Το καλοκαίρι που μας πέρασε χύθηκε πολύ μελάνι και πολλά δάκρυα για την καταστροφή του περιβάλλοντος, την κλιματική αλλαγή, το ζοφερό μέλλον του πλανήτη. Δύο μήνες ακριβώς μετά την εκλογική νίκη της ΝΔ αποδεικνύεται πώς τα δάκρυα που χύνονται για το περιβάλλον από την κυβέρνηση και τα συστημικά κόμματα είναι κροκοδείλια καθώς στον βωμό της καπιταλιστικής «ανάπτυξης» και του κέρδους είναι αποφασισμένοι να τα κάνουν όλα στάχτη ή, ακριβέστερα, τσιμέντο. Ακόμα και το σήμα κατατεθέν της χώρας, τις παραλίες, τον αιγιαλό!
Στις 5 Σεπτέμβρη η Καθημερινή αποκάλυψε πως στο Αναπτυξιακό Νομοσχέδιο (4607/19) που ετοιμάζει η κυβέρνηση προβλέπεται, ανάμεσα στα άλλα, η πλήρης παράδοση του αιγιαλού στα επιχειρηματικά συμφέροντα. Επιγραμματικά, τα κύρια σημεία:
-Καταργούνται οι ρυθμίσεις που όριζαν το ελάχιστο πλάτος παραλίας στα 30 μέτρα από το αιγιαλό, που περιόριζαν στο μισό το τμήμα που μπορούσε να καλυφθεί από ομπρελοκαθίσματα, που χαρακτήριζαν τον αιγιαλό υποχρεωτικά κοινόχρηστο και ανεπίδεκτο ιδιωτικής χρήσης και που έδιναν τη δυνατότητα στο κράτος να αποκαταστήσει τον κοινόχρηστο χαρακτήρα του!
– Πλέον ο αιγιαλός χαρακτηρίζεται ιδιωτική περιουσία του δημοσίου που δύναται να παραχωρείται και να οικοδομείται. Σε περιπτώσεις δε «στρατηγικών επενδύσεων» δίνεται η δυνατότητα απευθείας παραχώρησης στον «επενδυτή» όχι μόνο του αιγιαλού και της παραλίας που βρίσκεται σε επαφή με το ακίνητο αλλά και σε…παρακείμενο! Παρατείνεται αυτοδικαίως η χρήση αιγιαλού από λατομικές ή μεταλλευτικές επιχειρήσεις. Πιο σαφείς δεν θα μπορούσαν να είναι οι συντάκτες του νομοσχεδίου.
Υπάρχει πάντα η πιθανότητα οι «αποκαλύψεις» της …αντικειμενικής Καθημερινής να έχουν και χαρακτήρα τροχιοδεικτικών βολών, είναι βέβαιο όμως πως σε μεγάλο βαθμό αυτή θα είναι η κατεύθυνση. Άλλωστε το Ελληνικό και η κατάργηση και των τελευταίων ψηγμάτων σεβασμού της φύσης και της πολιτιστικής κληρονομιάς, η δικαίωση της El Dorado και η πλήρης ελευθερία για να συνεχίσει το καταστροφικό της έργο στη Χαλκιδική, η καταστροφική για τα μοναδικά αρχαιολογικά ευρήματα αναίρεση της απόφασης προστασίας τους στην περίπτωση του Μετρό της Θεσσαλονίκης είναι ενδεικτικά παραδείγματα της επιλογής της κυβέρνησης να σφαγιάσει το φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον στο βωμό των αδηφάγων συμφερόντων.
Ταυτόχρονα, στέλνει ένα σαφές πολιτικό και ιδεολογικό μήνυμα: Έννοιες όπως φύση, πολιτισμός, δημόσιοι χώροι πλέον δεν έχουν την παραμικρή αξία, δεν προστατεύονται από το Σύνταγμα ή από νόμους, δεν αποτελούν θεμελιώδη δικαιώματα για εργαζόμενους/ες και νέους/ες.
Πρόκειται για μια, χωρίς όρια, επίθεση στην οποία προχωρά η κυβέρνηση γνωρίζοντας πως αυτήν τη στιγμή δεν έχει στην πραγματικότητα αντίπαλο. Οι χλιαρές διαμαρτυρίες του ΣΥΡΙΖΑ μόνο θυμηδία προκαλούν, όταν η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ πουλούσε αεροδρόμια, λιμάνια, φιλέτα γης, κυκλοφορούσε ως «αστείο» στο διαδίκτυο η φράση «καημένε Κούλη, τίποτα δε θα προλάβεις να πουλήσεις».
Ακόμη και τώρα, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ τσακώνονται ποιος είχε συνάψει καλύτερες συμφωνίες, όπως στην περίπτωση του Ελληνικού. Από την πλευρά δε του κινήματος και της Αριστεράς, σιωπή και αμηχανία. Φαινόμενα που δεν οφείλονται μόνο στη γενικότερη κατάσταση αλλά και στο γεγονός πως η μάχη για το περιβάλλον και το δημόσιο χώρο, η μάχη για την ποιότητα ζωής ήταν πάντα το «συμπλήρωμα» και ποτέ κεντρικό πολιτικό μέτωπο.
Οι εξελίξεις τόσο στη μεγάλη εικόνα όσο και στη χώρα μας δεν αφήνουν πλέον περιθώρια να συνεχίσουμε με τον παλιό τρόπο σκέψης, τις παλιές μεθόδους και τα παλιά υλικά. Η ανάγκη κινήματος και πολιτικού μετώπου που θα θέτει ως κεντρικό στόχο την επιβίωση και την ποιότητα ζωής είναι αδήριτη. Με σύγχρονους όρους που δεν θα τεμαχίζει τη σκέψη και τη δράση σε πλευρές.
Άλλωστε, ο εφιάλτης του Ελληνικού θα καταστρέψει το οικοσύστημα, θα απαγορεύσει την πρόσβαση στον αιγιαλό και στην παραλία, θα κρύψει με τα τερατώδη κτίρια τον ήλιο και τη θάλασσα και την ίδια στιγμή θα καταστρατηγεί κάθε εργασιακό και κοινωνικό δικαίωμα, θα καλλιεργεί το πρότυπο της κοινωνίας – καζίνο!
Τα ισοπεδώνουν όλα, να τα διεκδικήσουμε όλα!
