Το 11ο συνέδριο της ΝΔ (16-17/12/2017) αποτέλεσε έναν επιπλέον κρίκο στην αλυσίδα των επαγγελλόμενων ριζικών και αυταρχικών μεταλλαγών που έχει ανάγκη – ωθούμενο και ακολουθώντας τα διεθνή ρεύματα – να πραγματοποιήσει το αστικό πολιτικό σύστημα στη χώρα μας.Μετάλλαξη που ήδη έχει ξεκινήσει και υπηρετεί σήμερα με το δικό της τρόπο, η παραδομένη στο ρεύμα του νεοφιλελευθερισμού, κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Το συνέδριο της αξιωματικής αντιπολίτευσης (πέρα από τον ανταγωνισμό του Κυριάκου με την Ντόρα όπως εκφράστηκε με τη δήλωσή του ότι δεν θα της δώσει υπουργείο) αποτύπωσε – πολιτικά και οργανωτικά – τις αλλαγές που οραματίζεται η αστική τάξη για τη χώρα μας. Μια νέα πραγματικότητα με συνταγματικά θεσμοθετημένες τις πολιτικές κοινωνικές και ιδεολογικές κατακτήσεις που αποκόμισε στη διάρκεια των χρόνων της κρίσης.
Αυτό ακριβώς κρύβεται πίσω από την προτεραιότητα που έδωσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην συνταγματική αναθεώρηση, περιγράφοντας τους στόχους που θα ιεραρχήσει μια αυριανή κυβέρνησή του. Ο Κυρ. Μητσοτάκης, επίσης, κλείνοντας το μάτι στην αστική τάξη ώστε να πάψει να δίνει το χρίσμα της στο ΣΥΡΙΖΑ, υποσχέθηκε μείωση της φορολογίας για τις επιχειρήσεις, μείωση των εργοδοτικών εισφορών και του ΕΝΦΙΑ. Λέξη φυσικά δεν είπε για μείωση της έμμεσης φορολογίας που πλήττει τα λαϊκά στρώματα! Η ΝΔ έτσι συμφωνεί και υπόσχεται διαιώνιση της σημερινής δυσβάσταχτης φορολόγησης.
Η Δεξιά είναι έτοιμη για αλλαγή του Καραμανλικού συντάγματος του 1975 που αντανακλά τη κοινοβουλευτική λειτουργία του αστικού συστήματος μιας προηγούμενης εποχής και έχει σε ένα βαθμό αποτυπωμένες τις κατακτήσεις του ριζοσπαστικού κινήματος εκείνης της εποχής. Στο πλαίσιο αυτό οι προτάσεις που διατυπώθηκαν από την επιτροπή Αλιβιζάτου, Μάνου κ.α. (βλέπε Καθημερινή 5/6/16) που επαναλήφθηκαν στο σύνολο ή μέρος τους και στο 11ο συνέδριο της ΝΔ περιγράφουν ένα νέο πολιτικό σύστημα με χαρακτηριστικά κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού. Προβλέπεται συγκεκριμένα:
– Ενίσχυση της εκτελεστικής εξουσίας. Προς αποτροπή της ακυβερνησίας εισηγούνται να μετατεθεί το κέντρο βάρους της νομοθέτησης από τη βουλή στην κυβέρνηση. Η νομοθέτηση θα γίνεται με κανονιστικές πράξεις της διοίκησης, βάσει νόμων-πλαισίων, οι εξουσιοδοτήσεις των οποίων δεν θα περιέχουν χρονικούς περιορισμούς…ήδη έχει εφαρμοστεί σε πολλούς μνημονιακούς νόμους. Επίσης, η Βουλή δεν θα μπορεί να «ρίξει» την κυβέρνηση αν συγχρόνως δεν είναι σε θέση να αναδείξει νέα…
– Δυνατότητα απαγόρευσης της ελεύθερης λειτουργίας των κομμάτων και της διακίνησης ιδεών: με δικαστική απόφαση θα πρέπει να καθίσταται δυνατή η απαγόρευση της συμμετοχής στις εκλογές πολιτικού κόμματος η ηγεσία του οποίου παροτρύνει συστηματικά ή ανέχεται τη χρήση βίας.
– Έξωθεν (η αντίπαλη τάξη) ορίζει τους κανόνες λειτουργίας του εργατικού κινήματος (πρόσφατο σχέδιο νόμου για τις απεργίες) και επιπλέον συνηγορούν υπέρ της προστασίας όλων των περιουσιακών δικαιωμάτων, και όχι μόνο των εμπραγμάτων, και αποτολμά να αναγνωρισθεί ως δικαίωμα, παράλληλα με την απεργία, και η ανταπεργία.
