Στην εκλογική διαδικασία αυτών των ημερών το ΚΙΝΑΛ καλείται να οριστικοποιήσει τη μετάλλαξη του σε ένα κόμμα όπου θα υπηρετεί ένα τύπο αστικής διακυβέρνησης, στον οποίο ο ρόλος του θα είναι υποτιμημένος.
Η φαινομενικά τριχοτομημένη πολιτική βούληση των 270.000 ψηφοφόρων που προσήλθαν στις κάλπες της 5ης Νοεμβρίου στις εσωκομματικές εκλογές του ΚΙΝΑΛ αναμένεται την προσεχή Κυριακή να ενοποιηθεί στο πρόσωπο του Ν. Ανδρουλάκη. Θα επιχειρηθεί να ανοίξει το ΚΙΝΑΛ ένα νέο βιβλίο με λευκές σελίδες όπου τα νέα κείμενα θα είναι υπαγορευμένα.
Ο Α. Λοβέρδος πρώτος με ισχυρό αίσθημα πολιτικής αυτοσυντήρησης αποδέχθηκε αμέσως την ήττα του και συμπορεύεται -για την ώρα τουλάχιστον- με τη νέα προοπτική του κόμματος.
Οι 70.000 ψηφοφόρων που επικρότησαν τη δεξιά διαχείριση του νεοφιλελευθερισμού από τον Α. Λοβέρδο θα αντιληφθούν ότι υπάρχει άλλο κόμμα που έχει τον πρώτο λόγο σε αυτό το ρόλο. Τα ισχυρά μέσα διαμόρφωσης της κοινής γνώμης και οι ελεγχόμενοι δημοσκόποι που απέτυχαν να επιβάλουν την απροκάλυπτα δεξιά πολιτική ηθική Λοβέρδου σε όλο το ΚΙΝΑΛ, στοιχίζονται πλέον πίσω από τον Ν. Ανδρουλάκη.
Οι 75.000 ψηφοφόροι που υποστήριξαν την πολλαπλά αποτυχημένη διαχείριση του νεοφιλελευθερισμού από τον Γ. Παπανδρέου, δίνουν την τελευταία τους μάχη εντός του ΚΙΝΑΛ χωρίς μεγάλες ελπίδες για επικράτηση στον 2ο γύρο της εκλογικής διαδικασίας.
Οι 100.000 ψηφοφόροι που επέλεξαν τον Ν. Ανδρουλάκη άνοιξαν την πόρτα για ένα κόμμα το οποίο θα διατηρεί ένα ΄΄λευκό΄΄ λόγο ο οποίος εύκολα θα προσαρμόζεται στη πολιτική συγκυρία της εποχής. Αυτό που ήταν ο αναμενόμενος αρχηγός, αυτό θα παραμείνει. Κάποιος που δεν θυμίζει τίποτε στους ψηφοφόρους ούτε καλό, ούτε κακό θα μπορεί να κινείται στο μέλλον … όπου δει.
Σήμερα μετά από την πίεση που δέχεται για την απροσδιοριστία των θέσεών του, επαναλαμβάνει μηχανικά χωρίς προσδιορισμούς τον όρο Σοσιαλδημοκρατία. Ισχυρίζεται μάλιστα ότι η Σοσιαλδημοκρατία αντεπιτίθεται στην Ευρώπη.
Παραβλέπει συνειδητά ότι για τον Ευρωπαϊκό καπιταλισμό έχει εκλείψει η εναλλακτική της Σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισής του. Ο γεωπολιτικός ανταγωνισμός με Κίνα και ΗΠΑ περιορίζει ακόμη περισσότερο το εύρος τέτοιων πολιτικών επιλογών.
Οι κυβερνητικές εξελίξεις στη Γερμανία πιστοποιούν αναμφισβήτητα το γεγονός.
Ο Σοσιαλδημοκράτης αρχηγός Όλαφ Σολτς γίνεται καγκελάριος με ανάθεση της οικονομικής διαχείρισης της χώρας στον φιλελεύθερο θαυμαστή του Σόιμπλε, Κ. Λίντνερ. Αυτός με την πρώτη ευκαιρία δηλώνει θαυμαστής των απάνθρωπων πολιτικών που εφαρμόζονται στην Ελλάδα -μεταρρυθμίσεις τις ονομάζει- και φιλοδοξεί να εφαρμοστούν και στη Γερμανία υπό …Σοσιαλδημοκρατική ηγεσία. Σε σχετική ερώτηση δηλώνει ότι η Γερμανία πρέπει «να εμπνευσθεί και να γίνει τόσο φιλόδοξη όπως είναι η ελληνική εσωτερική πολιτική»!
Πολιτικοί χωρίς πολιτικές
Έτσι η πολιτική σκακιέρα της χώρας γεμίζει από πολιτικούς που κινούνται πλέον χωρίς δικούς τους κανόνες και αρχές. Το κεφάλαιο παρεμβαίνει άμεσα και ευέλικτα σε όλες τις πολιτικές και κοινωνικές δραστηριότητες της χώρας και μειώνει τον διαμεσολαβητικό ρόλο των κομμάτων.
Ένας καθαρός, τέτοιος τύπος πολιτικού, φαίνεται ότι προκύπτει και από τις εσωκομματικές εκλογές του ΚΙΝΑΛ.
Θα πάρει θέση πλάι σε αυτόν που άλλα ήθελε και άλλα έκανε και σε αυτόν που έκανε…ένα βήμα μπροστά. Αυτόν που υλοποιεί ό,τι επιθυμούν τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα πριν καν το εκφράσουν Ο Ν. Ανδρουλάκης επιλέγεται ως ο καλύτερος του ΠΑΣΟΚ, από ΜΜΕ και δημοσκοπήσεις. Μένει αυτό να επικυρωθεί την προσεχή Κυριακή από την πλειοψηφία των ψηφοφόρων οι οποίοι κινούνται εντός και πέριξ αυτού του πολιτικού χώρου.
Τα γεγονότα αυτά συνιστούν φαινόμενο κρίσης της αστικής πολιτικής. Δείχνουν αδυναμία των αστικών κομμάτων να έχουν σχετική έστω αυτονομία απέναντι στα κέντρα της οικονομικής εξουσίας ώστε να λειτουργούν διορθωτικά απέναντι στην κοινωνική αβελτηρία του μεγάλου κεφαλαίου. Δυσκολεύεται η δυνατότητά τους να οργανώνουν την εργατική τάξη γύρω από τα αστικά συμφέροντα. Έχουμε κόμματα και ηγεσίες χωρίς δικό τους πολιτικό στίγμα, ανίκανα να αντιπαλέψουν το μέγεθος των κοινωνικών προβλημάτων που οξύνονται.
Στο μέγιστο υγειονομικό πρόβλημα που σκοτώνει δεκάδες καθημερινά, στην ακρίβεια που οδηγεί σε περαιτέρω φτωχοποίηση μεγάλα στρώματα του Ελληνικού πληθυσμού… τα κόμματα αυτά αρκούνται σε τυπικό ρόλο, κυβερνητικό ή αντιπολιτευτικό, όπως προσδιορίζεται από τη θέση τους στο κοινοβούλιο.
