Το άρθρο αναπαράγεται από το The Ecologist με άδεια Creative Commons 4.0.
Πηγή: Climate and Capitalism, Μετάφαση: Guernica
«Τα παθογόνα, μια μεγάλη και τρομερή παγκόσμια απειλή για τον άνθρωπο και πολλούς μη ανθρώπινους οργανισμούς, είναι τόσο μια δαμόκλεια σπάθη που αιωρείται πάνω από τον πολιτισμό όσο η κλιματική αλλαγή».
Ο εξελικτικός επιδημιολόγος Rob Wallace έγραψε το παραπάνω το 2015. Όμως αυτός και πολλοί συνάδελφοί του εκδίδουν όλο και πιο επείγουσες προειδοποιήσεις από τη δεκαετία του 1990 ότι η παγκοσμιοποιημένη αγροτική βιομηχανία αναπαράγει και διαδίδει νέους, θανατηφόρους ιούς ταχείας μετάδοσης.
Ο επείγων χαρακτήρας γύρω από τις πανδημίες άρχισε να αυξάνεται την ίδια στιγμή που οι εκκλήσεις για κλιματική δράση έγιναν mainstream Πολλοί από εμάς έχουν επικεντρωθεί στην κατάσταση έκτακτης ανάγκης για το κλίμα – και τίποτα εδώ δεν πρέπει να θεωρηθεί ότι καναμε λάθος – αλλά το τελευταίο έτος μας δίδαξε ένα απότομο μάθημα: τα θανατηφόρα παθογόνα αποτελούν εξίσου απειλή για τον ανθρώπινο πολιτισμό.
Καταστροφή
Από την πρώτη διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την υπερθέρμανση του πλανήτη (COP) το 1995, η κατάσταση έκτακτης ανάγκης για το κλίμα επιδεινώθηκε. Οι εκπομπές άνθρακα έχουν επιταχυνθεί από 26 δισεκατομμύρια τόνους το 1995 σε 37 δισεκατομμύρια τόνους το 2018. Οι ατμοσφαιρικές συγκεντρώσεις αυξήθηκαν από 350ppm το 1990 σε 410ppm σήμερα. Η μισή αύξηση των μέσων παγκόσμιων θερμοκρασιών από τη βιομηχανική επανάσταση συνέβη από το 1995. Ο μέσος όγκος του θαλάσσιου πάγου της Αρκτικής έχει μειωθεί κατά το ήμισυ τα τελευταία 40 χρόνια. Όποια και αν είναι η μέτρηση, η ίδια ιστορία.
Τα αποτελέσματα είναι γύρω μας. Τα πιο συχνά και πιο έντονα κύματα θερμότητας προκαλούν αυξήσεις στις πυρκαγιές, την ξηρασία και την ερημοποίση. Η άνοδος και η θέρμανση των θαλασσών προκαλούν βαρύτερες βροχοπτώσεις, σοβαρότερες πλημμύρες, συχνότερες μεγάλες καταιγίδες και πλημμύρα παράκτιων περιοχών. Αυτές οι αλλαγές οδηγούν την έκτη μαζική εξαφάνιση στον κόσμο, με την απώλεια ειδών να τρέχει 1.000 φορές από το κανονικό. Η κλιματική αλλαγή καταστρέφει τα προς το ζην, αυξάνει τις ασθένειες, εκτοπίζει τους ανθρώπους.
Βρισκόμαστε στο χείλος των κρίσιμων σημείων ανατροπής όταν οι σταδιακές μετατοπίσεις οδηγούν σε ξαφνικούς και μη αναστρέψιμους κλυδωνισμους στο οικοσύστημα της Γης. Μεταξύ των πιθανών σημείων ανατροπής είναι: η απότομη κατάρρευση του πάγου της Δυτικής Ανταρκτικής, η απότομη κατάρρευση του πάγου της Ανατολικής Ανταρκτικής, η απότομη κατάρρευση του πάγου της Γροιλανδίας, η απόψυξη του μόνιμα παγωμένου εδάφους της Αρκτικής και απελευθέρωση αερίου μεθανίου, η ταχεία αποψίλωση του Αμαζονίου και η αποδυνάμωση του Ατλαντικού Ρεύματος Κόλπου. Μερικοί επιστήμονες φοβούνται έναν «παγκόσμιο καταρράκτη» αλληλεπιδρασης σημείων αιχμής.