Όλα αυτά και άλλα απαιτούνται να θεσμοθετηθούν ως θωράκιση ενός κράτους ικανού να επιβάλει το περιεχόμενο του προγράμματος του 11ου συνεδρίου της ΝΔ που περιλαμβάνει:
1. Με στόχο τον αποπροσανατολισμό από την ουσία μια γενικόλογη ακατάσχετη φλυαρία – πρότυπο λαϊκισμού – που μπορεί να απευθύνεται σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή, σε οποιοδήποτε χώρο και από οποιοδήποτε δεν σέβεται τον ακροατή του. Ενδεικτικά παραθέτουμε το κλείσιμο της προγραμματικής ομιλίας του Κ. Μητσοτάκη στο προγραμματικό 11ο συνέδριο της ΝΔ.
«Σε όλες τις Ελληνίδες και όλους τους Έλληνες σήμερα δίνω μια υπόσχεση: Θα κάνω ό,τι είναι δυνατό για να εξασφαλίσω ότι η πατρίδα μας θα έχει το μέλλον που της αξίζει. Με κουράγιο, αυτοπεποίθηση, σκληρή δουλειά, εντιμότητα και συνέπεια, αυτήν τη νίκη θα την κατακτήσουμε. Και η επιβράβευση θα είναι τεράστια. Στο τέλος αυτής της προσπάθειας, όταν ο εφιάλτης θα έχει τελειώσει, όταν το χαμόγελο και η σιγουριά θα έχουν επιστρέψει στον τόπο μας, θα μπορούμε όλοι να πούμε με περηφάνια: “Ναι, ήμουν κι εγώ εκεί. Ήμουν παρών και έβαλα πλάτη να γυρίσει ο τροχός της ιστορίας”. Να κουνηθεί αυτός ο βράχος, όπως τόσο εύστοχα το είπε σήμερα ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης.
Το μέλλον δεν μπορεί να περιμένει. Οι Έλληνες αξίζουμε καλύτερα. Όχι στη φτώχεια. Όχι άλλα χαμένα χρόνια. Όχι άλλες ξενιτεμένες γενιές. Ναι στο νέο πατριωτισμό. Ναι στην αλληλεγγύη και στη συντροφικότητα. Ναι στην Ελλάδα της αλήθειας και της ευθύνης. Ναι στην ελπίδα μιας καινούριας εποχής. Σας ευχαριστώ!»
2. Διακηρύξεις που κονιορτοποιούν τις όποιες αυταπάτες μπορεί να γεννάει ο βερμπαλισμός των λόγων, στο πλαίσιο μιας υποτίθεται πολιτικά θαρραλέας στάσης, που προκρίνει την αλήθεια.
Ενδεικτικά αναφέρουμε θέσεις που χαρακτηρίζουν το πνεύμα του προγράμματος της ΝΔ.
Πρώτο, η οικονομική κρίση θα αντιμετωπιστεί με μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων στο 20%. Εδώ ακολουθεί τον Τραμπ, που προχώρησε σε ιστορικού μεγέθους μείωση της φορολογίας από 36% στο 21% στις ΗΠΑ με σκοπό να αντιμετωπίσει την επίσης ιστορική κρίση της παγκόσμιας υπεροχής του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού.
Εισέρχεται έτσι η χώρα σε ένα παγκόσμιο ανταγωνισμό παροχής κινήτρων μείωσης του κόστους λειτουργίας των επιχειρήσεων, που κύριο αποτέλεσμα έχει την δημιουργία ελλειμμάτων και την αύξηση της φτώχειας.
Το μέτρο αυτό οδηγεί απευθείας στο παραπέρα περιορισμό του κοινωνικού κράτους στην ασφυκτική συρρίκνωση των κοινωνικών παροχών και την αντικατάστασή τους με επιδόματα στοιχειώδους επιβίωσης.
Αυτά συμβαίνουν σε έναν πλανήτη και μια εποχή που η κυρίαρχη τάξη μεγαλώνει με αυξανόμενους ρυθμούς το πλούτο των υλικών της αγαθών καταστρέφοντας πλέον την ίδια τη φύση και εκατομμύρια ζωές ανθρώπων.
Δεύτερο, η πολιτισμική – ιδεολογική κρίση αξιών θα αντιμετωπιστεί κατά τον Γ. Κουμουτσάκο από τους «θεσμούς που έχουν τον μεγαλύτερο σεβασμό του ελληνικού λαού, και είναι η Εκκλησία οι Ένοπλες Δυνάμεις, η Πυροσβεστική, η Αστυνομία. Πού ακριβώς λοιπόν, είναι η ιδεολογική κυριαρχία της Αριστεράς; Στις τέχνες και στη διανόηση; Μα ο χώροι αυτοί πάντα και από τη φύση τους, τείνουν να αμφισβητούν κατεστημένες πεποιθήσεις, ή τουλάχιστον αυτό δηλώνουν».
