«Είναι ευπρόσδεκτα τα επιδόματα» συνηθίζουν να μας λένε «έγκριτοι» δημοσιογράφοι και για να δώσουν μία επίφαση αντικειμενικότητας συμπληρώνουν πως θα έπρεπε να είναι μεγαλύτερα.
Τα επιδόματα ούτε είναι ούτε δεν είναι ευπρόσδεκτα. Πρόκειται για έναν αποπροσανατολιστικό χαρακτηρισμό που μάλιστα διατυπώνεται για να ασκήσει εντέχνως κυβερνητική προπαγάνδα. Ασφαλώς, αν κάποιος τα δικαιούται θα τα πάρει. Όμως αποτελούν απαράδεκτη ελεημοσύνη από την πλευρά της εκάστοτε κυβέρνησης.
Τα επιδόματα ανά πάσα στιγμή κόβονται ή δίνονται κατά το δοκούν.
Τα επιδόματα είναι σταγόνα στον ωκεανό με βάση την αφαίμαξη που έχει υποστεί ο ελληνικός λαός από το 2010 κι έπειτα.
Τα επιδόματα δεν δίνονται σε ευρέα λαϊκά στρώματα που έχουν γονατίσει υπό το βάρος της ακρίβειας.
Τα επιδόματα κρύβουν την πολιτική που θα έπρεπε σε διάφορες περιπτώσεις να είχε ασκηθεί. Για παράδειγμα προσπαθούν να κρύψουν την ανάγκη για μια γενναία μείωση των φόρων στη βενζίνη.
Τα επιδόματα είναι μόνο ένα κλάσμα του ιδρώτα που έχουν ιδιοποιηθεί κυβέρνηση και ελληνική ολιγαρχία. Αφού έχουν στύψει τους εργαζόμενους, έπειτα τους επιστρέφουν ένα μικρό μέρος αυτών που έχουν κλέψει.
Τα επιδόματα είναι ένα τέχνασμα ενόψει εκλογών και άρα στοχεύουν να σβήσουν δυσάρεστες μνήμες και να δημιουργήσουν αυταπάτες.
Έτσι, λοιπόν, θα ζούμε από εδώ και στο εξής; Αγωνία για το αν θα πάρουμε επίδομα για τη βενζίνη; Αγωνία για το αν θα πάρουμε επίδομα για τις οικιακές συσκευές; Αγωνία για το αν θα πάρουμε επίδομα για το ρεύμα;
Οι εργαζόμενοι δεν είναι επαίτες. Τα επιδόματα δεν συνιστούν καμία χάρη προς τον χειμαζόμενο ελληνικό λαό. Όχι μόνο συγκαλύπτουν την ανάγκη άσκησης μιας πραγματικά φιλολαϊκής πολιτικής αλλά θέλουν να χειραγωγήσουν και να κατευνάσουν τους εξοργισμένους εργαζόμενους από όσα βιώνουν.
Δεν έχουμε ανάγκη από επιδόματα, αλλά από μισθούς για να ζούμε κι όχι να επιβιώνουμε. Από εργασιακές σχέσεις που δεν θα διαλύουν τις ζωές μας. Από ανθρώπινες συντάξεις, κοινωνική ασφάλιση και δωρεάν υγεία και παιδεία. Από αυτά έχουμε ανάγκη.