Η αποτυχία της παγκόσμιας πολιτικής ελίτ είναι συστημική. Δεν είναι ότι δεν ξέρουμε τι να κάνουμε. Δεν είναι ότι έχουν υιοθετηθεί λανθασμένες πολιτικές. Είναι ότι το οικονομικό και γεωπολιτικό σύστημα – η τρέχουσα παγκόσμια τάξη – δεν μπορεί να προσφέρει την απαραίτητη ριζική δράση.
Ο ΟΟΣΑ (Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης), που εκπροσωπεί τις κορυφαίες βιομηχανικές οικονομίες του κόσμου, θεώρησε ότι ο προ-πανδημικός παγκόσμιος ρυθμός ανάπτυξης 3% ήταν πολύ χαμηλός. Ωστόσο, αυτός ο ετήσιος ρυθμός ανάπτυξης σημαίνει διπλασιασμό του μεγέθους της παγκόσμιας οικονομίας κάθε τεταρτο αιώνα.
Οι εταιρείες ορυκτών καυσίμων σκοπεύουν να εξάγουν διπλάσια ποσότητα άνθρακα, πετρελαίου και φυσικού αερίου από τώρα έως το 2030 από ό, τι μπορεί να καεί, αν θέλουμε να περιορίσουμε την αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας στον «στόχο» των 1,5ºC της συμφωνίας του Παρισιού.
Αυτός ο «στόχος» δεν είναι αρκετά φιλόδοξος: οι περισσότεροι επιστήμονες που ασχολούνται με το κλίμα προβλέπουν σοβαρές ζημιές στο οικοσύστημα της Γης με αυτό το επίπεδο υπερθέρμανσης. Αλλά ακόμη και αυτός ο «στόχος» υπολείπεται κατά πολύ των «δεσμεύσεων» των συμμετεχόντων στην COP, οι οποίες, ακόμη και αν εφαρμοστούν, αναμένεται να οδηγήσουν σε καταστροφικά επίπεδα υπερθέρμανσης του πλανήτη 3°C. Πολλοί κορυφαίοι επιστήμονες πιστεύουν ότι κατευθυνόμαστε για τουλάχιστον 4°C της υπερθέρμανσης του πλανήτη.
Μεταβολική ρήξη
Ο όρος μεταβολικό ρήγμα έχει χρησιμοποιηθεί από ορισμένους ριζοσπαστικούς σχολιαστές, όπως ο John Bellamy Foster, για να περιγράψει τι συμβαίνει. Προτιμώ τον όρο ρήξη γιατί καταγράφει καλύτερα τη βία ενός εταιρικού καπιταλιστικού συστήματος που είναι εκτός ελέγχου και διαλύει τις ανθρώπινες κοινωνίες και τα φυσικά οικοσυστήματα.
Ο μεταβολισμός είναι μια επιστημονική λέξη για το πώς οι χημικές αλλαγές αναδιαμορφώνουν την ενέργεια και διατηρούν τη ζωή. Όλοι μας πρέπει να αποκτήσουμε επιστημονική γνώση, να καταλάβουμε τι συμβαίνει στον πλανήτη μας, να χειριστούμε αυτό που αποκαλώ «διπλή μεταβολική ρήξη».
Οι άνθρωποι είναι μέρος της Φύσης. Από τη μία πλευρά, είμαστε ζώα με υλικές ανάγκες και οργανική μορφή. Από την άλλη, οι ενέργειές μας επηρεάζουν την υπόλοιπη Φύση, μερικές φορές την υποβαθμίζουν, μερικές φορές την αναδιαμορφώνουν, έχοντας πάντα επιπτώσεις.
Όλα τα προϊόντα της ανθρώπινης εργασίας αποτελούν επομένως μέρος της Φύσης. Όλα όσα κάνουμε για να εξασφαλίσουμε τα προς το ζην μας περιλαμβάνουν την αξιοποίηση των πόρων της Φύσης και την αναδιαμόρφωση τους σε νέες μορφές.
Αυτές οι διαδικασίες δεν είναι αναστρέψιμες, αλλά μπορεί να είναι επαναλαμβανόμενες. Εάν ένας παγετώνας λιώσει επειδή αυξάνεται η θερμοκρασία, το νερό από το οποίο σχηματίζεται ρέει μακριά. Εάν ένας νέος παγετώνας σχηματιστεί στο ίδιο μέρος όταν η θερμοκρασία πέσει ξανά, πρέπει να αποτελείται από άλλο σώμα νερού. Στη Φύση, όπως και στην Κοινωνία, όλα είναι διαδικασία και κίνηση.
