Οι νέες ευκαιρίες για τις δυνάμεις της κοινωνικής αλλαγής από τη σύγκρουση της Ουκρανίας
Οι νέες προκλήσεις και στόχοι της εργατικής πολιτικής
Πνιγόμαστε στη μπόχα ενός βόθρου ψεύτικων ειδήσεων, στημένων φωτογραφιών κι εμετικής προπαγάνδας που προετοιμάζει και διανέμει όλο το 24ωρο μια κεντρική «μηχανή μίσους» κι αναπαράγεται από την καθ’ υπαγόρευση «δημοσιογραφία» σ’ όλα σχεδόν τα ΜΜΕ, με ίδιους τίτλους και περιεχόμενο ακριβώς.
Είναι το ίδιο που έχουμε ξαναζήσει – αλλά με νέα τεχνογνωσία και βελτιώσεις πιά – όπως στην εποχή του Μακαρθισμού το ’50 και μετά κατά των «κόκκινων» τότε, το ’90 κατά των «Σέρβων χασάπηδων»”, κατά των Μουσουλμάνων στη συνέχεια, πιο πρόσφατα καλλιεργώντας τον τρόμο και την ανάγκη τυφλής πειθαρχίας για τις πανδημίες. Τώρα ο εχθρός είναι οι «κακοί και βάρβαροι Ρώσσοι» κι οτιδήποτε ρωσικό που «σκοτώνουν παιδάκια και λεχώνες, που βιάζουν τις γυναίκες κι ετοιμάζονται να μας εξολοθρεύσουν με πυρηνικά κλπ. κλπ.»
Σε κάθε σύγκρουση η προπαγάνδα, ναι, είναι ένα όπλο, όμως αν κερδίζονταν μόνο από την προπαγάνδα οι πόλεμοι, τότε οι Ναζί κι ο Γκαίμπελς θα είχαν κερδίσει τον 2ο Παγκόσμιο από τα … αποδυτήρια.
Για τις δυνάμεις που στόχο έχουν την κοινωνική αλλαγή κι αναζητούν στόχους και δρόμους για την απελευθέρωση της εργασίας, είναι απλά ακόμα μια άλλη δυνατότητα κι ανάγκη για:
Να δυναμώσει το αντιφασιστικό ρεύμα και να ξεριζωθούν νεοναζιστικά δίκτυα και μηχανισμοί, όχι μόνο για λόγους ιστορικής και ιδεολογικής παράδοσης, αλλά κυρίως γατί η τεχνητή και σχεδιασμένη ενίσχυσή τους γίνεται για να χρησιμοποιηθούν σαν εργαλεία για τη χειραγώγηση λαϊκών κι εργατικών στρωμάτων και της νεολαίας,
Το κυριότερο όμως είναι να αναδειχτούν κι αξιοποιηθούν οι Νέες ευκαιρίες εξαιτίας μιας τεράστιας ιστορικής αστάθειας που προκαλεί η σύγκρουση της χρεοκοπημένης και γι΄ αυτό επιθετικής Δύσης με το Ευρασιατικό μπλοκ για νέες θέσεις στους ραγδαία μεταβαλλόμενους παγκόσμιους συσχετισμούς, νέες σφαίρες επιρροής, νέες αγορές και κέρδη. Μην τρελαθούμε κιόλας: Τόσο αίμα, τόσοι ξεσπιτωμένοι, τόση επιβάρυνση και ρίσκα στις οικονομίες και τον κοσμάκη δεν γίνονται για να …μπει η Ουκρανία στο ΝΑΤΟ και για να μη χάσουν το λουφέ της Δύσης οι …ουκρανοί Κασιδιάρηδες και Μιχαλολιάκοι που έφεραν και στήριξαν στην εξουσία!
Αν διακινδυνεύαμε μια πρόβλεψη, κι επειδή τα πράγματα δεν εξελίσσονται για τη Δύση όπως τα περίμεναν καθώς κι ότι είναι πραχτικά αδύνατο η μια πλευρά να συντρίψει την άλλη χωρίς τον όλεθρο και της ίδιας, το πιο πιθανό είναι κάποιος συμβιβασμός, πού πιθανότατα θα οδηγήσει σε μια νέα Γιάλτα .
Η ουσία είναι ότι οι συνέπειες για τη Δύση και τον υπόλοιπο κόσμο των εξελίξεων γύρω από την Ουκρανία, δεν έχουν ΚΑΜΜΙΑ ΣΧΕΣΗ με αυτά που συνέβησαν – και περίμεναν ξανά οι δυτικοί ότι θα συμβούν – σε περιπτώσεις σαν τη Γιουγκοσλαβία το ‘90, το Ιράκ, τη Λιβύη, τη Συρία πιο πρόσφατα, ακόμα και στο Βιετνάμ το ‘60/‘70.
Η διάφορα είναι ότι ούτε η Ρωσία, ούτε η Κίνα, ούτε οι «συνοδοιπόροι» του Ευρασιατικού πρότζεκτ κι αυτοί που τους γλυκοκοιτάζουν – γιατί πάντα το μέγιστο κέρδος είναι ο κανόνας και οι ενδιάμεσοι συντάσσονται με τους νικητές – είναι πια οι ηττημένοι του 3ου παγκόσμιου «ψυχρού» πολέμου ή οι φτωχοί συγγενείς του κουτσά-στραβά παγκοσμιοποιημένου αλλά πάντα νεο-αποικιακού καπιταλισμού.
