Σύγχρονο Κομμουνιστικό Σχέδιο
Ανακοίνωση
Η λεβέντικη στάση των εκπαιδευτικών, και η νικηφόρα αγωνιστική στάση των εργαζομένων στην e-food, αποτελούν μηνύματα αισιοδοξίας σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς.
Τα υψηλά ποσοστά συμμετοχής, οι συγκεντρώσεις σε όλες σχεδόν τις πρωτεύουσες νομών, αποτελούν την έμπρακτη απάντηση των εκπαιδευτικών απέναντι στην αξιολόγηση της αγοράς που προωθεί η Κυβέρνηση.
Είναι, αντικειμενικά, άλλο ένα ηχηρό ΟΧΙ στα σχέδια κυβέρνησης – ΕΕ για ένα σχολείο των ταξικών φραγμών. Με την επιχειρούμενη αξιολόγηση ετοιμάζουν ένα εντελώς νέο τύπο Σχολείου που θα εμβαθύνει ακόμη περισσότερο στις ταξικές διαφοροποιήσεις και θα κατατάσσει τους μαθητές με βάση την τσέπη των γονιών όπου όλα θα «πωλούνται» και όλα θα «αγοράζονται».
Την επιλογή αυτή φρενάρισαν με τους μέχρι τώρα αγώνες τους οι εκπαιδευτικοί.
Ο αγώνας τους αποτελεί την έμπρακτη, συλλογική απάντηση των αγωνιζόμενων εκπαιδευτικών και απέναντι στις πληρωμένες δημοσιογραφικές πέννες του ΥΠΑΙΘ που μιλούσαν για «μειοψηφίες», για «σωματεία αποκομμένα από τη βάση των εκπαιδευτικών», για δήθεν «αποδοχή της αξιολόγησης εκ μέρους των εκπαιδευτικών ».
Η ουσιαστική συμμετοχή στην απεργία και στα συλλαλητήρια της 11ης του Οκτώβρη και η εργατοδημοκρατική λειτουργία των εκπαιδευτικών ομοσπονδιών δίνουν ευρύτερο κύρος στον αγώνα τους και στην παλλαϊκή απαίτηση να στηριχτούν ουσιαστικά τα δημόσια σχολεία και οι εκπαιδευτικοί.
Η απόρριψη της αξιολόγησης της αγοράς, ο αγώνας για δραστική μείωση των μαθητών ανά τμήμα που βρήκε την έκφραση του στο σύνθημα «15 μαθητές στα τμήματα»,τα αιτήματα «μισθοί για μια αξιοβίωτη ζωή», για «σχολείο αποκλειστικά δημόσιο και σχολείο της ενιαίας γνώσης », αποκαλύπτουν στα μάτια των κυβερνώντων την απειλητικότητα, το δίκιο και την προοπτική του αγώνα.
Η κυβέρνηση επειδή διαπίστωσε τη δυναμική της όλης κατάστασης, με τα επιτελεία της, μεθόδευσε το διπλό χτύπημα στον αγώνα των εκπαιδευτικών :
Από τα «έξω» με τη δικαστική βία, την εφαρμογή του αντεργατικού νόμου Χατζηδάκη, την κήρυξη της απεργίας – αποχής παράνομης και από τα «μέσα» με το συνδικαλιστικό πραξικόπημα της αδίστακτης καταψήφισης της απεργίας, παρά και ενάντια στις αποφάσεις των συνελεύσεων, από προέδρους που υπακούουν πλήρως στα νεοθατσερικά κελεύσματα του συνδικαλιστικού τμήματος της ΝΔ.
Επιπλέον η Κυβέρνηση αντεπιτίθεται και αντί της μείωσης των μαθητών ανά τμήμα τους αυξάνει σε 28!
Οι ημέρες και τα έργα αυτά της Κυβέρνησης αποκαλύπτουν τις στοχεύσεις της για ακόμα βαθύτερη ταξική κατηγοριοποίηση και διαφοροποίηση σχολείων, μαθητών και εκπαιδευτικών. Αποκαλύπτουν τις κυβερνητικές πολιτικές που πηγάζουν ευθέως από τις κατευθύνσεις της Ε.Ε., του ΟΟΣΑ και τις απαιτήσεις τους ΣΕΒ. Κατευθύνσεις που αντιμετωπίζουν την μόρφωση των νέων σαν εμπόρευμα και τις πραγματικές ανάγκες των σχολείων σαν κόστος. Κατευθύνσεις που οδηγούν όχι μόνο στην καθήλωση των εκπαιδευτικών δαπανών αλλά ακόμη και στη μείωση τους κατά 1,8 δισ. ευρώ στα τελευταία 11 χρόνια με αποτέλεσμα το 30% των σχολικών κτηρίων να είναι 50ετίας, να υπάρχουν εκατοντάδες αίθουσες σε κοντέινερ, 700.000 μαθητές και μαθήτριες φοιτούν σε τμήματα από 21 έως 30 μαθητές.