Η ενέργεια που εμπλέκεται στις φυσικές διεργασίες είναι μια σταθερά: μπορεί να ανακυκλωθεί ατέλειωτα, αλλά δεν μπορεί να καταστραφεί, οπότε ό, τι κι αν κάνετε, θα παραμείνει εκεί με τη μία ή την άλλη μορφή. Αυτός είναι ένας από τους βασικούς νόμους της φυσικής (γνωστός ως «ο πρώτος νόμος της θερμοδυναμικής»).
Συνεπώς, τα ανθρώπινα όντα μπορούν να αλληλεπιδράσουν με τη Φύση με τρόπους «ανανεώσιμους» ή «βιώσιμους» –όπου η ενέργεια ανακυκλώνεται με ουσιαστικά επαναλαμβανόμενους τρόπους– ή με άλλους τρόπους που προκαλούν μεταβολικό «ρήγμα» ή «ρήξη» – όπου η ενέργεια ανασυστάται ως καταστροφική δύναμη.
Ας πάρουμε δύο αντίθετα παραδείγματα. Ένας καλλιεργητής με τσάπα που κάνει συγκομιδή σε ένα οικόπεδο από κασάβα, τροφοδοτεί τις ρίζες και τα φύλλα στους χοίρους του και στη συνέχεια τους αφήνει να περιπλανηθούν για να αφήσουν κοπριά στο οικόπεδο, ασχολείται με μια ανακύκλωση ενέργειας που είναι οικολογικά βιώσιμη.
Οι εταιρείες που εξάγουν και εξευγενίζουν το πετρέλαιο και στη συνέχεια το πωλούν σε άλλες εταιρείες για καύση σε κινητήρες τζετ κάνουν κάτι πολύ διαφορετικό: η δική τους δεν είναι μια ανανεώσιμη διαδικασία, αλλά απελευθέρωση αποβλήτων άνθρακα στην ατμόσφαιρα και μια μόνιμη αναδιαμόρφωση του μεταβολισμού της Γης.
Οι βασικοί ρυθμοί των προ-καπιταλιστικών κοινωνιών καθορίστηκαν από τον κύκλο των εποχών. Όμως, ο καπιταλισμός είναι ένα σύστημα ανταγωνιστικής συσσώρευσης κεφαλαίου που συνδέεται με το κίνητρο κέρδους για την εκθετική ανάπτυξη.
Οι πρώτοι ήταν πάντα ουσιαστικά τοπικοί ή περιφερειακοί, έτσι ώστε αυτό που συνέβαινε σε ένα μέρος είχε περιορισμένο αντίκτυπο σε άλλα: το δεύτερο είναι τώρα ένα πλήρως παγκοσμιοποιημένο σύστημα που έχει όλη την ανθρωπότητα και ολόκληρο το παγκόσμιο περιβάλλον στην δαγκάνη.
Στο τέλος, είναι απλό: είναι η μηχανή κέρδους που μολύνει την ατμόσφαιρά μας, θερμαίνει τον πλανήτη μας και καταστρέφει τα οικοσυστήματά μας.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό που κάνει.
Ανθρωποκένιο
Το σύστημα – ας το ορίσουμε: παγκοσμιοποιημένο, χρηματοπιστωτικό μονοπωλιακό καπιταλισμό – είναι τυφλό σε όλα εκτός από τον ισολογισμό, τα καθαρά έσοδα, το ετήσιο κέρδος.
Οι ολιγάρχες του κεφαλαίου έχουν μετατρέψει τη Γη – τα εδάφη της, τα νερά της, τα μεταλλεύματά της – σε ιδιωτική ιδιοκτησία. Έχουν εμπορευματοποιήσει τα οικοσυστήματά της και σεφετεριστεί την γενναιοδωρία της. Και στο πέρασμά τους πετούν απόβλητα και ρύπανση που βαφτίζονται «εξωτερικοί παράγοντες» για τους οποίους πρέπει να πληρώνουν άλλοι.
Από πού να αρχίσω? Ο κατάλογος των καταστροφών είναι τόσο μεγάλος. Τα δάση περιορίζονται, αποστραγγίζονται οι υγρότοποι, διαβρώνονται τα εδάφη. Η εξόρυξη νερού μετατρέπει τα χωράφια σε έρημο. Τα χημικά απορρίπτονται σε ωκεανούς, λίμνες και ποτάμια. Οι τοξίνες διαρρέουν τα υπόγεια ύδατα. Τα λιπάσματα, τα ζιζανιοκτόνα και τα φυτοφάρμακα μολύνουν τις προμήθειες τροφίμων.
