«Συγγνώμη πατέρα. Αν το ‘ξερα από πριν ότι θα πάρεις αποζημίωση, έξτρα σύνταξη, θα σου σβήσουν όλα τα χρέη και θα διορίσουν και τη μαμά στο δημόσιο, θα ανέβαινα κι εγώ στο τρένο» Γ. Αγγελάκας
Η ζημιά από ό,τι λένε και ό,τι πράττουν είναι μεγάλη, βαθιά και πολλαπλή!
Δεν είναι ηλίθιοι, ώστε να μην καταλαβαίνουν ότι τα «μέτρα στήριξης», οι «αποζημιώσεις» διαφορετικά των συγγενών των θυμάτων των Τεμπών μόνο αποφορά και δυσωδία, ξεδιαντροπιά και χυδαιότητα αποπνέουν και μόνο να φουντώσουν τον θυμό των ανθρώπων αυτών και όλης της κοινωνίας είναι ικανά! Κι όμως …τα εξήγγειλε!!!
Στους ανθρώπους που έχασαν ό,τι είχαν στη ζωή τους, που, όσοι έχουμε μια στάλα –δε χρειάζεται και παραπάνω- ανθρωπιά, δεν τολμούμε καν να τους πιάσουμε στο στόμα μας ούτε τον πόνο τους να περιγράψουμε, γιατί τίποτα δε θα καταφέρουμε να πούμε με τα λόγια και γιατί είναι ντροπή και γιατί, όπως λέει κι ο Σεφέρης, «η φρίκη δεν κουβεντιάζεται γιατί είναι ζωντανή, γιατί είναι αμίλητη και προχωράει, στάζει τη μέρα, στάζει στον ύπνο»… σ’ αυτούς τους ανθρώπους … δίνουνε ειδικές συντάξεις, τους διορίζουν στο δημόσιο, τους χαρίζουν τα χρέη τους, δίνουν μετεγγραφές στα παιδιά τους και μόρια για τις Πανελλαδικές!!! Α, και προ παντός, δωρεάν ηθική και ψυχολογική στήριξη!!!
Ποιοι; Οι δολοφόνοι! Σε ποιον; Στα θύματά τους!