Οι αγώνες των εργαζομένων, οι αγώνες των εκπαιδευτικών, δεν μπορεί να μπαίνουν στο γύψο με τη δικαστική βία. Δεν γνωρίζουν και δεν αναγνωρίζουν έξωθεν απαγορεύσεις και εσωτερικούς εφιάλτες.
Ο αγώνας των εκπαιδευτικών μπορεί και πρέπει συνεχιστεί και να κλιμακωθεί.
Μπορεί. γιατί το δίκιο είναι με το μέρος τους και πρέπει γιατί άλλος δρόμος από αυτόν του συλλογικού αγώνα δεν υπάρχει.
Ο αυταρχισμός και η ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης μπορεί να σπάσουν στην πράξη, με τις αποφάσεις και την ανυπότακτη στάση των συνδικάτων.
Εκεί μπορεί και πρέπει να ενισχυθεί η εσωτερική ενότητα του κλάδου, να δυναμώσει ο συντονισμός ανάμεσα στις αγωνιζόμενες ΕΛΜΕ και διδασκαλικούς συλλόγους, να πλουτιστούν τα αιτήματα.
Είναι ώρα να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας.
Ο μαζικός, ενωτικός αγώνας των εκπαιδευτικών έχει δημιουργήσει σοβαρές προϋποθέσεις και υποδομές για την κλιμάκωση της πάλης.
Ο αγώνας αυτός θα έχει συνέχεια και διάρκεια. Ο δρόμος θα είναι μακρύς με πολλές ακόμα μάχες και για τον κλάδο και για το εργατικό κίνημα συνολικά.
Τίποτα δεν έχει ακόμα κριθεί.
Σ αυτή τη διαδρομή είναι αντικειμενικά αναγκαίες μορφές που θα ακυρώνουν τα βήματα αυτής της αγοραίας αξιολόγησης, θα εναλλάσσονται με συλλαλητήρια στάσεις και απεργίες.
Έτσι κι αλλιώς όμως η κήρυξη, η έναρξη, τα αιτήματα, η μορφή και η λήξη του αγώνα είναι υπόθεση των ίδιων των αγωνιζόμενων εκπαιδευτικών. Η συνέχιση και κλιμάκωση του αγώνα μπορεί να προκύψει με τις συλλογικές αποφάσεις στη βάση, στις ΕΛΜΕ και τους διδασκαλικός συλλόγους.
Σε κάθε περίπτωση να ακυρωθούν στην πράξη και συντεταγμένα τα σχέδια κατηγοριοποίησης και ταξικής διαφοροποίησης των σχολείων αξιοποιώντας όλες τις μορφές συλλογικής δράσης, σε επίπεδο συλλόγων διδασκόντων.
Μαζικές κινητοποιήσεις σε όλη την Ελλάδα, μαζί με τους γονείς, ενάντια στο δικαστικό πραξικόπημα, κόντρα στους δούρειους ίππους του κλάδου, ενάντια στις μαζικές συγχωνεύσεις τμημάτων, για το σύνολο των προβλημάτων των σχολείων (κενά, μόνιμοι διορισμοί, συγχωνεύσεις, υποδομές, «αξιολόγηση» κ.α.) με συγκεντρώσεις σε όλες τις πόλεις, διαδηλώσεις, παραστάσεις διαμαρτυρίας.
Η αγοραία «αξιολόγηση» να ακυρωθεί – και θα ακυρωθεί – στην πράξη.
Μαζική συμμετοχή στα πανεργατικά συλλαλητήρια και στις διαδικασίες προετοιμασίας άμεσης απεργιακής απάντησης Δημόσιου και Ιδιωτικού τομέα για τις σύγχρονες ανάγκες μας στη δουλειά και τη ζωή και ενάντια στο σύνολο της αντεργατικής πολιτικής της κυβέρνησης.
Εκεί, στο πεδίο των σκληρών κοινωνικών αναμετρήσεων μπορεί να καταργηθεί ο νόμος Χατζηδάκη. Μπορεί να συγκροτείται, με τους συναγωνιστές, ένα σύγχρονο αγωνιστικό ριζοσπαστικό μέτωπο που θα ενώνει αντί να χωρίζει, θα ανοίγει αντί να κλείνει τους κοινωνικούς ορίζοντες και των εκπαιδευτικών.
Εκεί στο πεδίο των σκληρών αναμετρήσεων και τολμηρών αναζητήσεων μπορούμε να συγκεντρωθούν οι δυνάμεις που αναζητούν, και στην πράξη προωθούν, ένα σύγχρονο στρατηγικό πρόταγμα.
Για να νικήσουμε!
Αθήνα 19 Οκτώβρη 2021