Οι χώροι υγειονομικής ταφής απορριμάτων κατακλύζονται από συνθετικά απόβλητα. Τα εργοστάσια πυρηνικής ενέργειας παθαίνουν πυρηνική τήξη και γεμίζουν αέρα, γη και θάλασσα με καρκινογόνα σωματίδια. Μια χημική αιθαλομίχλη γεμίζει τους δρόμους της πόλης και δηλητηριάζει τα παιδιά καθώς πηγαίνουν στο σχολείο. Τα πλαστικά απόβλητα διασπώνται σε τρισεκατομμύρια μικροσκοπικών κηλίδων που μολύνουν κάθε ζωντανό οργανισμό.
Τώρα, βαθιά μέσα σε αυτό το χάος, εμφανίστηκε ένας δεύτερος τιτάνας καταστροφής που βρίσκεται δίπλα στη μεγάλη απειλή της κλιματικής αλλαγής: η πανδημία.
Και οι δύο τιτάνες σχηματίζονται από τρισεκατομμύρια μικροσκοπικά σωματίδια. Η κλιματική αλλαγή καθοδηγείται από άτομα διοξειδίου του άνθρακα – μικροσκοπικά σωματίδια νεκρής οργανικής ύλης που αντλούνται στην ατμόσφαιρα όταν καίγονται ορυκτά καύσιμα. Η πανδημία προκαλείται από μικροσκοπικά παράσιτα – μικροσκοπικά σωματίδια ζωντανής οργανικής ύλης που αναπαράγονται, εξαπλώνονται και εξελίσσονται μολύνοντας τα σώματα των ζώων.
Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι το COVID-19 είναι μια φυσική καταστροφή, περισσότερο από τη ρύπανση μέσω του άνθρακα. Ούτε είναι πράξη του Θεού ή «κινεζική συνωμοσία». Το Covid είναι μια ανθρωπογενής καταστροφή, καθώς είναι ένα τεχνούργημα του Ανθρωποκενίου όσο και η υπερθέρμανση του πλανήτη.
Συμφωνώ με συναδέλφους που υποστηρίζουν ότι η Ολόκαινος εποχή τελείωσε. Αυτός είναι ο όρος που χρησιμοποιήσαμε για να περιγράψουμε τα τελευταία 11.700 χρόνια της γήινης ιστορίας, από το τέλος της τελευταίας εποχής των παγετώνων – μέχρι τώρα. Από περίπου το 1950 και με επιταχυνόμενο ρυθμό από τότε, το σύστημα της Γης υπέστη ριζικές αλλαγές ως αποτέλεσμα της ανθρώπινης δράσης. Έχουμε εισέλθει σε μια νέα γεωλογική εποχή στην οποία ο Ανθρωπός είναι ο πρωταρχικός παράγοντας της αλλαγής. Η κύρια μορφή αλλαγής είναι η μεταβολική ρήξη.
Το COVID-19 είναι μια πανδημική ασθένεια της μεταβολικής ρήξης του Ανθρωποκενίου.
Πανδημία
Ο γενικός σχολιασμός της πανδημίας διαθλάται μέσω ενός νεοφιλελεύθερου πρίσματος. Η προσοχή εστιάζεται σε άμεσα προβλήματα και εγγύτητες αιτίες. Δεν αναφέρομαι σε συνήθεις ψεύτες, όπως ο Τζόνσον και το γραφείο του από αριστοκράτες και επιχειρήσεις. Μιλώ για πιο ειλικρινείς σχολιαστές που θέλουν να δουν μέσα από το σύννεφο καπνού που προστατεύει μια διεφθαρμένη και ανίκανη πολιτική τάξη.
Αλλά δεν αρκεί να εκθέσουμε την αμέλεια, τον καπιταλισμό και τους ευγονικά πειράματα των Tories – την αποτυχία των τεστ και της ανίχνευσης, την έλλειψη εξοπλισμού ατομικής προστασίας, το πολυ καθυστερημένο κλείδωμα και την πολύ πρόωρη άρση, την απόρριψη των ασθενών από νοσοκομεία, την εξάπλωση του ιού σε σχολεία και πανεπιστήμια, και πολλά άλλα.
