Τη Δευτέρα ( 19/12 ), στις 5 το απόγευμα, στον κινηματογράφο Στούντιο (Πλατεία Αμερικής – Σταυροπούλου 33) γίνεται ένα βήμα που μπορεί να πάει αρκετά πιο μπροστά την υπόθεση της συνεργασίας της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, εν όψει και των εκλογικών αναμετρήσεων.
Το Κομμουνιστικό Σχέδιο, η ΑΡΑΝ, η ΛΑΕ, η Αναμέτρηση και το ΣΕΚ συγκρότησαν την «Πρωτοβουλία για την ενωτική κίνηση της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς» και είναι οι οργανωτές αυτής της εκδήλωσης-συζήτησης, την οποία στηρίζουν και οι οργανώσεις ΑΠΟ, ΑΡΙΣ και ΔΕΑ.
Το εγχείρημα αυτό, κινείται στη βάση της ανάγκης αλλά και υπαρκτής δυνατότητας όλες οι δυνάμεις της Αριστερής Πρωτοβουλίας Διαλόγου και Δράσης και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ να κινηθούν σε μια κοινή εκλογική παρέμβαση και κάθοδο στις εκλογές, συσπειρώνοντας με τον τρόπο αυτό τις δυνάμεις της μαχόμενης ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς.
Η επιτυχημένη έκβαση αυτής της απόπειρας δημιουργεί οπωσδήποτε νέες δυνατότητες στα εγχειρήματα της ριζοσπαστικής και ανυπότακτης Αριστεράς και γι’ αυτό βρίσκει τη στήριξη πολλών αγωνιστών που προσβλέπουν με ελπίδα σε μια τέτοια προοπτική.
Το Kommon συνεισφέροντας σε αυτήν την προσπάθεια παραθέτει κάποιες δηλώσεις υποστήριξης.
Στέφανος Πράσσος: Ένα βήμα ελπίδας για νίκες της εργατικής τάξης και του κινήματος
Βρισκόμαστε σε μια περίοδο όπου η εργατική τάξη και ο λαός μας χτυπιέται ανηλεώς και σε όλα τα επίπεδα. Με «κουτσουρεμένους» μισθούς και συντάξεις πείνας καλείται να επιβιώσει όταν ο πληθωρισμός και οι αυξήσεις, κυρίως στα τρόφιμα και στην ενέργεια εξανεμίζουν τα εισοδήματα από τις πρώτες κιόλας μέρες του μήνα. Αντίστοιχη επίθεση έχουμε και στις εργασιακές σχέσεις στα συνδικαλιστικά, κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα. Η κυβέρνηση, το κεφάλαιο και γενικότερα το καπιταλιστικό σύστημα δεν φαίνεται διατεθειμένο να κάνει παραχωρήσεις και καμία αναδιανομή εισοδήματος υπέρ του κόσμου της εργασίας. Αντίθετα κάθε μέρα και παίρνει περισσότερα από τους πολλούς για να τα δώσει στην ολιγαρχία του πλούτου. Και σαν να μη φτάνουν όλα αυτά το τελευταίο διάστημα ακούγονται όλο και δυνατότερα τα τύμπανα του πολέμου αφού οι ιμπεριαλιστές αποφάσισαν «να ξαναμοιράσουν τη Γη», με πρώτους από όλους τους αμερικανονατοϊκούς.
Σε όλα αυτά η ριζοσπαστική και αντικαπιταλιστική Αριστερά οφείλει να απαντήσει, να ανοίξει δρόμους, να δώσει προοπτική, να σπάσει τις θεωρίες της «αναποτελεσματικότητας», να εμπνεύσει ξανά, να δώσει νέα πνοή στους αγώνες, να δημιουργήσει συνθήκες για επιμέρους και συνολικές νίκες στο κίνημα. Δεν αποδίδουν επαναλήψεις παλιών εγχειρημάτων ούτε επιτρέπεται να επαναλάβουμε τα παλιά μας λάθη, είμαστε σε νέα περίοδο, χρειαζόμαστε νέο πρόγραμμα και μορφές συσπείρωσης.
Να πάμε μπροστά και ενωτικά!
Σε αυτή την κατεύθυνση, απαιτείται μια αυτοτελής και ενωτική κάθοδος της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς σε όλες τις επερχόμενες κρίσιμες εκλογικές μάχες. Απευθύνοντας στην κοινοβουλευτική Αριστερά κάλεσμα κοινής δράσης στο κίνημα και συνεργασιών σε δημοτικά και περιφερειακά σχήματα, με σεβασμό στην αυτονομία τους.
Σ` αυτό το πλαίσιο και με όλες τις αντιξοότητες παίρνοντας υπόψη και τις υπαρκτές πολιτικές διαφορές μεταξύ των πολιτικών οργανώσεων θεωρώ ελπιδοφόρο και αναγκαίο αυτό το μεγάλο βήμα που γίνεται με την Εκδήλωση στις 19/12 στο Studio για συνεννόηση, συγκέντρωση δυνάμεων, συμπόρευσης, συμμαχίας και ότι καλύτερο προκύψει.