Επίσης να μην ξεχνιέται το γεγονός ότι ιστορικά για πρώτη φορά μετά την Αναγέννηση, η τεχνολογική πρωτοπορία και το προβάδισμα καινοτομίας βρίσκεται στην Ανατολή κι όχι στη Δύση και κάτι τέτοιο μετράει πολύ σοβαρά στη μεταβατική περίοδο προς την 4η και 5η Βιομηχανική επανάσταση.
Το θέμα είναι εμείς τι κάνουμε?
Τίποτα δεν θάναι ίδιο μετά την Ουκρανία…
Προκαλεί εντύπωση το τι σημαίνει αυτό που η Ρωσική ηγεσία λέει ότι οι τελευταίες εξελίξεις σημαίνουν «μια νέα τάξη πραγμάτων στον κόσμο».
Ότι γίνεται, τελικά μπορεί πραγματικά να επιφέρει ΤΕΚΤΟΝΙΚΕΣ κι ΑΝΕΠΙΣΤΡΕΠΤΕΣ αλλαγές – που μπορεί και να είναι ευνοϊκές για την ανθρωπότητα στο τέλος αλλά και να αποτελέσουν νέες προκλήσεις για αξιοποίησή τους από τις δυνάμεις που στόχο έχουν τον κοινωνικό μετασχηματισμό.
Η πιο πιθανή εξέλιξη βέβαια είναι ότι τέτοιες αλλαγές θα περάσουν – αν η Δύση επιμείνει να μην κατανοεί ότι οι όροι του παιγνιδιού πρέπει να αλλάξουν ριζικά – μέσα από την επώδυνη διαδικασία μιας οικονομικής κρίσης που θα προκληθεί που αυτές του 1929 και 2008-10 θα μοιάζουν με αστείο.
Μια πρώτη διαπίστωση – από την ταχύτητα, την ετοιμότητα διαθέσιμων πηγών και μηχανισμών, τις «συμμαχίες» κλπ για την προσαρμογή στους «κανόνες της νέας τάξης πραγμάτων» – δείχνει ότι Μόσχα και Πεκίνο προετοιμάζονταν πολλά χρόνια πριν για μια τέτοια εξέλιξη και μάλιστα σε απόλυτο συντονισμό.
Αντίθετα αν δει κανείς κάτω από την επιφάνεια, οι ηγεσίες, τα think tanks, το βαθύ κράτος της Δύσης ΔΕΝ ήταν προετοιμασμένοι ότι αντί για …απόνερα που περίμεναν από μια τέτοια εξελισσόμενη σύγκρουση που οι ίδιοι προκάλεσαν, θα βρεθούν αντιμέτωποι με ένα ΤΣΟΥΝΑΜΙ που δεν γίνεται να σταματήσει ή να αντιμετωπισθεί. Είναι άλλη μια απόδειξη της «φτώχειας ιδεών», της κρίσης και ανεπάρκειας της Δύσης :
Γιατί δεν μιλάμε πια για μια Lehman και 5-10 τράπεζες ή και 3-4 κρατικές οικονομίες που θα μπορούσαν να «μπουκωθούν» με τυπωμένο χρήμα και αναδιανομή πλούτου με σκληρή λιτότητα..
Μιλάμε για μια γενικευμένη δομική κατάρρευση σταδιακά όλου του πλέγματος των πολυεθνικών και μονοπωλίων που βλέπουν ότι οι κανόνες και το μοντέλο που είχαν επιβάλλει σε ένα «παγκοσμιοποιημένο» οικονομικό σύστημα, στηριγμένο σε:
καταγραφή και κεφαλαιοποίηση μελλοντικών υπεραξιών κυρίως μέσω της μονοπωλιακής χρήσης εμπορικών σημάτων, πατεντών, κλπ.
λεόντειων υπέρ τους επιχειρηματικών και εμπορικών συμφωνιών,
δυτικού τύπου χρηματιστηριακής ηθικής και
με την προστασία ενός τραπεζικού συστήματος/διαιτησιών/διεθνών οργανισμών τύπου WTO, IMF κλπ. που λειτουργούσε μέχρι τώρα σαν «αστυνομία/δύναμη καταστολής» για τους άτακτους και αποκλίνοντες,
ΔΕΝ ΘΑ ΙΣΧΥΟΥΝ ΠΙΑ!
Οι συνέπειες του ασκού του Αιόλου θα αρχίσουν να φαίνονται όταν σε 2-3 μήνες θα αρχίσουν να μη μπορούν να κρύβουν ζημιές και κυρίως προβλέψεις ακόμα και οι «μαϊμού» προϋπολογισμοί κρατών, τα αποτελέσματα 6μήνου εταιρειών, τα crash test τραπεζών κλπ. Η λεγόμενη «ενεργειακή κρίση», ο πανικός στα χρηματιστήρια κλπ. αυτών των εβδομάδων είναι απλά προεόρτια, αεράκι και ψιλόβροχο του τυφώνα που έρχεται. Η οικονομία έχει τους δικούς της ανεξάρτητους νόμους και καθορίζουν το εποικοδόμημα που έλεγε κι ο Marx.
Σαν έτοιμοι από καιρό …
Μια νέα εποχή στη διανομή και διαχείριση της πληροφορίας
Αν η 3η Βιομηχανική επανάσταση (ψηφιακή) δημιούργησε ένα κόσμο που δεν είχε γνωρίσει η προηγούμενη γενιά, με νέες ελευθερίες και δυνατότητες αλλά και με «σύνορα, κανόνες και μονοπωλιακά δικαιώματα και έλεγχο» που οδήγησαν στη δημιουργία των μονοπωλίων της ψηφιακής εποχής και που κυριολεκτικά θησαύριζαν, μάλλον πρέπει να ετοιμαστούμε για μια νέα εποχή που υπό προϋποθέσεις μπορεί να δούμε: αυτή του ελεύθερου Διαδικτύου και λογισμικού που ούτε στα όνειρα τους δεν είχαν φανταστεί οι ακτιβιστές και κατηγορούμενοι σαν «πειρατές» θιασώτες του είδους.
