Σήμερα, Πέμπτη 14 Απριλίου ξεκινά το 3ο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ που επρόκειτο να γίνει το Μάϊο του 2020.
Πέρασαν σχεδόν 6 χρόνια από το προηγούμενο 2ο συνέδριο (Οκτώβριος του 2016). Το 2ο συνέδριο επισφράγισε την πρώτη εμφανή δεξιά μετατόπιση του ΣΥΡΙΖΑ με ολέθριες συνέπειες για τα λαϊκά συμφέροντα. Η ψήφιση του 3ου μνημονίου κατά την πρώτη συγκυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ, έβαλε οριστικά το κόμμα σε αστική τροχιά.
Ο αρχηγός του Α. Τσίπρας με τα λόγια του στη συνεδρίαση της κεντρικής επιτροπής που προετοίμασε το 2ο συνέδριο το Σεπτέμβρη του 2016, περιέγραψε αδίστακτα την τακτική του «άλλα λέμε και άλλα κάνουμε».
Διακηρύσσει ότι «έχουμε τα κότσια να σπάσουμε αυγά, πηγαίνουμε κόντρα στο ρεύμα και συγκρουόμαστε με το οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο. Αυτό που για χρόνια ξεζούμιζε την παραγωγή του τόπου και στην περίοδο της κρίσης λεηλάτησε την κοινωνία». Στην πραγματικότητα τα αυγά που σπάει είναι αυτά των εργατικών συμφερόντων. Η κόντρα που αναπτύσσει είναι με τον λαϊκό αντιαμερικανισμό που εδράζεται στις ανθελληνικές πολιτικές των ΗΠΑ στην Κύπρο, στο ρόλο τους στο πραξικόπημα του 1967, στην επιθετικότητά τους σε κάθε σημείο του πλανήτη και τη στάση τους στο Αιγαίο.
Από τα λόγια στην πράξη
Τον Οκτώβρη του 2017 ο Α. Τσίπρας ως πρωθυπουργός επισκέπτεται τον πρόεδρο των ΗΠΑ Ν. Τραμπ και δηλώνει: «Η προσέγγισή του στα πράγματα (…του Τραμπ!) και ο τρόπος που αντιμετωπίζει την πολιτική μπορεί να μοιάζει διαβολικός αλλά είναι για καλό. Να σας διαβεβαιώσω ότι η συνάντηση ήταν γόνιμη, δεν αισθάνθηκα ότι απειλούμαι αλλά ότι υπάρχει γόνιμη προοπτική. Να παραμερίσουμε τις διαφορές και να βρούμε κοινό έδαφος για τις σχέσεις των δυο λαών και για τους κοινούς μας στόχους. Χρειαζόμαστε κοινές αξίες. Βασική η αξία της δημοκρατίας που διατρέχει την αμερικανική κουλτούρα, αυτήν υπηρετεί και ο πρόεδρος».
Για να υπηρετήσει αυτό το διαβολικά καλό δρομολογεί την εγκατάσταση νέων των Αμερικανικών βάσεων στη χώρα και φέρνει σε πέρας, σε συνεργασία με τον Ν. Κοτζιά ( υπουργός Εξωτερικών τότε), την συμφωνία των Πρεσπών. Σε αυτήν χάριν του λεγόμενου «εγκεφαλικά νεκρού ΝΑΤΟ», τακτοποιεί υπέρ του τις εκκρεμότητες στα Βαλκάνια. Εντάσσει τη Β. Μακεδονία στο στρατιωτικό μηχανισμό του. Η Β. Μακεδονία αποτελεί πλέον κατά την προσφιλή έκφραση του Μπάιντεν «Νατοϊκό έδαφος».
Αυτά …και άλλα επιχειρείται να αιτιολογηθούν στην πολιτική απόφαση του 2ου συνεδρίου δηλώνοντας ότι κάνουν «Αριστερή πολιτική σε δυσμενές περιβάλλον». Γράφουν χαρακτηριστικά:
«Η ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ σε κορμό και ηγεσία της κυβέρνησης, γεγονός ιστορικής σημασίας, έγινε στο εξαιρετικά δυσμενές ευρωπαϊκό και διεθνές περιβάλλον, στο οποίο κυριαρχεί ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός …Η υπεράσπιση των κοινωνικά αδύναμων από μια πρωτόγνωρης έντασης λεηλασία και καταστροφή, είναι προϋπόθεση για κάθε σχέδιο που θέλει να έχει ως ορίζοντα τον κοινωνικό μετασχηματισμό, τον σοσιαλισμό του 21ου αιώνα. Γιατί αυτοί οι άνθρωποι, αυτές οι κοινωνικές τάξεις είναι οι φορείς του καινούργιου και το καινούργιο δεν μπορεί να οικοδομηθεί πάνω σε ερείπια».
