Tη διακήρυξή της και τους πρώτους υποψήφιους που συμπεριλαμβάνονται στο ψηφοδέλτιό της για τις ευρωεκλογές του Μαΐου παρουσίασε την Τετάρτη 3 Απριλίου η «Λαϊκή Ενότητα», σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε, παρουσία του γραμματέα του ΠΣ του κόμματος Π. Λαφαζάνη.
Ολοκληρώνοντας την παρουσίαση της διακήρυξης αλλά και των υποψηφίων, ο Π. Λαφαζάνης απηύθυνε κάλεσμα «προς όλες τις αριστερές, ριζοσπαστικές, δημοκρατικές, αντιμνημονιακές δυνάμεις αυτής της χώρας και τους λέμε, έστω και στο παραπέντε, εν όψει των ευρωεκλογών, είμαστε ανοιχτοί και θέλουμε ένα μεγάλο ενωτικό ψηφοδέλτιο που θα δώσει με αποτελεσματικότερο τρόπο την μάχη των ευρωεκλογών για την πατρίδα μας και τον ελληνικό λαό». Μάλιστα, δεσμεύτηκε ότι θα στείλει επιστολή σε όλες αυτές τις δυνάμεις προσκαλώντας τες σε κοινή εκλογική μάχη.
Προκαλεί ερωτηματικά, τουλάχιστον, η στάση της ηγεσίας της ΛΑΕ, ουσιαστικά του Αριστερού Ρεύματος. Ποια αξιοπιστία έχει ένα τέτοιο κάλεσμα τη στιγμή που ανακοινώνεται ολοκληρωμένη η διακήρυξη αλλά και το ψηφοδέλτιο; Ερωτηματικά που πληθαίνουν αν συνυπολογιστεί το γεγονός πως πριν λίγες εβδομάδες το Πολιτικό Συμβούλιο της ΛΑΕ έδωσε στη δημοσιότητα πρόταση εκλογικής συνεργασίας σε άλλες αριστερές δυνάμεις και στάλθηκε σε μέλη της ΚΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Ωστόσο, δεν επιδιώχθηκε καμιά συνάντηση και διάλογος γύρω από αυτήν, δεν γράφτηκε τίποτε για όλα αυτά στα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης του Αριστερού Ρεύματος και της ΛΑΕ, κρατήθηκε «στα σκοτεινά». Τα δεδομένα αυτά καθιστούν προφανές πως η πρόταση της ηγεσίας της ΛΑΕ ήταν και είναι προσχηματική, κάτω από την πίεση της αριστερής βάσης της που αφουγκράζεται την αδήριτη ανάγκη συσπείρωσης όλων των μαχόμενων δυνάμεων.
Σε αυτή την ανάγκη δυστυχώς δεν ανταποκρίθηκε ούτε η ηγεσία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η οποία αρνήθηκε την πρόταση της ΜΕΤΑΒΑΣΗΣ για τις ευρωεκλογές (βλ. Kommon 20 Μαρτίου 2019). Η πραγματικότητα αυτή, όμως, δεν μειώνει καθόλου τις ευθύνες της ηγεσίας του Αριστερού Ρεύματος και της ΛΑΕ, τόσο για τις πολιτικές επιλογές σύμπλευσης με εθνικιστικά ρεύματα, όσο και για την επικοινωνιακή διαχείριση του σοβαρού ζητήματος των πολιτικών συνεργασιών.
Είναι απαραίτητο να «έρθει η Αριστερά στα συγκαλά» της, όπως εύστοχα γράφτηκε για την ιδιαίτερα ελπιδοφόρα ενωτική προσπάθεια στον Δήμο Θεσσαλονίκης. Ενότητα και όχι κατακερματισμός, ουσιαστικός συντροφικός διάλογος και όχι προσχηματικές προτάσεις. Ας αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους…