Προχτές η Ρωσική Δούμα ψήφισε νόμο ότι οι πατέντες και τα πνευματικά δικαιώματα εταιρειών από χώρες της λίστας που θεωρούνται «εχθρικές» δεν ισχύουν, δεν προστατεύονται πλέον στη Ρωσία και θεωρούνται πια δημόσιο αγαθό.
Καιρό πριν και χωρίς θόρυβο είχε εγκατασταθεί και λειτουργούσε σαν ένα αυτόνομο κομμάτι του παγκόσμιου ιστού, το Runet (γνωστό σαν το ρωσικό Internet) στο πρότυπο αντίστοιχων υποδομών και λειτουργίας στην Κίνα. Από χτες τα data centers και cloud servers της Google και Microsoft στη Ρωσία πέρασαν στον έλεγχο της Rostec και της Yandex που θα παρέχουν πια τις υπηρεσίες τους. Εξαίρεσαν την Apple γιατί δηλώνει έδρα την …Κίνα και δεν θεωρήθηκε hostile (ενδιαφέρουσα σαν εξαίρεση). Ήδη το ίδιο είχε γίνει λίγες μέρες πριν με τους servers και υπηρεσίες των You Tube, Facebook, Instagram κλπ. που απαγορεύτηκε η χρήση τους στη Ρωσία σε ανταπόδοση του αποκλεισμού ρωσικών μέσω στη Δύση.
Από χτες μπήκε σε λειτουργία το Rossgram (αντί του Instagram), λίγο πριν το Rutube (αντί του YouTube) και ετοιμάζονται αντίστοιχα εναλλακτικά social media και πλατφόρμες. Εφαρμογές όπως το Telegram ή το Threema έχουν πλουτίσει τις υπηρεσίες τους, γίνονται δημοφιλείς, αφήνοντας στο περιθώριο (κι όχι μόνο στη Ρωσία) τις παλιές συνήθειες των WhatsApp, Viber και παρόμοιων. H Mosfilm ανακοίνωσε ότι θα διαχειρίζεται σε streaming και broadcasting για τη Ρωσία και άλλες χώρες όλες τις ταινίες, σειρές και περιεχόμενο που προέρχονται από εταιρείες «εχθρικών» χωρών, χωρίς να πληρώνει δικαιώματα.
Αποτέλεσμα; Τις τελευταίες μέρες γίνεται πάρτι σε κάθε σχετικό forum και διαδικτυακή κοινότητα για το πως με τη χρήση VPN (προεξάρχοντας του επίσης ρωσικού Kaspersky VPN) ο καθένας που θέλει, από κάθε γωνία του κόσμου, έχει πρόσβαση ελεύθερα και χωρίς περιορισμό, δωρεάν και χωρίς διαφημίσεις να κάνει κτήμα του ότι βιβλίο, επιστημονική εργασία, περιοδικό, ταινία, σειρά, άλμπουμ, βιντεοπαιχνίδι η ότι επιθυμεί μέχρι και τις πιο πρόσφατες εκδόσεις από ιστότοπους όπως το παραδοσιακό Pirate Bay η το ρωσικό Library-Genesis. Αυτό δεν αντιστρέφεται πια όσο και να χτυπιούνται οι ειδικευμένοι στη συλλογή κερδών ή τιμωρία από … πνευματικά και άλλα δικαιώματα αμερικανοί δικηγόροι των studio η εκδοτικών κολοσσών.
Αν αποδείχτηκαν οι δυτικές πλατφόρμες και κοινωνικά δίκτυα, στην πρόσφατη και σε παλιότερες κρίσεις, οι ασφαλίτες του Ίντερνετ, κατεβάζοντας οτιδήποτε δεν συνάδει με την προπαγάνδα της Δύσης, αν επιχειρήθηκε να εγκατασταθούν στεγανά στη διανομή και διαχείριση περιεχομένου, ιδεών και πληροφοριών κάτι τέτοιο δεν μπορεί στην πράξη να εφαρμοστεί. Η ανάγκη για πολλαπλασιασμό πηγών, καναλιών, νέων μέσων αντι-πληροφόρησης προβάλλει άμεσα μπροστά σε καθένα, κάθε ομάδα, κάθε κοινότητα που δεν βολεύεται με το βόθρο των τωρινών ΜΜΕ.
Ποιος πληρώνει τη λυπητερή τελικά;
Ανακοινώθηκε ότι η Δούμα τη Δευτέρα 21 Μάρτη θα εγκρίνει διάταγμα του Προέδρου για δυνατότητα «εθνικοποίησης» όλων των περιουσιακών στοιχείων και συμμετοχών εταιρειών που διέκοψαν ή πάγωσαν τη δραστηριότητά τους στη Ρωσία.
Με το ίδιο διάταγμα κατάσχονται περίπου 500 αεροσκάφη ξένων εταιρειών που βρέθηκαν σε Ρωσικά αεροδρόμια όταν οι χώρες τους απαγόρευσαν πτήσεις με Ρωσία. Μια τέτοια απώλεια περιουσίας σε συνδυασμό με το υπέρογκο κόστος καυσίμων, την ανάγκη παράκαμψης του αχανούς εναέριου χώρου της Ρωσίας, νομίζει κανείς ότι όσο κι αν ανέβει η τιμή των εισιτηρίων, δεν θα οδηγήσει σε κύμα χρεοκοπιών αεροπορικών εταιρειών ή τεράστια επιβάρυνση των κρατικών προϋπολογισμών για να τις κρατήσουν ζωντανές; Κι από κοντά έρχονται και οι εταιρείες που διαχειρίζονται αεροδρόμια, εμπορικά κέντρα μέσα και γύρω από αυτά, οι εταιρείες παροχής υπηρεσιών, ένας ολόκληρος κόσμος σε καταστροφικό ντόμινο.
