρωστάμε και όποτε χρειαστεί να πας για ελιές θα στα δίνουμε όλα μαζί…
-Δεν έχω ελιές κύριε…
-Ακόμα καλυτέρα να σε έχουμε εύκαιρο και τον χειμώνα. Όμως θα στα χρωστάμε, όπως θα σου χρωστάμε και τις παραπάνω ώρες που αν χρειαστεί να δουλέψεις.
-Υπερωρίες δηλαδή;
-Χα χα χα , σε καλό μου που τις θυμήθηκες πουλάκι μου τις υπερωρίες, άκου υπερωρίες αυτά είναι ξεπερασμένες αντιλήψεις του περασμένου αιώνα αν θέλεις να προχωρήσεις ξέχνα αυτές τις αηδίες.
-Μάλιστα.
-Όλα αυτά φυσικά με την δική σου συμφωνία.
-Δηλαδή;
– Να εμείς θα σου θέτουμε τις ανάγκες της εταιρίας για το πότε και πως θα δουλεύεις και εσύ θα μας λες ότι συμφωνείς.
– Μπορώ δηλαδή κάποιες από τις προτάσεις σας να μην τις δεχτώ ;
– Φυσικά, αλλά την επόμενη μέρα μην μπεις στον κόπο να έρθεις για δουλειά
……….
-Πάμε τώρα στη διαπραγμάτευση του μισθού. Η εταιρία είναι πρωτοπόρα στην εφαρμογή των βέλτιστων ευρωπαϊκών πρακτικών, δεν είμαστε κολλημένοι σε στερεότυπα με συμβάσεις που δεσμεύουν και σου στερούν την ελευθερία να διαπραγματευτείς ισότιμα τον μισθό σου. Ξεκινάμε λοιπόν: Ο μισθός που δίνουμε είναι 450 ευρώ και αν είσαι αποδοτικός θα αυξηθεί σε βάθος τριετίας.
-Μα ο κατώτατος δεν είναι 650 κύριε;
-Άντε πάλι… Ποιος κατώτατος παιδί μου; Αυτά είναι ιδεοληψίες μιας άλλης εποχής. Έλα να διαπραγματευτούμε λοιπόν με ίσους όρους την ατομική σου σύμβαση.
-Α, τότε ζητάω 650 και να αναγνωρίσετε και το επίδομα πτυχίου…
-Τι ζητάς; Χα χα χα. Επόμενος…
Η συζήτηση αυτή θα μπορούσε να είναι πραγματική, μπορεί να έχει στοιχεία υπερβολής, όμως δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα που θα αντιμετωπίσουν ιδιαίτερα οι νέοι εργαζόμενοι αλλά και οι παλιοί.
Η κυβέρνηση δια στόματος Μητσοτάκη και ο Κ. Χατζιδάκης με χυδαία ψέματα προσπαθούν να κρύψουν αυτό που θα γίνει, όπως φαίνεται στον φανταστικό διάλογο μας ότι ο εργαζόμενος θα δουλεύει μέχρι και 50 ώρες το 5ήμερο ή 60 ώρες το 6ήμερο τη βδομάδα. Αν στον χρόνο αυτό προστεθεί και ο χρόνος μετακίνησης από και προς την εργασία, τότε στην πράξη η δουλειά θα είναι από το πρωί μέχρι αργά το βράδυ.
Αυτό είναι το νέο μοντέλο εργαζόμενου που επιδιώκει να επιβάλει ο ΣΕΒ και οι πολιτικοί του εκπρόσωποι στη ΝΔ. Όσο και αν προσπαθούν να χρυσώσουν το χάπι μέσω στημένων ερωτοαπαντήσεων, την «ψηφιακή κάρτα εργασίας» κλπ δεν μπορεί να κρυφτεί η δυστοπία που περιμένει ειδικά τους νέους εργαζόμενους, αν ψηφιστεί το νομοθετικό έκτρωμα.
Γιατί η αλήθεια είναι ότι ο εργοδότης αποκτά ακόμα ένα νέο όπλο για να κάνει τον εργαζόμενο ακόμα περισσότερο λάστιχο. Θα μπορεί δηλαδή τις μέρες «αυξημένης απασχόλησης» να έχει τον εργαζόμενο 10 και βάλε ώρες στη δουλειά χωρίς να του πληρώνει υπερωρίες. Με το νομοσχέδιο του Χατζηδάκη το μόνο που νομιμοποιείται είναι η εργασιακή ζούγκλα , μέσα από την καθιέρωση ενός μοντέλου εργασίας για όσο, όπως και όποτε θέλει ο εργοδότης.
Γιατί, με την τη δύναμη του «διευθυντικού δικαιώματος» απέναντι στον φοβισμένο και απροστάτευτο εργαζόμενο ακόμα και από τις επιθεωρήσεις εργασίας, η εργοδοσία θα μπορεί να του επιβάλει «ελεύθερα» να ασκήσει το «δικαίωμά» του, όπως είπε ο υπουργός Εργασίας την Παρασκευή: «Ποιος είμαι εγώ ή ο ΣΥΡΙΖΑ που θα πει σε κάποιον εργαζόμενο, εάν το θέλει, ότι πρέπει να δουλεύει ακατέβατα 8 ώρες;» να δουλέψει δηλαδή 10 και 12 ώρες τη μέρα με δική του «συναίνεση». Αυτή λοιπόν θα είναι η «ελευθερία» που εννοεί η κυβέρνηση στους εργαζόμενους.
Όμως η μοναδική ελευθερία επιλογής όπως φαίνεται και στην μικρή ιστορία μας που έχει ο νέος εργαζόμενος είναι η επιλογή ανάμεσα στις ουρές της ανεργίας και τον εργασιακό μεσαίωνα.
Άθλια προπαγάνδα για την υπεράσπιση μιας βάρβαρης πολιτικής