Είναι απαραίτητο, αλλά όχι αρκετό. Ο ναρκισσιστικός τσαρλατάνος που διοικεί την κυβέρνηση μπορεί τελικά να αποβληθεί. Τι γίνεται λοιπόν; Υπάρχει ένα πολύ μεγαλύτερο ζήτημα: η μεταβολική ρήξη μεταξύ της εταιρικής αγροτικής επιχείρησης και της φυσικής οικολογίας που έχει δημιουργήσει τους πολλαπλούς παγκόσμιους επωαστές νέων θανατηφόρων ασθενειών.
Το 1950, ένα μεγάλο ποσοστό των ανθρώπων της Γης ήταν αγρότες , κυρίως στον Παγκόσμιο Νότο. Μόλις το 1980, μόνο το 20% του πληθυσμού της Κίνας ήταν αστικό, το ποσοστό σήμερα είναι 60 τοις εκατό. Ένας αυξανόμενος αριθμός αυτών που παραμένουν στα χωριά, εξάλλου, έχουν μετατραπεί σε μισθωτούς.
Η πρόοδος της εταιρικής αγροτικής επιχείρησης είναι αδυσώπητη. Καθώς γράφω, το ινδουιστικό-σοβινιστικό καθεστώς του Narendra Modi αντιμετωπίζει μια εξέγερση μικρών αγροτών των οποίων τα προς το ζην απειλούνται με καταστροφή από τη νεοφιλελεύθερη «μεταρρύθμιση». Τόσο απελπισμένοι είναι από τη δυστυχία τους που καταγράφουν αριθμούς μικρών αγροτών της Ινδίας αυτοκτόνησαν.
Εκτός από την καταστροφή των παραδοσιακών κοινοτήτων, η αγροτική επιχειρηματικότητα επεκτείνεται στην έρημο, ξεριζώνει τα δάση, καταστρέφει την ποικιλομορφία και την ισορροπία των φυσικών οικολογιών και αντικαθιστά τις με τεράστιες μονοκαλλιέργειες. Η μισή κατοικήσιμη επιφάνεια της Γης είναι πλέον αφιερωμένη στη γεωργία, με εκατομμύρια στρέμματα που προστίθενται κάθε χρόνο.
Μεγάλο μέρος της καλλιεργήσιμης γης παράγει ζωοτροφές για εκατοντάδες εκατομμύρια βοοειδή, πρόβατα, χοίρους και πουλερικά που παχύνονται γρήγορα για τις παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού που περιβάλλουν τον κόσμο. Τα μεγάλα συγκροτήματα της βιομηχανοποιημένης παραγωγής ζώων της Big Farm είναι τοποθετημένα γύρω από και ανάμεσα στις μεγάλες παραγκουπόλεις του συνεχώς αναπτυσσόμενου αστικού προλεταριάτου του Παγκόσμιου Νότου.
Αυτό συνδέει ένα απομακρυσμένο σπήλαιο με νυχτερίδες στην ενδοχώρα της Κίνας με τα νεκροτομεία της Νέας Υόρκης και του Λονδίνου. Η Big Farm καταστρέφει τη φυσική οικολογία, καταστρέφοντας την ποικιλομορφία και τις αντιπυρικές ζώνες. Οι ιοί που θα είχαν καταστραφοί στο δάσος λόγω έλλειψης φορέων, προσαρμόζονται σε μια νέα οικολογία μονοκαλλιέργειας, εργοστασίων ζώων και παραγκουπόλεων, μεταλλάσσονται και εξελίσσονται και στη συνέχεια επιτυγχάνουν γρήγορη μετάδοση μέσω συγκεντρώσεων μάζας του ίδιου είδους.
Οι παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού των γιγαντιαίων πολυεθνικών επιχειρήσεων με δραστηριότητες 6 χώρες και αγορές σε χίλιες πόλεις κάνουν τα υπόλοιπα.
Μόλις δημιουργηθεί μια νέα παραλλαγή, αναπαράγεται σε υπερβολική ταχύτητα, προκαλώντας πιθανές μεταλλάξεις, δοκιμάζοντας νέους τρόπους εξάπλωσης. Η ασθένεια γίνεται ενδημική και χρόνια – ενσωματωμένη στην ανθρώπινη κοινωνία – και συνεχίζει να εξελίσσεται, διεξάγοντας έναν αδιάκοπο αγώνα ζωής-ή-θανάτου ενάντια στις καραντίνες και τα εμβόλια με διαρκή διαμόρφωση των προσπαθειών της να παραβιάσει τις άμυνες.