Το ωραίο είναι ότι η Δούμα προχτές ψήφισε επίσης ότι τα καταστήματα των αλυσίδων που έφυγαν η ανέστειλαν πωλήσεις στη Ρωσία θα συνεχίσουν να λειτουργούν κανονικά με …άλλα brands παρόμοια των παλιών, ότι δεν θα απολυθεί κανείς, ότι όλη η υποδομή από τον εφοδιασμό μέχρι καταστήματα περνάνε με νόμο σε ρωσική ιδιοκτησία κι ότι οι τιμές θα μειωθούν γιατί δεν θα πληρώνουν πια «royalties, franchise και κέρδη στους ξένους καπιταλιστές» (έτσι ακριβώς το λένε). Βέβαια οι Mac Donald’s, Starbucks, Zara και παρόμοιοι, κάπου πρέπει να εγγράψουν ζημιές σε πωλήσεις και προβλέψεις και δυστυχώς γι’ αυτές, μιας και είναι εισηγμένες, το επενδυτικό κοινό συνήθως τα παίρνει τοις μετρητοίς κάτι τέτοια, πουλάει μαζικά και στρέφεται αλλού.
Πάνω: «Θείος Βάνιας» πια, αντι Mac Donald’s στη Ρωσία με…παρόμοιο σήμα.
Το ίδια και χειρότερα προβλέπονται και για τους παραγωγούς επώνυμων προϊόντων που ακολούθησαν τα sanctions: ένα τεράστιο εμπορικό κύμα εισαγωγών αναπτύσσεται ήδη από την Κίνα, Ινδία, ΝΑ Ασία, Τουρκία για τα ίδια ακριβώς προϊόντα που έτσι κι αλλιώς παράγονταν εκεί και που τώρα φτάνουν στην αγορά σαν «λευκής ετικέτας» (white label) και μάλιστα κατά μέσο όρο 1/3 φτηνότερα πια. Τη ζημιά όμως κάπου πρέπει να την γράψουν η Nike, η Adidas, και άλλοι παρόμοιοι. Κι αυτές εισηγμένες σημειωτέον…
Όπως ακριβώς έγινε με την αγροτική παραγωγή και τα αντίστοιχα προϊόντα μετά το εμπάργκο εξαγωγών τους στη Ρωσία το 2014, που οδήγησαν στη εντατική ανάπτυξη αυτού του τομέα σε σημείο που το 2022 να είναι πια η Ρωσία από τους μεγαλύτερους εξαγωγείς, το ίδιο πιθανότατα θα γίνει τώρα και με την ελαφριά, την τεχνολογική αλλά και βαριά βιομηχανία.
Ο μεγάλος μπελάς της Δύσης και των δυτικών πολυεθνικών δεν είναι μόνο οι συνέπειες και η χασούρα από μια μόνο -μεγάλη πραγματικά – αγορά όπως η Ρωσική, αλλά το γεγονός ότι η ίδια αντιμετώπιση θα γίνει πια πρότυπο συμπεριφοράς και πολιτικής από κάθε χειμαζόμενη χώρα σε πάνω από τον μισό πλανήτη και κυρίως σε Ασία, Αφρική, Λ. Αμερική. Ο τρόμος της Δύσης είναι ότι οι περίφημοι «κανόνες της αγοράς και συναλλακτικά ήθη» κι οι οργανισμοί για την επιβολή τους αντί για «νταής χωροφύλακας» να καταντήσουν στην κυριολεξία της καρπαζιάς…
Ένας «Σοβιετικού τύπου» καπιταλισμός.
Αυτό που δεν κατανοεί η Δύση είναι ότι ο ρωσικός καπιταλισμός, σε αντίθεση με τον άναρχο δυτικό, είναι «κεντροποιημένος», σοβιετικού τύπου, και τον αναγκάζουν να «σοβιετοποιείται» ακόμα πιο πολύ με ένα πανίσχυρο κράτος που δυναμώνει περισσότερο, έχει πόρους και πλεονάσματα που του επιτρέπουν να ασκεί και φιλολαϊκή πολιτική και μάλιστα σε μια κοινωνία που πια συσπειρώνεται κατά βάση σε «πατριωτικά πρότυπα» και ιστορικά αντιφασιστικά συνθήματα μέχρι και κόκκινες σημαίες με σφυροδρέπανα, γύρω από τους «ιδιοκτήτες της χώρας», τους κληρονόμους της παλιάς διευθύνουσας τάξης της Σοβιετικής εποχής, εκμεταλλευτικής πάντα τάξης και τότε και τώρα.
Μαθαίνω, μιας και μιλήσαμε για περεταίρω «σοβιετοποίηση» του ρωσικού μοντέλου, ότι αυτή την περίοδο γίνονται εντατικές κινήσεις στο παρασκήνιο, με τελεσίγραφα και συγκεκριμένες διορίες, από πλευράς Ρωσικής Προεδρίας προς τους λεγόμενους «ολιγάρχες» να μεταφέρουν τα πάντα (κεφάλαια και business) στη Ρωσία ή και σε οικονομικά κέντρα με τα οποία είχαν αναπτυχθεί ήδη συμμαχίες (κι εδώ σαν έτοιμες από καιρό) όπως το Hong Kong, το Dubai, η Istanbul αντί του Λονδίνου, του Μονακό, της Florida και της Νέας Υόρκης που συνήθιζαν να περνάν ζωή και κότα μέχρι τώρα. Μια πρόγευση είχαμε κι απ’ το διάγγελμα Πούτιν στις 16 Μάρτη που μίλησε ειρωνικά κι επιθετικά «για όσους έχουν συνηθίσει και δεν μπορούν να αποχωριστούν το φουά γκρα, τις βίλες στη Μεσόγειο και τα κότερα».
