Πάνω από 300 άτομα γέμισαν την αίθουσα της οδού Σολωμού την Πέμπτη 23 Ιουλίου για την εκδήλωση του ΚΟΜΜΟΝ με ομιλητές τον δημοσιογράφο Πέτρο Παπακωνσταντίνου, τον Στάθη Κουβελάκη (μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ) και τον Κώστα Μάρκου (στέλεχος του ΝΑΡ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ).
Οι ομιλητές ανέλυσαν την τρέχουσα πολιτική κατάσταση, τη δυναμική που αναπτύχθηκε τις ημέρες του δημοψηφίσματος και πώς αυτή ξεπέρασε τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς αναδεικνύοντας παράλληλα, από διαφορετική σκοπιά, την έλλειψη στρατηγικής της κυβέρνησης για μια λύση υπέρ του λαού και τις μορφές που πήρε η ταξική πάλη στο εσωτερικό του κόμματος του ΣΥΡΙΖΑ με την επικράτηση των αστικών σχεδιασμών και την υποταγή στο ευρώ και την ΕΕ, ενώ μεγάλο μέρος της συζήτησης στράφηκε αναγκαστικά γύρω από τις εξελίξεις στο ΣΥΡΙΖΑ.
Το δημοψήφισμα ερμηνεύεται ως μία αναγκαστική κίνηση – ελιγμός όταν έγινε αισθητό το αδιέξοδο της πολιτικής της κυβέρνησης. Τονίστηκε ότι το μεγάλο ποσοστό του ΟΧΙ αντικειμενικά ξεπέρασε τα σχέδια του κυβερνητικού επιτελείου που δεν είχε κανένα σχέδιο αποφυγής της οδυνηρής ήττας με αποτέλεσμα σήμερα ένα μεγάλο τμήμα του λαϊκού ΟΧΙ να είναι πολιτικά ορφανό.
Ο Στάθης Κουβελάκης περιέγραψε την πορεία της κυβέρνησης και τις εξελίξεις στο κόμμα που οδήγησαν στην αυτονόμηση της ηγετικής ομάδας. Περιέγραψε τη λογική της συναίνεσης όπως φάνηκε στην περίφημη συνέχεια του κράτους και με τις επιλογές προσώπων για τη στελέχωση υπουργείων και υπηρεσιών, αλλά με και την πρόταση για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Τι ηττήθηκε στη μάχη του Ιουλίου; αναρωτήθηκε, για να δώσει την απάντηση ότι αυτό που ηττήθηκε ήταν ο αριστερός ευρωπαϊσμός που κυριάρχησε στο ΣΥΡΙΖΑ και η στρατηγική του, για μια συμβιβαστική λύση εντός της Ευρωζώνης.
Τόνισε το ρόλο που καλείται να παίξει η Αριστερή Πλατφόρμα. «Είναι η στιγμή της αλήθειας» είπε χαρακτηριστικά επισημαίνοντας ότι διαψεύδονται όσοι έκαναν λόγο για ατολμία και διέδιδαν πως δεν πρόκειται να υπάρξει από την πλευρά της Πλατφόρμας εναντίωση στη συμφωνία. Ανακοίνωσε επίσης τη δημόσια εκδήλωση της Ίσκρα την ερχόμενη Δευτέρα δείχνοντας ότι την υποδέχεται ως μια κίνηση με έντονο συμβολισμό.
Μίλησε επίσης για ένα σχέδιο Εθνικό – Λαϊκό σύμφωνα με το σχήμα του Γκράμσι για το ποιος μπορεί να εκφράζει αυτή τη στιγμή το εθνικό. Στο περιεχόμενο της πολιτικής συμμαχίας που έρχεται σαν αίτημα της κρίσιμης πολιτικής στιγμής, ξεχωρίζει την έξοδο από την ευρωζώνη, ενώ ο ίδιος δηλώνει ότι δεν πρέπει να τεθεί το ζήτημα της αποδέσμευσης από την ΕΕ παρά μόνον εφόσον προκύψει στην πορεία οπότε δεν θα πρέπει να υπάρχει ταλάντευση. Επέμενε ότι δεν πρέπει να απορριφθεί η τακτική της κατάκτησης της κυβέρνησης από την Αριστερά.
Βασική εκτίμηση του Πέτρου Παπακωνσταντίνου είναι ότι η αστική τάξη και ο γερμανικός παράγοντας που τώρα στηρίζει ένθερμα τον Αλέξη Τσίπρα, θέλουν εκλογές το συντομότερο δυνατό, όσο ακόμα διατηρείται η ανοχή της κοινωνίας στον πρωθυπουργό.
Μιλώντας πιο πρακτικά, ο Παπακωνσταντίνου περιέγραψε το καθήκον όλων των αριστερών και προοδευτικών πολιτικών δυνάμεων που έδωσαν τη μάχη του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου να ανοίξουν το βήμα τους και να συγκροτήσουν ένα νέο πολιτικό φορέα που δεν θα είναι βέβαια ενιαίο κόμμα, αλλά θα εκφράζει μια βασική συμφωνία στα κεντρικά ζητήματα της περιόδου.
