Στο Κύριο Άρθρο με τίτλο «Η παγίδα του κατευνασμού» γράφει, η Καθημερινή της Κυριακής 18/10/2020: «Η Τουρκία του όψιμου ερντογανικού μικρο-ιμπεριαλισμού δεν είναι απειλή μόνο για την Ελλάδα. Είναι απειλή για την ευρωπαϊκή ασφάλεια, σε όλα τα μέτωπα που έχει ανοίξει η Άγκυρα, από τη Λιβύη μέχρι τον Καύκασο. Η αναχαίτιση αυτής της απειλής δεν επιτρέπει, πλέον, δισταγμούς και συναλλακτικούς υπολογισμούς. Το κοινό συμφέρον απαιτεί δραστική αποτροπή. Η ιστορική πείρα της Ευρώπης διδάσκει ότι απέναντι στους εκβιαστές ο κατευνασμός φέρνει μόνο αποχαλίνωση».
Αρχικά να σημειώσουμε ότι να αποκαλείς μικρο-ιμπεριαλιστική σήμερα την Τουρκία, ιδιαίτερα όταν στην αμέσως επόμενη πρόταση την θεωρείς απειλή για την ευρωπαϊκή ασφάλεια μάλλον ως …μικρή σκέψη των συντακτών της Καθημερινής πρέπει να θεωρηθεί. Οι πολιτικές οικονομικές και στρατιωτικές δραστηριότητες της Τουρκίας εκτείνονται και απασχολούν χώρες σε τρεις ηπείρους.
Οι γεωπολιτικές αντιπαραθέσεις, όπως πάντα, είναι το αποτέλεσμα των αντιθέσεων που γεννούν οι ασύμμετρες αναπτύξεις των κρατών. Μια σειρά από πολλούς παράγοντες ιστορικούς ή νεοεμφανιζόμενους αλλάζουν τις ισορροπίες ανάμεσα στα κράτη που αποτυπώθηκαν ως το τελικό αποτέλεσμα των προηγούμενων συγκρούσεων.
Οι χώρες που ενδυναμώθηκαν ασφυκτιούν κάτω από τα δεσμά που επέβαλαν προηγούμενες ιστορικές πραγματικότητες.
Υπακούοντας στους καθιερωμένους νόμους που επιβάλει η ανταγωνιστική φύση των εκμεταλλευτικών συστημάτων αναζητούν και απαιτούν τη νέα θέση ισορροπίας που ανταποκρίνεται στους νέους συσχετισμούς. Πολλές φορές η απαίτηση της νέας αναβαθμισμένης θέσης είναι όρος «υγιούς» επιβίωσης -με το καπιταλιστικό χαρακτηριστικό της συνεχούς μεγιστοποίησης του κέρδους- για την δυναμικά αναπτυσσόμενη αστική τάξη της χώρας.
Έτσι αναπτύσσονται οι «μικρο»-ιμπεριαλισμοί -που ενοχλούν τους αρχισυντάκτες της «Καθημερινής» αλλά και οι μεγαλο-ιμπεριαλισμοί -όπως π.χ η συμπεριφορά των ΗΠΑ έναντι της χώρας μας- που καθόλου δεν ενοχλούν τους ίδιους αυτούς κυρίους.
Φυσιολογική βέβαια είναι και αυτή τους η υποκριτική στάση, γιατί ο ιμπεριαλισμός της Τουρκίας βλάπτει τα ίδια συμφέροντα εργολαβικού χαρακτήρα -αυτά που απομένουν από την μεγαλο-εκμετάλλευση της περιοχής- της τάξης που εκπροσωπούν στη περιοχή. Άλλωστε στο μεγαλο-ιμπεριαλισμό στήριξαν επανειλημμένα τη ταξική τους κυριαρχία στο εσωτερικό της χώρας. Αυτός άλλωστε είναι ένας από τους λόγους που δεν τους επιτρέπει να κινηθούν ελεύθερα, πάντα εντός των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.
Βρίσκονται λοιπόν τώρα πάλι στρυμωγμένοι από τα ίδια τους τα πιστεύω. Η αστική τάξη της Τουρκίας κάνει ό,τι και αυτοί έκαναν στο παρελθόν, όταν είχαν ανάλογες δυνατότητες. Τώρα αναζητούν εναγώνια στήριξη από μεγάλες και μικρές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Όλες οι εποχές όμως δεν είναι ίδιες.
Οι συγκυρίες της εποχής φαίνεται να ευνοούν ανατροπές των ισορροπιών που προέκυψαν κύρια από τα αποτελέσματα του 2ου παγκόσμιου πολέμου. Οδεύουμε -και γεωπολιτικά έχει διανυθεί αρκετός δρόμος- ολοφάνερα σε μια νέα κατάσταση ισορροπίας όπου προηγούμενα δόγματα αμφισβητούνται. Η πρωτοκαθεδρία του δόγματος της ατομικής ευθύνης δεν εφαρμόζεται πλέον μόνο για τον… κορονοϊό. Δεν αφορά μόνο τους πολίτες! Επεκτείνεται και σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής ολόκληρων κρατών.
ΗΠΑ, ΕΕ, Γερμανία… εμφανίζονται στη πράξη να κατανοούν τη «νομιμότητα» των Τουρκικών κινήσεων στην περιοχή της Μεσογείου. Δέχονται έναν αναβαθμισμένο ρόλο της στη περιοχή, αλλά η Τουρκία απαιτεί -μέσα και από τη διεθνή αποδοχή της συμπεριφοράς της από Καύκασο μέχρι Αφρική- αναγνωρισμένη «και με τη βούλα» ισοτιμία απέναντί τους. Η πίεση που ασκείται στην Ελλάδα είναι μέρος και μέσο για την επιτυχία αυτής της στρατηγικής. Εκτιμά ότι μπορεί να καθίσει στο ίδιο τραπέζι με τους μεγάλους και συμπεριφέρεται ήδη όπως αυτοί. Απαιτούν να καρπωθούν υπεραξίες που βρίσκονται στη φύση και παράγουν οι λαοί της ευρύτερης περιοχής.
Μέχρι τώρα τα γεγονότα εξελίσσονται έτσι, με τον λαϊκό παράγοντα ευρισκόμενο εν υπνώσει και στις δύο χώρες. Κανείς όμως δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι σε απότομες στροφές θα παραμείνει αμέτοχος. Ιστορικά είναι ο μόνος παράγοντας που μπορεί να αντιστρέψει τη δυσμενή πορεία των γεγονότων για τη χώρα και τα λαϊκά συμφέροντα!