Το πιο πιθανό είναι ότι το επόμενο διάστημα θα δούμε κύμα εθνικοποιήσεων περιουσιών ολιγαρχών ή τμημάτων τους -στο όνομα «θυσιών για την πατρίδα» – και για ικανοποίηση και μεγαλύτερη συσπείρωση του λαϊκού αισθήματος. Ένας συνομιλητής υψηλόβαθμος Ρώσος αξιωματούχος σχολίαζε για τους ολιγάρχες «Εξάλλου που τα βρήκανε; Ούτε από τον πατέρα τους τα κληρονόμησαν, ούτε από τη δουλειά τους τα έβγαλαν…»
Η ανεπάρκεια και λαίμαργη ανοησία της δυτικής ηγεσίας στο θέμα αυτό , βρίσκεται στο ότι αντί να χειριστεί τους ολιγάρχες σαν «φυσικούς συμμάχους» της στη σύγκρουση, όπως αντικειμενικά είναι, έσπευσε με κυρώσεις και κατασχέσεις λογαριασμών και περιουσιακών στοιχείων τους στη Δύση να τους σπρώξει προς τη Ρωσική Προεδρία σαν μόνη καταφυγή σωτηρίας. Και ως γνωστόν, η σωτηρία στον καπιταλισμό πληρώνεται. Και συνήθως ακριβά …
Νέοι πόροι και πλεονάσματα ή ποιος χρηματοδοτεί τον πόλεμο.
Μιλώντας πιο πάνω για πόρους και πλεονάσματα, εκεί που η Δύση πραγματικά πυροβόλησε όχι τα πόδια της αλλά το ίδιο της το κεφάλι είναι στον τομέα της ενέργειας και των πρώτων υλών.
Σύμφωνα με τα στοιχεία των Bloomberg και Platts η ετήσια επίσημη παραγωγή της Ρωσίας είναι για το 2022:
Αργό πετρέλαιο: 11 εκ βαρέλια/μέρα ή 4+ δις βαρέλια/χρόνο – από αυτά εξάγονται περίπου 2 δις βαρέλια σαν αργό ενώ ένα άλλο ποσό περίπου 1 δις εξάγεται με τη μορφή διυλισμένων προϊόντων ή έχοντας μετατραπεί σε πετροχημικά πολυμερή. Με μια μέση τιμή 40€/βαρέλι υπολογίζεται ότι το εισόδημα για το 2021 έφτασε τα 120 δις €.
Φυσικό αέριο: 765 εκ. Κυβικά/χρόνο. Οι εξαγωγές ΦΑ για το 2021 υπολογίζεται ότι με μια μεσοσταθμική τιμή 17€/MWh έφτασαν το 2021 τα 60 δις €.
Τα νούμερα ζαλίζουν και γίνονται ΑΣΥΛΛΗΠΤΑ αν υπολογίσει κανείς την αύξηση τιμών (110€/βαρέλι το αργό και 120€/MWh το ΦΑ) λόγω της κατάστασης και τις επιπλέον ροές στον κρατικό προϋπολογισμό της Ρωσίας (εφόσον το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο είναι κρατική ιδιοκτησία). Πρακτικά η Δύση ενισχύει τη Ρωσική κρατική οικονομία με ΕΠΙΠΛΕΟΝ έσοδα περίπου 634 δις € το χρόνο : + 210 δις € από την τιμή του αργού και με + 424 δις € από την τιμή του ΦΑ!
Πάνω: Η πορεία των τιμών ΦΑ τον τελευταίο χρόνο
Πάνω: Η πορεία των τιμών αργού Brent τον τελευταίο χρόνο.
Παράλληλα πλουτίζουν κι άλλες «Δυνάμεις του Κακού» κατά τους Δυτικούς όπως Ιράν, Βενεζουέλα, για να μην πω και το Qatar. Κι όλο αυτό το νέο εισόδημα ΠΑΕΙ κατευθείαν στους ΚΡΑΤΙΚΟΥΣ ΠΡΟΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥΣ όλων αυτών ενώ επιβαρύνει αφάνταστα τους προϋπολογισμούς της Δύσης, το κόστος παραγωγής και φυσικά την τσέπη των καταναλωτών δημιουργώντας μια τρομακτική αστάθεια κι ελλείμματα στην οικονομία τους.
Ανάλογη είναι και η κατάσταση σχεδόν σε κάθε τομέα πρώτων υλών τόσο για τη βιομηχανική παραγωγή όσο και την κατανάλωση μιας και η Ρωσία αποτελεί τον μεγαλύτερο παραγωγό και εξαγωγέα νικελίου, αλουμινίου, τιτανίου και δεκάδων άλλων μετάλλων καθώς και άνθρακα και σιτηρών. Για όλα αυτά οι τιμές έφτασαν στα ύψη φορτώνοντας με νέα κέρδη τα ρωσικά κρατικά ταμεία και με δυσβάστακτα βάρη τις δυτικές οικονομίες.