Απευθύνονται στο λαό και παίρνουν την κυβέρνηση με προοπτική τον σοσιαλισμό του 21ου αιώνα και στη συνέχεια ανακαλύπτουν την κυριαρχία του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού. Επικαλούνται τότε τον φόβο των ερειπίων … και συμμαχούν με τις δυνάμεις που τα προκαλούν. Στο εσωτερικό με τους ΑΝΕΛ και στο εξωτερικό με την ΕΕ και τις ΗΠΑ.
Οι πολιτικές που εφαρμόζουν επαναφέρουν το 2019 τη μνημονιακή ΝΔ στην κυβέρνηση και καθιστούν το μνημονιακό ΚΙΝΑΛ τον ποθητό εταίρο στην επόμενη συγκυβέρνηση.
Μπροστά στο 3ο συνέδριο
Διαβάζοντας το σχετικό για το συνέδριο άρθρο της Αυγής (Κυριακή 10 Απριλίου), πέντε ημέρες πριν την έναρξη του συνεδρίου, αντιλαμβάνεσαι ότι αυτό θα αποτελέσει μία τυπική διαδικασία συνεύρεσης 5.000 ψηφοφόρων. Οι αποφάσεις έχουν παρθεί.
Στο άρθρο, το οποίο απηχεί τις απόψεις της ηγετικής προεδρικής ομάδας, ξεκαθαρίζεται ότι οι αποφάσεις του συνεδρίου είναι δεδομένες πριν αυτό πραγματοποιηθεί. Έχουμε 5.000(!) συμμετέχοντες οι οποίοι το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να ακούνε και να ψηφίζουνε. Δεν προβλέπεται συζήτηση διαμόρφωσης γνώμης, αλλά διαδικασία επικύρωσης των προεδρικών θέσεων.
Όταν οργανώνεις συνέδριο 5.000 ατόμων είναι αυτονόητο ότι η μεγάλη πλειοψηφία των συνέδρων θα είναι τυπικά και ουσιαστικά …στην κερκίδα.
Η ηγετική προεδρική ομάδα (συνασπισμός Κίνησης Μελών, ΡΕΝΕ, Γέφυρα, ΔΗΜ.ΑΡ.), απευθύνεται μέσω του άρθρου στην εσωκομματική αντιπολίτευση, στους συνέδρους και όσους ενδιαφέρονται για το πολιτικό αύριο του ΣΥΡΙΖΑ.
Ξεκαθαρίζει ότι όλοι συμφωνούν επί της ουσίας της πολιτικής.
Αξιοποιείται συνέντευξη του Ν. Βούτση στελέχους της αντιπολιτευόμενης, στον πρόεδρο της ομάδας «Ομπρέλα» στο politicus.gr όπου δηλώνει: «οι ομόφωνα προτεινόμενες πολιτικές θέσεις ενόψει του συνεδρίου ξεκαθαρίζουν απολύτως το ότι είμαστε σύγχρονο κόμμα της Αριστεράς και όχι δημοκρατική παράταξη, ότι δίνουμε τη μάχη των ιδεών με βάση τις αξίες και τα προτάγματα της Αριστεράς και όχι της Κεντροαριστεράς απέναντι στα νεοφιλελεύθερα ιδεολογήματα και τα συστημικά συντηρητικά πρότυπα που κρατάνε καθηλωμένη την κοινωνία μας».
Είναι γνωστό ότι την ερμηνεία των ομόφωνων πολιτικών θέσεων την δίνει η πλειοψηφία, ο πρόεδρος.
Στην ίδια συνέντευξή του ο Ν. Βούτσης συμπληρώνει. «Δεν συνηγορώ στη μεταδημοκρατική θεωρία των αδιαμεσολάβητων σχέσεων του ηγέτη, της ηγεσίας, των βουλευτών και των παραγόντων με την κοινωνία. Αντιλήψεις που, κατά τη γνώμη μου, συνιστούν μια υποχώρηση και συστημική προσαρμογή σε έναν τύπο κομματικής δημοκρατίας, στον οποίο έτσι κι αλλιώς θητεύουν από χρόνια η ΝΔ και το ΚΙΝ.ΑΛΛ.-ΠΑΣΟΚ».