Τρίτο, για ένα … ρηξικέλευθο τρόπο αντιμετώπισης της ανεργίας προτείνεται να κόβεται το επίδομα ανεργίας σε όσους δεν αποδέχονται την οποιαδήποτε δουλειά τους προτείνει ο ΟΑΕΔ. Εδώ δεν θα κουραστούμε να επαναλαμβάνουμε ότι μοναδική λύση πλέον για τους ανθρώπους αλλά «θανάσιμη μαχαιριά» για το σύστημα είναι η ριζική μείωση των ωραρίων εργασίας με δυνατότητες αύξησης αποδοχών.
Τέταρτο, στη δημόσια διοίκηση κινητήρια δύναμη επιβάλλεται η αξιολόγηση. Αξιολόγηση από τα πάνω προς τα κάτω. Στην άκρη του νήματος θα βρίσκεται πάντα ο πολιτικός προϊστάμενος που θα σχεδιάζει και θα κρίνει στα κρίσιμα ζητήματα το έργο και τη συμπεριφορά των υπαλλήλων και με πολιτικά κριτήρια.
Ένα σύστημα ασφυκτικού ελέγχου που θα χαρίζει χρόνο από τη ζωή των εργαζομένων σε μουχλιασμένες γραφειοκρατικές διαδικασίες με κύριο στόχο την ενσωμάτωση τους στο σύστημα μέσω της υποταγής.
Ένα σύστημα φυλακισμένο από το φόβο ότι ο έλεγχος της εργασίας από τους ίδιους τους εργαζόμενους μπορεί να οδηγήσει σε σταδιακό ξεπέρασμα των αδυναμιών και συνακόλουθα σε απαιτήσεις ελέγχου των πάντων.
Πέμπτο, άνοιγμα του δρόμου για πλήρη ιδιωτικό έλεγχο της γνώσης και των επιστημών. Εισηγούνται λοιπόν – επιτέλους – λέει χαρακτηριστικά στην ομιλία του ο αξιολογημένος με κανόνες αριστείας αρχηγός της ΝΔ Κ. Μητσοτάκης τη δυνατότητα ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων και την εισαγωγή κινήτρων για εγκατάσταση παραρτημάτων ξένων πανεπιστημίων.
Αυτό το -επιτέλους- εκστομίζεται από… αρίστους, σε μια εποχή που η πληροφορία και η γνώση έχει τη δυνατότητα να διαδίδεται -πέρα από κάθε έλεγχο- με απειροστές ταχύτητες σε δισεκατομμύρια ανθρώπων. Η μέγιστη ανοησία της εποχής εκφρασμένη από τους άριστους της ΝΔ!
Ένα τέτοιου τύπου πρόγραμμα που κτίζεται πάνω στις «κατακτήσεις» των προηγούμενων κυβερνήσεων, απαιτεί το κατάλληλο κόμμα και κράτος (την υλική δύναμη) που θα το υλοποιήσει. Πρόπλασμά μιας τέτοιας οργάνωσης εμφανίστηκε στο χώρο του 11ου συνεδρίου.
Έκτο, κόμμα πολυσυλλεκτικό από ακροδεξιά μέχρι και τις πλήρως παραδομένες στο νεοφιλελευθερισμό σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις. Με διαφορές μεταξύ τους αλλά με κοινούς στόχους και ξεκαθαρισμένο στα μυαλά τους, ότι αφού οι πραγματικοί αντίπαλοι τηρούν μια ιδιότυπη στάση πολιτικής αποχής, το πολιτικό παιχνίδι σήμερα περιορίζεται στο …κούκος μονός σε διπλό ταμπλό.
Ένα κόμμα που επιπλέον εκτιμά ότι το ρεύμα της συντηρητικής πολιτικής μετατόπισης, των λαϊκών συνειδήσεων στη χώρα μας και διεθνώς, θα οδηγήσει σε ευρύτερες συνεργασίες, υποταγμένες στη δική της πολιτική.
Έβδομο, ενισχυμένο κράτος με οργανωτική και λειτουργική αναβάθμιση των κατασταλτικών του μηχανισμών. Αναβάθμιση που προέρχεται και από τις διεθνείς -και οριζόντιες- διασυνδέσεις του με αντίστοιχους μηχανισμούς. Ικανό να αναπτύσσει σχέσεις που θα εξασφαλίζουν τεχνογνωσία και υποστήριξη σε ακραίου τύπου πρακτικές απέναντι στο εργατικό κίνημα και στους πρόσφυγες.
Η αστική τάξη λοιπόν στη χώρα μας έχει άποψη και σχέδιο. Φιλοδοξεί την ολοκληρωτική πολιτική και ιδεολογική κυριαρχία.
Επιζητά την επούλωση των πληγών της για να αποτελέσει εφαλτήριο επανάκαμψης των φιλοδοξιών αναβάθμισης του ρόλου της στη περιοχή.
Από εμάς εξαρτάται αν θα τους το επιτρέψουμε…