Με δυο κουβέντες, με την πολιτική των κυρώσεων η Δύση όχι μόνο χρηματοδοτεί το κόστος των ρωσικών στρατιωτικών επιχειρήσεων αλλά αφήνει στον αντίπαλο κι ένα τεράστιο κέρδος. Αν αυτό δεν είναι ήττα, τότε τι είναι; Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι.
Η χρηματοοικονομική Ευρασιατική ολοκλήρωση ή ένα εναλλακτικό σύστημα.
Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες είναι οι αλλαγές που δρομολογούνται στον χρηματοπιστωτικό και συναλλαγματικό τομέα που στην ουσία είναι ο μηχανισμός συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης κεφαλαίου σύμφωνα με τη Μαρξιστική Πολιτική Οικονομία καθώς κι ο μηχανισμός παροχής υπηρεσιών διευκόλυνσης και ασφάλειας στις συναλλαγές για τη διαδικασία της παραγωγής και του εμπορίου:
Η αλήθεια είναι ότι η αποβολή ορισμένων ρωσικών τραπεζών από το SWIFT, το διεθνές κέντρο ανταλλαγής μηνυμάτων για πληρωμές μεταξύ τραπεζών και λογαριασμών και καρτών, είναι μια ταλαιπωρία για τις ίδιες τις τράπεζες και τους πελάτες τους. Όχι αξεπέραστη όμως, αφού υπάρχουν κι άλλες τράπεζες που λειτουργούν κανονικά κι εφόσον για παράδειγμα θυγατρικές ρωσικών υπάρχουν σαν αυτόνομες τράπεζες στη Αυστρία, την Τουρκία ακόμα και στην Κύπρο όπως κι αντίστροφα θυγατρικές από τις χώρες αυτές έχουν τραπεζική άδεια και δραστηριότητες στη Ρωσία. Κανείς δεν διανοήθηκε να τις κλείσει. Άρα οι εμπορικές και οικονομικές συναλλαγές θα συνεχίζονται κανονικά, μόνο πια από τη Βιέννη, την Κωνσταντινούπολη αντί του Λονδίνου, της Νέας Υόρκης, της Ζυρίχης και της Φρανκφούρτης που θάναι οι χαμένοι της υπόθεσης. Επιπλέον νέα τραπεζικά κέντρα αναδεικνύονται όπως το Ντουμπάι, το Χονγκ Κονγκ και η Σιγκαπούρη.
Περισσότερο οδυνηρό είναι για τη Μόσχα ίσως το γεγονός της απαγόρευσης χρήσης των ομολόγων σε δολάρια, σε Ευρώ και στερλίνες που διαθέτει σαν αποθεματικό η Κεντρική Τράπεζα και υπολογίζονται στα περίπου 240 δις. Μα, αυτά όπως λέει κι η λέξη είναι «αποθεματικό», για ώρα έκτακτης ανάγκης κι εξάλλου ο «οφειλέτης» είναι ο εκδότης του ομολόγου, δηλαδή οι Κυβερνήσεις των ΗΠΑ, ευρωπαϊκών χωρών και της Μεγάλης Βρετανίας. Αν ένα ομόλογο λήξει και δεν πληρωθεί στον κάτοχο η αξία του, ο εκδότης του -η χώρα του δηλαδή – κηρύσσεται σε κατάσταση χρεοκοπίας.
Η ουσία όμως δεν βρίσκεται στα παραπάνω ανούσια και μη λειτουργικά μέτρα κυρώσεων. Βρίσκεται στο ότι η Μόσχα και το Πεκίνο ήταν πια «καλά διαβασμένοι» από τις προηγούμενες φουρνιές κυρώσεων κι από την εφαρμογή τους σε άλλες περιπτώσεις οικονομικής τρομοκρατίας όπως ενάντια στο Ιράν για χρόνια και τη Βενεζουέλα:
την Παρασκευή 11 Μαρτίου 2022, οι εκπρόσωποι της «Ευρασιατικής Οικονομικής Ένωσης» (EAEU) και της Κίνας ανακοίνωσαν το σχεδιασμό ενός νέου νομίσματος διεθνούς χρήσης και ενός νέου διεθνούς χρηματοπιστωτικού μηχανισμού με δικό του SWIFT με άμεση εφαρμογή!
η απόφαση της Ρωσικής κυβέρνησης μετά τις οικονομικές κυρώσεις να συνδέσει το Ρούβλι με ρήτρα και ισοτιμία Χρυσού – τον οποίο παρεμπιπτόντως η Κεντρική τους Τράπεζα συγκέντρωνε μετά μανίας τα τελευταία χρόνια, χώρια τα τεράστια αποδεδειγμένα αποθέματα που απλά χρειάζεται να εξορυχθούν – στην ουσία απελευθερώνει το Ρούβλι από το τζόγο και τους εκβιασμούς του δυτικού χρηματιστηριακού συστήματος συναλλαγών. Επιπλέον δίνει στην Κυβέρνηση τη δυνατότητα να τυπώνει όσο θέλει, όπως οι ΗΠΑ, εξάλλου χρυσός για αντίκρισμα υπάρχει να φάνε κι οι κότες, να αυξάνει υπερβολικά τα επιτόκια καταθέσεων για να συγκεντρώνει το χρήμα στις τράπεζες ενώ παράλληλα μειώνει σε εξευτελιστικά επίπεδα τα επιτόκια χορηγήσεων για να διευκολύνει ανάπτυξη και κατανάλωση.