► Δείτε τα βίντεο της εκδήλωσης
στο κανάλι του ΚΟΜΜΟΝ στο ΥouTube
Αιχμές του προγράμματος αυτού του φορέα, σύμφωνα πάντα με τον Πέτρο Παπακωνσταντίνου, μπορεί να είναι η ανάπτυξη, η δουλειά, η αναδιανομή του πλούτου. Για το νόμισμα υπογράμμισε ότι είναι το μέσο και όχι ο σκοπός αναφέροντας για παράδειγμα το σχέδιο του Σόιμπλε που μιλά για έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ με τους όρους των δανειστών.
Πρότεινε δε ως βασικό επιχείρημα απέναντι στην εκστρατεία της αστικής τάξης που μιλά και θα μιλά για «δραχμολάγνους νεοσταλινικούς» ότι στο Grexit με όρους υποταγής στους δανειστές οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια τα μνημόνια που τώρα υλοποιούνται και η πολιτική του ευρώ πάση θυσία.
Ο Παπακωνσταντίνου ήταν ιδιαίτερα αιχμηρός απέναντι στην ηγεσία του ΚΚΕ η οποία, όπως είπε, επέλεξε να μην δώσει το κόμμα τις μεγάλες μάχες της προηγούμενης περιόδου μαζί με το λαό και την υπόλοιπη αριστερά.
Ο Κώστας Μάρκου, από την πλευρά του τόνισε ότι τον χαρακτήρα της υπό συζήτηση συμμαχίας θα δώσει το περιεχόμενο του προγράμματός της. Ότι θα πρέπει να αποφύγει τη δημιουργική ασάφεια. «Το κύριο είναι να σταματήσει η υποτίμηση του βασικού προβλήματος της εργατικής τάξης σήμερα – του ζητήματος της εκμετάλλευσης, δηλαδή της επιβίωσης» είπε χαρακτηριστικά.
Το ζήτημα της επιβίωσης του λαού, υποστήριξε, χρειάζεται να είναι στην πρώτη γραμμή του προγράμματος της μαχόμενης και ανατρεπτικής Αριστεράς, ξεχωρίζοντας το ζήτημα του μισθού και του χρόνου εργασίας, καθώς επίσης και των εργασιακών σχέσεων. Να είναι ένα πρόγραμμα που θα εκφράζει σαφώς τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και της νεολαίας. Ιδιαίτερα η νεολαία, υπογράμμισε, είναι αναγκαίο να έχει αναβαθμισμένη θέση στην υπό διαμόρφωση συμμαχία.
Τόνισε ακόμα ότι πρέπει να μπει σαφής διαχωριστική γραμμή από το σχέδιο Grexit του Σόιμπλε. Γιατί είναι έξοδος από την ευρωζώνη με αποπληρωμή του χρέους και παραμονή στην Ε.Ε. που σημαίνει ακύρωση κάθε παραγωγικού ανασχεδιασμού που θα κινείται με βάση τις κοινωνικές ανάγκες και όχι το κέρδος. Έξοδος από την ευρωζώνη με σκοπό την ανακούφιση του λαού σημαίνει ότι «αντικειμενικά θα βρεθούμε μπροστά στην αναγκαιότητα να εθνικοποιηθούν μεγάλες και μικρές επιχειρήσεις και βέβαια μπροστά στην αναγκαιότητα της αποδέσμευσης από την Ε.Ε.». Έξοδος από την ευρωζώνη χωρίς έξοδο από την ΕΕ είναι μισός δρόμος, είπε.
Μεγάλο μέρος της τοποθέτησης του Κ. Μάρκου επικεντρώθηκε στον ανεξάρτητο πολιτικό ρόλο του μαζικού κινήματος και την ανασυγκρότηση ιδιαίτερα του εργατικού κινήματος και του κινήματος της νεολαίας για να σφραγίσουν τις εξελίξεις και να μην παραμεριστούν από την κοινοβουλευτική πρακτική. Ενώ για το κρίσιμο ζήτημα των κυβερνήσεων, αναφέρθηκε στη στρατηγική της εξουσίας και της επανάστασης, που δεν ολοκληρώνεται με την κατάκτηση της κυβερνητικής εξουσίας.
Κλείνοντας σημείωσε ότι χρειάζεται η αυτοτέλεια και άμεσα η ενότητα της αντικαπιταλιστικής και ανατρεπτικής Αριστεράς και ταυτόχρονα η πολιτική συνεργασία και συμμαχία με τα λαϊκά ριζοσπαστικά αριστερά ρεύματα που θα προκύψουν από τις έντονες διεργασίες κυρίως στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και στο ΚΚΕ, σε μια «διαρκή πορεία προς το μέτωπο» που απαιτεί η εποχή μας.