Η κάθε πολιτική έχει και το κατάλληλο οργανωτικό σχήμα το οποίο την καθιστά ευκολότερα εφαρμόσιμη και η αδιαμεσαλάβητη σχέση ηγέτη – περιστασιακών μελών /ψηφοφόρων είναι η ασφαλιστική δικλείδα για την απρόσκοπτη εφαρμογή των πολιτικών θέσεων στις οποίες υπάρχει, όπως ο ίδιος είπε, ομοφωνία.
Έξω από το συνέδριο
Ό,τι δεν δύναται η μορφή οργάνωσης του συνεδρίου να συζητήσει και να αποφασίσει, αποφασίζεται έξω από αυτό. Σε αυτό βοηθούν και αυτοί που βρίσκονται στο πλάι του προέδρου.
Στη διαμόρφωση αυτής της στρατηγικής γράφει στην Εφημερίδα των συντακτών ο Κύρκος Δοξιάδης (καθηγητής της Κοινωνικής Θεωρίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών): «Η ηγεσία είχε πλείστους όσους εξωκομματικούς αρωγούς –από εκδότες και δημοσιογράφους που δεν ανήκουν στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά “διάκεινται φιλικά”, μέχρι και δεξιούς που θα χαίρονταν να δουν τον ΣΥΡΙΖΑ επιτέλους να “σοβαρεύεται”, δηλαδή να μετατρέπεται και αυτός σε ένα εξ ολοκλήρου καθεστωτικό κόμμα. Κατορθώθηκε τοιουτοτρόπως να συγκροτηθεί μια ολόκληρη ιδεολογία που στηρίζει τούτη την προσπάθεια πασοκοποίησης και αρχηγικοποίησης. Είτε μας αρέσει είτε όχι, φαίνεται πως αυτή η ιδεολογία έχει καταστεί κυρίαρχη στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, ή τουλάχιστον στη σφαίρα των οπαδών του».
Αυτοί επιζητούν να επιταχυνθεί η τακτοποίηση της φυσιογνωμίας του κόμματος με ταχύτερους ρυθμούς. Πρόσφατο δείγμα αυτής της φυσιογνωμίας η υποδοχή και το χειροκρότημα στον Ζελένσκι στη Βουλή.
Γνωρίζουν όλοι, ότι από τις εκλογές που έρχονται χρειάζεται να προκύψουν σχήματα συγκυβέρνησης που θα μοιραστούν την ευθύνη μεγάλων αποφάσεων. Η σταθεροποίηση της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ και η ταχεία περαιτέρω φτωχοποίηση του Ελληνικού λαού δεν θα είναι εύκολη υπόθεση στη διαχείρισή της.
Η Τουρκία επιμένει στην ανεξάρτητη πολιτική της παρουσία εντός και εκτός των Δυτικών συμμαχιών.
Σε ένα πλανήτη όπου οι αναθεωρητικές γεωπολιτικές τάσεις είναι υπό συνεχή κυοφορία, όσο οι ταξικοί ανταγωνισμοί υποβόσκουν ή κυριαρχούν, έρχεται και η ώρα της γέννησης. Σε αυτή την ιστορική φάση φαίνεται να βρισκόμαστε σήμερα.
Υπό το βάρος της Αμερικανικής παρουσίας στην Ουκρανία και της νατοϊκής περικύκλωσης της Ρωσίας καλούνται όλες οι χώρες της Ευρώπης και όλες οι πολιτικές δυνάμεις να καταθέσουν … τον οβολό τους.