οι εμπορικές και οικονομικές κυρώσεις, σε συνδυασμό με την απόφαση της 11 Μάρτη πιο πάνω, επιταχύνουν ραγδαία μια διαδικασία που είχε ξεκινήσει κάμποσα χρόνια πριν, αυτή της αποδολαριοποίησης των διεθνών συναλλαγών. Ήδη το δολάριο με τις συμφωνίες μεταξύ των εταίρων του Ευρασιατικού μπλοκ αλλά κι άλλων χωρών να χρησιμοποιούνται στις διμερείς τους συναλλαγές τα εθνικά νομίσματα αντι Δολαρίων ή Ευρώ, είχε περιορίσει το ποσοστό συμμετοχής τους στις τρέχουσες συναλλαγές παγκόσμια στο 50%. Ένα νέο μεγάλο χτύπημα αφαιρεί τεράστιο ποσό κερδών από το χρηματοπιστωτικό σύστημα των ΗΠΑ πού τυπώνοντας χαρτιά χωρίς κόστος κι αντίκρισμα κατέγραφε «εικονικό εισόδημα» ενώ φόρτωνε τον πληθωρισμό σ’ όλους τους υπόλοιπους.
Δεν είναι ανόητοι ή αφελείς. Απλά ΔΕΝ πέτυχε…
Η αλήθεια είναι ότι η Δύση και οι υπηρεσίες της, περισσότερο αυτό που λέμε «Βαθύ Κράτος» για τις ΗΠΑ, τη Μ. Βρετανία κι άλλες χώρες, είχε αποκτήσει μια τεχνογνωσία τις τελευταίες δεκαετίες για την επιβολή αυτού που έλεγαν «παγκόσμια κυριαρχία» ή «αμερικανικός αιώνας». Μια τεχνογνωσία που συνδύαζε συγκεκριμένες μεθόδους και βήματα:
-κατασκευή εχθρών/στόχων, (Μιλόσεβιτς, Σαντάμ, Ιράν, Λιβύη, Άσαντ, Βενεζουέλα, Β. Κορέα, Πούτιν, Κίνα…)
– προβοκάτσιες ή κατασκευή αποδεικτικών στοιχείων,
– μαζική προπαγάνδα και δημιουργία υστερίας,
– οικονομικό πόλεμο με αποκλεισμούς, κυρώσεις, επίθεση στο νόμισμα και την οικονομία,
– στήσιμο δικτύων κι έμμισθης 5ης Φάλαγγας στο εσωτερικό των στόχων,
– στρατολόγηση, εκπαίδευση κι εξοπλισμός μισθοφόρων (ISIS, νεoναζί, χούλιγκανς)
– στρατιωτική πίεση και απειλές μετά από περικύκλωση του στόχου (πχ επέκταση ΝΑΤΟ, βάσεις, αεροπλανοφόρα)
– πραξικοπήματα με τη μέθοδο των «χρωματιστών επαναστάσεων» (Βουλγαρία 1997, Γεωργία 2003-4, Ουκρανία 2004 και 2014, Κιργιζιστάν 2005, «Αραβική άνοιξη», Ιράν 2009, Καζακστάν 2021 κ.α.
-τέλος αν τίποτα απ΄ τα παραπάνω δεν δούλευε έρχονταν οι πεζοναύτες και τα βομβαρδιστικά με τη συνεπικουρία των… «προθύμων/χρήσιμων ηλίθιων» για να επιβάλλουν «φιλικές ηγεσίες» και καθεστώς προτεκτοράτου ή νέο-αποικίας.
Πιθανότατα τυφλωμένοι από αλαζονεία ή υπερβολική αυτοπεποίθηση, δεν πρόσεξαν ότι ειδικά τα τελευταία χρόνια, κάπου κόλλαγε το πράγμα και δεν έβγαινε η συνταγή (Ιράν, Βενεζουέλα, Συρία, Καζακστάν). Δεν ήταν μόνο ότι και οι «χώρες/στόχοι» απέκτησαν κι αυτοί τεχνογνωσία και αντίδοτα, ούτε ότι εμφανίστηκαν στο προσκήνιο αντίρροπες δυνάμεις και γεωπολιτικά συμφέροντα (Ρωσία, Κίνα αλλά και Ινδία, Τουρκία) που η Δύση είτε υποτίμησε είτε θεωρούσε ότι με κάποιο τρόπο μπορεί στο τέλος να κουμαντάρει. Είναι κυρίως το γεγονός ότι όπως και η Οικονομία ΚΑΙ οι Κοινωνίες έχουν τους δικούς τους νόμους.
Η συνταγή που δεν πέτυχε
Η Rand Corporation παραδοσιακά αποτελεί ένα από τα πιο επιδραστικά και με επιρροή Think Tank, κομμάτι από το «Βαθύ κράτος» των ΗΠΑ, με σημαντική συμβολή και σχεδιασμό της στρατηγικής της Δύσης από το ’80 και μετά, που οδήγησε στην επικράτηση στον 3ο Παγκόσμιο «Ψυχρό» πόλεμο.
Ήδη από το 2019, επεξεργάστηκε και παρείχε οδηγίες στην Ουάσιγκτον, που έδοσε στη δημοσιότητα τώρα, με σκοπό το γονάτισμα της Ρωσίας. Δείτε πιο κάτω σε πρόχειρη μετάφραση μια περίληψη των προτάσεων ενώ μπορεί να διαβαστεί ολόκληρο εδώ https://www.rand.org/pubs/research_briefs/RB10014.html:
Οικονομικά επιβλαβή μέτρα
–Η αύξηση της ενεργειακής παραγωγής των ΗΠΑ θα πιέσει τη ρωσική οικονομία, εν δυνάμει περιορίζοντας τον κρατικό προϋπολογισμό και, κατά συνέπεια, τις αμυντικές της δαπάνες. Υιοθετώντας πολιτικές που αυξάνουν την παγκόσμια προσφορά και ρίχνουν τις παγκόσμιες τιμές, οι ΗΠΑ μπορούν να περιορίσουν τα Ρωσικά έσοδα. Κάτι τέτοιο έχει μικρό κόστος ή ρίσκο, παράγει δευτερογενή οφέλη για την οικονομία των ΗΠΑ και δεν απαιτεί πολυμερή υποστήριξη.
