ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΜΕΤΑΒΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ
Τα αποτελέσματα των Βουλευτικών εκλογών της 7ης Ιουλίου ως συνέχεια των ευρωεκλογών και των αυτοδιοικητικών εκλογών δείχνουν την ολοκλήρωση του κύκλου της προηγούμενης περιόδου, με χαρακτηριστικά την έντονη πολιτική αστάθεια και κρίση κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης που έφεραν στην επιφάνεια οι μεγάλες λαϊκές και εργατικές κινητοποιήσεις 2010-2012 κι ο μεγαλειώδης αγώνας του δημοψηφίσματος το 2015.
Τα αποτελέσματα της κάλπης σφραγίζονται από μια αυτοδύναμη νεοφιλελεύθερη ΝΔ και τη διαμόρφωση ενός νέου δικομματισμού. Με τον ΣΥΡΙΖΑ να έχει μικρές για κόμμα που εφάρμοσε μνημόνια, απώλειες και διατήρηση των ποσοστών του σε εργατολαικές περιοχές και να προχωρά με ταχέα βήματα για την μετατροπή του σε έναν φορέα της κεντροαριστεράς πιο κοντά στο ΚΙΝΑΛΛ που επίσης διατήρησε τα ποσοστά του. Η υποχώρηση της Χρυσής Αυγής υπό το βάρος και των μεγάλων αντιφασιστικών αγώνων των τελευταίων ετών και τα σημάδια διάλυσής της που ακολούθησαν συνιστούν θετικό γεγονός. Ωστόσο δεν πρέπει να υποτιμηθεί η είσοδος στη Βουλή του ακροδεξιού αντιδραστικού Βελόπουλου που έρχεται να διαμορφώσει ακόμα αντιδραστικότερη ατζέντα και να προσφέρει, όταν χρειάζεται, πολύτιμη χείρα βοηθείας ως ακροδεξιός βραχίονας στην ΝΔ.
Το μεγάλο ποσοστό αποχής δείχνει ότι παρά τα υψηλά νούμερα των μνημονιακών κομμάτων, μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας δεν στρατεύεται θετικά στο πρόγραμμα Μητσοτάκη και δεν πείθεται από το αφήγημα αντιπολίτευσης ΣΥΡΙΖΑ, στοιχεία που δεν προσδίδουν ισχυρή πολιτική και κυρίως κοινωνική σταθερότητα. Τα ποσοστά αποχής αποτυπώνουν μια συνολική δυσαρέσκεια απέναντι στις ασκούμενες πολιτικές και το πολιτικό σύστημα, που δεν κινούνται ωστόσο σε ριζοσπαστική, λαική και κινηματική αλλά αντιδραστική κατεύθυνση.
Αυτό δείχνει η είσοδος του ανοιχτά φιλοευρωπαϊκού Μέρα 25 στη Βουλή, με άνοδο των ποσοστών του σε σχέση με τις ευρωεκλογές. Αυτό κυρίως μαρτυρούν τα χαμηλά – αρνητικά ποσοστά όλων των μορφωμάτων της μαχόμενης αριστεράς σε αντιστοιχία με τη δυναμική τους. Η παραμονή του ΚΚΕ στα ίδια ποσοστά, η περαιτέρω πτώση της ΛΑΕ και η επιστροφή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στα ποσοστά του 2009 μαρτυρούν τις μεγάλες πολιτικές και προγραμματικές ανεπάρκειες όλου του φάσματος της μαχόμενης αριστεράς. Ο κύκλος όλων αυτών των μορφωμάτων σε σχέση με το πώς τα γνωρίσαμε δείχνει να κλείνει, καθιστώντας αναγκαίες μεγάλες τομές και υπερβάσεις πάντα με γνώμονα την αποτελεσματικότερη εξυπηρέτηση των συμφερόντων και των αναγκών της εργατικής τάξης.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχασε το1/3 των ψήφων της σε σχέση με τις ευρωεκλογές του Μαΐου και μετά από δέκα χρόνια κρίσης μεγάλων λαϊκών και εργατικών κινητοποιήσεων επέστρεψε στα ποσοστά της πρώτης της εκλογικής συμμετοχής, αυτής του 2009. Αποτελέσματα που δείχνουν την αρνητική πορεία του μετώπου, την αδυναμία επικοινωνίας με τις εργατολαικές μάζες και έκφρασης των αγωνιών και των αναγκών τους παρά την πρωτοπόρα συμμετοχή κι ανάδειξη από τα μέλη μας κάθε μικρής και μεγάλης μάχης.