Ο Στέφανος Πράσσος είναι Περιφερειακός Σύμβουλος, εκπρόσωπος της «Αριστερής Συμπόρευσης για την Ανατροπή στη Δυτική Μακεδονία»
Φρόσω Κορτζίδου: Καλό ξεκίνημα στο νέο ελπιδοφόρο εγχείρημα!
Όσες δυσκολίες και αν ανακύπτουν στη δημιουργία μιας προωθητικής συνισταμένης, η ανάγκη να υπάρξει απάντηση στη βαρβαρότητα του συστήματος παραμένει.
Εύχομαι η νέα προσπάθεια να έχει αφοσίωση σε αυτό που ευαγγελίζεται, συνεκτικότητα στο δημόσιο λόγο, ταξικό προσανατολισμό στις πολιτικές θέσεις και γείωση στην κοινωνία.
Οι δυνάμεις που την ξεκινούν έχουν καλά διαπιστευτήρια. Έντιμες και έντιμοι αγωνιστές και αγωνίστριες. Υπάρχουν κι άλλες δυνάμεις.
Αξιόλογες επεξεργασίες του προηγούμενου διαστήματος αποτελούν μαγιά για το πλαίσιο διακήρυξης που χρειάζεται να γίνει σαφές και αιχμηρό απέναντι σε σημαντικά επίδικα. Την ανεξαρτησία, την υπεράσπιση της ειρήνης, τη χάραξη νέας οικονομικής πολιτικής που θα αμφισβητεί τον διεθνή ιμπεριαλιστικό καταμερισμό σε βάρος του λαού και του πλούτου της χώρας μας.
Οι εκλογές, όποτε και αν γίνουν, δεν είναι ο ορίζοντας του εγχειρήματος, είναι μια πολιτική μάχη που αξίζει και πρέπει να δοθεί με τις καλύτερες δυνατές προϋποθέσεις.
Συντροφικά.
Κατερίνα Θανοπούλου: Αν ο άνεμος είναι δικός μας ας φυσήξει!
Θὰ σᾶς περιμένω μέχρι τὰ φοβερὰ μεσάνυχτα ἀδιάφορος-
Δὲν ἔχω πιὰ τί ἄλλο νὰ πιστοποιήσω.
Οἱ φύλακες κακεντρεχεῖς παραμονεύουν τὸ τέλος μου
ἀνάμεσα σὲ θρυμματισμένα πουκάμισα καὶ λεγεῶνες.
Θὰ περιμένω τὴ νύχτα σας ἀδιάφορος
χαμογελώντας μὲ ψυχρότητα γιὰ τὶς ἔνδοξες μέρες.*
Αν μπορούσε η ανάγκη/οι ανάγκες να περιμένουν αδιάφορες τη νύχτα ίσως η στωϊκότητα και ο ιστορικός διάλογος να γεννούσε νέες συνθήκες ανάταξης του λαίκού κινήματος, νέες αναδιατάξεις υποκειμένων, μακριά από ήττες, εξουσίες και μάταιες εκπροσωπήσεις. Όμως, η ανάγκη περιφέρεται καθημερινά πάνω από το ζοφερό τοπίο των καπνών απ΄ τα παλιόξυλα που καίγονται για ζέσταμα, ανάμεσα σε απολύσεις, εξ αποστάσεως ημιαπασχολήσεις, υπέρογκους λογαριασμούς, πνιγμένη σε συναισθήματα ανασφάλειας, ατομικής λύσης και φόβου, απαιτώντας λύση.
Είναι αυτά, ως λέμε οι μαθηματικοί, αντιδιαμετρικά ή μπορεί να βρεθεί η διαλεκτική σχέση ανάμεσα στο τώρα και στο επέκεινα, ανάμεσα στο άμεσο και το στρατηγικό; Σε αυτή την περίοδο των τεράτων που ζούμε, όπου, όπως έγραφε ο Αντόνιο Γκράμσι στα Τετράδια της Φυλακής, ο «παλιός κόσμος πεθαίνει και ο νέος πασχίζει να γεννηθεί.», η πλήρης παγκόσμια αναδιάταξη γεωπολιτική, οικονομική, κοινωνική, εργασιακή, περιβαλλοντική του/των κεφαλαίου/ων τι νέο γεννά και πως εμείς μπορούμε να αντιπαραβάλουμε το “νέο” που προσδοκούμε;
Πίσω ἀπὸ τὸ χάρτινο κῆπο σας
πίσω ἀπὸ τὸ χάρτινο πρόσωπό σας
ἐγὼ θὰ ξαφνιάζω τὰ πλήθη
ὁ ἄνεμος δικός μου
μάταιοι θόρυβοι καὶ τυμπανοκρουσίες ἐπίσημες
μάταιοι λόγοι.*
Οι κήποι τους, όπως και τα πρόσωπα είναι χάρτινοι και μόνο αν συνειδητοποιήσουμε ότι το ξάφνιασμα είναι προτέρημα, ότι ο άνεμος είναι δικός μας μακριά από το μάταιο, το “κοντό” της ύπαρξης και της πάση θυσίας εκπροσώπησης, ότι η συλλογική συνείδηση είναι ηθικό πλεονέκτημα και η συσπείρωση δημιουργεί τη βάση ώστε κάθε συμμαχία, κάθε συνεργασία, κάθε κίνηση, κάθε αντίδραση να υπηρετεί ένα και μόνο στρατηγικό στόχο αυτόν της αλλαγής του συστήματος, που γεννά τις αντιθέσεις και τις αντιφάσεις, μπορούμε να ισχυριστούμε ότι όση ξηρασία και να έρθει προστατεύουμε αλληλέγγυα και ανοίγουμε τα ρυάκια προς τον ποταμό που θα είναι χειμαρρώδης.