-Η επιβολή βαρύτερων εμπορικών και χρηματοπιστωτικών κυρώσεων μπορεί επίσης να επιδεινώσει την Ρωσική οικονομία, ειδικά αν αυτές οι κυρώσεις είναι περιεκτικές και πολυμερείς. Ωστόσο η αποτελεσματικότητά τους θα εξαρτηθεί απ’ την διαθεσιμότητα άλλων κρατών να συμμετάσχουν σε μια τέτοια διαδικασία. Αλλά οι κυρώσεις έχουν κόστος και, ανάλογα με την σοβαρότητά τους, αξιοσημείωτους κινδύνους.
-Η αύξηση της δυνατότητας της Ευρώπης να εισάγει αέριο από προμηθευτές πέραν της Ρωσίας μπορεί να πιέσει οικονομικά την Ρωσία και να θωρακίσει την Ευρώπη έναντι της Ρωσικής ενεργειακής εξάρτησης. Η Ευρώπη κινείται αργά προς αυτή την κατεύθυνση κατασκευάζοντας εγκαταστάσεις επανα-αεριοποίησης του υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG). Αλλά για να υπάρχει πραγματικό αποτέλεσμα, αυτή η επιλογή θα απαιτούσε να γίνουν πιο ευέλικτες οι παγκόσμιες αγορές LNG σε σχέση με την τωρινή κατάσταση, και θα πρέπει το LNG να γίνει περισσότερο ανταγωνιστικό στην τιμή του σε σχέση με το Ρωσικό αέριο.
-Η ενθάρρυνση της μετανάστευσης απ’ την Ρωσία της ειδικευμένης εργασίας και της καλά εκπαιδευμένης νεολαίας έχει ελάχιστο κόστος ή κινδύνους και θα ωφελούσε τις ΗΠΑ και άλλες χώρες υποδοχής ενώ θα δημιουργούσε πρόβλημα στη Ρωσία, αλλά οποιοδήποτε αποτέλεσμα – θετικό για τις χώρες υποδοχής και αρνητικό για την Ρωσία – θα είναι δύσκολο να φανεί παρά μόνο μετά από αρκετά μακριά περίοδο. Αυτή η επιλογή έχει επίσης μικρή πιθανότητα να πιέσει την Ρωσία.
Γεωπολιτικά επιβλαβή μέτρα
-Η παροχή φονικών στρατιωτικών μέσων στην Ουκρανία θα αναδείξει τον ισχυρότερο σημείο εξωτερικής αδυναμίας της Ρωσίας. Αλλά κάθε αύξηση των αμερικανικών όπλων και των οδηγιών προς την Ουκρανία πρέπει να είναι προσεκτικά ζυγισμένη έτσι ώστε να αυξήσει το κόστος για την Ρωσία χωρίς να προκαλέσει μια αρκετά ευρύτερη σύγκρουση μαζί της, που εξαιτίας της εγγύτητας έχει αξιοσημείωτα πλεονεκτήματα.
Είναι ανατριχιαστικό ότι από το 2019, βλέπουμε ΑΚΡΙΒΩΣ αυτά που συμβαίνουν τώρα μ΄ αφορμή την Ουκρανία με μια διαφορά: Υπογράμμισα πιο πάνω αυτά που η Rand θεωρούσε σαν προϋποθέσεις κάθε μέτρου που πρότεινε τότε κι ακολουθείται τώρα. Ε, από όλες αυτές τις προϋποθέσεις ΚΑΜΜΙΑ δεν ίσχυσε (μείωση τιμών ενεργειακών προϊόντων, ανταγωνιστικές τιμές ΦΑ και LNG, ΑΠΟΦΥΓΗ σύγκρουσης στην Ουκρανία)
Εκεί χάλασε η συνταγή…
Η έκδοση του 2019 με τις οδηγίες της Rand Corporation για την υπερέκθεση και αποσταθεροποίηση της Ρωσίας
Ναι, «μια νέα τάξη πραγμάτων» αλλά για τι;
Από την εποχή της Κομμούνας του Παρισιού στα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι στις μέρες μας, μια Εργατική πολιτική φρόντιζε σε κάθε πολιτική σύγκρουση, σε κάθε ιστορική περίοδο να αξιοποιεί σ’ όφελός της κάθε αντίθεση, κάθε ρωγμή, την παραμικρή δυνατότητα, «κάθε ψίχουλο» που πέφτει απ’ το τραπέζι της επίσημης πολιτικής της άρχουσας τάξης.
Αλίμονο αν στην κατοχή οι πρωτοπόροι κομμουνιστές έκαναν τους «ισαποστάκηδες» αντί να οργανώσουν μια εποποιία που ξεκίνησε με «Ούτε σπυρί στάρι στον κατακτητή -να ταΐσουμε τις πόλεις» και «κανένας εργάτης στη Γερμανία»
Σήμερα ΠΡΕΠΕΙ να ηττηθεί η Δύση, γεωπολιτικά και οικονομικά, με κάθε τρόπο και μέσο, γιατί αλλιώς φοβάμαι ότι θα μπούμε ίσως στον πιο σκοτεινό μεσαίωνα που έζησε η γενιά μας και θα ζήσουν τα παιδιά μας.
20 Μάρτη 2022