Όσοι ξέρουν πιέζουν
Ο δημοσιογράφος Λακόπουλος γράφει και αναπαράγεται στο tvxs: «Αν δικαιωθούν όσοι διακρίνουν ότι οι Αμερικανοί εκμεταλλεύονται τον πόλεμο στην Ουκρανία – στην πρόκληση του οποίου έβαλαν το χέρι τους- όχι για να επέλθει ειρήνη και να τιμωρηθεί η εισβολή, αλλά για να διαλύσουν ολοκληρωτικά τη Ρωσία και δι’ αυτού και την Ευρωπαϊκή Ένωση – υπέρ των συμφερόντων τους- το μέλλον της Ελλάδας από την ίδια σκοπιά είναι δυσοίωνο… όποιος έχει μάτια βλέπει: ενώ όλο και περισσότεροι στρέφονται στον Τσίπρα, πόσοι θέλουν να δουν ξανά υπουργούς τον Πολάκη, τον Παππά, τον Σκουρλέτη, και 3-4 ακόμη Συριζαίους, που μαζί με 2-3 «δακτυλοδεικτούμενους» «Πασόκους» έχουν κολλήσει τα ονόματά τους στη μαρκίζα και αλλοιώνουν την κυβερνητική προοπτική του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ υπενθυμίζοντάς οικεία κακά; Συνεπώς το “μυστικό” για τις επόμενες εκλογές είναι ήδη ορατό: με την συσπείρωση της Δημοκρατικής Παράταξης στον κυβερνητικό άξονα νέου ΣΥΡΙΖΑ- νέου ΚΙΝΑΛ, το αποτέλεσμα προδιαγράφεται… Αλλά μόνο έτσι».
Η λύση λοιπόν των ενδοΝΑΤΟϊκών προστριβών στην περιοχή μας προδιαγράφεται επώδυνη για τα κυριαρχικά δικαιώματα. Το ίδιο επώδυνη αναμένεται και η επόμενη συγκυβέρνηση.
Η νέα συγκυβέρνηση
Στο συνέδριο λοιπόν εξασφαλίζεται το σχήμα «πάμε για συγκυβέρνηση». Το ποια, το πώς και το περιεχόμενό της είναι υπόθεση άλλων. Το πολύ – πολύ αφού πρώτα αυτό αποφασισθεί με την …ταχύτητα που θα απαιτούν οι συγκυρίες των στιγμών …αν εκτιμηθεί σωστό από αυτούς που θα παίρνουν τις κρίσιμες αποφάσεις θα τίθεται στη διαδικτυακή έγκριση των μελών – ψηφοφόρων.
Αυτό θα είναι το δημοκρατικότερο κόμμα στην Ευρώπη όπως διατείνεται ο Α. Τσίπρας στο κεντρικό προσυνεδριακό του spot που κυκλοφόρησε.
Και για να μη μένουν αμφιβολίες για τη δημοκρατικότητα του συνεδρίου και του κόμματος, η Αυγή, στο άρθρο της Δευτέρας που προαναφέραμε, δημοσιεύει πέντε ημέρες πριν τις αποφάσεις του συνεδρίου και τις ημερομηνίες όπου οι ψηφοφορίες θα διεξαχθούν: 15 Μαΐου η εκλογή προέδρου και Κεντρικής Επιτροπής. Με βάση τον εκλογικό κανονισμό που παρουσιάστηκε -όχι χωρίς διαφωνίες- στο Πολιτικό Συμβούλιο, δυνατότητα να ψηφίσουν -εκτός από όσους έχουν εγγραφεί έως τις 21.3.2022- έχουν και όσοι συμπληρώσουν το απογραφικό δελτίο ένταξης στο κόμμα την ημέρα των εκλογών. Οι εκλογές για την ανάδειξη προέδρου και Κεντρικής Επιτροπής θα διεξαχθούν την Κυριακή 15 Μαΐου σε συνολικά 500 τμήματα ανά την Ελλάδα.
Για την ανάδειξη των 300 μελών της Κεντρικής Επιτροπής θα στηθεί δεύτερη κάλπη. Δικαίωμα συμμετοχής στην ψηφοφορία θα έχουν όσοι έχουν εγγραφεί στον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. έως τις 21.3.2022, δηλαδή περίπου 61.000 μέλη. Ως προς την εκπροσώπηση στην Κεντρική Επιτροπή, στην Αττική αντιστοιχούν 150 μέλη.
Όταν το δημοκρατικότερο – κατά τον Αλ. Τσίπρα αριστερό κόμμα – στην Ευρώπη έχει τέτοια αντίληψη για την πολιτική και εφαρμόζει με αυτό τον τρόπο την δημοκρατία, δεν είναι αδικαιολόγητο ότι ο από τους Αμερικανούς περιφερόμενους Αζοφικός Ζελένσκι …σπάει πολιτικά ταμεία στα κοινοβούλια της Δύσης και δένει στο άρμα των Αμερικανών χώρες και πολιτικές δυνάμεις.
Ούτε φυσικά είναι δυσερμήνευτο γιατί η Ακροδεξιά πλέει με ανοιχτά πανιά και ούριο άνεμο.