Προειδοποίηση
Αυτές οι πανδημικές ασθένειες που δημιουργούνται και εξαπλώνονται από την εταιρική αγροτική επιχείρηση -κατόπιν διασπείρονται σε κοινωνίες που βυθίζονται στη φτώχεια και στερούνται από την παροχή δημόσιας υγείας από τα νεοφιλελεύθερα «προγράμματα διαρθρωτικής προσαρμογής», τις ιδιωτικοποιήσεις και τις περικοπές λιτότητας.
Οι επιδημιολόγοι προειδοποιούν τους κινδύνους εδώ και ένα τέταρτο του αιώνα. Υπήρξαν δεκάδες εστίες διαφορετικών ιών ή παραλλαγών, που περιλαμβάνουν όλα έναν παρόμοιο βασικό μηχανισμό: την εισαγωγή ενός ιού άγριων ζώων, τη μετάδοσή του και την εξέλιξή του μέσω συμπλεγμάτων εργοστασίων-αγροκτημάτων, ένα άλμα από ζώο σε άνθρωπο, συχνά σε μεταλλαγμένη μορφή, και ταχεία παγκόσμια εξάπλωση μέσω πολυεθνικών αλυσίδων εφοδιασμού.
Η επαναλαμβανόμενη προειδοποίηση ήταν ότι, αργά ή γρήγορα, μια από τις νέες ασθένειες που δημιουργήθηκαν από τον νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό θα απογειωθεί. Αλλά δεν υπάρχει κέρδος από την προληψη για μια πανδημία.
Τα αυτοσχεδια νεκροταφεία πανούκλας, οι σακούλες σώματος στα νεκροτομεία, οι ασθενείς που αναπνέουν μέσω αναπνευστήρων, οι νοσούντες και εξαντλημένοι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας, ο καθημερινός λαός σς πένθος, οι δουλειές χάθηκαν, οι επιχειρήσεις χάθηκαν, τα σπίτια χάθηκαν από τους δικαστικούς επιμελητές, ο διογκωμένος αριθμός ψυχικών διαταραχών, η μοναξιά, οι μαρασμένες ζωές, η αίσθηση της μοναξιάς και της απελπισίας: όλα αυτά και περισσότερα ισοδυναμούν με «εξωτερικούς παράγοντες» για τη μηχανή κέρδους.
Η μηχανή συνεχίζει. Αναβαθμίζεται. Ορισμένες επιχειρήσεις ενδέχεται να κλείνουν, αλλά το μεγάλο κεφάλαιο είναι εξαιρετικά κινητό. Τα χρήματα κινούνται με ταχύτητα ενός κλικ. Ρέουν από ένα μέρος όπου τα κέρδη πέφτουν σε ένα άλλο όπου ανεβαίνουν.
Οι 660 δισεκατομμυριούχοι της Αμερικής, για παράδειγμα, τα πάνε καλά τώρα. Από τον Μάρτιο του περασμένου έτους, ο πλούτος τους αυξήθηκε κατά 39%, από μόλις κάτω από 3 τρισεκατομμύρια δολάρια σε περισσότερα από 4 τρισεκατομμύρια δολάρια σήμερα. Φυσικά, οι υπόλοιποι από εμάς πληρώνουμε για τους «εξωτερικούς παράγοντες» του συστήματος.
Αυτoί οι «εξωτερικοί παράγοντες» παίρνουν τώρα τη μορφή διπλής μεταβολικής ρήξης μεταξύ της ανθρωπότητας και του πλανήτη, καθώς η βιομηχανική ρύπανση καταστρέφει το οικοσύστημα μας και η αγροτική επιχειρηματικότητα δημιουργεί το ένα κύμα δολοφονικού παθογόνου μετά το άλλο. Είμαστε οι κάτοικοι μιας νέας γεωλογικής εποχής – του Ανθρωποκενίου- στην οποία ο παγκοσμιοποιημένος, χρηματιστικός μονοπωλιακός καπιταλισμός έχει γίνει μια υπαρξιακή απειλή για τη ζωή στη Γη.
Αυτό που θα συμβεί στη συνέχεια εξαρτάται από το τι κάνουμε. Η επιτακτικότητα για να δράσουμε δεν ήταν ποτέ μεγαλύτερη.
Ο Neil Faulkner είναι μέλος της Αντικαπιταλιστικής Αντίστασης και συν-συγγραφέας του System Crash: an activist guide to making revolution.