Η συρρίκνωση των εκλογικών ποσοστών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ οφείλεται στην μη εμβάθυνση του αντικαπιταλιστικού – μεταβατικού προγράμματος και στην αδυναμία ουσιαστικής σύνδεσης τακτικής και στρατηγικής λόγω της έλλειψης πίστης ότι στο σήμερα μπορούν να επιτευχθούν νίκες – κατακτήσεις προς όφελος της κοινωνικής πλειοψηφίας. Οφείλονται στις σεχταριστικές τάσεις που ηγεμόνευσαν στο εσωτερικό του μετώπου και οδήγησαν σε πολιτική και κοινωνική απομόνωσή του. Μια πορεία τους κινδύνους της οποίας είχαμε από καιρό επισημάνει πρωτοστατώντας παράλληλα στην ανάδειξη της ανάγκης κοινής δράσης και εξέτασης περιθωρίων για μια πλατιά εκλογική συνεργασία όλης της μαχόμενης, ανυπότακτης και ασυμβίβαστης αριστεράς μέσα από ένα πλατύ και ενωτικό κοινό ψηφοδέλτιο. Προσπάθεια η οποία πολεμήθηκε σκληρά στο εσωτερικό μας και τελικά δεν κατέστη εφικτή η πραγματοποίησή της, με ευθύνη όλων των δυνάμεων της αριστεράς. Για όλη αυτήν την πορεία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, οφείλουμε με θάρρος και νηφαλιότητα να κάνουμε κριτική και αυτοκριτική με το βλέμμα στραμμένο στην υπέρβαση για την επόμενη μέρα της αριστεράς και του κινήματος.
Τα ποσοστά του συνόλου της μαχόμενης αριστεράς σχετίζονται με την υποχώρηση του κινήματος και δεν ευνοούν τη διαμόρφωση πρόσφορου εδάφους για την εκ νέου ανάκαμψή του. Μπαίνουμε σε μια περίοδο που η ανάγκη για μια μαζική μαχητική ενωτική εργατολαική αντιπολίτευση απέναντι στη ΝΔ είναι τεράστια και οι δυνάμεις της αριστεράς και του κινήματος, μοιάζουν μουδιασμένες, κατακερματισμένες, προσεγγίζοντας την απογοήτευση και τη μοιρολατρία.
Χρειάζεται να αντιστρέψουμε το κλίμα, βαδίζοντας με ρεαλισμό και αισιοδοξία στην κατανόηση των δυσκολιών και αξιοποίηση των δυνατοτήτων της εποχής μας, κάτι που μέχρι τώρα δεν αντιλαμβάνονται οι ηγεσίες όλων των ρευμάτων της αριστεράς ( ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΚΚΕ-ΛΑΕ ). Κυρίως αναδεικνύοντας την δυνατότητα νικών για το εργατικό και λαϊκό κίνημα στο σήμερα παρά τον αντιδραστικό συσχετισμό δύναμης σε όλα τα επίπεδα και τη συντηρητικοποίηση διευρυμένων τμημάτων της κοινωνίας. Κάνοντας εργατική πολιτική σε περιόδους υποχώρησης και ήττας, με συνεχείς αγώνες για πανκοινωνικά μέτρα προς όφελος της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων και σε βάρος του κεφαλαίου.
Απέναντι στην περαιτέρω επίθεση στα εργασιακά και δημοκρατικά δικαιώματα του λαού και της νεολαίας και στη συνέχιση των μνημονιακών πολιτικών που έρχεται να εξαπολύσει η κυβέρνηση ΝΔ, μόνο μια μαχητική ενωτική λαική αντιπολίτευση, μια ανατρεπτική συμμαχία της ασυμβίβαστης αριστεράς και ένα ταξικά ανασυγκροτημένο και ανεξάρτητο εργατικό, λαϊκό και νεολαιίστικο κίνημα μπορούν να δώσουν απάντηση. Στην κατεύθυνση αυτή, που απαιτεί αυτοκριτική και υπέρβαση όλων και κυρίως της λογικής της μικροϊδιοκτησίας που έχει ηγεμονεύσει εντός αριστεράς και κινήματος, οφείλουμε να κινηθούμε. Ως Μετάβαση χαιρετίζουμε τους χιλιάδες αγωνιστές και αγωνίστριες που στήριξαν τα ψηφοδέλτια της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της υπόλοιπης ριζοσπαστικής και μαχόμενης αριστεράς, γνωρίζοντας καλά ότι μαζί θα σηκώσουμε το γάντι της επόμενης μέρας μπροστά στις μάχες και τις υπερβάσεις που έχει ανάγκη και επιτάσσει η εποχή μας.
Ιούλιος 2019
