Εκείνο το πρωί πριν 41 χρόνια το Μαθηματικό με την ΦΜΣ θα πήγαινε στην SOFTEX, αλλά κάποιους από μας που ήμασταν, λέει, πιο σωματώδεις, μας είπαν να πάμε δίπλα στην ΕΤΜΑ όπου είχε πάει η Πάντειος, επειδή ήταν κυρίως κορίτσια και ήθελαν μια μικρή ενίσχυση γιατί όσο νάναι… ποτέ δεν ξέρεις, είναι και δύσκολα τα πράγματα πρωί-πρωί να μοιράζεις προκηρύξεις στα εργοστάσια. Όταν το αφηνιασμένο φορτηγό έπεσε πάνω στην Σωτηρία στην αρχή απλά οργιστήκαμε και αντιδράσαμε με κάτι εεεεε τι κάνεις ρε και κάτι τέτοια.
Δεν ξέρω, ίσως και να μην ήθελε να την σκοτώσει, αλλά πάντως σίγουρα ήθελε να απειλήσει, να φοβίσει και να αποθαρρύνει γιατί τέτοια εντολή είχε από την εργοδοσία. Όταν καταλάβαμε ότι η Σωτηρία ήταν νεκρή πάθαμε ένα σοκ. Όσο κι αν οι αναφορές στους “νεκρούς του αγώνα” ήταν στην καθημερινότητά μας, συνήθως αφορούσαν στους νεκρούς ήρωες του ΕΑΜ, του Δημοκρατικού Στρατού, της Χούντας κ.λ.π. Δεν το είχαμε βιώσει να συμβαίνει δίπλα μας, σε κάποιον από μας και ίσως και σε μας κάποια στιγμή. Σοκ. φόβος, οδύνη και μετά αγανάκτηση σαν αποτέλεσμα και των τριών προηγούμενων.
Η Σωτηρία Βασιλακοπούλου δεν ήταν πια μαζί μας. Στα 20 της χρόνια έφυγε, έτσι ξαφνικά σε λίγα δευτερόλεπτα. Ήταν ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ. Και την είχαμε ζήσει μπροστά στα μάτια μας. Δεν είχαμε τότε και αυτή την έκφραση της… γυναικοκτονίας και δεν κινδυνέψαμε να μπερδευτούμε και τέτοια. Ήταν δολοφονία, ταξική δολοφονία, δολοφονία εκτελεσμένη και οπλισμένη από την αδίστακτη εργοδοσία. Η Σωτηρία σήμερα θα ήταν γύρω στα 60 και κάτι. Λογικά θα είχε εμβολιαστεί και με το ASTRA ZENEKA.
Ίσως να ήταν ακόμα στο ΚΚΕ, ίσως να είχε ακολουθήσει το τσουνάμι αποχώρησης της Σπουδάζουσας το 89΄ , ίσως να είχε καταλήξει στον ΣΥΡΙΖΑ μαζί με τους “Παντειακούς” τον Γιώργο τον Λυκουριώτη και τον Χαρίση, ίσως να ήταν στο ΝΑΡ του Παναγιώτη Μαυροειδή, ίσως να είχε πάει με το ΚΟΜΜΟΝ και τον Θανάση Σκαμνάκη, ίσως να ήταν σε ομάδες ακτιβιστών όπως ο Μήτσος με την Πελαγία στην Μεσσήνη, ίσως να ακολουθούσε τον δικό της μοναχικό δρόμο όπως η γραμματίνα της στην Πάντειο τότε η Μαρία Αλειφαντή με τον Περικλή, ίσως να είχε οικογένεια και παιδιά, κανείς ποτέ δεν ξέρει και δεν θα το μάθει.
Έτσι κι αλλιώς όσοι είμασταν τότε εκείνο το πρωί εκεί στην ΕΤΜΑ στην SOFTEX και στα άλλα εργοστάσια που έκανε εξόρμηση η Σπουδάζουσα, σήμερα όποτε ανταμώνουμε συνήθως για να αποχαιρετίσουμε κάποιον “παλιό” που έφυγε από την ζωή όπως τότε για τον Θόδωρα τον Καραγιαννίδη, είμαστε σε καμιά… 15αριά πολιτικούς φορείς ή και μοναχικοί καβαλάρηδες. Πάντως είτε έτσι είτε αλλιώς ΑΝΤΑΜΩΝΟΥΜΕ. Δεν ξέρω αν αυτή η ΑΝΤΑΜΩΣΗ μπορεί να μας ανταμώσει ξανά όλους μαζί και σε ποιους δρόμους.
Μακάρι λες από πρώτη ματιά. Εξαρτάται από τον… δρόμο λες με την δεύτερη. Αλλά έτσι κι αλλιώς αξίζει λες με την τρίτη. Είναι βλέπεις αυτή η παρακαταθήκη εκείνης της μυστήριας αλλά ωραίας εποχής που “ένωνε” και κρατάει ζωντανό το δέσιμο ακόμα μετά από τόσες δεκαετίες ακόμα και ανάμεσα σε διαφορετικούς δρόμους και πορείες.
Είναι ίσως αυτή η περίεργη ΔΥΝΑΜΗ των δικών μας νεκρών που λες και μας επιτηρούν από κει πάνω και μας λένε συνεχώς ¨αφήστε τις μαλακίες, κοιτάξτε να δείτε τι θα κάνετε μην πάει και χαμένη η θυσία μας”. Κάτι είναι τέλος πάντων… θα δούμε, Πότε θα το δούμε αυτό το… θα δούμε, δεν ξέρω. Ελπίζω πάντως ότι θα το… δούμε. Η ουσία είναι πως οι νεκροί χάνονται όταν πια δεν θα τους θυμάσαι. Και την Σωτηρία δεν πρέπει να την αφήσουμε να χαθεί. Θα την θυμόμαστε. θα θυμόμαστε εκείνο το πρωί, κυρίως για να την κρατήσουμε ΖΩΝΤΑΝΗ σαν παρακαταθήκη και να μην νομίσει από κει πάνω πως πήγε τζάμπα και χωρίς σκοπό και λόγο.
Σήμερα κάποια νέα παιδιά που παλεύουν να βρουν τον δικό τους δρόμο για μια καλύτερη ζωή μέσα από την ΚΝΕ, θα τιμήσουν την Σωτηρία στις 8μ.μ. στην σχολή της,. στην Πάντειο. Λογικά θα έπρεπε να είμαστε όλοι εκεί, αλλά λογικά και πάλι, δεν θάμαστε. Δεν πειράζει. Τουλάχιστον εκεί κατά τις… 8 το βραδάκι, ας την θυμηθούμε για λίγο. Και ας σκεφτούμε παρέα της. Ποιοι είμαστε και που πάμε. Νάσαι καλά Σωτηρία εκεί πάνω. Και συγνώμη που εκείνο το πρωί πριν 41 χρόνια, εμείς οι… γεροδεμένοι που ήρθαμε στην ΕΤΜΑ για ενισχύσεις, δεν καταφέραμε να σε προστατέψουμε.