Μὴν ἀμελήσετε.
Πάρτε μαζί σας νερό.
Τὸ μέλλον μας θὰ ἔχει πολὺ ξηρασία.*
Επιβάλλεται να κάνουμε ότι μπορούμε όλοι και όλες ώστε το δύσβατο και ασφυκτικό τοπίο να αλλάξει. Η κυβέρνηση αυτή έχει τελειώσει και πρέπει. Και μετά;
Ριζοσπάστες, αντικαπιταλιστές, κομμουνιστές ας ανοίξουμε το διάλογο τώρα για το αύριο, ώστε παλλαϊκά και ταξικά ο «εχθρός» να μην μας βρει μόνους. Αν αυτό περνά μέσα από την εκλογική αναμέτρηση, ίσως γιατί στερεοτυπικά έτσι μας έμαθαν, καθώς, λογικά, αυτό είναι συνέπεια πράξεων/ δράσεων και όχι αφετηρία μέσα από συγκόλληση πεφωτισμένων σωτήρων, τουλάχιστον ας αναζητήσουμε τη μέγιστη δυνατή συσπείρωση με διαφάνεια, την ικανή λαϊκή μάζα αντίστασης και ελέγχου, χωρίς να επαναλάβουμε λάθη του παρελθόντος.
Η ιστορία, άλλωστε, μόνο ως φάρσα μπορεί να επαναληφθεί. (Καρλ Μαρξ: «Η 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη»).
Η Κατερίνα Θανοπούλου είναι Εκπαιδευτικός Ειδικής Αγωγής/συγγραφέας
* Οι στίχοι από το ποίημα του Μιχάλη Κατσαρού Θὰ σᾶς περιμένω
Λεωνίδας Βατικιώτης: Κάτι πρέπει να αλλάξει στην Αριστερά!
Η επίθεση του κεφαλαίου, όπως εκφράζεται με τον πληθωρισμό, τις παρακολουθήσεις κ.α. φέρνει τον κόσμο της εργασίας σε ακόμη πιο δεινή θέση. Η ανάγκη μιας συγκροτημένης και στρατηγικής απάντησης από τον χώρο της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς είναι όρος εκ των ων ουκ άνευ για την αναγκαία αντεπίθεση.
Το σημερινό τοπίο στον χώρο της Αριστεράς (όπου προφανώς δεν εντάσσεται ο ΣΥΡΙΖΑ των μνημονίων και της υποταγής στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ) κυριαρχείται από αγωνιστικά μεν αλλά αυτοαναφορικά εγχειρήματα στερούμενα αυτοπεποίθησης και ενωτικού προσανατολισμού και από μια μικρογραφία του ΣΥΡΙΖΑ ξεχειλίζουσα κοινοβουλευτικών αυταπατών. Απέναντι σε αυτό το αδιέξοδο επείγει η δημιουργία μιας αριστερής αντιπολίτευσης που θα είναι πολυσυλλεκτική κι ενωτική, μαχητική και ασυμβίβαστη.
Η εκδήλωση – ανοιχτή συζήτηση των οργανώσεων Αναμέτρηση, Αριστερή Ανασύνθεση, Λαϊκή Ενότητα – Ανυπόταχτη Αριστερά, Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα και Σύγχρονο Κομμουνιστικό Σχέδιο, την Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου στον κινηματογράφο Στούντιο στις 5:00 μπορεί να εξελιχθεί σε ένα πρώτο ελπιδοφόρο βήμα για την επανεξόρμηση της Αριστεράς στις μάχες που έρχονται.
Δηλώσεις υποστήριξης για την εκδήλωση της Δευτέρας έχουν δημοσιοποιήσει κι άλλοι αγωνιστές κι αγωνίστριες του κομμουνιστικού κι εργατικού κινήματος στην εφημερίδα του ΣΕΚ, Εργατική Αλληλεγγύη.
